***** Zawg&Uni*****
***** Zawgyi*****
Warning ပါပါသည္။
(🔞🔞🔞မႀကိဳက္သူမ်ား ေက်ာ္ဖတ္ေပါ့ေနာ္😜
ႏွစ္ပိုင္းစာ ေပါင္းေရးထားတာမို႔ ေနာက္အပိုင္း အပ္ပုဒိတ္ ၾကာႏိုင္သည္။😋အဲ.....ယူတို႔ရဲ့ Feedback ေလးေတြအေပၚလည္းမူတည္တာေပါ့ေနာ္😁)
စိုင္းတစ္ေယာက္ ထမင္းစားျခင္းကို အျမန္အဆံုးသတ္ၿပီး.....
"ကိုကို.....သြားမယ္ "စိုင္းရဲ့ ဆိုလိုရင္းကို ထူးပန္သိေသာ္လည္း.....
"အြင္.....ဘယ္သြားမို႔လဲ "
"ကိုကို႔ အခန္းကိုေလ "
"အြင္း....သြားတာေပါ့
ခုမွ ထမင္းစားၿပီးတာ ေနပါအုန္း
အသီးေလးဘာေလးစားရေအာင္ေလ "
"ယူခဲ့လိုက္ေလအခန္းထဲၾကမွ စားမယ္ "ေျပာၿပီး စပ်စ္သီး ပန္းကန္ေလးကို ေကာက္ကိုင္ကာ ေရ႔ွက ထြက္သြားပါေသာ စိုင္း။မသိရင္ သူကပဲ အိမ္ရွင္လိုလိုရယ္ ။ႏွစ္ေယာက္အတူ အခန္းဆီ တက္လာရင္း အေပၚထပ္ေရာက္ေတာ့ ထူးပန္ စိုင္းကို ေနာက္ကေန သိုင္းဖက္ကာ လည္တိုင္ေဖြးေဖြးေလးကို ငံု႔နမ္း၍......
"လြမ္းလိုက္တာ "
စိုင္းလည္း ေနာက္ျပန္လွည့္၍ ကိုကိုနဲ႔မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ဖို႔လုပ္ေတာ့ ကိုကိုက အလွည့္မခံ။ေနာက္ကေနတင္းေနေအာင္ ဖတ္ထားၿပီး သူ႔လည္တိုင္ႏုႏုေလးကို စိတ္ႀကိဳက္နမ္းကာ စုပ္ယူေနေတာ့သည္။ၾကာလာေတာ့စိုင္း ယားလာ၍ မေနတတ္ျဖစ္လာကာ အားေနတဲ့လက္ေလးနဲ႔ ကိုကို႔ ႏွာေခါင္းေလးကို ေနာက္ျပန္ လွမ္းၫွစ္လိုက္ၿပီး......
"ကိုကို......ဒီတိုင္းပဲရပ္ေနေတာ့မွာလား "ဆိုကာမွ သူ႔ပုခံုးေလးကို ေနာက္ကတြန္း၍ ကိုကို႔အခန္းဆီ
ေရာက္ရသည္။တကယ့္တကယ္တမ္း ေရာက္ရေတာ့လည္း စိုင္းရင္ခုန္သံေတြ အရမ္းျမန္ကာ စိတ္ေတြလႈပ္ရွားလာၿပီး အခန္းထဲမဝင္ႏိုင္ေသးပဲ ရပ္ေနမိသည္။
"ဝင္ေလ....ဘာလို႔လဲ
မဝင္ေတာ့ဘူးလား"ဆိုေတာ့ စိုင္း....ကိုကို႔ ကို မ်က္ေစာင္းလွည့္ထိုးမိၿပီး.....
"အဲေလာက္ မဝင္ေစခ်င္တဲ့ မလာေစခ်င္ခဲ့တဲ့အခန္းကို ဝင္ကိုဝင္အုန္းမွာ ဟြန္႔"ဆိုကာ ပုခံုးေပၚက လက္ေတြကို ဖယ္ခ်ၿပီး ေဘာက္ဆတ္ဆတ္ေလး ဝင္ခဲ့ေသာ စိုင္း။
သူ...အခန္းဝကေန တစ္ခန္းလံုးကို ေဝ့ပတ္ၾကည့္လိုက္ၿပီး တစ္လွမ္းခ်င္းဝင္လာကာ လက္ထဲက အသီးပန္းကန္ေလးကို စားပြဲထက္ ခ်၍ ပါတ္ၾကည့္ေနလိုက္သည္။ထူးပန္ စိုင္းေနာက္ကေန ေခါင္းေလးကို အသာကုတ္၍.........
"ဟို.....ကို႔အခန္းက စိုင္း အခန္းလိုေတာ့ သိပ္မသပ္ရပ္ဘူး "
"အရင္က ဒီထက္ဆိုးတယ္မလား "
"အမ္....."ထူးပန္ေၾကာင္သြားေတာ့.....
"ဟင္း.....ကိုကို႔ အခန္းကို မလာေစခ်င္တဲ့အေၾကာင္းရင္းကို အရင္က စဉ္းစားမရခဲ့ဘူး
ခုေတာ့ သိသြားၿပီ"ထူးပန္ သူ႔အခန္းေလးကို တစ္ခ်က္ေသခ်ာျပန္ၾကည့္မိသည္။သူဒီေလာက္ထိ အပင္ပန္းခံ ရွင္းလင္းထားတာေတာင္ ခုထိ သန္႔ရွင္းသပ္ရပ္မႈမရိွေသးသလို ခံစားရေသာ မိမိအခန္းကို အလိုမက်ျဖစ္ေနမိသည္။သူပင္ပန္းထားသမ်ွ ခ်ီးက်ူးစကားမရသည့္အျပင္ အပစ္တင္ခ်င္သလို ေျပာလာေသာ စိုင္းကိုလည္း သူစိတ္ဆိုးမိကာ.......
"ဒါေတြအကုန္ ကို တစ္ေယာက္ထဲ ရွင္းထားရတာ
ဘယ္ေလာက္ပင္ပန္းတယ္မွတ္လဲ ဒါေတာင္ မင္းက ေ....တာ္ၿပီ လာ ဧည့္ခန္းမွာပဲ သြားထိုင္မယ္ "ေျပာ
ၿပီး လွည့္ထြက္ဖို႔ ျပင္လိုက္ေသာ သူ႔ကို ေနာက္ကေကာင္ေလးက ခါးေလးကို ဆြဲဖက္ထားၿပီး....
"ေမာင္က ကိုကိုအပင္ပန္းခံၿပီး ရွင္းထားလို႔ေျပာတာ
ဘာလို႔ တစ္ေယာက္ထဲရွင္းေနလဲ
ေမာင္ရွင္းေပးမွာေပါ့ ခုၾကၾကည့္ ကိုကို ပင္ပန္းတာပဲ အဖတ္တင္တယ္မလား ကိုကိုက အခန္းက်ယ္ က်ယ္သေလာက္ လိုတာေတြေရာ မလိုတာေတြေရာ ပစၥည္းေတြ အျပည့္ထားထားတာကိုး
ကဲပါ ထားလိုက္ေတာ့ ေနာက္မွ ေမာင္ျပန္ရွင္းေပးမယ္"
"ခုၾက ဘာလို႔လဲ"စိုင္းက သူ႔ရဲ့ လွပတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းပါးေလးကို အဓိပၸါယ္ ပါပါ ၿပံဳးလိုက္ၿပီး.....
"ေနာက္မွေပါ့ ခုေတာ့"ဆိုကာ ခါးထက္က လက္ေလးေတြက ထူးပန္ အိမ္က်ီေတြထဲ က်ူးေက်ာ္ ေနရာဝင္ယူလာေတာ့ ထူးပန္ လန္႔သြားကာ....
"အာ.....ဟို....အသီး....အသီးစားရေအာင္ေလ
ထမင္းစားၿပီး အသီးစားမွ အဆာေၾကလြယ္တာတဲ့ "
"အိုေက....စားတာေပါ့ အစာေၾကဖို႔လိုတယ္ေလ"ေျပာၿပီး ထူးပန္လက္ကို ဆြဲ၍ ကုတင္မွာ အတူဝင္ထိုင္ေစေတာ့ ထူးပန္ သူ႔လက္ေလးကိုျပန္ဆြဲ႐ုန္း၍
"ကို ဒီမွာ ထိုင္မယ္ "စိုင္းက မ်က္ေမွာင္က်ဳတ္၍ သူ႔ကို စိုက္ၾကည့္တာကို မသိဟန္ ျပဳလိုက္သည္။ေနာက္ ေဘးက စားပြဲခံုေလးမွာတင္ ဝင္ထိုင္၍ စိတ္ထဲကေန ခုနက မိမိစကားကိုမိမိ အပစ္တင္ေနမိသည္။ဘယ္နဲ႔လုပ္ ဒီအသီးပန္းကန္က ဒီထိ ပါလာတာလဲ ခုနက ဧည့္ခန္းထဲတင္ထားခဲ့ရမွာကို......
"ကိုကို႔...."
"ဟင္.....အင့္...စား..."ဆိုၿပီး ထူးလဲထူး အသီးေလးတစ္လံုးပါးစပ္ထဲ ခြံ႔ေပးတာကို ေခါင္းေလး ဟိုဘက္လွည့္သြားၿပီး.....
"ဒီမွာလာထိုင္....."ဆိုၿပီး အမိန္႔ဆန္ဆန္ အနားလာဖို႔ ေခၚလာသူကို ထူးပန္ ထပ္ၿပီး မလြန္ဆန္ႏိုင္။
သက္ျပင္းေလးသာ အသာခ်မိၿပီး စိုင္းေဘးနားဝင္ထိုင္လိုက္သည္။ထိုေတာ့မွ ပါးစပ္ေလးဟကာ....
"ခြံ႔..... "ဆိုလာသူကို ထူးပန္အသည္းယားကာ သထားတဲ့ သူ႔ဆံပင္ေလးေတြကို ဆြဲဖြၿပီး.....
"မင္း ဘာေကာင္ေလးလဲဟင္ "ဆိုေတာ့ ခ်က္ခ်င္းျပန္ေျဖလာသည္က.....
"ကိုကို႔ ေကာင္ေလးေလ "ေျပာၿပီး လူကို ဆြဲဖက္ကာ ရင္ခြင္ထဲ တိုး၍ ခြၽဲေလသူ ကို သူ စပ်စ္သီးေလးေတြကို အခြံပါ ခြာၿပီးမွ ခြံ႔ေတာ့....
"ကိုကို အခြံခြာ မေနနဲ႔ေလ
ကိုကို႔လက္ေတြ ေပကုန္မွာေပါ့ "
"အခြံနဲ႔ဆို ဖန္ေနမွာစိုးလို႔ေလ"
"ကိုကိုကမွ မခြံ႔တက္တာ လာေမာင္ခြံ႔မယ္
မဖန္ေစရဘူး"ဆိုကာ အသီးေလးတစ္လံုးကို ယူ၍ သူ႔ႏႈတ္ခမ္းပါးေလးေတြထဲထည့္ကာ ၫွပ္ၿပီး
ထိုစူထြက္ေနတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းေလးကို ထူးပန္ေရ႔ွတိုးေပးေတာ့ ထူးပန္ တစ္ခ်က္ရယ္လိုက္မိသည္။သူ လက္ေလးနဲ႔ ယူမယ္လုပ္ေတာ့ ေနာက္ျပန္ဆုတ္၍ ေခါင္းခါျပကာ သူ႔ႏႈတ္ခမ္းႏွင့္သာ ယူေစသည္။ထူးပန္ စိုင္းႏႈတ္ခမ္းထက္က အသီးေလးကိုယူရင္း ထိုႏႈတ္ခမ္းပါးေလးကိုပါ မသိမသာ စုပ္ယူနမ္းလိုက္ၿပီး မွ စားသည္။
"မဖန္ေတာ့ဘူးမလား ကိုကို "
"အင္း....."
"ခ်ိဳလား...."
"အင္း....."
"ဘယ္ဟာက ခ်ိဳတာလဲ "
"အမ္...."
"စပ်စ္သီးက ခ်ိဳတာလား ကိုကိုခိုးနမ္းသြားတဲ့
ေမာင့္ႏႈတ္ခမ္းက ခ်ိဳတာလား "
"အတူတူခ်ိဳတာ"ေျပာေတာ့ မေက်မနပ္ႏႈတ္ခမ္းေလး စူကာ ပန္းကန္ထဲကအသီးေတြ အကုန္နီးပါး သူတစ္ေယာက္ထဲ ေမာင္ပိုင္စီးကာ စားေနသည္။
"ကို႔ ကို ေကြၽးအုန္းေလ "
"မေကြၽးဘူး "ဆိုကာ ပန္းကန္ေလး ဟိုဘက္လွည့္ကာ ဖြက္ထားေသးေသာ ေကာင္ေလးကို ထူးပန္အသည္းယားလြန္း၍.......
"တကယ္မေကြၽးဘူးေပါ့ ရတယ္ေလ
ဒါဆိုလဲ "ဆိုကာ စပ်စ္သီးေလးေတြ တစ္ၿမံဳ႔ၿမံဳ႔ဝါးေနတဲ့ စိုင္းႏႈတ္ခမ္းေလးထက္ဖိကပ္နမ္းရင္း လ်ွာေလးကို အထဲသြင္း၍ စိုင္းခံတြင္းထဲက စပ်စ္သီးေလးကို သူ႔ခံတြင္းထဲေျပာင္းယူလိုက္ေတာ့ စိုင္းကလည္းသူ႔လ်ွာေလးနဲ႔ အတင္းျပန္လုသည္။စပ်စ္သီးေလးမွာ ဟိုဘက္ေရာက္လိုက္ ဒီဖက္ေရာက္လိုက္နဲ႔ အနမ္းေတြလဲ ပိုမိုျပင္းရွကာ နက္ရိႈင္းလာသည္။
[မသည္းတာကံေကာင္း🤭]
ေနာက္ဆံုး စိုင္း သူ႔ခံတြင္းထဲျပန္ေရာက္လာတဲ့ အသီးေလးကို ကိုက္၍ မ်ိဳခ်လိုက္ၿပီး ကိုကို႔ ကို ေမြ့ယာထက္ တြန္းလွဲကာ သူ အေပၚက အုပ္မိုး၍ ေနရာယူလိုက္သည္။ေနာက္အံၾသထိတ္လန္႔ဟန္ ကိုကို႔ မ်က္ဝန္းေလးေတြကို ဖိနမ္း၍ ေနာက္ ခ်စ္ရတဲ့ကိုကို႔ကို သူစိတ္ႀကိဳက္ ျမတ္ႏိုးစြာ နမ္းရိႈက္ေနမိသည္။ကိုကိုကလည္း သူ႔ခါးကို ျပန္လည္ဖက္တြယ္လာၿပီး ရဲရဲနီေနတဲ့ ကိုကို႔ နားရြက္ဖ်ားေလးကို သူအသာငံုစုပ္၍ လ်ွာေလးနဲ႔တို႔ထိေနေတာ့.....
"အ...!စိုင္း....ယားတယ္ ေတာ္ေတာ့"ဆိုကာ သူ႔ပုခံုးေလးေတြကို တြန္းဖယ္ေတာ့ သူအလိုက္သင့္ ေလ်ွာဆင္းလိုက္ၿပီး ကိုကို႔လည္တိုင္ေလးထက္မ်က္ႏွာအပ္ကာ မသိမသာ ေလးလႈပ္ေနတဲ့ လည္စလုတ္ေလးကို အသာ ငံု၍ စုပ္ယူေနမိျပန္သည္။ေနာက္ နားရြက္ေအာက္ဖ်ားေလးမွစကာ လည္တိုင္တစ္ေလ်ွာက္ ဟိုဘက္ဒီဘက္ ကိုက္ရာေလးေတြခ်န္၍ အမွတ္မ်ားနဲ႔ ပံုေဖာ္ေပးေနမိသည္။ေနာက္ သူ တစ္ဖန္ ထိုမွတ္ရာမ်ားကို ၾကည့္ၿပီး သေဘာက်ကာ ရယ္မိေတာ့
ရွက္စိတ္ပိုကာ အရွက္သည္းေနတဲ့ကိုကိုက သူ႔ကို ေငးၾကည့္ေနၿပီး......
"စိုင္း....."
"ဟင္......ေျပာေလကိုကို "သူ ကိုကို႔ ရင္ဘတ္ထက္ လက္သီးေလးစုပ္ကာ ထိုလက္သီးစုပ္ေလးေပၚ ေမးေလးတင္၍ ကိုကို႔ကို ျပန္ေငးေနကာ ေမးေတာ့...
"တျခားသူေတြေရွ႕မွာ အဲလို မရယ္နဲ႔ေနာ္
အထူးသျဖင့္ မိန္းကေလးေတြေရွ႕"ကိုကို႔စကားေၾကာင့္ သူ တစ္ဖန္ရယ္လိုက္မိၿပီး.....ကိုကို႔ရဲ့ ဆြဲေဆာင္မႈရိွလြန္းတဲ့ ႏွာေခါင္းခြၽန္ခြၽန္ေလးကို လက္ေလးႏွစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ ဆြဲၫွစ္၍......
"မိန္းကေလးေတြေရွ႕ပဲလား "
"အင္.....မဟုတ္ဘူး ေယာက်ာ္းေလးေတြေရာ
ကိုကလြဲ တျခားသူေတြေရွ႕မရယ္ရဘူး ကြာ...
ေနာက္ ေက်ာင္းမွာ ေက်ာ္ႀကီးကလြဲ တျခားသူငယ္ခ်င္း အသစ္ေတြ မထားရဘူး "
"ကိုကိုက သဝန္တိုတယ္ေပါ့"
"သဝန္တိုတာမဟုတ္ဘူး
ခုက မင္းကကို႔ခ်စ္သူေလ ကိုက ဒီေလာက္ေတာ့ေျပာခြင့္ရိွတယ္မလား"
"ရိွတာေပါ့....
ကိုကို ေမာင့္ကို သဝန္တိုခြင့္လည္းရိွတယ္
ခ်စ္ခြင့္လည္းရိွသလို ေမာင္လည္း ကိုကို႔ကို
ခ်စ္ခြင့္ရိွတယ္မလားဟင္ "ရီေဝေဝ ၫွို႔ငင္ဆြဲေဆာင္မႈ အျပည့္နဲ႔သူ႔ကို စိုက္ၾကည့္ကာ ဘာလိုလိုအဓိပၸါယ္ ပါပါ ေျပာလာေသာ ေတာင္းဆိုဟန္ စိုင္းစကားေၾကာင့္ ထူးပန္ရင္ထဲ သိမ့္ခနဲ လႈပ္ရွားကာ မ်က္ႏွာလႊဲလိုက္မိသည္အထိ ။
စိုင္း အရွက္သည္းကာတစ္ဖက္လွည့္၍ ေခါင္းေလးေစာင္းသြားေသာ ကိုကိုလည္တိုင္ေက်ာ့ေလးထက္ တစ္ဖန္ အနမ္းယဉ္တစ္စီး ခုတ္ေမာင္းကာ လက္ေလးေတြက အိမ္က်ီေအာက္ရိွ စေနႏွစ္ခိုင္ဆီ လွမ္းမိသည္။သူ႔ရဲ့ ပြတ္ေခ်မႈေတြၾကား နာက်င္မႈ သာယာမႈေတြနဲ႔ ေရာႁပြန္းေနတဲ့ ကိုကို႔ မ်က္ႏွာေလးထက္ တစ္ရိႈက္မက္မက္ နမ္းကာ အသက္ရႈရန္ မ်က္ႏွာ ႏွစ္ခု ခနကြာဟခ်ိန္ ကိုကို႔ အိမ္က်ီေလးကို ေျမႇာက္၍ ခြၽတ္ရန္ျပင္ေတာ့ ျပန္ဆြဲထားတဲ့ ကိုကို႔လက္ေလးေတြက စိုင္းရဲ့ ႏႈတ္ခမ္းပါးေလးေတြရဲ့ ဖ်ားေယာင္းမႈေတြၾကား အရႈံးေပးရသည္။
ကိုကို႔ ကိုယ္ေပၚ အိမ္က်ီ ကြာသြားသည္နဲ႔ တစ္ၿပိဳင္နက္ စိုင္း ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြကလည္း ကိုကို႔ ႏႈတ္ခမ္းထက္မွ လည္တိုင္ေနာက္ တျဖည္းျဖည္း ေအာက္သို႔ ေလ်ွာဆင္းခဲ့ၿပီး ႀကီးမားက်ယ္ျပန္႔ေသာ ရင္အုပ္ဆီအေရာက္ ထိုရင္အုပ္ေပၚမွ သူ႔ရဲ့ ပြတ္ေခ်ထားမႈေၾကာင့္ ဖုေဖာင္းနီရဲေနတဲ့ အသီးေလးတစ္ဖက္ကို လ်ွာေလးနဲ႔တို႔ကာထိ၍ ကစားၿပီး ေနာက္တစ္ဖက္ကို ဆက္လက္ပြတ္ေခ်ေနလိုက္ေတာ့......
"အြင္းး......"ဟူေသာ ညည္းသံရွည္ေလးနဲ႔အတူ
ေခါင္းေလး ဟိုဘက္ဒီဘက္ယိမ္း၍ သူ႔ဆံပင္ေတြကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ကိုင္ထားေသာ ကိုကို႔ မ်က္ႏွာေလးကို သူမ်က္လံုးေလးလွန္၍ ၾကည့္လိုက္သည္။ႏႈတ္ခမ္းကို အေသကိုက္၍ သူျပဳသမ်ွ က်ိတ္မိွတ္သည္းခံ၍ ေနရွာတာ ေတြ့လိုက္ရပါသည္။ဒီတာ့ စိုင္း...
အခ်ိန္ဆြဲမေနေတာ့ပဲ လိုရာခရီးကို ေရ႔ွဆက္ႏိုင္ရန္ျပင္ဆင္ေနခ်ိန္ သူလုပ္သမ်ွ ကို ရီေဝေဝေလး ေငးၾကည့္ေနတဲ့ ကိုကို မ်က္ဝန္းေလးေတြထဲမွာ စိတ္လႈပ္ရွားျခင္းအရိပ္ေယာင္ ရမၼက္ခိုးေလးေတြသန္း၍ ညိူ႔မ်က္ဝန္းေတြနဲ႔ ကိုကို႔အၾကည့္ေတြၾကား စိုင္းႏွလံုးသားေလးက ကဆုန္ေပါက္၍ေနခဲ့ၿပီ။
ေနာက္ စိုင္း သူ႔
ကိုယ္ေပၚက အဝတ္ေတြကို ခြာခ်ကာ ေနာက္ဆံုးသူ႔ရဲ့ ျဖဴေဖြးႏုဖတ္ေနတဲ့ ကိုယ္လံုးေလးက အဝတ္မဲ့သြားသည္။
သူလုပ္သမ်ွ မ်က္စိစံုမိွတ္ကာ မ်က္ႏွာ လႊဲ သြားတဲ့ကိုကို႔ ေဘာင္းဘီေတြကိုပါ သူခြၽတ္ေပးမည္လုပ္ေတာ့ အလိုက္သင့္ပင္ တင္ေလးႂကြေပးရွာေသာ ကိုကို။အဝတ္ဗလာ ျဖစ္ေနၿပီ ျဖစ္တဲ့ ကိုကို႔
ကိုယ္ေလးကို သူ ေမြ့ယာထက္ ေနရာေသခ်ာ ခ်ေပးလိုက္ၿပီး ေနာက္ သူ႔ရဲ့ေခ်ာ့ျမဴ မႈေတြၾကား ေပ်ာ္ဝင္ရင္း သိသိသာသာ တုန္ရီေနတဲ့ ကိုယ္ေလး အဲဒီေနာက္အတင္းထိန္းခ်ူပ္ထားသည့္ၾကားမွ ျပင္းျပေသာ အသက္ရႈသံနဲ႔အတူ ရင္အစံုက လိႈက္ဖိုကာ ညည္းသံေလးေတြ တိုးၫွင္းစြာ ထြက္ေပၚလာသည္။
စိုင္း
ေၾကာက္အားလန္႔အားနဲ႔ အတင္း ဖိကိုက္ထားတဲ့ ကို႔ကို႔ ႏႈတ္ခမ္းေထြးေထြးေလးကို နမ္းရိႈက္စုပ္ယူကာ.....
"ကိုကို ေမာင္ေခၚေဆာင္ရာေနာက္ အတူသြားစို႔ေနာ္"ဆိုေတာ့ သူ႔ကို ခ်စ္ခ်င္းတရားလိုက္ေလ်ာျခင္းေတြနဲ႔အတူအရည္ၾကည္ေလးေတြ လဲ့ေနတဲ့ မ်က္ဝန္းေတာက္ေတာက္ေလးေတြနဲ႔ (မ်က္ရည္ဝဲေနတာကို ပံုေဖာ္ခ်င္တာပါ)ေခါင္းညိတ္ကာ သူ႔နဖူးေလးကို ဆြဲယူ နမ္းရိႈက္လာသည္။
"ကို.....လိုက္ေလ်ာသမ်ွကို မင္းကိုခ်စ္လို႔ဆိုတာေတာ့ နားလည္ေပးေနာ္ ကို မင္းေပးသမ်ွနာက်င္မႈ ဒဏ္ေတြကို ခံႏိုင္တယ္။ဒါေပမဲ့ ကိုယ့္ႏွလံုးသားေလးကိုေတာ့ နာက်င္ေအာင္မလုပ္မိေစနဲ႔ သူကေတာ့ တကယ္ခံႏိုင္ရည္မရိွဘူး"
"ကိုကိုရယ္.....ကိုကိုက
ေမာင့္အသက္ထက္ ပိုခ်စ္ၿပီး
ပိုတန္ဖိုးထားရတဲ့သူပါ"
"အြင္း.....ကိုယံုတယ္ "ေျပာၿပီး.....ကိုကို႔ဘက္က စတင္လာတဲ့ အနမ္းေတြနဲ႔အတူ စတင္ရန္အသင့္ျပင္ဆင္းရင္း အနက္ရိႈင္း ဆံုး ေခ်ာက္ကမ္းပါးတစ္ခုကို အတူတိုးဝင္ေလေလ
ကိုကို႔ အနမ္းေတြကလည္း ပိုၾကမ္းတမ္း နက္ရိႈင္းလာေလ ပဲ။
ေခ်ာက္ကမ္းပါး အဆံုးထိ အတူ လိႈက္ဖို ျဖတ္သန္းၿပီးခ်ိန္မွာေတာ့
"ကိုကို ပင္ပန္းသြားၿပီ
အဆင္ေျပရဲ့လား အရမ္းနာေနလား ဟင္"
"နာတာေပါ့ ေခြးေကာင္ေလးရဲ့
ဟူး.....လူကသာ ေသးတာ ဒါၾကသန္လိုက္တာမ်ား ကိုလည္း ၿပဲကြဲေတာ့မယ္ အတင္းမလုပ္နဲ႔ "ဆိုေတာ့ အထက္က သေကာင့္သားေလးက....
သေဘာက်စြာရီရင္း.....
"ဟားဟား.....အဲဒါမို႔ ေျပာတာေပါ့
အေကာင္ေသးေပမဲ့ အထင္မေသးနဲ႔ ဇျပင္းတယ္ဆိုတာေလ"ထိုစကားေၾကာင့္ ထူးပန္ အျမင္ကပ္စြာ ျဖဴေဖြးေနတဲ့ ကိုယ္လံုးေလးထက္က နီရဲေနတဲ့ ပြင့္လႊာေလးေတြကို စုပ္ကိုင္ၫွစ္ေခ်ပစ္လိုက္သည္။
"အ....ကိုကို နာတယ္ "ဆိုကာ ဒီတစ္ခါနာက်င္မႈေၾကာင့္ ရႈံ႔မဲ့သြားရသူက စိုင္း ။
"ကိုကိုက ဒီလိုေပါ့ေလ ရတယ္
ကိုကို႔ ကို ၫွာေနလို႔ မျဖစ္ဘူးပဲ"ဆိုကာ
ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ၾကမ္းတမ္းေသာ ျပင္းထန္ေသာ အခ်စ္လိႈင္းေလွၾကား ထူးပန္မွာ မရုန္းသာ မကန္သာ လူးလြန္႔ရင္း ရုတ္တရတ္နာက်င္မႈ အဖံုဖံုရဲ့ အဆံုးသတ္မွာ ထူးပန္ကိုယ္ေလး ေကာ့တက္လာကာ......
"အ.....ေခြးေကာင္ေလး တကယ္လုပ္တယ္"
"ဘာ....ေခြးေကာင္ေလးဟုတ္လား "ဆိုကာ ျပင္းျပလြန္းေသာ အနမ္းၾကမ္းေတြရဲ့ ႏႈတ္ပိတ္မႈမွာ သူစိုင္းကို ကုတ္ျခစ္မိမွာ စိုး၍ ေမြ့ယာခင္းကို သာအတင္းဆြဲဆုပ္ကာ တားစီးေနမိေသာ္လည္း
သူ႔ကိုယ္တြင္းက ေကာင္ေလးမွာေတာ့ အရိုင္းဆန္ကာ ၫွာတာမႈကင္းမဲ့စြာ တစ္စထက္တစ္စ ျပင္းသထက္သာ ျပင္းထန္လာခဲ့သည္။
ေနာက္ဆံုးသူ႔ ရဲ့တိုးတိုးတဖံု က်ယ္က်ယ္တစ္မ်ိဳး ေတာင္းပန္စကားမ်ားႏွင့္ သူဘယ္လိုပင္တားတား နားမဝင္ေသာ ေကာင္ေလးရဲ့ အခ်စ္ဒဏ္ခတ္မႈေတြၾကားသူ အရႈံးေပးဒူးေထာက္လိုက္ရသည္။
နာက်င္၍တစ္ဖံု သာယာ၍ တစ္ဖန္ ညည္းသံေလးေတြပလံုစီကာ ထြက္ေပၚေနေသာ အခန္းေလးထဲ တျဖည္းျဖည္းစဲလာတဲ့ အခ်စ္မုန္တိုင္းႀကီးထဲမွာ ႏွစ္ဦးသားတက္ညီလက္ညီ ကူးခတ္ရင္း ေနာက္ဆံုး မုန္တိုင္းလည္းစဲ
လူလည္းၿပဲ....အဲ လူလည္းပန္းကာ ႏွစ္ဦးသားတစ္ဦးကို တစ္ဦးေထြးဖက္ၾကင္နာရင္း ေပါက္ကြဲလုလု ရင္ခုန္သံေတြကို စည္းခ်က္ၿငိမ္ရန္....အပန္းေျဖရသည္။
ရွက္ဖို႔ ေကာင္းလိုက္တာ ဘယ္လိုလုပ္ ဒီလိုခ်ိန္ ေန့ခင္းေၾကာင္ေတာင္ႀကီးမွာ မွ သူတို႔ကာမစပ္ယွက္မိက်ပါလိမ့္ ေနာ္။
ထူးပန္ဆိုတာကလည္း စိုင္းဆီက ဘယ္လိုေတာင္းဆိုမႈမ်ိဳးမဆို ျငင္းပယ္ႏိုင္စြမ္းမွ မရိွတာပဲေလ။မ်က္ဝန္းေလးေတြနဲ႔ ေတာင္းဆိုရံုမ်ျွဖင့္ လိုက္ေလ်ာေပးခဲ့မိတာမ်ိဳး အဲေလာက္ထိ စိုင္းကို သူခ်စ္ျမတ္ႏိုးရပါသည္။
***** Uni*****
Warning ပါပါသည်။
(🔞🔞🔞မကြိုက်သူများ ကျော်ဖတ်ပေါ့နော်😜
နှစ်ပိုင်းစာ ပေါင်းရေးထားတာမို့ နောက်အပိုင်း အပ်ပုဒိတ် ကြာနိုင်သည်။😋အဲ.....ယူတို့ရဲ့ Feedback လေးတွေအပေါ်လည်းမူတည်တာပေါ့နော်😁)
စိုင်းတစ်ယောက် ထမင်းစားခြင်းကို အမြန်အဆုံးသတ်ပြီး.....
"ကိုကို.....သွားမယ် "စိုင်းရဲ့ ဆိုလိုရင်းကို ထူးပန်သိသော်လည်း.....
"အွင်.....ဘယ်သွားမို့လဲ "
"ကိုကို့ အခန်းကိုလေ "
"အွင်း....သွားတာပေါ့
ခုမှ ထမင်းစားပြီးတာ နေပါအုန်း
အသီးလေးဘာလေးစားရအောင်လေ "
"ယူခဲ့လိုက်လေအခန်းထဲကြမှ စားမယ် "ပြောပြီး စပျစ်သီး ပန်းကန်လေးကို ကောက်ကိုင်ကာ ရှေ့က ထွက်သွားပါသော စိုင်း။မသိရင် သူကပဲ အိမ်ရှင်လိုလိုရယ် ။နှစ်ယောက်အတူ အခန်းဆီ တက်လာရင်း အပေါ်ထပ်ရောက်တော့ ထူးပန် စိုင်းကို နောက်ကနေ သိုင်းဖက်ကာ လည်တိုင်ဖွေးဖွေးလေးကို ငုံ့နမ်း၍......
"လွမ်းလိုက်တာ "
စိုင်းလည်း နောက်ပြန်လှည့်၍ ကိုကိုနဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင်ဖို့လုပ်တော့ ကိုကိုက အလှည့်မခံ။နောက်ကနေတင်းနေအောင် ဖတ်ထားပြီး သူ့လည်တိုင်နုနုလေးကို စိတ်ကြိုက်နမ်းကာ စုပ်ယူနေတော့သည်။ကြာလာတော့စိုင်း ယားလာ၍ မနေတတ်ဖြစ်လာကာ အားနေတဲ့လက်လေးနဲ့ ကိုကို့ နှာခေါင်းလေးကို နောက်ပြန် လှမ်းညှစ်လိုက်ပြီး......
"ကိုကို......ဒီတိုင်းပဲရပ်နေတော့မှာလား "ဆိုကာမှ သူ့ပုခုံးလေးကို နောက်ကတွန်း၍ ကိုကို့အခန်းဆီ
ရောက်ရသည်။တကယ့်တကယ်တမ်း ရောက်ရတော့လည်း စိုင်းရင်ခုန်သံတွေ အရမ်းမြန်ကာ စိတ်တွေလှုပ်ရှားလာပြီး အခန်းထဲမဝင်နိုင်သေးပဲ ရပ်နေမိသည်။
"ဝင်လေ....ဘာလို့လဲ
မဝင်တော့ဘူးလား"ဆိုတော့ စိုင်း....ကိုကို့ ကို မျက်စောင်းလှည့်ထိုးမိပြီး.....
"အဲလောက် မဝင်စေချင်တဲ့ မလာစေချင်ခဲ့တဲ့အခန်းကို ဝင်ကိုဝင်အုန်းမှာ ဟွန့်"ဆိုကာ ပုခုံးပေါ်က လက်တွေကို ဖယ်ချပြီး ဘောက်ဆတ်ဆတ်လေး ဝင်ခဲ့သော စိုင်း။
သူ...အခန်းဝကနေ တစ်ခန်းလုံးကို ဝေ့ပတ်ကြည့်လိုက်ပြီး တစ်လှမ်းချင်းဝင်လာကာ လက်ထဲက အသီးပန်းကန်လေးကို စားပွဲထက် ချ၍ ပါတ်ကြည့်နေလိုက်သည်။ထူးပန် စိုင်းနောက်ကနေ ခေါင်းလေးကို အသာကုတ်၍.........
"ဟို.....ကို့အခန်းက စိုင်း အခန်းလိုတော့ သိပ်မသပ်ရပ်ဘူး "
"အရင်က ဒီထက်ဆိုးတယ်မလား "
"အမ်....."ထူးပန်ကြောင်သွားတော့.....
"ဟင်း.....ကိုကို့ အခန်းကို မလာစေချင်တဲ့အကြောင်းရင်းကို အရင်က စဉ်းစားမရခဲ့ဘူး
ခုတော့ သိသွားပြီ"ထူးပန် သူ့အခန်းလေးကို တစ်ချက်သေချာပြန်ကြည့်မိသည်။သူဒီလောက်ထိ အပင်ပန်းခံ ရှင်းလင်းထားတာတောင် ခုထိ သန့်ရှင်းသပ်ရပ်မှုမရှိသေးသလို ခံစားရသော မိမိအခန်းကို အလိုမကျဖြစ်နေမိသည်။သူပင်ပန်းထားသမျှ ချီးကျူးစကားမရသည့်အပြင် အပစ်တင်ချင်သလို ပြောလာသော စိုင်းကိုလည်း သူစိတ်ဆိုးမိကာ.......
"ဒါတွေအကုန် ကို တစ်ယောက်ထဲ ရှင်းထားရတာ
ဘယ်လောက်ပင်ပန်းတယ်မှတ်လဲ ဒါတောင် မင်းက ေ....တာ်ပြီ လာ ဧည့်ခန်းမှာပဲ သွားထိုင်မယ် "ပြော
ပြီး လှည့်ထွက်ဖို့ ပြင်လိုက်သော သူ့ကို နောက်ကကောင်လေးက ခါးလေးကို ဆွဲဖက်ထားပြီး....
"မောင်က ကိုကိုအပင်ပန်းခံပြီး ရှင်းထားလို့ပြောတာ
ဘာလို့ တစ်ယောက်ထဲရှင်းနေလဲ
မောင်ရှင်းပေးမှာပေါ့ ခုကြကြည့် ကိုကို ပင်ပန်းတာပဲ အဖတ်တင်တယ်မလား ကိုကိုက အခန်းကျယ် ကျယ်သလောက် လိုတာတွေရော မလိုတာတွေရော ပစ္စည်းတွေ အပြည့်ထားထားတာကိုး
ကဲပါ ထားလိုက်တော့ နောက်မှ မောင်ပြန်ရှင်းပေးမယ်"
"ခုကြ ဘာလို့လဲ"စိုင်းက သူ့ရဲ့ လှပတဲ့ နှုတ်ခမ်းပါးလေးကို အဓိပ္ပါယ် ပါပါ ပြုံးလိုက်ပြီး.....
"နောက်မှပေါ့ ခုတော့"ဆိုကာ ခါးထက်က လက်လေးတွေက ထူးပန် အိမ်ကျီတွေထဲ ကျူးကျော် နေရာဝင်ယူလာတော့ ထူးပန် လန့်သွားကာ....
"အာ.....ဟို....အသီး....အသီးစားရအောင်လေ
ထမင်းစားပြီး အသီးစားမှ အဆာကြေလွယ်တာတဲ့ "
"အိုကေ....စားတာပေါ့ အစာကြေဖို့လိုတယ်လေ"ပြောပြီး ထူးပန်လက်ကို ဆွဲ၍ ကုတင်မှာ အတူဝင်ထိုင်စေတော့ ထူးပန် သူ့လက်လေးကိုပြန်ဆွဲရုန်း၍
"ကို ဒီမှာ ထိုင်မယ် "စိုင်းက မျက်မှောင်ကျုတ်၍ သူ့ကို စိုက်ကြည့်တာကို မသိဟန် ပြုလိုက်သည်။နောက် ဘေးက စားပွဲခုံလေးမှာတင် ဝင်ထိုင်၍ စိတ်ထဲကနေ ခုနက မိမိစကားကိုမိမိ အပစ်တင်နေမိသည်။ဘယ်နဲ့လုပ် ဒီအသီးပန်းကန်က ဒီထိ ပါလာတာလဲ ခုနက ဧည့်ခန်းထဲတင်ထားခဲ့ရမှာကို......
"ကိုကို့...."
"ဟင်.....အင့်...စား..."ဆိုပြီး ထူးလဲထူး အသီးလေးတစ်လုံးပါးစပ်ထဲ ခွံ့ပေးတာကို ခေါင်းလေး ဟိုဘက်လှည့်သွားပြီး.....
"ဒီမှာလာထိုင်....."ဆိုပြီး အမိန့်ဆန်ဆန် အနားလာဖို့ ခေါ်လာသူကို ထူးပန် ထပ်ပြီး မလွန်ဆန်နိုင်။
သက်ပြင်းလေးသာ အသာချမိပြီး စိုင်းဘေးနားဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ထိုတော့မှ ပါးစပ်လေးဟကာ....
"ခွံ့..... "ဆိုလာသူကို ထူးပန်အသည်းယားကာ သထားတဲ့ သူ့ဆံပင်လေးတွေကို ဆွဲဖွပြီး.....
"မင်း ဘာကောင်လေးလဲဟင် "ဆိုတော့ ချက်ချင်းပြန်ဖြေလာသည်က.....
"ကိုကို့ ကောင်လေးလေ "ပြောပြီး လူကို ဆွဲဖက်ကာ ရင်ခွင်ထဲ တိုး၍ ချွဲလေသူ ကို သူ စပျစ်သီးလေးတွေကို အခွံပါ ခွာပြီးမှ ခွံ့တော့....
"ကိုကို အခွံခွာ မနေနဲ့လေ
ကိုကို့လက်တွေ ပေကုန်မှာပေါ့ "
"အခွံနဲ့ဆို ဖန်နေမှာစိုးလို့လေ"
"ကိုကိုကမှ မခွံ့တက်တာ လာမောင်ခွံ့မယ်
မဖန်စေရဘူး"ဆိုကာ အသီးလေးတစ်လုံးကို ယူ၍ သူ့နှုတ်ခမ်းပါးလေးတွေထဲထည့်ကာ ညှပ်ပြီး
ထိုစူထွက်နေတဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးကို ထူးပန်ရှေ့တိုးပေးတော့ ထူးပန် တစ်ချက်ရယ်လိုက်မိသည်။သူ လက်လေးနဲ့ ယူမယ်လုပ်တော့ နောက်ပြန်ဆုတ်၍ ခေါင်းခါပြကာ သူ့နှုတ်ခမ်းနှင့်သာ ယူစေသည်။ထူးပန် စိုင်းနှုတ်ခမ်းထက်က အသီးလေးကိုယူရင်း ထိုနှုတ်ခမ်းပါးလေးကိုပါ မသိမသာ စုပ်ယူနမ်းလိုက်ပြီး မှ စားသည်။
"မဖန်တော့ဘူးမလား ကိုကို "
"အင်း....."
"ချိုလား...."
"အင်း....."
"ဘယ်ဟာက ချိုတာလဲ "
"အမ်...."
"စပျစ်သီးက ချိုတာလား ကိုကိုခိုးနမ်းသွားတဲ့
မောင့်နှုတ်ခမ်းက ချိုတာလား "
"အတူတူချိုတာ"ပြောတော့ မကျေမနပ်နှုတ်ခမ်းလေး စူကာ ပန်းကန်ထဲကအသီးတွေ အကုန်နီးပါး သူတစ်ယောက်ထဲ မောင်ပိုင်စီးကာ စားနေသည်။
"ကို့ ကို ကျွေးအုန်းလေ "
"မကျွေးဘူး "ဆိုကာ ပန်းကန်လေး ဟိုဘက်လှည့်ကာ ဖွက်ထားသေးသော ကောင်လေးကို ထူးပန်အသည်းယားလွန်း၍.......
"တကယ်မကျွေးဘူးပေါ့ ရတယ်လေ
ဒါဆိုလဲ "ဆိုကာ စပျစ်သီးလေးတွေ တစ်မြုံ့မြုံ့ဝါးနေတဲ့ စိုင်းနှုတ်ခမ်းလေးထက်ဖိကပ်နမ်းရင်း လျှာလေးကို အထဲသွင်း၍ စိုင်းခံတွင်းထဲက စပျစ်သီးလေးကို သူ့ခံတွင်းထဲပြောင်းယူလိုက်တော့ စိုင်းကလည်းသူ့လျှာလေးနဲ့ အတင်းပြန်လုသည်။စပျစ်သီးလေးမှာ ဟိုဘက်ရောက်လိုက် ဒီဖက်ရောက်လိုက်နဲ့ အနမ်းတွေလဲ ပိုမိုပြင်းရှကာ နက်ရှိုင်းလာသည်။
[မသည်းတာကံကောင်း🤭]
နောက်ဆုံး စိုင်း သူ့ခံတွင်းထဲပြန်ရောက်လာတဲ့ အသီးလေးကို ကိုက်၍ မျိုချလိုက်ပြီး ကိုကို့ ကို မွေ့ယာထက် တွန်းလှဲကာ သူ အပေါ်က အုပ်မိုး၍ နေရာယူလိုက်သည်။နောက်အံသြထိတ်လန့်ဟန် ကိုကို့ မျက်ဝန်းလေးတွေကို ဖိနမ်း၍ နောက် ချစ်ရတဲ့ကိုကို့ကို သူစိတ်ကြိုက် မြတ်နိုးစွာ နမ်းရှိုက်နေမိသည်။ကိုကိုကလည်း သူ့ခါးကို ပြန်လည်ဖက်တွယ်လာပြီး ရဲရဲနီနေတဲ့ ကိုကို့ နားရွက်ဖျားလေးကို သူအသာငုံစုပ်၍ လျှာလေးနဲ့တို့ထိနေတော့.....
"အ...!စိုင်း....ယားတယ် တော်တော့"ဆိုကာ သူ့ပုခုံးလေးတွေကို တွန်းဖယ်တော့ သူအလိုက်သင့် လျှောဆင်းလိုက်ပြီး ကိုကို့လည်တိုင်လေးထက်မျက်နှာအပ်ကာ မသိမသာ လေးလှုပ်နေတဲ့ လည်စလုတ်လေးကို အသာ ငုံ၍ စုပ်ယူနေမိပြန်သည်။နောက် နားရွက်အောက်ဖျားလေးမှစကာ လည်တိုင်တစ်လျှောက် ဟိုဘက်ဒီဘက် ကိုက်ရာလေးတွေချန်၍ အမှတ်များနဲ့ ပုံဖော်ပေးနေမိသည်။နောက် သူ တစ်ဖန် ထိုမှတ်ရာများကို ကြည့်ပြီး သဘောကျကာ ရယ်မိတော့
ရှက်စိတ်ပိုကာ အရှက်သည်းနေတဲ့ကိုကိုက သူ့ကို ငေးကြည့်နေပြီး......
"စိုင်း....."
"ဟင်......ပြောလေကိုကို "သူ ကိုကို့ ရင်ဘတ်ထက် လက်သီးလေးစုပ်ကာ ထိုလက်သီးစုပ်လေးပေါ် မေးလေးတင်၍ ကိုကို့ကို ပြန်ငေးနေကာ မေးတော့...
"တခြားသူတွေရှေ့မှာ အဲလို မရယ်နဲ့နော်
အထူးသဖြင့် မိန်းကလေးတွေရှေ့"ကိုကို့စကားကြောင့် သူ တစ်ဖန်ရယ်လိုက်မိပြီး.....ကိုကို့ရဲ့ ဆွဲဆောင်မှုရှိလွန်းတဲ့ နှာခေါင်းချွန်ချွန်လေးကို လက်လေးနှစ်ချောင်းနဲ့ ဆွဲညှစ်၍......
"မိန်းကလေးတွေရှေ့ပဲလား "
"အင်.....မဟုတ်ဘူး ယောကျာ်းလေးတွေရော
ကိုကလွဲ တခြားသူတွေရှေ့မရယ်ရဘူး ကွာ...
နောက် ကျောင်းမှာ ကျော်ကြီးကလွဲ တခြားသူငယ်ချင်း အသစ်တွေ မထားရဘူး "
"ကိုကိုက သဝန်တိုတယ်ပေါ့"
"သဝန်တိုတာမဟုတ်ဘူး
ခုက မင်းကကို့ချစ်သူလေ ကိုက ဒီလောက်တော့ပြောခွင့်ရှိတယ်မလား"
"ရှိတာပေါ့....
ကိုကို မောင့်ကို သဝန်တိုခွင့်လည်းရှိတယ်
ချစ်ခွင့်လည်းရှိသလို မောင်လည်း ကိုကို့ကို
ချစ်ခွင့်ရှိတယ်မလားဟင် "ရီဝေဝေ ညှို့ငင်ဆွဲဆောင်မှု အပြည့်နဲ့သူ့ကို စိုက်ကြည့်ကာ ဘာလိုလိုအဓိပ္ပါယ် ပါပါ ပြောလာသော တောင်းဆိုဟန် စိုင်းစကားကြောင့် ထူးပန်ရင်ထဲ သိမ့်ခနဲ လှုပ်ရှားကာ မျက်နှာလွှဲလိုက်မိသည်အထိ ။
စိုင်း အရှက်သည်းကာတစ်ဖက်လှည့်၍ ခေါင်းလေးစောင်းသွားသော ကိုကိုလည်တိုင်ကျော့လေးထက် တစ်ဖန် အနမ်းယဉ်တစ်စီး ခုတ်မောင်းကာ လက်လေးတွေက အိမ်ကျီအောက်ရှိ စနေနှစ်ခိုင်ဆီ လှမ်းမိသည်။သူ့ရဲ့ ပွတ်ချေမှုတွေကြား နာကျင်မှု သာယာမှုတွေနဲ့ ရောပြွန်းနေတဲ့ ကိုကို့ မျက်နှာလေးထက် တစ်ရှိုက်မက်မက် နမ်းကာ အသက်ရှုရန် မျက်နှာ နှစ်ခု ခနကွာဟချိန် ကိုကို့ အိမ်ကျီလေးကို မြှောက်၍ ချွတ်ရန်ပြင်တော့ ပြန်ဆွဲထားတဲ့ ကိုကို့လက်လေးတွေက စိုင်းရဲ့ နှုတ်ခမ်းပါးလေးတွေရဲ့ ဖျားယောင်းမှုတွေကြား အရှုံးပေးရသည်။
ကိုကို့ ကိုယ်ပေါ် အိမ်ကျီ ကွာသွားသည်နဲ့ တစ်ပြိုင်နက် စိုင်း နှုတ်ခမ်းလေးတွေကလည်း ကိုကို့ နှုတ်ခမ်းထက်မှ လည်တိုင်နောက် တဖြည်းဖြည်း အောက်သို့ လျှောဆင်းခဲ့ပြီး ကြီးမားကျယ်ပြန့်သော ရင်အုပ်ဆီအရောက် ထိုရင်အုပ်ပေါ်မှ သူ့ရဲ့ ပွတ်ချေထားမှုကြောင့် ဖုဖောင်းနီရဲနေတဲ့ အသီးလေးတစ်ဖက်ကို လျှာလေးနဲ့တို့ကာထိ၍ ကစားပြီး နောက်တစ်ဖက်ကို ဆက်လက်ပွတ်ချေနေလိုက်တော့......
"အွင်းး......"ဟူသော ညည်းသံရှည်လေးနဲ့အတူ
ခေါင်းလေး ဟိုဘက်ဒီဘက်ယိမ်း၍ သူ့ဆံပင်တွေကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုပ်ကိုင်ထားသော ကိုကို့ မျက်နှာလေးကို သူမျက်လုံးလေးလှန်၍ ကြည့်လိုက်သည်။နှုတ်ခမ်းကို အသေကိုက်၍ သူပြုသမျှ ကျိတ်မှိတ်သည်းခံ၍ နေရှာတာ တွေ့လိုက်ရပါသည်။ဒီတာ့ စိုင်း...
အချိန်ဆွဲမနေတော့ပဲ လိုရာခရီးကို ရှေ့ဆက်နိုင်ရန်ပြင်ဆင်နေချိန် သူလုပ်သမျှ ကို ရီဝေဝေလေး ငေးကြည့်နေတဲ့ ကိုကို မျက်ဝန်းလေးတွေထဲမှာ စိတ်လှုပ်ရှားခြင်းအရိပ်ယောင် ရမ္မက်ခိုးလေးတွေသန်း၍ ညိူ့မျက်ဝန်းတွေနဲ့ ကိုကို့အကြည့်တွေကြား စိုင်းနှလုံးသားလေးက ကဆုန်ပေါက်၍နေခဲ့ပြီ။
နောက် စိုင်း သူ့
ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေကို ခွာချကာ နောက်ဆုံးသူ့ရဲ့ ဖြူဖွေးနုဖတ်နေတဲ့ ကိုယ်လုံးလေးက အဝတ်မဲ့သွားသည်။
သူလုပ်သမျှ မျက်စိစုံမှိတ်ကာ မျက်နှာ လွှဲ သွားတဲ့ကိုကို့ ဘောင်းဘီတွေကိုပါ သူချွတ်ပေးမည်လုပ်တော့ အလိုက်သင့်ပင် တင်လေးကြွပေးရှာသော ကိုကို။အဝတ်ဗလာ ဖြစ်နေပြီ ဖြစ်တဲ့ ကိုကို့
ကိုယ်လေးကို သူ မွေ့ယာထက် နေရာသေချာ ချပေးလိုက်ပြီး နောက် သူ့ရဲ့ချော့မြူ မှုတွေကြား ပျော်ဝင်ရင်း သိသိသာသာ တုန်ရီနေတဲ့ ကိုယ်လေး အဲဒီနောက်အတင်းထိန်းချူပ်ထားသည့်ကြားမှ ပြင်းပြသော အသက်ရှုသံနဲ့အတူ ရင်အစုံက လှိုက်ဖိုကာ ညည်းသံလေးတွေ တိုးညှင်းစွာ ထွက်ပေါ်လာသည်။
စိုင်း
ကြောက်အားလန့်အားနဲ့ အတင်း ဖိကိုက်ထားတဲ့ ကို့ကို့ နှုတ်ခမ်းထွေးထွေးလေးကို နမ်းရှိုက်စုပ်ယူကာ.....
"ကိုကို မောင်ခေါ်ဆောင်ရာနောက် အတူသွားစို့နော်"ဆိုတော့ သူ့ကို ချစ်ချင်းတရားလိုက်လျောခြင်းတွေနဲ့အတူအရည်ကြည်လေးတွေ လဲ့နေတဲ့ မျက်ဝန်းတောက်တောက်လေးတွေနဲ့ (မျက်ရည်ဝဲနေတာကို ပုံဖော်ချင်တာပါ)ခေါင်းညိတ်ကာ သူ့နဖူးလေးကို ဆွဲယူ နမ်းရှိုက်လာသည်။
"ကို.....လိုက်လျောသမျှကို မင်းကိုချစ်လို့ဆိုတာတော့ နားလည်ပေးနော် ကို မင်းပေးသမျှနာကျင်မှု ဒဏ်တွေကို ခံနိုင်တယ်။ဒါပေမဲ့ ကိုယ့်နှလုံးသားလေးကိုတော့ နာကျင်အောင်မလုပ်မိစေနဲ့ သူကတော့ တကယ်ခံနိုင်ရည်မရှိဘူး"
"ကိုကိုရယ်.....ကိုကိုက
မောင့်အသက်ထက် ပိုချစ်ပြီး
ပိုတန်ဖိုးထားရတဲ့သူပါ"
"အွင်း.....ကိုယုံတယ် "ပြောပြီး.....ကိုကို့ဘက်က စတင်လာတဲ့ အနမ်းတွေနဲ့အတူ စတင်ရန်အသင့်ပြင်ဆင်းရင်း အနက်ရှိုင်း ဆုံး ချောက်ကမ်းပါးတစ်ခုကို အတူတိုးဝင်လေလေ
ကိုကို့ အနမ်းတွေကလည်း ပိုကြမ်းတမ်း နက်ရှိုင်းလာလေ ပဲ။
ချောက်ကမ်းပါး အဆုံးထိ အတူ လှိုက်ဖို ဖြတ်သန်းပြီးချိန်မှာတော့
"ကိုကို ပင်ပန်းသွားပြီ
အဆင်ပြေရဲ့လား အရမ်းနာနေလား ဟင်"
"နာတာပေါ့ ခွေးကောင်လေးရဲ့
ဟူး.....လူကသာ သေးတာ ဒါကြသန်လိုက်တာများ ကိုလည်း ပြဲကွဲတော့မယ် အတင်းမလုပ်နဲ့ "ဆိုတော့ အထက်က သကောင့်သားလေးက....
သဘောကျစွာရီရင်း.....
"ဟားဟား.....အဲဒါမို့ ပြောတာပေါ့
အကောင်သေးပေမဲ့ အထင်မသေးနဲ့ ဇပြင်းတယ်ဆိုတာလေ"ထိုစကားကြောင့် ထူးပန် အမြင်ကပ်စွာ ဖြူဖွေးနေတဲ့ ကိုယ်လုံးလေးထက်က နီရဲနေတဲ့ ပွင့်လွှာလေးတွေကို စုပ်ကိုင်ညှစ်ချေပစ်လိုက်သည်။
"အ....ကိုကို နာတယ် "ဆိုကာ ဒီတစ်ခါနာကျင်မှုကြောင့် ရှုံ့မဲ့သွားရသူက စိုင်း ။
"ကိုကိုက ဒီလိုပေါ့လေ ရတယ်
ကိုကို့ ကို ညှာနေလို့ မဖြစ်ဘူးပဲ"ဆိုကာ
နောက်တစ်ကြိမ် ကြမ်းတမ်းသော ပြင်းထန်သော အချစ်လှိုင်းလှေကြား ထူးပန်မှာ မရုန်းသာ မကန်သာ လူးလွန့်ရင်း ရုတ်တရတ်နာကျင်မှု အဖုံဖုံရဲ့ အဆုံးသတ်မှာ ထူးပန်ကိုယ်လေး ကော့တက်လာကာ......
"အ.....ခွေးကောင်လေး တကယ်လုပ်တယ်"
"ဘာ....ခွေးကောင်လေးဟုတ်လား "ဆိုကာ ပြင်းပြလွန်းသော အနမ်းကြမ်းတွေရဲ့ နှုတ်ပိတ်မှုမှာ သူစိုင်းကို ကုတ်ခြစ်မိမှာ စိုး၍ မွေ့ယာခင်းကို သာအတင်းဆွဲဆုပ်ကာ တားစီးနေမိသော်လည်း
သူ့ကိုယ်တွင်းက ကောင်လေးမှာတော့ အရိုင်းဆန်ကာ ညှာတာမှုကင်းမဲ့စွာ တစ်စထက်တစ်စ ပြင်းသထက်သာ ပြင်းထန်လာခဲ့သည်။
နောက်ဆုံးသူ့ ရဲ့တိုးတိုးတဖုံ ကျယ်ကျယ်တစ်မျိုး တောင်းပန်စကားများနှင့် သူဘယ်လိုပင်တားတား နားမဝင်သော ကောင်လေးရဲ့ အချစ်ဒဏ်ခတ်မှုတွေကြားသူ အရှုံးပေးဒူးထောက်လိုက်ရသည်။
နာကျင်၍တစ်ဖုံ သာယာ၍ တစ်ဖန် ညည်းသံလေးတွေပလုံစီကာ ထွက်ပေါ်နေသော အခန်းလေးထဲ တဖြည်းဖြည်းစဲလာတဲ့ အချစ်မုန်တိုင်းကြီးထဲမှာ နှစ်ဦးသားတက်ညီလက်ညီ ကူးခတ်ရင်း နောက်ဆုံး မုန်တိုင်းလည်းစဲ
လူလည်းပြဲ....အဲ လူလည်းပန်းကာ နှစ်ဦးသားတစ်ဦးကို တစ်ဦးထွေးဖက်ကြင်နာရင်း ပေါက်ကွဲလုလု ရင်ခုန်သံတွေကို စည်းချက်ငြိမ်ရန်....အပန်းဖြေရသည်။
ရှက်ဖို့ ကောင်းလိုက်တာ ဘယ်လိုလုပ် ဒီလိုချိန် နေ့ခင်းကြောင်တောင်ကြီးမှာ မှ သူတို့ကာမစပ်ယှက်မိကျပါလိမ့် နော်။
ထူးပန်ဆိုတာကလည်း စိုင်းဆီက ဘယ်လိုတောင်းဆိုမှုမျိုးမဆို ငြင်းပယ်နိုင်စွမ်းမှ မရှိတာပဲလေ။မျက်ဝန်းလေးတွေနဲ့ တောင်းဆိုရုံမျြှဖင့် လိုက်လျောပေးခဲ့မိတာမျိုး အဲလောက်ထိ စိုင်းကို သူချစ်မြတ်နိုးရပါသည်။