Peace
Our 2 days in Batangas went well. Sinigurado nito na mag-eenjoy ako roon. He always surprised me into a dinner date. Marami rin kaming activity na ginawa. We didn't talk too much about what he said but I made sure to him that we're official. Ang sabi lamang nito ay gusto nitong makita si Daddy. I agree with him and think when we should meet him. Kailangan ko ring masiguro kung tama ba ang binigay na address ni Franco. Besides I need to talk him at sabihin na wala na akong sama ng loob sa kanya.
The vacation is peaceful and I realize that having peaceful life is everything. Masarap mabuhay ng walang kinikimkim na kung ano sa puso mo. Life is short and no one can tell what will happen next. Isa pa ay miss ko na rin ang pagmamahal ni Daddy sa akin.
Ngayon ay nasa condo niya ako na malapit sa hospital. Samatalang ito naman ay nandun sa isa niya pang condo. He has an early flight tomorrow. Kaya sinabihan kong doon na siya magmula. Babalik na rin ako sa duty ko bukas. Marami-rami na rin ang nakatambak na gawain sa akin.
I looked at myself in a huge mirror in his room. Sinipat ko ang sarili mula ulo hanggang paa. The complexity of my skin changed. From having a fair skin ay naging tan iyon. Marahil ay dahil sa pagbibilad ko sa init nitong nakaraang araw. Namumula rin ang aking pisngi. I checked the lower of my left breast when I see something. Namumula iyon. When I realized what is it, I grabbed my cellphone and dial his number. That brute!
"Hey.." he said in his hoarse voice. Siguro ay kagigising lamang nito.
"Nilagyan mo ako ng hickey!"
"Really?"
"Yes, Maddox! Don't act like an innocent kid.." naiinis kong sabi.
"Fine. The one in your groin? Don't worry hindi naman iyon kita.."
"What? No! The one in my lower left breast Maddox.."
He laughed and request for a video call. Agad ko namang sinagot iyon. Magulo ang buhok nito at namumungay ang mga mata. He is in his bed. Nakadapa ito at nakaipit ang unan sa kanyang braso.
"Sorry na. Hindi na mauulit.." ngumuso ito.
"Hindi na talaga!" masungit kong sabi.
"C'mon. You leave marks on my back too, Cleo. Puro kalmot mo iyon.." pumikit ito at inaantok na ata.
Agad akong pinamulahan ng muha dahil sa sinabi nito. I know I did that. Pero hindi ko naman sinasadya iyon. Nadala lamang ako ng emosyon.
"It's unintentional.. Hindi kagaya mo na sinadya iyon.." humiga na rin ako at pumikit na.
"You look good on my bed. Diyan ka na sa condo ko. Para pag-uwi ko ikaw madadatnan ko.." malambing nitong sabi.
"May trabaho ako Maddox at mayroon ka rin. It will be hard for us to be together always.. Alam mo iyan.."
"I know what I am into Cleo.. hindi mo kailangan ipaalala sa akin.."
"Well.. I am not a material wife.. Hindi nga kita maipagluto. Hindi rin kita maalagaan nang maayos. I am busy with my work.. Minsan ay kailangang unahin ko iyon kesa sa personal na bagay.." malungkot kong sabi.
"Hey.. I love preparing food for you. Tsaka di ba ay ikaw naman ang naghuhugas ng plato. Pinagbabake mo rin ako. You always take care of me and you make me happy. May trabaho rin ako. It is not simple work too. Nawawala ako ng halos isang linggo. See, we have our imperfections, Cleo. But we made sure that we will meet in the middle. We are better this time.. we will compromise always.."
I looked at him and see the admiration in his eyes. He is right, we are better this time. Hindi na kami mga bata kagaya noon na mabilis magdesisyon.
"I'm just saying. You are a successful pilot and an engineer Maddox.."
"Maybe.. but success is peace and contentment of the heart Cleo.. malayo pa ako roon.."
Napatigil ako sa sinabi nito. I didn't know that this is his definition of success. Ano bang makakapagpakontento sa puso nito?
"You need to sleep. Mapapagod ka pa bukas sa duty mo.. Goodnight. 381 Doctor."
"Ikaw rin. Mag-ingat ka sa byahe mo okay? 224 Captain.."
Hinalikan pa nito ang screen bago pinatay ang tawag. I turn off the lights and sleep. Buti at ang amoy ng kwarto ay kapareho ng amoy niya. Madali akong hinila ng antok dahil doon.
Nagising ako sa tunog ng aking alarm clock. It's 5 am in the morning. Bumangon na ako at naligo. Naghot choco ako at nagmicrowave ng croissant para sa breakfast.
I checked my phone for my schedule today. Reply to some emails and messages to Brenda. May mga mensahe na rin doon si Maddox para sa update nito. Kanina pang 3 am ang mensahe nito.
Captain:
Good morning. I'm getting ready. Nagmadali pa ako sa pagpapack ng gamit ko. Wish you were here. Can't wait to be with you again.
Captain:
I'm on my way to the airport. I can hear your voice saying "ang pagmamaneho mo. Mag-ingat ka" Yes Ma'am I will take care. Balak ko pang umuwi sayo.
Captain:
Dumaan muna ako sa coffee shop. I made sure you have your cookies. Marami pa roon. The staff will deliver it to you. Around 7 am.
Captain:
You're welcome. I can have your 'cookie' in return.
Captain:
I'm just kidding. HAHAHAHAHAH muah! I can feel your deathly stare here.
Captain:
Nasa airport na ako. Eat your breakfast. Take care.
Captain:
I'm gonna fly na. Pero mas masaya pa ring lumipad kasama ka. Message you again later.
Napangisi ako sa mga message nito. Hindi talaga mawawala ang kalokohan dito. He knows how to update every minute and knows how to make me smile. Naguilty naman ako dahil hindi ko nagawa iyon. Nagmessage ako sa instagram nito para makuha agad nito ang mensahe ko.
@millie_md
I'm on my way to hospital. Thank you for the cookies. Btw, your joke is lame. Magdadrive ako and I'll take care too.
@millie_md
Missing you already Captain. Uwi ka na agad ha. I'm waiting. Enjoy flying and always take care.
I arrived at the hospital early as usual. Buti at sa condo ako ni Maddox nag stay. As usual naging busy agad ako. But I missed this work kaya kahit maraming ginagawa ay naging energetic ako roon. The cookies arrived at 7 am kagaya ng sinabi ni Maddox. Pero hindi ko iyon nakain agad dahil kailangang tingnan ang mga pasyente. Maybe I can eat it after lunch. Dessert ko iyon.
"Doc Millie.. Sorry to disturb you po" si Sab iyon. Nandito kami sa Doctor's office. Nakaupo at kumakain ng lunch.
Nahihiyang ngumiti ito sa akin. Ito sa akin at may pinakita sa kanyang tablet.
It is her Mom. Naka video call iyon. Nandun din ang isa pa nitong kapatid at ang kanilang tatay. Natigilan ako at bahagyang kumaway sa mga ito.
This is the first time I saw them after 7 years. Noong naghiwalay kami ni Maddox ay hindi ako nakapagpaalam sa mga ito.
"Mom. I told you. Kumakain si Doktora. Nakakahiyang makaistorbo" sabi ni Sab
"We're just excited to meet her Sab.." ang nanay nila iyon.
"I know Mom. But this is work-.." hinawakan ko ang kamay nito at ngumiti sa kanya.
"It's okay Sab." muli ay bumaling ako sa screen ng tablet nito.
"Hello po. How are you po? It's nice to see you again po.."
"We're good hija. You really are a doctor. Ang bilis ng panahon.." ang Daddy naman ng mga ito ang sumagot nito.
"Ate. When we can see you again?"
"Maybe, we can set dinner here in our house Hija. Okay lang ba iyon sayo?"
Nabigla ako sa paanyaya ng mga ito. I don't have any idea if they know what is the real score between Maddox and I. Wala naman itong nabanggit sa akin tungkol sa pamilya nito.
"Sure po. Kaso ay baka po matagalan. I will be busy po this week dahil kagagaling lang po sa leave." magalang kong sabi.
"It's okay Hija. We understand. Si Sab ay busy rin naman. Lalo na si Maddox. Balita ko ay nagleave din ito. You saw each other hija?" tanong ng Mommy ng mga ito.
So they don't know yet. Mas lalo tuloy akong hindi sigurado kung maganda bang ideya ang dinner na pinaplano nito.
"Doc Millie. Sorry po pero may pasyente po na VIP. Kayo daw po ang pinatawag ng head.."
Agad akong tumango rito. Alam kong narinig din iyon ng pamilya ni Maddox.
"I told you. Busy si Doctora.." si Sab iyon.
"I will talk to you again na lang po. I will tell Sab kung kelan po ako free. Thank you for inviting me po. Nice to see you again po.." ngumiti ako at kumaway na sa mga ito.
Agad akong nagtungo sa VIP room at dinaluhan na ang pasyente. Isa palang Senador iyon.
"Doctor Beltran is not here. He is taking his vacation. I will accommodate you with Doctor Ian.." sabi ko dito.
"No no no. Makakapaghintay ako hanggang makarating iyong partner mo.."
Agad kong nilingon ang mga heads at admin na kasama namin sa kwarto nito. Nagtiim bagang lamang ang mga ito. I know they are aware of his condition. Hindi ko rin gustong istorbohin si Seth sa bakasyon nito.
"Doctor Ian is one of the best Doctor we have here. Next month pa ang dating ni Doctor Beltran. We cannot delay your operation-"
"I said no Doctor. Respect your patient's needs. Hihintayin ko iyong Doctor Beltran.."
Magsasalita na ako pero pinigilan na iyon ng iba pang Doctor na naroon. They all agree to summoned Seth here next week. Nagpanting ang tenga ko noong marinig iyon. Lumabas na ako sa kwarto.
"Sorry, Doc Ian.."
"It's okay Doc Millie.. we can't blame him. Gusto lamang niya na nasa kamay siya ng magaling na Doktor. It is his life after all."
"Magaling ka Doc.." sagot ko rito at tinapik ang balikat nito. Alam kong nasaktan ito sa narinig kanina.
Pagkatapos noon ay mainit ang ulo kong nagtungo sa opisina ko. Mayroon na rin doong mga iilang pasyente na naghihintay.
"Nurse Mae. Just give me a minute. Tsaka ka magpapasok sa loob." sabi ko.
Inilabas ko ang cellphone ko para makita kung may mga mensahe pa doon. Agad nag ring iyon at nakitang si Maddox ang tumatawag.
"Oh bakit ganyan ang itsura mo?.." bungad nito. Base sa background ay nasa hotel na ito.
Agad kong ikwento dito ang mga nangyari kanina.
"Ayoko lang na may minamaliit siyang Doctor. I know he is a VIP. Pero sana ay magtiwala naman siya.." dagdag ko pa.
"What about Seth? Uuwi ba daw siya?" tanong nito.
"Maybe.." sagot ko at napakamot sa ulo. Bigla ko ring naalala ang pag-uusap sa mga magulang nito.
"Sab mentioned me about something.." maingat nitong sabi.
"Yes. Nakausap ko ang magulang mo kanina. Your sister too. You didn't tell them?"
"I'm sorry. Ayoko lang na makialam sila sa relasyon natin Cleo.. I didn't mean to offend you or something. Hindi kita tinago. I'm just scared to lose you again. Nagpaplano na din ako na kausapin sila pagbalik ko. Pero naunahan ako. Maybe we can tell them about us over dinner.."
"Okay. I'm gonna talk to my Dad as well. Para makapagset din ako ng dinner sa ating tatlo.."
Ngumisi ito at nilagay ang kanyang kamay sa kanyang baba. Parang bagot na bagot ito.
"Can you hear that?"
"Alin?" nagtataka kong tanong dito.
"Wedding bells.." he winked and licked his lips after.
"Baduy mo. Di ka pa nga lumuluhod dyan. Bye na. Pasalubong ko.." sumimangot ako dito.
"Lumuhod na naman ako sayo. As I remember you like it. So much.."
"Bastos!" pinagpatayan ko na ng tawag. Simula ng may mangyari sa amin ay lagi niya akong inaasar tungkol doon. Natutuwa raw kasi siyang makitang naiinis ako. He is like the Maddox I know in Senior High.
@capt.maddox
Cute mo talaga. Kagigil.. Wag masyadong magpagod.
Napapailing na lang ako sa attitude nito. Narinig ko ang pagbukas ng pintuan tanda ng pagpasok ng unang pasyente. Pag angat ng tingin ko ay nagulat akong si Daddy iyon. Napatayo agad ako at sinalubong siya ng yakap.
"Dad..." yumakap din ito sa akin. I felt him stiffened. I become rigid too. Hindi ko alam kung bakit kusang yumakap ang mga braso ko rito.
"Anak.." he said and kissed my temple.
"May sakit ka po? Why are you here?" nag aalangan kong tanong dito. Pinaupo ko na rin siya. The silence ate us. Bigla akong nahiya sa ginawa ko. Ang huli naming pag-uusap ay may samaan kami ng loob sa isa't-isa. Ang emosyon din namin ang nangibabaw doon.
"Wala hija.. I just want to visit you here. Madali lamang ako kasi hindi ka raw tumatanggap ng bisita rito.. I just missed you too. Hindi ka nagtext sa akin pagkatapos ng.."
"I'm sorry about it Dad. Pero balak ko rin po kayong puntahan ngayon.. "
Ngumiti ito sa akin. Ang kulubot sa mukha nito ay nagsilabasan. He is old and weak. Idagdag pa na mag-isa na lamang ito. Ipinakita ko ang papel kung saan nakasulat ang address nito.
"Yes hija. Dyan nga ako tumutuloy. Pero baka hindi na kasi masyadong mahal diyan.." nahihiya nitong sabi.
His business is now bankrupt. Yun ang balita sa mga nagdaan na buwan. Somehow, our business that Mom left us is still stable. Si ate na ang nagpapatakbo noon dahil ito ang may alam pag dating sa mga clothing line. For the past year, Ate made sure that Dad was wrong about Mom's business. Kaya nitong makabawi kahit hindi ipinabibili. She works night and day. Nagtulong si Mommy at si Ate doon.
"Pwede naman po sa bahay Dad. If you want. Nandun naman sina Manang.."
Nakita ko ang bigla sa mga mata nito. He looks happy.
"Nakakahiya naman anak baka kung anong isipin ng mga tao roon.."
"It's okay Dad. Ihahatid ko po kayo roon mamaya. Pag break ko.."
Nakita ko ang pangingilid ng luha sa mata nito.. Agad akong nag-iwas ng tingin para maiwasan din ang pagpatak ng luha ko.
"Tatanungin sana hija kung saan inilibing ang mommy mo.." I heard him sniff.
"We cremated her Dad. Nasa bahay ang abo niya. Sa paborito niyang pwesto sa bahay natin.." malungkot akong ngumiti dito. "Mamaya po pag-uwi mo roon. Makikita mo po siya.."
The image of my Dad holding my Mom warm my heart. Hindi ko naisip na darating ang pagkakaton na makikitang magkasama ulit sila. Sayang lamang at mali ang pagkakataon na magkasama sila. I control myself to shed any tears. Pero nabigo ako ng makitang sobrang saya ni Daddy sa kabila ng pag-iyak nito.
"Finally... I can be with her again. I can see her again. Hug her. Finally Millie. I can show my love to her again.. " patuloy ang pagtulo ang mga luha nito. Kitang kita ang panginginig ng labi. The love in his eyes is visible. Halo halo ang emosyon na naroon. The longing, pain, and excitement are there. Pero namamayani ang sakit na naroon.
"Yes, Dad. Finally.."