PECULIAR
"Good morning Luna!" Masiglang bati ni Umi pagkalabas ni Luna mula sa kwarto.
Napaiktad naman sa gulat ang dalaga dahil sa pagkabigla. Malaki ang ngisi ang ibinungad ni Umi sa kaibagan, ngayon magsisimula ang misyon niya na magkaroon sila ng girl time dalawa.
"Jus-- Umi! Pakiramdam ko huminto ata puso ko," napahawak si Luna sa dibdib, ang isa naman ay hawak ang door knob ng pinto, na sinara niya matapos magsalita.
Umi sheepishly laughed, "Oops, sorry! Na-excite lang ako ng slight. Oh well, tara kain na tayo tapos pasyal tayo!"
"Huh? Teka la--"
Hindi na naituloy ni Luna ang sasabihin ng hinila na siya ni Umi pababa papunta sa hapag-kainan.
Pagkagising niya kanina ay mag-isa na langsiya sa kwarto. Hindi niya alam kung tumabi ba sa pagtulog si Isaac sa kanya dahil malamig na ang parte ng kama kung saan pumipwesto si Isaac.
Pagkarating sa dining area ay kompleto na ang lahat. Nang mamataan siya ni Alexander ay agad itong bumaba sa upuan niya at tumakbo papunta sa kanya.
"Mama!" The little boy pulled her hand letting her crouch, nang maabot na ng bata ang pisngi ni Luna ay hinalikan siya nito, "Good morning po! Okay na po kayo?" Alex asked worriedly. Nahimigan niya kasi ang pagkabalisa ng ina-inahan kahapon pero hindi siya makalapit dahil hinaharangan siya ng mga nakakatanda.
Luna's eyes softened, she scolded herself in her my for neglecting the child yesterday. Pinangako niya pa naman dito na mag-bo-bonding sila.
"Yes, baby. Pasensya na kung hindi tayo nakapaglaro kahapon." Luna caressed the boy's cheek adoringly.
Sumigla naman ang bata. "Okay lang po! Pwede naman po tayo mag-continue ngayon."
Sasang-ayon na sana si Luna nang magsalita si Umi.
"Hindi pwede ngayon, Alex! Dadalhin ko si Luna sa sentro para makapamasyal."
"Po?"
"Huh?"
Sabay na tugon nila ni Luna at Alex.
"Nag-paalam na ako kay Isaac, Luna. Atsaka matagal na tayong di nakapag-bonding," malungkot na saad ni Umi. "Pwede naman kayong maglaro bukas. Minsan lang tayo mkalabas Luna, lalo na ngayon. Sige na?" Umi did the thing Alex was good at. At yun ay ang mag-puppy eyes. Alam niyang hindi bagay sa kanya pero gagawin niya pa rin.
Naka-rinig ng parang nasusuka sina Umi at Luna. Umi turned her head to that person, which she knew who was, and glared at him. It was Jad na hawak ang bibig habang nakatingin din sa kanya.
Ibinalik ni Umi ang tingin kay Luna then started blinking her eyes. "Please?"
Luna softened again.
Actually she wanted to talk to Umi and apologize dahil ilang araw na silang hindi nakakapag-usap ng sila lang. Hindi lang dahil sa pay ipapaki-usap siya sa kaibigan kundi iyong mga kwentuhan nila tungkol sa iba't ibang bagay. She really misses her time with Umi, at medyo nagi-guilty siya dahil ito pa ang naghanap ng paraan para makapag-bonding sila.
"Oo naman!"
"Yes! Tara na kain na tayo, marami akong gustong gawin kasama ka," magiliw na sabi ni Umi.
"Teka lang, mauna ka na."
Umi stopped, then realized that a certain boy also wants to spend time with Luna. Umi gave an apologetic look on the boy who was only staring at Luna. She nodded and walked away.
Lumibel si Luna sa kay Alex. "Hey, pasensya na ulit, baby. Promise bukas maglalaro tayo buong araw, kahit anong laro," she said in a cheery voice.
"Okay po. Pero di ko naman po kailangan maglaro basta kasama ko po kayo okay na ako, mama," Alex sadly said, he was almost pouting.
Tumalikod ito sa kanya at naglakad pabalik sa upuan. Tinulungan naman ito ni Cecilia na maka-upo.
Luna sighed while standing up. She just made the kid sad.
"Tsktsktsk. Such a bad mother," Jace teased na napa-aray naman sa di malamang dahilan pero nang lumingon ito kay Ezekiel, na mahinahong umiinom ng kape, at pinandilatan ito ay alam na nila ang dahilan.
Nang pa-upo na si Luna ay humalik muna siyasa pisngi ni Isaac.
"Hi, love," bati ng lalaki. Agadna kinuhanan ni Isaac ng pagkain si Luna, na pinasalamatan naman niya.
"Buti pumayag ka kay Umi," ani Luna.
"Truthfully, I hesitated at first. This is a dangerous time and we don't know what that man is planning, but I don't want you cooped up in this house. My cousin is right, you need to relax because we know you've been stresses by what's happening. Well, of course you two won't be alone. Jad and Jace will accompany you, as well as others that will guard you in the shadows."
"Thank you,"Luna sincerely said. "Hindi ka ba sasama?"
"Unfortunately, no. Ezekiel and I need to check on something," Isaac answered without further explaining.
Nakahanda na sa harap ng bahay ang kotseng gagamitin nila Luna, si Jace ang nasa driver's seat, dahil natalo siya sa bato-bato piks nilang dalawa ni Jad.
Isaac gave Luna a peck on the forehead. His hands on the side of her face.
"Have fun. And if you notice, even the slightest, that something is wrong tell those two," Isaac whispered.
Tumango si Luna, she reached one hand on his and caressed it. "Ikaw din. Kung saan man kayo pukunta."
Luna waved her hand as the car drive away from the house. Hindi tumitigil sa kakakwento si Umi tungkol sa mga gagawin nila sa araw na ito. Luna also can't help but feel excited to spend her time with her friends outside the vicinity of Isaac's land.
Unang pinuntahan nila ay mga damit kung saan ay palipat-lipat sila sa iba't ibang shops, na ikina-inis naman ni Jace. Kesyo daw hjndi na lang sila mapirmi sa isang shop. Ang aarte daw ng mga babae.
"Parang di ka din maarte. Tagal-tagal mo kayang mag-ayos ng buhok, para namang may nag-bago sa mukha mo, eh mukha ka paring pwet!" Singhal ni Umi.
"Ano?!"
Parang aso't pusang nagpaparinigan iyong dalawa habang sina Luna at Jad ay ginagawa ang lahat para magkalayo yung dalawa.
"Grr, kung pwede lang talaga itatali ko siya sa puno!" Umi then glanced at Luna, realizing that that day was supposed to be full of fun for the two of them. "Sorry Luna, minsan naman na-totolerate ko yung ugali ni Jace. Pero pinag-planuhan ko talaga tong araw na 'to," Umi said almost growling at Jace's name then softened at the last part.
"Ano ka ba, okay lang! Sobrang saya ko na nung inaya mo ako. Sa totoo lang nagi-guilty ako kasi puro problema na lang nasa isip ko. Muntik ko nang makalimutan na may mga nag-aalala rin sa akin."
Nang inangat ni Luna ang tingin kay Umi ay nakita niya itong paluha na kay naman pakiramdam niya naiiyak na rin siya.
Umi cooed, "Halika nga rito," the girls hugged each other. "Don't ever, I mean, ever forget that you're not alone. We're all in this together, okay?"
Luna nodded while smiling. "Parang Highschool musical?"
Both of them laughed.
ISAAC AND EZEkiel, together with five more men quickly made their way through the thick forest. Their destination is the Lone mountains where almost no animal lives because of the ominous air around it.
When they reached a hundred meter distance from the foot of the mountain Isaac signaled his men to halt.
"Lucas and two others, survey the right side. Ezekiel and the rest, on the left. Be vigilant," Isaac commanded.
Ezekiel, Lucas, who was grateful to be still alive till this day, and the four wolves nodded. "Yes, master!" They said in unison and left.
Isaac does not need to transform to his wolf form because he is faster when in human form but stronger in the other. He slowly and alertly walked straight to the mountain, his hearing and sight more sharper than usual. The forest was eerily quiet, even crickets were nowhere to be found. The only thing that can be heard was the crunch beneath Isaac's shoes.
Then there was a rustle in the trees. Isaac's eyes followed the sound. Nang mapansin niya na sinusundan siya ng tunog ay dahan-dahan siyang yumuko para kumuha ng bato, at ng makatayo siya ng maayos ay walang pag-aalinlangan na ibinato niya ang hawak sa direksyon nito.
A squawk from a bird ringed through the forest, then a thud on a nearby tree. Lumapit si Isaac sa nahulog na hayop at nalaman niyang isa itong uwak. When Isaac looked closer he found the peculiar green eyes of the bird turning to its natural black ones.
Then and there Isaac knew that he was indeed in the enemy's territory.
:>