Third Person's POV
Inihinto ni Kei ang sasakyan sa tapat ng pintuan ng mansyon tsaka mabilis na bumaba at pumasok sa loob.
Pagkapasok niya ay hinihintay siya lahat nung kaibigan niya.
Nandoon na din si Katie na umuwi na galing Korea.
Lahat ng mukha nila ay seryoso.
May ibang tauhan din na nakatayo sa gilid at nakatungo lang.
" Kei" tawag ni Zeke.
" Maître" tumingin si Keian kay Felix na lumapit sa kanya.
" What happened?" halata sa boses ni Keian ang pagpipigil ng galit. Mahigpit ang pagkakakuyom ng kamao at gusto niya nalang makapatay ng tao sa sobrang galit.
" 2 AM, lumabas po si Miss Nass sa kwarto niya sa infirmary. He saw her and told her to not leave" tinanguan ni Felix ang isang lalaking binata pa na nakayuko at takot na takot.
" Pero ang sabi daw ni Miss Nass ay maliligo siya sa kwarto niyo. Kaya sinamahan niya ito papunta dito"
Kinuwento ni Felix ang buong nangyari base sa nakalap niyang impormasyon.
" The guards were shot with a tranquilizer gun and that's why they don't know Nathan already escaped, with Nassandra" mas lalong dumilim ang mukha ni Keian sa sinabi ni Zeke.
" Eto po yung cctv footage nung tumakas si Miss Nass kasama si Nathan" habang hawak ng isang tauhan ang isang laptop, pinanood ni Keian ang video.
Kitang kita ni Kei kung paano kunin ni Nassandra ang susi mula sa lamesa nung mga nawalan na malay na guards at pinuntahan ang pinagkukulungan ni Nathan.
Hindi pa tapos ang video ay hindi niya napigilan ang sarili niyang sagiin ang laptop hanggang sa magkawasak ito sa sahig.
Natahimik naman ang buong bahay.
Kinuha ni Keian ang baril mula sa lagayan nito sa balakang at itinutok kay Felix.
" Where is she?" Malamig ang tono nitong tanong.
Nanlaki ang mata ni Felix dahil sa takot na mamatay.
" Keiranz." Madiing tawag sa kanya ni Zeke. Hindi niya ito pinansin at ikinasa ang baril.
" WHERE IS SHE?!"
" H-hindi ko po alam, Maître"
" F*CK!" Galit na ibinato ni Kei ang baril.
" Find her! Do everthing you have to do!" Kaagad na gumalaw ang mga tauhan ni Keian sa takot na baka sila pa ang mapagbuntungan ng galit nito.
Nanatili ang siyam sa loob ng mansyon kaya napatingin si Keian dito.
" What are you waiting for?" Madilim nitong tanong. Napatayo naman nang diretso ang siyam.
" Yes Maître" lumabas ang lahat para pumunta sa headquarters at gawin ang trabaho nila.
Lumapit si Zeke kay Keian at hinawakan ito sa balikat.
" Control yourself Kei" hindi siya tumingin dito nang sumagot.
" I know" bumuntong hininga si Zeke at umalis na.
Ginulo ni Keian ang buhok niya tsaka umakyat sa kwarto.
Nandoon ang gamit ni Nassandra, kahit mga damit.
Naalala niya yung sinabi ni Felix at galit na pinagkukuha ang gamit ni Nass at tinapon ito sa sahig, pinagsama sama sa isang spot.
Maybe he'll burn them. Or throw them to trash.
That's what Keian is thinking.
Mahal niya si Nassandra, although without no proof, pinaniwalaan niya pa rin ang sinabi ni Diego.
Because he indeed saw a girl when he saw her mother died.
Hindi niya binigyan nang masyadong atensyon ang babae nung time na iyon dahil priority niya ang Mommy niya.
Galit na pinaggugulo ni Keian ang gamit sa kwarto. Binasag ang lahat ng pwedeng mabasag, even windows.
Pagkatapos nito ay napaupo siya sa sahig at napasandal sa pader. Nagdudugo ang kamay at braso.
But he don't care.
Napahawak siya sa ulo niya at hinawi ang buhok palikod.
He's not some ruthless and heartless person.
So don't judge him for crying...
Lahat nung nangyari dati ay bumabalik sa ala ala niya. Dumagdag pa dun ang sakit na malaman na yung taong mahalaga sayo ay tumakas kasama nung kaaway mo.
He don't know what happened but he just can't stop believing what Diego said.
He gritted his teeth to keep his cries silent.
He is overwhelmed right now. Different emotions resurface and for once, he don't know what to do.
Gusto niya nalang munang magkulong sa kwarto niya at huwag lumabas.
Bu he can't do that. Because he have a responsibilty. As a mafia boss.
And their enemy have an advantage against him. So he have to know what to do.
He can't risk making this mafia fall. And his family to die...
Kaya tumayo siya.
Pinunasan ang basa niyang mukha.
At malamig ang ekspresyong lumabas ng kwarto para pumunta sa headquarters.
---
Nassandra's POV
" Eat, Pat" tinignan ko nang masama si Tito Elias.
" Hindi ako gutom" madiin kong sabi dito.
Mga maga-alas kwatro na siguro ng umaga and they're already having breakfast. Tahimik lang na kumakain sa tapat ko si Nathan.
" I said eat. You'll need the energy later" hindi ko ito pinansin at bumalik sa pagkakatulala sa sahig.
Nakatanggal na yung posas ko sa kamay, wala din naman akong pagtatakasan.
*Grrrrrr*
Kumunot ang noo ko.
Bwiset na tyan! Umagang umaga nagugutom. Siguro dahil na din sa hindi ako kumain kagabi.
Tumawa naman si Tito.
" Kumain ka nalang Nassandra, huwag mong pairalin yung pride mo" tinignan ko ulit siya nang masama pero tumingin sa pagkain.
Wala naman sigurong lason ito noh?
Tinignan ko ulit si Tito bago kunin ang kutsara tinidor at kumain.
" You know, may poison yung pagkain" nabulunan ako sa sinabi ni Tito. Tumawa ulit siya.
Nung makainom ako ng tubig ay inirapan ko ito.
" Jerk"
" Yeah yeah I know" nagpatuloy akong kumain habang madalas na pinanlilisikan ng mata si Tito dahil sa mga sinasabi niya.
Natapos kaming kumain at kusang kinuha ni Nathan ang mga plato at dinala sa maduming kusina ng bahay. Tinignan ko siyang walang emosyong naghuhugas.
" So paano mo nalaman kung saan pupunta nang hindi matandaan ni Nathan ang daan" sinagot ko siya nang hindi tinitignan.
" It's easy for you to change a gun's interface and preferences, you're used to it. At yung pagmomodify nung benzos is also your thing. The question is how you learned about their original system" Yung huli kong sinabi ay isang katanungan na umiikot sa isip ko and I don't expect na tama ang hinala ko.
Pero ngumisi siya sa akin.
" Maybe you'll know that someday" bumuka ang bibig ko.
Tama yung hinala ko! Na meron din silang ally inside Marques Manufacturing na nagbibigay ng impormasyon sa lalaking ito!
Tinaasan niya ako ng kilay bago dumilim ang mukha.
" I'm done joking around with you, Pat" naglabas ito ng dagger at tinapat sa leeg ko.
I can feel blood coming out of my wound.
Kaparehas na ekspresyon ang ibinalik ko sa kanya.
" Papuntahin mo dito sila Marques. We're going to have a little fun"
" No" mabilis kong sagot. Bumalik sa pagiging mapaglaro ang ekspresyon niya.
" Then I'll just have to get your son. Maybe that'll help you convince yourself to make Keiranz go here" nanlaki ang mata ko sa sinabi niya.
" Huwag na huwag mong idadamay si Brylle!" Sigaw ko dito.
" Ano bang mayroon sa batang iyon at kinupkop mo. You know, you can have as many children as you want nung nasa Impero ka pa" Umigting ang galit ko tsaka kinuha ang dagger na hawak niya at tinapat sa leeg nito.
" Kadiri ka! Hinding hindi ko papangaraping magkaanak sa lugar na iyon! Don't you ever hurt Brylle or I'll kill you!" Tumawa siya kahit nasasakal na dahil nakalagay din ang kamay ko sa leeg niya.
" Ohhh. Poor you, kaso lang, my men are waiting for my signal outside your old lady's house" bigla akong nanghina sa narinig.
No...
" Mamili ka, Nass. Papupuntahin mo dito si Marques or ako ang pupunta sa anak mo" mahigpit na kumuyom ang kamao ko.
" F--- you!" Binitawan ko siya at lumayo.
" So, shall I tell---" kinuha ko ang cellphone ko na nasa bulsa at hinanap ang contact ni Keian.
" Opss. My bad, let me rephrase. Hindi mo sila dito papupuntahin..."
---
Matapos akong ipagdrive ni Nathan papunta sa isang lugar na walang katao tao at nasa tabi ng bangin, bumaba kaming dalawa at pumunta sa isang clear field.
Dito kami pinapunta ni Tito Elias dahil ayaw niya daw mahanap nung mga tauhan ni Keian yung bahay niya.
Kaya si Nathan ang pinasama niya sa akin.
Nanginginig kong hinawakan ang cellphone ko at tinawagan si Keian.
Matapos siguro ang mga limang ring ay sinagot niya ito.
" Where the f--- are you?!" Galit nitong tanong. Nanakit yung dibdib ko nang marinig yung boses niya. Dahil sa guilt at lungkot.
" I-I don't know, can you---"
" I didn't know you were the traitor. Nathan's just your puppet" malamig na sabi nito.
Natigilan ako.
They must've saw the security cameras.
And now, tinuturing na nila akong traydor.
" No Keian, just please trace the phone" pagod kong sabi dito.
" Why would I believe you, you liar" bumuntong hininga ako.
Natatakot na baka anumang oras ay pasukin nung tauhan ni Tito ang bahay ni Tita.
" Please, Keiranz. Just track the phone and you'll find me. Go here. Kei. Go here" saad ko.
Tito Elias wants me to bring them here.
He don't want them dead pero may iba siyang pinaplano na mas makakapagentertain daw sa kanya.
Nagkaroon ng katahimikan sa kabilang linya bago niya ito ibinaba.
I'm not sure pero feeling ko naman na pupunta talaga siya dito.
I anxiously waited for them to arrive.
" Nass." Napatingin ako kay Nathan na nakatungo.
Tumingin siya sa akin.
" I'm sorry for everything. I'm sorry kasi dinala kita dito" nagtaka naman ako sa bigla niyang pagsosorry.
" I'm sorry Nass" nagsimula siyang umiyak.
Walang pagaalinlangan ko siyang nilapitan pero kaagad na napalayo sa akin.
" Huwag kang lumapit!" Sigaw nito.
" It's okay Nathan, hindi kita sasaktan" paniniguro ko dito.
Umiling lang siya.
" Pero ikaw, sasaktan ko. You see, Nass. They're controlling me. Hindi ko na alam ang ginagawa ko. Gusto ko lang naman makasama sila Ema at Jane. Hindi ko inasahan na dadating sa puntong kailangan kong magsunod sunuran sa kanila. I'm so sorry Nass"
" It's not your fault Nathan. Sabi mo nga, kinokontrol ka nila. Pero you don't have to be controlled. You can run. That's why I let you free in the first place." Sabi ko dito. Kumunot ang noo niya at nakita kong tumulo ang luha mula sa mata niya.
Bigla siyang yumakap sa akin.
" But I can't run anymore. Masyado na akong madaming nagawa" yinakap ko siya pabalik, hindi iniisp na anu mang oras ay maaari niyang iputok sa akin yung baril niya.
" Huwag mong sabibin---"
" Please take care of Ema and Jane. They're innocent. Please" tumango ako dito. Sobrang higpit ng yakap niya sa akin na para bang anumang oras ay mawawala siya.
" S-siguraduhin kong walang mangyayari sa kanila" narinig ko ang pagbuntong hininga niya at naramdaman kong napapikit siya.
" Thank you for everything Nass"
Bumigat ang pakiramdam ko.
It's not his choice to be involved in any of this. Wala siyang kasalanan but he's taking the blame. At nakakalungkot na ginawa nilang ganito si Nathan.
Nakarinig ako ng mga sasakyang paparating. Kinasa ni Nathan ang baril niya.
" Whatever happens, please kill me tonight Nassandra" saad nito tsaka ako tinalikod mula sa kanya at tinutok sa sentido ko ang baril.
Nakita ko na lumabas mula sa kanya kanya nilang kotse si Keian, Zeke, Devon at Laiza at ibang tauhan nila.
Malamig ang ekspresyon ni Keian habang igting ang bagang na nakatingin lang sa akin.
Teka... ano sabi ni Nathan?
--------------------
Tehmterzya\˚_˚/
Enjoy reading!
If you enjoyed reading Kabanata 58 of MFTMB, kindly vote for this chapter! Thank you! Much appreciated.