Minho Valenciano. Valenciano..
Nanlaki ang mga mata ko when a realization hits me. "Kayo yung sponsor nitong camping?!" tanong ko sa mataas na boses at napatayo.
Natawa siya at napailing "Ngayon mo lang napansin?"
I snorted "Syempre pinrocess muna ng utak ko yung sinabi mo!" sa totoo lang bigla akong kinabahan. Paano kung isumbong niya ako kay supremo? Alam ko naman na wala akong ginagawang masama pero baka kasi mag isip sila ng masama dahil mag isa ako dito sa dilim.
He smirked at napatayo na din. Pinagpag niya yung pants niya at inabot ulit ang kamay niya na tinignan ko lang "Let me introduce myself again. Im Minho Valenciano" inginuso niya yung kamay niya so I shook it. "And you are?" follow up pa niya
"Manilla Erica Dela Serna" I answered with pride
"Manila as in the place?"
"Oo pero double L" he just nodded at ngumiti habang nakahawak pa din sa kamay ko. Naramdaman niya ata na awkward na kaya binitawan niya na ako.
"So.. Anong ginagawa mo dito mag isa? May katatagpuin ka?" tanong niya sa mapang asar na boses
I rolled my eyes and smirked "Hindi. May tinawagan lang ako"
"Who? Boyfriend?"
"None of your business" I snapped
Na agad kong pinagsisihan. Immediately nag sorry ako. Kasalanan to ni Derick eh. Kung hindi niya ako ininis e di sana wala akong mood swings ngayon.
"Daig mo pa may regla kung makapagsungit. Okay lang yun" he said at dapat susungitan ko na naman siya pero nakapagpigil ako.
"Bumalik ka na sa tent niyo. I suppose hindi nabanggit kanina na bawal ang cellphone but then too late naman na"
At gaya nga nang sabi niya, naglakad na kami pabalik. Nung una akala ko walang makakapansin samin dahil nga busy ang karamihan sa pagkain but then nung may isa lang na makakita samin, parang domino effect na nagsunuran na din yung iba. Natanaw ko pa si Kuya Michael na naka cross arms at parang gusto ako asarin.
Maybe naiilang ako so I am fidgety. At dahil dun muntik na akong matapilok kung hindi lang ako nahawakan ni Minho. And from there he touched the small of my back hanggang sa makarating na kami sa tapat ng tent namin.
"Im going to see you around, Ms. Dela Serna" he said at tumalikod na para umalis. Sinundan ko siya ng tingin hanggang ginulat ako ni Thalia at inasar ako.
Pwede na daw matulog pero walang natutulog. Paano ka ba naman kasi makakatulog kung ganito kaingay? Imagine there are more than fifty people na sabay sabay nagsasalita.
"Saan kayo nanggaling nung lalaki kanina?" tanong ni Kuya Glenn and by the looks of his face, answering is an order. Not an option.
"Hindi kami magkasama. Uh, I mean mag isa lang ako kanina tapos nakita niya lang ako. Minho is his name. Minho Valenciano"
Kumunot ang noo niya "Valenciano? So meaning.."
"Oo, kuya ganun nga. And anyway, nakilala ko na siya dati. That's why I said last time na parang kilala ko nga siya. Remember nung dumating ka tapos pumunta tayo ng Video City? Siya yung lalaking tumulong sakin na abutin yung CD na nasa tuktok ng rack" pag explain ko
Mukha namang naalala niya dahil nag nod siya "What's with you na parang ang daming nahuhumaling dyan sa beauty mo?" he teased at ginulo ang buhok ko.
Nakarinig na lang kami ng malakas na sigawan so napalabas kami ng tent. At kahit ako nagulat sa nakikita ko. May mga pagkain na dumarating. Katunayan may lechong baboy pa.
"Merry Christmas, everyone!" sigaw ni supremo kaya napatingin kaming lahat sa kanya.
So this is how it goes. Yung mga dumating na pagkain ay noche buena daw. When midnight fall sabay sabay kaming kumain. And the foods were enough to cater everyone. My cousins also invaded our tent at naki tsismis kung magkakilala ba kami ni Minho. Tipid lang ang mga sagot ko dahil abala ako sa pag kain. Masarap yung spaghetti. Narinig ko pa kanina na may condensed milk tong sauce kaya pala matamis.
"So anong napag usapan niyo ni Derick?" tumabi sakin si Kuya Michael. Kinuha ko yung cellphone sa bulsa ko at inabot sa kanya
Sumimangot ako "Wala. Gusto ko siya sana puntahan bukas pero ayaw naman niya" pagmamaktol ko na tinawanan niya pa
"Owl naman napaka sensitive mo. Pasko nga naman kasi. Syempre he'll spend time with his family"
"Yun nga yung problema kuya eh. He have nothing to spend it with kaya nga gusto ko sana siya puntahan. Eh kaso nga ayun, hindi siya pumayag"
Natahimik si kuya and maybe kinocomprohend niya pa yung unang part nung sinabi ko. Then moments later nagsalita na naman siya "Eh bakit ayaw ka niyang papuntahin?"
"Nasabi ko kasi na baka hindi niyo ako payagan. And he said na kahit siya daw ang nasa posisyon niyo, hindi din siya papayag dahil malayo ang Quezon sa Manila. Kesyo delikado daw ganyan ganyan. Kainis"
"Nag alala lang naman yung tao sayo. And hell yeah, what makes you think na papayagan ka namin?"
I faked a wounded face "Kuya naman eh. Nag aalala lang naman ako sa kanya"
Umiling siya "Hindi ko pa nakakasama ng matagal yun si Derick but I know he's a good person. Nag aalala ka sa kanya pero nag aalala din siya sayo. And right now I want to give that guy a twenty one gun salute. Can you imagine that, owl? Ikaw na ang nag initiate na magkita kayo pero tumanggi siya dahil delikado sa part mo? And I smell love.."
Natahimik na lang ako. Naiinis pa din kasi talaga ako.
"Gusto mo ba siya makita?" tanong ni kuya sa seryosong tono. Tumango ako. Kinuha niya yung cellphone niya at tinignan sa call register yung number ni Derick
"Anong gagawin mo, kuya?" nagtatakang tanong ko. Hindi siya sumagot. He pressed the call button at dinala sa tenga niya yung cellphone.
Masyado akong gulat para makapagreact but I am aware na tinawagan niya si Derick.
"Pre" sumagot na siguro si Derick
"Sabi ng pinsan ko wala ka daw kasama ngayon" pinanlakihan ko ng mga mata si kuya. Baka isipin ni Derick na naikwento ko sa iba yung tungkol sa kanya
"Gusto mo ba na pumunta kami dyan? O ikaw na lang ang pumunta dito?"
"Kuya!" I exclaimed
"Shut up" he said to me "Gusto ka kasi makita nitong pinsan ko eh. Katunayan, nagsusungit siya ngayon kasi daw hindi ka pumayag na magkita kayo"
"Kuya naman!" I said stomping my feet. Nilapag ko sa tabi ko yung plato ko na may mga pagkain pa at kinurot siya sa tagiliran
"Eto nga oh nananakit pa. Na excite kasi bigla"
"Hindi totoo!" nilapit ko yung bibig ko doon sa phone at sinigaw yun
"She was saying ten seconds ago na gusto ka daw niya makita. So what do you think? Tomorrow morning punta kaming dalawa dyan?"
Since hindi naman nasasaktan si kuya sa mga kurot ko, tumigil na ako. I just crossed my arms at tinignan siya
"Ah okay, ikaw na lang ang pupunta dito? Sige mamaya pagtapos natin mag usap itetext ko sayo ang address"
Now I dont know what to feel. Suddenly there are butterflies in my tummy. Bigla akong naging excited with the thought of having him here. That how many hours from now makikita ko siya.
Pero para din akong binuhusan ng malamig na tubig nang maalala ko. Paano kung umuwi ang parents niya at wala siya? Syempre ang iisipin ng mga yun magkasama kami. And with the power their family have, hindi naman mahirap hanapin kung nasaan ako ngayon.
Tapos na sila mag usap pero nagtext pa si kuya na probably yung address nga namin. Nang matapos na siya he looked at me
"Problem solved" he said with thriumph
Malungkot akong napangiti and composed a question in my head then I asked him "Kuya, bakit ba parang gustong gusto niyo si Derick?"
Hinawakan niya ako sa magkabilang balikat "I want him for you. Not because he's some goddy rich's son o gwapo pero nararamdaman ko na mahal na mahal ka niya. Gaya ng sinasabi ko kanina, may pagkakataon na makapagkita kayo pero ayaw niya dahil delikado sa part mo. Kung ibang lalaki siguro yan wala ng pakiilam. Syempre nga naman may pagkakataon na na makapagsolo kayo tapos pwede niya pa gawin sayo lahat ng gusto niya. Pero iba si Derick..Kung hindi mo nararamdaman yung pagmamahal niya, pwes kami ramdam namin"
Tumawa ako "Ang haba nun kuya, pwede ka na mag writer" pagbibiro ko dahil na overwhelm ako.
"Think about it, Owl. Maybe he's the right one for you pero hindi mo yun nakikita because you're with the wrong person"
Camping turned out to be more exciting. Kinabukasan, may isang activity or more like a game pang natitira na dapat namin gawin. Capture the flag. Yung ten groups naging dalawa na lang. Magkakampi ang groups one to five then six to ten. And this time sumali si Minho at kakampi namin siya..
"Let's divide the group. Offense and defense" sabi ni Kuya Glenn. Sa totoo lang hindi naman ako nakikinig dahil occupied ni Derick ang utak ko. Approximately, mamayang tanghali o bandang hapon siya darating.
"..Well someone has to make a decision!" yun na lang ang naabutan kong sinasabi ni Sam dahil sumisigaw siya. Napa facepalm yung iba pa namin pinsan and I wonder kung bakit.
"I tell you doon nga sa rapeling natin ilagay yung flag para mahirapan silang hanapin" sabi sa kanya ni Kuya Glenn. Pinagtatalunan pala nila kung saan ilalagay yung flag.
"Mahirapan?! Ang dali dali lang kaya nun!" protesta pa din ni Sam.
"Sige sa paanong paraan madali?"
"May ladder! They can just see it easily. Though maganda naman yang idea mo na sa higher ground itago"
Nag smirk si Kuya Glenn. Tumingin ako sa mga kasama namin at parang sila pa yung nahihiya. "Are you kidding? What makes you think na pwede mo akong kausapin sa ganyang tono, Samantha?" he gritted between his teeth.
Napailing ako dahil wala kaming magagawa kung puro pagtatalo na lang. Tumalikod ako and started walking away at baka sakaling may makita ako sa paligid at may masabi.
"Where are you going?" nakasunod pala sakin si Minho and now he's catching up to me.
"Maghahanap ako kung saan pwede ilagay yung flag ng hindi na sila magtalo talo" sagot ko. Magkapantay na kaming naglalakad at maging siya luminga linga din. Sa laki nitong lugar madami naman pwedeng mapagtaguan pero ang tanong saan nga?
"There" may itinuro siya at sinundan ko ng tingin yun. Then five meters away from us may mataas na puno.
"What do you mean? Ang taas nyan masyado" I said while papalapit kami doon.
"Exactly" sagot niya na parang obvious na ang sinasabi niya.
"Okay ka lang ba? Papatayin mo ba yung kabilang team? And one thing more, paano natin mailalagay yung flag dyan?"
He stopped walking at tinignan ako "Oh, trust me" he taunted and winked.
We headed back sa mga groupmates namin na mukhang wala pa din bunga ang pag uusap. Hindi pala maganda na magkakasama kaming magpapinsan sa ganitong activity dahil ayaw magpatalo ng lahat. Napahinto lang sila nang makita kami ni Minho.
"We found a place where to put the flag" sabi niya that caught everyone's attention
"And where exactly it is?" tanong ni Sam
"Sa ibabaw ng puno" he answered. Nagkatinginan ang mga pinsan ko and they started asking everyone's opinion. Sumang ayon naman ang lahat. Mahirap nga daw yun dahil hindi naman madali ang pag akyat ng puno.
Kami ni Minho ang magkasama while yung iba naman ang maghahanap na sa flag nung kabilang team. Binigay samin yung neon green na flag namin at tumakbo na kami doon sa puno. Kaming dalawa lang para hindi daw halata. Iisipin ko pa lang kung paano namin yun ilalagay, nagulat na lang ako ng magtanggal siya ng sapatos and started climbing.
Monkey Minho. Sounds nice.
"Okay ka lang?" I shouted at him
"Yep"
Mataas yung pinaglagyan niya nung flag pero nakikita pa din. He tied it in a branch at dahan dahan na bumaba.
"That's it" umupo siya na humihingal. Dinaluhan ko siya kaagad at pinunasan yung mukha niya gamit yung panyo na nilabas niya. Now that I am facing him, saka ko lang napagtuunan yung itsura niya. Over all he's a good looking man. At maganda ang mga mata niya. They're fierce.
"Tapos ka na?" out of the blue he questioned na hindi ko naman naiintindihan
"Ano?"
"Ang sabi ko, tapos ka na ba tignan ang mukha ko?"
"Hahaha funny" may pagka mean na sabi ko pero sa totoo lang nahihiya ako. Baka kasi mag isip siya na may interes ako sa kanya at obvious kong pinapakita.
"But seriously, well as you can see tayong dalawa lang naman ang nandito so I think this is an opportunity para makapag usap tayo ng tungkol sa mga sarili natin. Watcha think?"
Umupo ako sa tabi niya pero hindi ganun kalapit "Sige okay lang" I agree dahil hello, who knows hanggang kailan kami dito. Hangga't wala pang flag na naca capture the game will not be over.
"Alternate na lang tayo sa pagtatanong. Ikaw na ang mauna" sabi niya
"Ilang taon ka na?" I asked
"17"
"Magka edad lang tayo"
"Ahuuh. So, ikaw may boyfriend ka na ba?" nagulat pa ako sa tanong niya. Hindi man lang siya nag isip ng basic information about me? Talagang yan agad?
"Oo"
"Wow"
"Eh ikaw may girlfriend ka na?"
"I dont know" I looked at him with brows raised
"Anong hindi mo alam?"
"That's two questions already, miss. But anyway, hindi ko talaga alam dahil magulo ang sitwasyon namin ngayon. Push and pull kami" hindi ako nagsalita. Parang awkward kasi bigla.
"Saan ka nag aaral?" he asked breaking the silence
"Phylisse Academy" napatingin siya sakin in amusement
"So kilala mo si Robie Zhang?"
"Yes. Boyfriend ko siya" I answered. I dont know what's gotten to him na parang naging uneasy siya. Matagal lang siyang nakatingin sakin.
"Oh well, say hi to him for me please. Pakisabi kinakamusta siya ni Minho Valenciano"
"Magkakilala kayo? Ang galing naman" I idiotly said kahit nasagot naman na yung tanong ko. Nakakagulat lang kasi na parang ang liit lang ng mundo namin.
"Ikaw pala saan ka nag aaral? Di ba taga Manila ka din?"
"Yes. St. Ignatius University" so big time nga ang lalaking ito. Alam ko yung SIU dahil karamihan sa mga grumagraduate ng Phylisse, sa kanila nagco college.
"Gaano na kayo katagal ni Robie?"
"Three months"
"Shit"
"Huh ano yun?" tanong ko dahil hindi ko narinig ang sinabi niya.
"Wala. Your turn"
"Hmm.. Di ba mayaman ka? Do you find it ridiculous na ma inlove ang tulad mo sa mahirap?"
I know I should not be asking that kind of question pero hindi ko mapigilan. Tinanong ko sa kanya dahil alam kong magiging honest siya. At isa pa, hindi niya naman ako kilala so hindi siya magiging biased for the sake of indulging me.
He let out a sigh and shrugged his shoulder "All is fair in love and war nga daw. But personally speaking, no. Cause the thing is, hindi mo naman mapipili kung sino ang mamahalin mo"
"So you really wont mind?"
"Nope"
Payak lang akong ngumiti. Kung sana kasi lahat ng mayaman ganyan mag isip katulad niya. That this is a world where you can love whoever you want, freely.
Madami pa kaming napag usapan. Nagtatawanan kami nung bigla siyang napatigil.
"Ano yun?" nagtatakang tanong ko. He just motioned me to keep quiet which I did. Wala naman akong naririnig kung hindi ang paghinga namin.
"May dumating" he said above whisper
"Huh?"
At bago pa nga siya makasagot may tatlong tao kaming nakita na lumabas galing doon sa isang puno. Hindi ko kilala yung dalawa pero yung isa si Nathan.
"Wala munang pinsan pinsan ngayon ha" sabi ni Nathan habang papalapit
"You bet" I spit back
Mabilis si Nathan pero mas mabilis si Minho. Dagdagan pa ng katotohanan na bakla ang pinsan ko at nai intimidate siya kay Minho.
Hindi ko alam kung gaano kami katagal na naghaharangan. We're outnumbered pero hindi nila kami makaya. Nag attempt na umakyat doon sa puno kung nasaan yung flag nung isa but I grabbed her by the foot para ibaba ulit.
Until nakarinig na lang kami ng sigawan at matanaw sila Kuya Michael na may hawak na orange flag. And that's when I know na panalo kami.
Binitawan na ni Minho si Nathan at nagtakbuhan na yung tatlo palayo. Habang kami nakisali na sa kasiyahan nila. There were high fives and tapping on the back. Umakbay pa sakin si Minho.
"Alam mo kung hindi ko lang mahal yung girlfriend ko, liligawan talaga kita" bulong niya sakin. Siniko ko siya na mahina sa sikmura
When everyone is settled bumalik na kami doon sa base kung saan naghihintay na si supremo. May awarding pa na naganap. Nanalo akong best camper habang si Kuya Michael naman ang best leader.
"Hope to see you again, next time!" we're now waving our goodbyes. May mga picture taking pa na kahit mga hindi ko kilala hinahatak na din ako.
And I have learned something surprisingly. That eveything is achievable kapag pinagtutulungan. And somewhat I am thinking, kung ipaglalaban ko kaya si Derick at ipaglalaban niya ako, we can achieve that happiness?
Sumakay na kami sa bus na maghahatid samin pauwi. Nagulat pa ako na bago ako umakyat hinatak ako ni Minho and kissed my cheek. He also thanked me for the companionship. Napangiti lang ako dahil hindi pa din ako maka getover. Actually until now I can feel his lips sting on my cheek.
Nakatulog halos yung iba pero ako gising. I get my phone sa bag ko and there's a message from him.
"Pretty, nandito na ako sa labas ng bahay niyo" it said. Napangiti ako at hindi na nag abala na replyan siya dahil makakarating naman na kami doon in a bit.
At ngayon nga na nandito na kami at malapit na sa bahay, hindi ko na alam ang gagawin dahil sobrang excited ako.
"Uy, relax" sabi sakin ni Kuya Michael at umakbay
And from here natatanaw ko na nga siya. Wearing a white sweatshirt and a faded pants is my epitome of perfection.
Derick..