Panglabing-pito.
//Kat's//
"Pero mahal kita. Sapat na iyon para manatili ako sa tabi mo!" Sigaw ni Logan na umalingawngaw hindi lang sa buong palapag kundi sa buong pagkatao ko.
How can he love the mess that I am? Hindi niya na dapat ako mahal! I'm being too much. Even me I can't understand myself.
Hindi ko kinaya ang narinig ko sa kanya kaya sinaraduhan ko siya ng pinto. At sumandal padausdos sa likod nito habang pinipigil na umiyak ng malakas. Ayoko marinig niya ang pag-iyak ko.
Bakit ba kasi lumabas pa ako ng marinig ko ang tawa ni Bebang. I was thinking that Logan is outside para magbigay ng pagkain at dahil palabas siya she saw him and she's flirting with Logan and I'm right. And now I'm here crying, again.
Napatayo ako ng tumulak pabukas ang pinto. Thinking that it was Logan agad akong nagpunas ng luha. Pero ng makita ko si B nakahinga ako ng maluwag at muling tumulo ang luha ko. Wala akong pakialam kahit makita pa niya.
"Umalis na. Nag-away kayo?" Tanong niya.
Hindi ko siya sinagot at tinungo ang kama ko at naupo. Inilapag ko rin ang baunan sa tabi ko.
"Lagi kang umiiyak, nagkukulong ka pa sa kwarto. Hindi makakabuti sa iyo 'yan."
"I'm okay."
"Aysus okay ba yan? E tangina kulang na lang humagulgol ka diyan!"
"Hindi ako okay! Ano?! Masaya ka na?!" Pagtataray ko sa kanya.
I think I need to find a new room. I want to be alone. Naiinis ako sa kanya!
"Hindi! Bakit ako sasaya? Ang babaw ko naman!" Pagtataray niya rin pabalik pero parang hindi siya nagtataray ang bait niya tingnan. Bakit ganon?! Maganda talaga siya!
"Pwede ba let me cry alone."
"Ano ba kasing problema?"
"Wala lang pake!"
"Sige na! Curious na kaya ako! Narinig ko sa baba na kaibigan mo 'yong mga bagong dumating pero bakit nandito ka? Bakit hindi ka sumasama sa kanila? Tas ngayon nag-away pa kayo ni Logan? Na sabi niya boyfriend mo siya. Si Logan na mabait na laging umaakyat dito para bigyan ka ng pagkain. So anong problema? Hmm let me guess? Ikaw ang problema te? Ang sama kaya ng ugali mo!"
Pinanlisikan ko siya ng mata!
"Wala kang alam!"
"Kaya nga nakikitsismis te! Para mabigyan kita ng words of wisdom! O sampalin kita ng katotohanan dali na!"
"Manahimik ka nga!"
"Sige na!" Pangungulit nito kaya nabuwisit na ako.
"Oo! Kaibigan ko sila!" Sigaw ko. "Pero hindi na ngayon. Kaya wala akong pake kahit nandito na rin sila! Oo boyfriend ko siya pero dati 'yon!"
"Bakit? Ano bang nangyari?"
"Logan took care of my brother but he lost him on his care, nakuha ang kapatid ko kaya nagalit ako sa kanya at nakipaghiwalay! And my friends are not helping the situation by siding on him! It's Logan's fault! Kung hindi niya kinuha si Jayjay kay Rodmar edi sana nandito pa siya!"
"Hala te ikaw nga ang may problema! Stop blaming him. Sisihin mo 'yong taong kumuha sa kapatid mo kung sino man siya! Hindi niya ginusto 'yon. Kaya malamang kinakampihan siya ng mga kaibigan mo. Check yourself so you can stop blaming others. See reasons."
"Pero kung inalagaan niyang mabuti o hindi niya kinuha kay Rodmar-"
"Hoy wag ka ngang tanga! Kung eager talaga kunin ng taong kumuha sa kapatid mo na kunin siya kahit na kanino pang pangangalaga 'yong kapatid mo noong mga oras na 'yon malamang makukuha siya! Tyaka bakit mo siya sinisisi? Sana nagtulungan na lang kayo! Tanga tanga mo sa part ng pakikipaghiwalay ah! Tas pati sa mga kaibigan mo!"
"Hindi mo naiintindihan! Namatay ang kapatid ko ng hindi siya naibabalik sa amin!"
"Ikaw ang hindi ko naiintindihan!" Ngumiwi ito sa akin. "Bakit naninisi ka? Oo nawala siya. Pero dapat mas tumibay pa samahan niyo tas hinanap niyo 'yong kumuha sa kapatid mo tas pinatay niyo!"
"Hindi mo ba ko narinig! Patay na ang kapatid ko!" Sigaw ko sa kanya.
"Putangina oo narinig kita hindi ako bingi! Ibig sabihin lang non itinago ng mabuti 'yong kapatid mo ng kumuha sa kanya. Kaya hindi niyo na siya naabutan ng buhay. Edi dapat hinanap niyo! Pinatay niyo! E malamang nag-inarte ka! Nanisi! Hello!"
"Pero kung hindi niya pinabayaan-"
"Nandoon na tayo Kat, pero ang sisi hindi dapat kay Logan kung hindi sa kumuha. Kung hindi siya kinuha hindi siya mawawala sayo. I hope you did something to the one who got your sibling."
"Louie killed her."
"Then that's your revenge. Now instead of still blaming, makipagayos ka na sa mga kaibigan mo at sa jowa mo!"
"Hindi mo naiintindihan. Masakit na makita siya! Kasi dahil sa pagkapabaya niya nakuha si Jayjay!"
"Girl, do you think blaming him could take your brother back? Do you think blaming him will erase your pain? Hindi di ba? Lalo kang masasaktan. Lalo kayong lahat masasaktan."
Mas lalo akong umiyak. Naalala ko lahat ng sinabi ni Blake kanina tapos dumagdag pa si Bebang.
Alam ko naman eh! Pero hindi ko lang maiwasang isipin na kung hindi siya kinuha ni Logan hindi rin makakahanap sila Angelina ng paraan para makuha siya.
"Girl alam ko yang iniisip mo ngayon!"
"Ano ka manghuhula?!" My question is full of sarcasm pero ngumisi lang ito.
"Hindi. But I can see the emotion battling on your face." Bumuntong-hininga ito. "Don't live in the what ifs girl. Not healthy. Tyaka mas masarap na habang nasasaktan ka hindi ka mag-isa. Buti nga hindi ka pa sinusukuan ng tao. Tapos sinisigawan mo lang rinig na rinig sa buong 3rd floor! Kapag 'yan napagod sayo!"
"Edi mapagod siya!"
"Talaga lang ah? Tas iiyak ka kapag nangyari 'yon! Ngayon nga iiyak iyak ka."
"Shut up!"
"Alam mo te wag kang tangina. Mag-isip ka ng mabuti. Isipin mo 'yong mga bagay na hindi makakasakit sayo. Stop with the what ifs. Say sorry to your friends. Alam ko miss mo na sila. At alam ko na alam mo na ang dapat mong gawin pero wala ka pang ginagawa."
Napabuntong-hininga ako. She's right. I know what to do.
Napatingin ako dito ng mag-ayos ito ng mga baril and I think that I'm staying in this room. Ayoko na umalis. She's annoying but I appreciate her talking to me kahit na tinatarayan ko siya.
"Kumain ka na. Wag mo hayaan na mapanis na naman 'yan."
Agad kong kinuha ang baunan at nagumpisang kumain.
"Don't let a good man go."
Napatingin ako sa kanya.
"Do the right thing Kat."
I sighed.
//Louie's//
Isang panibagong umaga na naman!
I can't believe na after ng magulong buhay weeks ago ito kami ngayon halos walang alalahanin. Hindi namin kailangang mag-alala sa tirahan, pagkain, masasamang tao at sa kaligtasan namin.
Maybe this is God's way to make us all rest after that chaos. I don't think we are ready for another mess after all the losses we faced. So he's letting us rest with care.
I sighed. I want to think about what should have been but I stopped I don't want to hurt myself more. I need to focus for the now.
"Babe?"
Napalingon ako kay Blake. Nagising na rin ito.
"What are you thinking?"
Niyakap ko ito.
"Wala. Ayoko mag-isip."
"Don't think about things that will make you cry."
"I'll try."
"That's okay to me."
"You too!"
"Of course babe."
Natawa ako ng halikan ako nito.
"Why are you laughing."
"That's so ramdom."
"I can't suddenly kiss you?"
"Of course you can."
"Then stop laughing so I can kiss you more."
Natawa ulit ako pero napapikit ng siilin ako nito ng halik. I enjoyed his kisses. I missed this.
Then he stopped. Inayos niya pa ang buhok ko bago nagsalita.
"Let's go eat breakfast." He dropped another soft kiss before he got up and dragged me.
Bago bumaba nagayos muna kami.
Nang makalabas ng pinto nakarinig kami ng mga sigaw.
"Hoy putangina niyo! Ang lalandi niyo!"
I laughed when I saw that it's Michael who's shouting to Jeremy and Rona kissing sa hallway.
"Hoy putangina! Ang ingay mo!" Sigaw ko rin.
Naghiwalay tuloy 'yong dalawa kahit mukhang hindi pinapansin ang pang-iistorbo ni Michael.
"Don't tell me nakitulog na naman sa kwarto niyo 'yan?" Tanong ko ng makalapit sa kanila.
"Hindi. Pero maaga niya kaming ginising!" Sagot ni Rona na namumula ang mga pisngi sa pagkakahuli namin. Jusku e kung maghalikan sila kanina akala mo walang Michael na istorbo eh!
"Hay nako Michael napakalaking distorbo mo!"
"Huwag ka mag-alala Louie kayo naman bukas." Nakangising sabi nito.
"Then we won't open the door. Mamatay ka sa labas sa pang-iistorbo mo!"
"Hanap ka na kaya ng girlfriend Michael." Suggest ni Ron habang bumaba kami sa hagdan.
"Bakit para hindi ko na kayo madistorbo? Bold of you to assumed na kapag may girlfriend na ako hindi ko kayo iistorbohin. Isasama ko siya!"
"Told ya girl!" Sabi ko kay Rona. At natawa ito ng maalala ang pinagusapan namin.
"Anong told ya told ya?"
"Sinabi ko kay Ron na kahit may girlfriend ka na mangugulo ka pa rin at isasama mo pa!"
"O wag ka na magselos makikigulo na rin ako sa inyo simula ngayon."
"Okay be our guest then."
Tuluyan na kaming nakababa ng makita namin na magkakasama sila Rodmar, Sehun at Dyosa na kausap ang ibang lalaki na tagarito.
"May meeting?" Tanong ni Ron.
"Dyosa ng lahat anong meron?" Tanong ni Michael.
Napaharap sa amin si Dyosa pati ang mga kasama nila dahil sa tanong ni Michael.
"Bakla makikifoodrun kaming tatlo! Joinlalo ka? Ay wag na! Oks na kami!"
"Ingat kayo guys!" Rona said.
"Oo naman bakla! Mamimiss niyo ang beauty ko kapag nawaley ako huwhuw!"
"Arte." Bulong ni Sehun.
"Ingat kayo guys ha!"
Nakinig kami ng magsabi ng rules ang leader ng foodrun nila.
"Iyon na ang rule?" Tanong ni Dyosa.
"Oo pareng Dyosa." Natawa ako ng sagutin ito ng isang lalaki. Pare ang puta!
"Okay! Ako guys isa lang ang rule! Bawal mafall!" Biglang sabi ni Dyosa tapos humagikgik.
Nagtawanan kami.
"Ikaw talaga pare!"
Isa-isa na silang nag-alisan. May nakita pa akong umakbay kay Dyosa. Mukhang close na siya sa mga lalaki dito.
"Ingat!" Sigaw ko ng nasa pintuan na sila.
Kumaway lang 'yong tatlo. Hope they arrived safely.
"Ano kaya naisipan nila at sumali sa nagfofoodrun?" Tanong ni Rona.
"Baka bored." Jeremy said.
"Sabagay wala masyadong ginagawa dito."
"Ang dami kaya sa garden pa lang! Baka naghahanap ng thrill." Sabi ko.
"Maybe. Well I just hope they arrived safe."
Nagtanguan kami sa sinabi ni Michael.
Nagpunta na kami ng kusina at kumain nang matapos ay tumulong na kami sa garden.
Bago magtanghali inaya kaming dalawa ni Rona ni Bebang na tumulong sa kusina. Kaya sumama kami. We need to prepare the food for today's lunch. Dati inaalala ko pa na sobrang dami ng pinipitas na gulay everyday masasayang, pero sa dami ng tao na kailangan pakainin dito naisip ko na hindi naman pala masasayang.
Tumulong kami maghiwa ng pagkarami-raming gulay. Nakakapagod. Nahiwa pa nga si Rona jusku napakashunga! Kaya naman pinatigil na siya sa paghihiwa at pinaayos na lang ng mga kalat.
Pinalitan ito ni Logan na nakikipagkwentuhan kay Bebang tungkol sa mga gulay pero hindi ko pinapansin pakialam ko ba kung may potassium ang patatas!
Nang matapos magluto napansin ko ang paglalagay ni Logan ng pagkain sa tupperware.
"Ikaw na magbigay kay Kat o ako na?" Tanong ni Bebang.
"Ikaw na muna."
"Okay." Agad itong umalis ng kusina.
So it's true that he's giving her food.
Tinitigan ko si Logan. He looks so tired and sad. Hay Logan. I hope she appreciates all this. I hope she will stop blaming you. And i hope you won't give up on her.
Nagayos na kami ng tanghalian ng matapos magluto.
Nakakaloka! Sobrang tagal naming naghanda ng pagkain na saglitan lang na naubos nang magkainan na.
Natapos ang araw na sobrang pagod ako. Kasi hanggang gabi kami ang naghanda ng pagkain. Well this is a more better life than what we had sa Undead Sanctuary.
Paakyat na ako sa hagdan para magpahinga ng makitang dumating sila Dyosa. Buti naman. Nakakaalala!
Life here is really good. Not perfect but good.