ღამის 12 საათი იყო, როცა მერაბმა დეას და ტასოს დაძინება ურჩია.
მთელი საღამო საუბარში და მუსიკის მოსმენაში გაატარეს.
ოთახში, სადაც მხოლოდ ერთი სანათის შუქი ჟუჟუნებდა.
სადაც ყავის და ჩაის სურნელი ტრიალებდა.
და რა თქმა უნდა იმ სასმლის, რომელსაც მერაბი ხშირად ეტანებოდა.
დიდი ხვეწნის მიუხედავად, მერაბი არასდროს ითვალისწინებდა თავისი პატარა მეგობრების თხოვნას და ალკოჰოლს თავის ორგანაზიმში ყოველდღე უშვებდა.
"ჯობია დაიძინოთ"-თვალი შეავლო მერაბმა ტასოს და დეას.
"კარგი რა.
ჩვენ ხომ ახლა დავიწყეთ საუბარი?"-დაიწუწუნა ტასომ.
"ოოო ხომ იცი ეს რომ იტყვის მერე სხვა აზრზე არ გადავა.
წამო შერლოკს ვუყუროთ"-თქვა დეამ და მერაბს ლოყაზე აკოცა.
"ტკბილი ძილი"-თქვა ტასომ და მერაბს მეორე ლოყაზე აკოცა.
კაცს ჩაეღიმა და ბნელ ოთახში მარტო დარჩა.
ერთხელ ამოიხვნეშა და მაგიდაზე მყოფი წიგნი გადაშალა.
"აუ გოგო ძაან მცივა"-მიეკრო ტასო დეას.
"ოჰ გენაცვალე ისე თხლად გაცვია მთელი დღე"-ამოიბუზღუნა დეამ.
"რა სანდროსავით დაიწყე ლაპარაკი"
"მაგ ვირთხას ნუ მიხსენებ"-ამოიფრუტუნა დეამ.
"ოჰ კაი ერთი.
ორივე ვირთხები ხართ და ერთმანეთს ჭამთ.
საყვარელი ვირთხები"-ჩაიცინა ტასომ.
"ჰა, გავიცინო?"
ტასომ თვალები გადაატრიალა და დეას თავი მხარზე დაადო.
"აუ გეხვეწები ფიუდის ახალი ვიდეო დაიდო და ჯერ იმას ვუყუროთ რა"-თქვა დეამ.
"აუ ახლა კესანე რომ აქ ყოფილიყო მოკვდებოდა წუწუნში"-გაიცინა ტასომ.
"და მერე ყველაზე ბევრს მან იცინის"-თვალები აატრიალა დეამ.
"Big brainnnn"
"კაი არ გამოგივიდა, მაგრამ გავატაროთ.
როგორმე გაპატიებს ფელიქსი"-დასცინა დეამ ტასოს.
როცა დეამ და ტასომ ვიდეოს ყურება დაასრულეს, ძილი მოერიათ და მალევე დახუჭეს თვალები.
რასაც ვერ ვიტყვით მერაბზე, რომელიც ისევ იმ მაგიდასთან იჯდა და ისევ წიგნს ჩასციცინებდა.
კარებზე კაკუნის ხმა გაიგო და წამოიზლაზნა.
ასევე სიზარმაცით გახსნა კარები და ბიჭი შემოუშვა.
"გამარჯობა რეზი.
ისევ გამოგაგდეს?"-გაიცინა მერაბმა.
"კაი რა მერაბ.
ისე ამბობ თითქოს მათ არ იცნობდე.
დამღალეს უკვე რა"-თქვა ბიჭმა და ყავისფერი თვალები ოთახს მოავლო.
"დეას სძინავს"-თქვა მშვიდად მერაბმა.
"არადა გაუხარდებოდა ჩემი ნახვა"-ამოიფრუტუნა რეზიმ.
"ეჰ რევაზ რევაზ.
შენს მშობლებს დაუჯერე და რამეს ხელი წამოკარი.
ხომ ხედავ ბათუ როგორ ცდილობს.
შენ კიდევ ყველაფერი მზა-მზარეული გაქვს და მაინც გეზარება სწავლა"
"ეგ ჩემთვის არ არის მერაბ"-ამოიოხრა რეზიმ და სავარძელზე კარგად მოთავსდა.
"დღეს დივანზე მოგიწევს წოლა"-პლედი ესროლა მერაბმა და მოპირდაპირე ოთახში გაუჩინარდა.
აპრილის დილა ოდნავი წვიმით დაიწყო.
ტასოს გაეღვიძა და მძინარე დეას დახედა.
ჯერ 10 საათი იყო და მისი გაღვიძება ცოტა ხნით გადადო.
ფეხზე წამოდგა და სიცივის გამო ტანში ჟრუანტელმა დაუარა.
სამზარეულოში ჯერ კიდევ ამღვრეული თვალებით შევიდა და წელს ზემოთ შიშველ სხეულს ხელი მხარზე დაუტყაპუნა.
ონკანთან მივიდა და ჩაიდანში წყლის ავსება დაიწყო.
"დილამშვიდობის მერაბ"-ამოიბუტბუტა და თან ტუჩები გაილოკა.
რეზი, რომელსაც ხელში ყავით სავსე ფინჯანი ეჭირა, დარტყმაზე შეტოკდა და მის გვერდით მყოფ გოგონას გაკვირვებული მიაჩერდა.
ჯერ წარბები აქაჩა და თვალები გაუფართოვდა.
მერე გაიღიმა და ასე ადევნებდა თვალს ტასოს, რომელიც ყავას აკეთებდა.
"დილამშვიდობის ტასო"-სამზარეულოში მერაბი გამოჩნდა და ტასო და რეზი შეათვალიერა.
ტასომ მზერა მერაბზე და რეზიზე გადაიტანა.
თვალები გაუფართოვდა და სუნთქვა შეეკრა.
სუნთქვა შეეკრა იმის გამო, რომ ახლა ნახევრად შიშველი ბიჭი ედგა წინ.
ბიჭი რომელმაც გუშინ მისი გონება დაიპყრო.
და მას ახლახანს მხარზე ხელი დაუტყაპუნა.
"ტასო გაიცანი, ეს რეზია.
ჩემი მეგობრის შვილი"-თქვა მერაბმა და პურზე კარაქის წასმას შეუდგა.
"მე...
მაპატიე... მერაბი მეგონე და..."-ისე რომ ტასოს დაწყებული არ დაამთავრებინა, რეზიმ მერაბის წინ დაიკავა ადგილი დამცინავი ღიმილით.
ტასო გაბრაზდა და კინაღამ აფეთქდა.
თავი საშინლად შეურაწყოფილად იგრძნო და გული დასწყდა.
რაც, რა თქმა უნდა რეზის არ შეუმჩნევია და უდარდელად მიირთმევდა ყავას.
ტასომ აკანკალებული ხელით ძლივს მოახერხა და ფხვნილს წყალი დაასხა.
ოთახში გაძუნძულდა და ღრმად სუნთქვა დაიწყო.
არ უნდოდა რომ ეტირა.
მერე დამშვიდდა და მშვიდად მიირთვა ყავა საწოლში.
12 საათზე დეასაც გაეღვიძა და წამოიზლაზნა.
გოგონებმა ერთად გამოიცვალეს ტანსაცმელი და მალევე გავიდნენ მისაღებ ოთახში.
მერაბი და რეზი მოპირდაპირე დივნებზე იჯდნენ და ტელევიზორს უყურებდნენ.
ტასო მერაბს მიუჯდა და მიეყრდნო.
მერაბმაც მას ხელი გადახვია და გაუღიმა.
"ვააააა ეს ვინ დავინახე"-გაიცინა რეზიმ, რაზეც ტასომ თვალები გადაატრიალა.
"ხო ხო იძახე შენ ეგრე და ადვილად შემომირიგებ"-თვალები მოიფშვნიტა დეამ და რეზის მოეხვია.
გადაპარსულ თავზე ხელი გადაუსვა და გაიღიმა-"აუ შენს გადაპარსულ თავზე ვანძრევ"
"წესიერად გოგო!"-თვალები დაუბრიალა რეზიმ და მოშორდა.
"პფფფ არ შემაშინო"-ტასოს მიუჯდა კულულა-"გაიცანი ტასო რეზი, რეზი ტასო"-ხელები აამოძრავა.
"სასიამოვნოა"-გაიღიმა რეზიმ და მოთამაშე თვალებით შეათვალიერა ტასო.
"იგივეს ვერ ვიტყოდი"-ამაყად ამოიბუტბუტა ტასომ, რაზეც მერაბს გაეცინა.
რეზის კარამელისფერი თვალები უფრო აუკიაფდა და თავი გააქნია.
ტასო კი მას უბრალოდ აიგნორებდა და მისკენ არც იხედებოდა.
ჯერ კიდევ აკვირვებდა ის ფაქტი, რომ რეზის არ იცნობდა.
"დაო ჩვენ არ დავაგვიანოთ"-თქვა დეამ.
"აუ ხო წამო წავიდეთ"-ფეხზე წამოდგა ტასო.
"მე გაგიყვანთ"-თქვა რეზიმ ისე რომ ტელევიზორისთვის თვალი არ მოუშორებია.
"რაიყო ბნელო რაინდო.
მოტოციკლეტზე ორივეს შემოგვისვამ?"-დასცინა დეამ.
"აჰაჰა მოდი ვიღადაოთ დეა"-არ ესიამოვნა რეზის.
რატომღაც ტასოს წინაშე იუკადრისა.
"ჩაიჯვი რა ბანძო"-თქვა მერაბმა და სიცილი დაიწყო.
"არა ახლა ეს სულელი არ არის?"-ისევ გააგრძელა დეამ-"ტიპი ისე ამბობს გაგიყვანთო..."
"გეყოს დეა.
დავაგვიანებთ"-უბიძგა ტასომ დეას, რადგან უკვე მობეზრდა ამ სახლში ამ რეზისთან ერთად ყოფნა.
"რაიყო შეჩემა.
არ მოგეწონა?"-დაიწყო დეამ როცა საწოლს ასწორებდნენ.
"საზიზღარია"
"არა, არ არის.
გაიცნობ და ნახავ.
მაგარი ტიპია"
"რაღაც არ მჯერა"
უკან დაბრუნებულებს რეზი აღარ დახვდათ, რამაც ტასოს შვება მოგვარა.
მერაბს დაემშვიდობა და მშვიდად დატოვა სახლი დეასთან ერთად.
ავტობუსის ცდის მოლოდინში უკვე დაღლილები იყვნენ, როცა საუბარი დაიწყეს.
"გიორგიზე რას ფიქრობ?"-დაიწყო დეამ.
"ერთს კარგად ვცემდი.
ერთი მაგისი თავი მაცემინა და მეტი არაფერი მინდა"-ზიზღით ამოილაპარაკა.
"დამპალია.
ჩვენც არასწორად მოვიქეცით.
კესანეს რომ არ უშვებენ ამ დღეებში, ჩვენ წავსულიყავით"
"მართალი ხარ.
იმედია დღეს იქნება"
"აუ ეს ბათუ ვინღაა.
იმენა დაგვაქლიავა რაა"-გაიცინა დეამ-"ვიცი რომ რაღაცა ჩააწყვეს მანდ, თორე ძაან ახალგაზრდაა მასწავლებლის კვალობაზე"
"აბა გოგო.
მერე დავსტალკავ სოც ქსელებში.
გუშინ როგორ დამავიწყდა"
"აუ კესანეს რა სახე ჰქონდა რომ დაეფეთა"-სიცილი დაიწყო დეამ და ძლივს გაჩერდა.
"აუ რა შენც მაგარი დებილი ხარ.
დავურეკავდი ეხლა სანდროს და მალე მიგვიყვანდა"
"უფ არაუშავს.
ავტობუსიც კაია"
"ხო აბა რა"-თვალები აატრიალა ტასომ.
თავში კი მხოლოდ ის უტრიალებდა, თუ როგორი თქაფანი გაადინა რეზის მუქ კანზე.
ანდრია მოთმინებით ელოდა სკოლის ეზოში გოგონებს.
თან ყურსასმენებში გაჟღერებულ მუსიკას მთელი გულით უსმენდა.
თვალები დახუჭა და წამის შემდეგ იგრძნო თუ როგორ აეწეპა სხეული მას.
გაეცინა და კესანეს დახედა, რომელსაც თვალები დახუჭული ჰქონდა და სახეზე მაინცდამაინც ღიმილი არ აღბეჭდვოდა.
"ჰეი, კარგად ხარ?"-ანდრია მისკენ შეტრიალდა და ხელები წელზე მოხვია.
კესანემ თავისი ხელები კისერზე მოხვია და ანდრიას ცხვირიც მალევე კისერში იგრძნო.
"მენატრება"-ამოიჩურჩულა.
"ეჭვიანობას ვიწყებ"-თქვა ანდრიამ, რაზეც კესანეს გაეცინა და მოშორდა.
"არ მოსულა ბოროტი გუდიანი?"-ანდრიას კესანეს სიტყვებზე გაეცინა.
"კაი რა კესო.
მესამე გაკვეთილია დღეს და ცოტა ეცადე, რომ რაღაც თქვა გაკვეთილზე"
"პფფფ არ მინდა და არ ვიტყვი"
"სულელო, ნიშანს არ დაგიწერს.
ეს ხომ ჯგუფია.
ცალკე კი არ ვმეცადინეობთ"
კესანემ უკმაყოფილოდ ამოიფრუტუნა და ტასოს და დეას შეავლო თვალი.
ამ გაკვეთილმაც ისე სწრაფად გაიარა როგორც წინამ.
ესეც გიორგზე ფიქრებით იყო გაჟღენთილი.
კესანემ ბათუს რამდენიმე კითხვასაც უპასუხა და კმაყოფილებით აივსო.
"კესანე დაფასთან გამოდი"-თქვა ბათუმ და კესანეს თავისი შავი თვალებით შეხედა.
კესანე წამოდგა და თავისი კაბა გაისწორა.
შეამჩნია როგორ მიაშტერდა ბათუ მას და არ ესიამოვნა.
მალევე მოიღრუბლა მის ფიქრებში და წამშივე წაუხდა ხასიათი, რაც ანდრიამ შეამჩნია.
"ეს სიტყვები დაწერე და მნიშვნელობებიც მიუწერე, მე კი ავხსნი"-უთხრა ბათუმ.
დღეს უფრო თბილი ხასიათი ჰქონდა, რამაც კესანე გააკვირვა, მაგრამ დიდად ყურადღება არ მიუქცევია.
დაფაზე სიტყვებს წერდა და თან უსმენდა თუ როგორი ხავერდოვანი ხმით საუბრობდა ბათუ ინგლისურად.
წამით ესიამოვნა და თავისთვის გაეღიმა.
თვალი შეავლო ბათუს სხეულს.
დღეს შავი შარვალი და თეთრი მაისური ეცვა.
მუქი მწვანე მოსაცმელი და შავი კეტები.
დღეს უფრო არაოფიციალურად გამოიყურებოდა.
ეტყობოდა რომ ნაჩქარევად ჩაიცვა, მაგრამ მაინც მოწესრიგებული იყო.
ცივი ოდეკოლონის სუნი ჰქონდა და მთელ კლასში იყო გავრცელებული.
შავი, არც ისე მოკლე თმა ჰქონდა.
ოდნავ ხვეული რაც თმას კარგ ფორმას აძლევდა.
გაკვეთილის გამოსვლის შემდეგ ოთხეული ეზოში გამოვიდა.
"კესო მინისოში წამოხვალ?"-იკითხა დეამ.
"არა მე სახლში წავალ"
"მეც გავყვები"-თქვა ანდრიამ.
"კაი მაშინ მე და დეა წავალთ"-თქვა ტასომ და მეგობრებს დაემშვიდობა.
"ჩანთას წამოგიღებ"-თქვა ანდრიამ და კესანეს ჩანთა გამოართვა.
ქუჩას გაუყვნენ-"ხელი მოგირჩა?"
"ოდნავ მეტყობა"-თქვა წყნარად.
ისევ სიჩუმე.
"ძალიან მახინჯი ვარ?"-თქვა უცებ კესანემ, რაზეც ანდრია გაჩერდა და ღიმილით შეავლო თვალი გოგოს.
"არა.
რამდენჯერ უნდა გაგიმეორო?"
"კარგი რა ანდრია.
თუ უშნო ვარ თქვი"-დაიწუწუნა.
"ვაიმე არ ხარ"-ხელი გადახვია ბიჭმა და გაიცინა..
"აბა რატომ მომაშტერდა?"
"ბათუზე ამბობ?"-სიცილს უმატა და მერე მშვიდად უთხრა-"როცა ადამიანი გაშტერდება, ე.ი. ლამაზი ხარ. რა უაზრო აზრები გაწუხებს ხანდახან.
გიორგიმ თუ არ შემოგხედა, ეს იმას არ ნიშნავს რომ მახინჯი ხარ"
კესანემ ამოიოხრა.
"და ბათუს რაც შეეხება, აღიგზნო გეფიცები"-სიცილით უთხრა ანდრიამ.
"ნუ სულელობ!"
"კარგი რა კესანე.
დღეს ისე გაცვია,ნუ ზოგადად ყოველთვის ეგრე გაცვია და შენ რა გგონია,არავინ გაშტერდება?"
"ხო მაგრამ..."
"ძალიან დაბალი თვითშეფასება გაქვს.
უბრალოდ შემოგხედა, რადგან დაევასა შენი სექსო ტანი"-ისევ გაიცინა.
"სულელი ხარ, მაგრამ მაინც მიყვარხარ"
Love,Vanilla Girl.