បន្ត៚
ផាំង*
«អាឆ្កែខ្មៅ?»Mekងើបឈរក្ដាប់ដៃក្រោយពីលើសម្លេងកាំភ្លើង ច្បាស់ណាស់ប្រាកដជាគ្នាដែលពួកវាបានហៅមកជំនួសជាមិនខាន តែកុំបារម្មណ៍សម្រាប់រឿងនេះខាងក្រុមSteal Heart មិនដែលចាញ់ស្រាប់ទៅហើយ យ៉ាងណាមិញមានតែឈ្នះនិងជោគជ័យតែប៉ុណ្ណោះ!
ក្រោយពេលដែលស្នូលកាំភ្លើងរលត់បាត់ជំនួសអោយសម្រឹបជើងស្រាលៗប្រមាណជាមានគ្នា7-8នាក់ចេញពីខាងក្រៅរហូតមកដល់កន្លែងដែលមានការវ៉ៃកាប់ចាក់គ្នា។
«អាងគ្នាច្រើនធ្វើបាបគ្នាតិចហេស?»កំលោះជនជាតិស្បែកខ្មៅបន្លឺឡើងខ្លាំងៗស្របពេលដែលដៃនាយកំពុងតែដាក់កាំភ្លើងចូលចង្កេះខោគេវិញ ម្នាក់នេះមានឈ្មោះថាTony Fujikoo ជាជនជាតិស្បែកខ្មៅហើយក៏ជាគ្នារបស់ក្រុម ‘Black Swan’ផងដែរ។កាលពីមុននាយក៏ធ្លាប់ឈ្លោះគ្នាជាមួយJungkookក្រោមប្រធានបទវ៉ៃកូនចៅដែលមិនដឹងអីរហូតដល់ស្លាប់ កាលនោះបើសិនជាJungkookអាចសម្លាប់Tonyបាន ប្រហែលជាគេសប្បាយចិត្តជាងនេះ ព្រោះតែកូនចៅដែលTonyបានវ៉ៃដល់ស្លាប់នោះជាមនុស្សដែលJungkook ទុកចិត្តបំផុត។ហើយអាការដែលJungkook ហៅTonyថាអាឆ្កែខ្មៅ ព្រោះតែ÷
_Tony ជាធម្មតាឈ្មោះនេះគេសម្រាប់ដាក់អោយសត្វសុនក(ឆ្កែ)
_មកពីTonyមានស្បែកខ្មៅ។
2នេះហើយជាមូលហេតុដែលអ្នកកំលោះដាក់រហ័សនាមអោយTonyថាអាឆ្កែខ្មៅ។
«ក៏ល្អជាងឯងដែរ ដែលវ៉ៃមិនឈ្នះយើងហៅប៉ូលីសមកនោះ»Jungkook ងើបឈរពេញកម្ពស់ខណៈដែលដៃកំពុងតែសារ៉េខ្សែរក្រវ៉ាត់បំណងចង់ហូតយកមកធ្វើជាអាវុធ ល្បិចបែបនេះមានតែបងប្អូនSteal heartប៉ុណ្ណោះដែលដឹង។
«អាគាំងបេះដូងអើយ...»Tony
«អឺ!យើងវាគាំងបេះដូងតែក៏អាចអោយពេទ្យព្យាបាលបាន មិនដូចអាឆ្កែខ្មៅឯងទេ ស្បែកអោយខ្មៅដូចក្របី សក់វិញអោយក្រញ៉ាញ់ បើទោះបីជាដាំទឹកពុះ10000°cទៀតយកមកកោសឯង ក៏ឯងមិនសរដែរ អាក្របីសក់ក្រញ៉ាញ់»ឌឹប!Jiminដាក់មួយប្រាវគ្រប់គ្នាក្នុងក្រុម Steal Heartស្រែកហ៊ោព្រៀត វាក៏ជាទេពកោសល្យមួយសម្រាប់Jiminដែរ ព្រោះតែអាពាក្យជេរដ៏សែនSwagគ្មាននរណាតបមកវិញរួចនេះ ទើបអ្នកក្នុងក្រុមហៅគេថាស្ដេចជេរ។
«ឯង-»
«យល់ល្អវ៉ៃតែម្ដងទៅ»Mekស្រែកឡើងពួកគេគ្រប់គ្នារត់ចូលទៅវ៉ៃតែម្ដង ឯJungkook គ្រាន់តែគេរត់ចូលភ្លាម នាយហូតខ្សែក្រវ៉ាត់ពីចង្កេះខោខូវប៊យរបស់ខ្លួនមកវ៉ាត់លើពួកគេ ជាច្រើននាក់។
ការវ៉ៃគ្នាចេះតែប្រព្រឹត្តទៅជារឿយៗ ម្នាក់ៗសុទ្ធតែត្រូវរបួសរៀងៗខ្លួនគ្មាននរណាដែលមិនមានស្នាមឡើយ អ្នកខ្លះដល់ថ្នាក់សល់ត្រឹមដង្ហើមចង្រឹតក៏មាន។
«អាចង្រៃ..ឌឹប*»Jungkook អង្គុយពីលើTonyដាល់លើផ្ទៃមុខនាយឡើងដាបឈាម ណាមួយដៃរបស់Jungkookបំពាក់ទៅដោយខ្សែក្រវ៉ាត់ទើបអាចធ្វើអោយTony សឹងតែសន្លប់ម្ដងៗ
«ហុិស...សន្លប់ហើយ?»Jungkook ឈប់ដាល់ងើបចេញពីខ្លួនរបស់Tonyមុននឹងយកខ្សែក្រវ៉ាត់នោះមកស៊កលើចង្កេះខោគេវិញ តែប៉ុណ្ណេះបានសងសឹកជូនកូនចៅរបស់គេបានហើយ។នាយបោះជំហ៊ានទៅជួយលើកJimin ដែលត្រូវរបួសក៏ច្រើនគួរសម ទើបលើកMek តាមក្រោយ វិនាទីបន្ទាប់ពួកគេទាំងបីក៏ចេញពីអគារបាក់បែកមួយនេះឆ្ពោះទៅផ្ទះរៀងខ្លួនដោយជិះឡានរបស់Jungkook ចំណែកឯពួកដេកដួលនោះ ខាងក្រុមលួចបេះដូងដឹងតែតេហៅPoliceអោយមកចាប់វាហើយ។
___________________
ក្រោយពីជិះអស់ពេលប៉ុន្មានម៉ោង JungkookបានជូនMekទៅដល់ផ្ទះគេចំណែកឯពេលនេះ នាយកំពុងតែបន្តដំណើរដឹករាងតូចJiminម្ដង។
«ហេ!ហែងទៅផ្ទះមែនទេ?អញទៅសុំទៅដេកផ្ទះហែងផង ខ្លាចពេលចូលផ្ទះ អាមួយនោះយករឿងនេះទៅប្រាប់លោកជំទាវម៉ាក់»Jimin បន្លឺឡើងកាត់ភាពស្ងប់ស្ងាត់ស្របពេលដែលទឹកមុខអង្វករក៏បង្ហាញឡើងភ្លាមៗ
«អត់ទេ!តែបើឯងចង់ទៅដេក ក៏ទៅៗ បងSuminនៅភូមិគ្រឹះដែរតាស៎»Jungkook
«មិនបាច់..យើងទៅដេកផ្ទះយើងក៏បាន» Jiminរហ័សឆ្លើយតបទៅវិញយ៉ាងលឿន ខណៈដែលទឹកមុខគួរអោយស្រឡាញ់អម្បាញ់មិញត្រូវរសាត់បាត់ពីមុខមាត់តូចច្រឡឹងមួយនោះ ក៏ដឹងមិនចឹងបើទៅគេងផ្ទះJungkook ហើយបងSuminឃើញបែបនេះប្រាកដជាអង្គុយទេសនាជាងម៉ាក់Jiminទៅទៀត។
រំលងផុតទៅមួយសន្ទុះJungkook ក៏ជូនJiminដល់ផ្ទះរបស់គេឯអ្នកកំលោះក៏បត់ឡានទៅមន្ទីរពេទ្យនៅសាលា ព្រោះតែនាយទើបនិងនឹកឃើញថាTaehyungត្រូវចុះស្ដារនៅពេទ្យ។
«ទៅវ៉ៃគ្នាជាមួយអាណា?»គ្រាន់តែឈានជើងចូលមកដល់ផ្ទះភ្លាម សម្លេងរឹងកំព្រឹសបន្លឺឡើងតិចៗបង្វែរអារម្មណ៍Jiminអោយភិតភ័យបន្តិចបន្តួចតែក៏ព្យាយាមទប់កុំអោយអាប្អូនម្នាក់នេះមើលមកយើង ថាយើងកំពុងខ្លាច
«វ៉ៃជាមួយឆ្កែ»Jiminដើរហួសទៅកាំជណ្ដើរបំណងឡើងទៅខាងលើតែក៏ត្រូវYoongi ចាប់អូសអោយមកអង្គុយលើសាឡុង
«អេ!ឯងធ្វើ-»
«អង្គុយអោយស្ងៀមទៅ ខ្ញុំលាងរបួសអោយ» Yoongi ដើរទៅយកប្រអប់ថ្នាំមុននឹងងាកមកដាក់គំនាបអោយJiminឡើងបាក់ស្បាត។
«ត្រូវច្រើនកន្លែងបែបនេះ ឆ្កែនោះមិនមែនតិចក្បាលទេ»នាយលាងបណ្ដើររអ៊ូបណ្ដើរប្រៀបដូចជាម្ដាយរបស់Jiminគ្មានខុសនោះទេ
«កុំនិយាយច្រើនពេក លាងអោយលឿនទៅ» នាយកម្លោះឈប់មាត់ទើបលាងរបួសអោយរាងតូចបន្ត ឯJiminវិញហាក់កំពុងតែភ្លឹកជាមួយមុខមាត់ស្រស់ស្អាតរបស់Yoongiដោយមិនដឹងខ្លួន មើលចុះមុខគេរលោងគ្មានស្នាមទេ ភ្នែកតឹងៗដូចកូនចិន ជាពិសេសពេលគេកំពុងតែផ្ចិតផ្ចង់ធ្វើអ្វីមួយបែបនេះសង្ហារគ្មានគូរប្រៀបទេ
«សង្ហារណាស់»Jiminធ្លោយមាត់សសើរនាយកម្លោះតិចៗស្របពេលដែលស្នាមញញឹមតូចមួយផុសឡើងលើផ្ទៃមុខសុទ្ធតែស្នាមនោះ អ្នកកំលោះងើបមុខមើលបន្តិចពេលដែលឮអ្នកខាងនោះនិយាយថាស្អាតណាស់ គេកំពុងតែសសើរខ្លួនមែនទេ?
«រួចហើយ»Yoongiបន្លឺឡើងម៉ាល្មមអោយរាងតូចភ្ញាក់ពីភ្លឹកមុននិងយកប្រអប់ថ្នាំទៅទុក
«អឺ..អរគុណហើយ»បញ្ចប់ប្រយោគកំលោះតូចប្រញាប់ប្រញាលដើរទៅបន្ទប់របស់គេយ៉ាងលឿនហាក់ដូចជាគេកំពុងតែអៀនប្រៀនជាមួយនាយម្នាក់នោះយ៉ាងអីចឹង
«ហុើយ..អាមីនអើយ ហេតុអ្វីបានជាឯងទៅធ្លោយមាត់សសើរគេបែបនេះ?»Jimin ទះក្បាលខ្លួនឯងស្រាលៗ ចំណែកឯYoomgiបានត្រឹមហួសចិត្តជាមួយរាងតូចប៉ុណ្ណោះ។
នាយកម្លោះJeon Jungkookជិះឡានសំណព្វចិត្តរបស់ខ្លួនចូលទៅក្នុងមន្ទីរពេទ្យដែលជារបស់គ្រួសារត្រកូលJeon ដើមឡើយមន្ទីរពេទ្យនេះគ្រាន់តែជាមន្ទីរពេទ្យធម្មតាប៉ុណ្ណោះ តែដោយចិត្តសប្បុរធម៌របស់លោកChisunទើបលោកឧបត្ថម្ភក្នុងការសាងសង់មន្ទីរពេទ្យនេះឡើងវិញ ហើយខាងសាលាក៏ដាក់បញ្ចូលជាកម្មសិទ្ធរបស់គ្រួសារត្រកូលJeon តែម្ដង។
«អ្នកគ្រូពេទ្យ ខ្ញុំត្រូវការលាងរបួស»Jungkook គោះតុអ្នកគ្រូពេទ្យខាងផ្នែកគិតលុយតិចៗព្រោះឃើញនាងហាក់បីដូចជាកំពុងភ្លឹកនិងគេយ៉ាងអីចឹង មិនចម្លែកទេដែលមនុស្សគ្រប់គ្នាអោយតែឃើញគេដឹងតែភ្លឹកនោះ ព្រោះនាយជាប្រុសស្អាតប្រចាំសកលវិទ្យាល័យនោះអី!
«ចា៎!សូមដើរទៅត្រង់ហើយបត់ឆ្វេង លោកនិង-»មិនទាន់បញ្ចប់ប្រយោគផង Jungkook រហ័សបោះជំហ៊ានទៅយ៉ាងលឿន បណ្ដាលអោយអ្នកគ្រូពេទ្យរូបស្រស់ដកដង្ហើមធំព្រោះគេដូចជារឹកសម្បើមណាស់ តែសម្រាប់រឿងអត្តចរិកវាបែបនេះ អ្នកណាៗក៏ដឹងមិនចឹង?ដូច្នេះកុំមកបន្ទោសគេ
មកដល់កន្លែងដែលគ្រូពេទ្យបានប្រាប់ នាយកម្លោះដាក់ខ្លួនអង្គុយលើគ្រែរងចាំគ្រូពេទ្យមក។ ភ្លាមនោះទ្វារបន្ទប់ត្រូវបានបើកឡើងលេចចេញនារីវ័យក្មេងដើរចូលមក នាងជាគ្រូពេទ្យដ៏ស្រស់ស្អាតប្រចាំពេទ្យមួយនេះ តែនាងមិនមែនជា Typeរបស់នាយJeon Jungkookឡើយ។
«លោក-»
«ខ្ញុំត្រូវការអោយពេទ្យដែលទើបនិងចុះស្ដារ Kim Taehyungមកលាងរបួសអោយខ្ញុំ» មិនអោយនាងនិយាយទាន់ Jungkookរហ័សនិយាយកាត់នាងមុន គ្រាន់តែឃើញរឹកពាររបស់នាងក៏គេដឹងថានាងគិតអីមកលើគេដែរ តែសុំទោសផងកម្លោះម្នាក់នេះមិនអាចចែករំលែកបេះដូងអោយអ្នកណាផ្សេងក្រៅពីKim Taehyungឡើយ។
«គេទើបតែជាពេទ្យចុះស្ដារ ម៉េចនិងអ-»
«ខ្ញុំមិនចូលចិត្តនិយាយច្រំដែលឡើយ បើមិនហៅគេមកមន្ទីរពេទ្យនេះប្រាកដជាបិទ» នាយកម្លោះបន្លឺឡើងម្ដងទៀតស្របពេលដែលទឹកមុខឃោឃៅបង្ហាញឡើងយ៉ាងច្បាស់ ហាក់ដាស់អារម្មណ៍នាងតូចអោយព្រឺរអាបានសម្រេច វិនាទីបន្ទាប់អ្នកគ្រូពេទ្យរូបស្រស់បោះជំហ៊ានចេញទៅហៅពេទ្យចុះស្ដារមកទាំងក្ដាប់ដៃខាំមាត់គ្រឺតខ្នាញ់មិនស្ទើរ នាងខំយកចិត្តប៉ុណ្ណឹងហើយនៅមើលនាងមិនចូលភ្នែកទៀត?ចំជាមានភ្នែកតែអត់ប្រស្រីមែន!
«Taehyungមានគេចង់អោយឯងទៅលាងរបួសអោយគេ»នាងតូចដើរមកហៅរាងតូចដែលកំពុងតែជួយលោកយាយម្នាក់អោយគាត់ចូលទៅក្នុងបន្ទប់សម្រាកវិញ
«បាទ!»Taeឱនក្បាលតិចៗមុននឹងដាក់អោយលោកយាយចំណាស់សម្រាន្តលើគ្រែ ទើបខ្លួនបោះជំហ៊ានបន្ទប់លាងរបួសតាមគ្រូពេទ្យរូបស្អាតបានប្រាប់។
ក្រាក៚
«Jungkook?ហើយទៅធ្វើស្អីបានបែកមុខបែកមាត់អីចឹង?»Tae ឧទានឡើងព្រមជាមួយនិងការភ្ញាក់ផ្អើលទើបប្រញាប់ប្រញាលបោះជំហ៊ានទៅរកនាយដែលកំពុងអង្គុយលើគ្រែ
«កុំសួរច្រើនពេក លាងរបួសមក»
«មិនលាង បើលោកមិនប្រាប់ហេតុផលថាទៅត្រូវហ្នឹងស្អី!»Tae ច្រត់ចង្កេះសម្លឹងមុខនាយដោយកាយវិការគ្រឺតខ្នាញ់ នេះសង្ស័យតែទៅវាយគ្នាជាមួយអ្នកណាផងក៏មិនដឹង?
«ថើបយើងទាំងសងខាងហើយបឺតមាត់យើងមក យើងនិងប្រាប់ហេតុផល»នាយបន្លឺឡើងមុននឹងញាក់ចិញ្ចើមម្ខាងឌឺដងTaehyung អោយចង់តែដាល់មួយកណ្ដាប់ដៃបែកមាត់ថែមទេ ចូលចិត្តណាស់រកតែអាកេងចំណេញ ឯTaeវិញដឹងតែខូចខាតរហូត។
«មិនបាច់»Taeសម្លក់នាយបន្តិចមុននឹងដើរទៅយកប្រអប់លាងរបួសមកដាក់លើតុជិតនោះទើបដាក់ខ្លួនអង្គុយទល់មុខនាយ។
«ខ្ញុំសួរលោកមែនណាJung លោកទៅត្រូវហ្នឹងស្អី?»Tae សួរបណ្ដើរខណៈដែលដៃកំពុងតែជូតសម្អាតលើមុខរបួសនាយបណ្ដើរ នេះគេខំបារម្មណ៍ ចង់ដឹងថាទៅត្រូវហ្នឹងស្អី ស្រួលថ្ងៃក្រោយកុំអោយពិបាក
«យើងក៏គោរពតាមលក្ខខណ្ឌដូចដើម..អូយ..តិចៗទៅមើស»នាយកម្លោះស្រែកឡើងព្រោះតែវាឈឺចាប់ខ្លាំងពេក លែងសុទ្ធតែសង្កត់មួយទំហឹងអ្នកណាមិនឈឺ
«អោយសមមុខ..អឹមមម»និយាយមិនទាន់ផុត Jungkookចាប់ទាញកញ្ចឹងកររាងតូចមកអោយមកជិតទម្លាក់បបូរមាត់ខាំញិចឡើងចេញឈាមរឹមៗ ស្អប់ណាស់ផ្គើនណាស់ អោយវារាងថ្ងៃក្រោយ។
«អ្ហឹម..ហឹម»Taeប្រឹងគក់ផងរើផងតែវាគ្មានប្រសិទ្ធភាពសោះបើនាយចាប់កញ្ចឹងករជាប់ទៅហើយ។
«យើងទៅវ៉ៃគ្នាជាមួយគេ យ៉ាងម៉េចស្ដាប់បានឫនៅ?បើអត់បានទេ ថែមមួយដង្ហើមទៀតក៏បាន» JungkookរកថើបTaeម្ដងទៀតតែត្រូវរាងតូចរត់គេចទៅម្ខាងមុខនឹងប្រើខ្សែភ្នែកពិឃាទសម្លឹងមើលទៅនាយ
«ឡប់សតិ!លាងប៉ុណ្ណឹងបានហើយ ខ្ញុំត្រូវការទៅមើលអ្នកជម្ងឺបន្ត»
«ឈប់សិន»
«យ៉ាងម៉េច?»Taeបែរក្រោយមកមើលនាយវិញដោយមុខក្រញ៉ូវដដែល តែJungkookមិនមាត់ឈានជើងដើរសន្សឹមៗទៅរករាងតូចដល់ថ្នាក់ មាឌល្អិតត្រូវដើរថតក្រោយរហូតទល់ខ្នងនិងជញ្ជាំងអស់ផ្លូវគេច
«ស្អែកពេលថ្ងៃយើងនាំទៅកន្លែងមួយ..សឺត» Jungkookឧទានឡើងតិចៗមុននឹងហួសទៅថើបលើថ្ពាល់ក្រពុំមួយខ្សឺតទើបបើកទ្វារដើរចេញទៅខណៈដែលTaeដកដង្ហើមធូរទ្រូង ស្មានតែនាយម្នាក់នេះចង់ធ្វើស្អីទៀតហើយតាស៎!
To be continued.........