~Linda's POV~
Hindi ako mapakali habang naglalakad kami patungo sa abandon building na nakasulat sa maliit na papel na hawak ko, paano kung nakiddap talaga ang mga anak ko tapos sinadyang dinala dito sa abandoned building?
"Relax Yam nasa maayos na kalagayan ang mga anak natin okay?calm down"pag-pakalma sa akin ni Hanson.
"Paano ako kakalma Yam"napahawak ako sa ulo ko.
"Hanggat hindi ko nakikitang nasa maayos ang mga anak natin hindi ako kakalma"di mapakaling sabi ko habang binilisan ang paglalakad papasok sa abandoned building na nakasulat sa maliit na papel.
Nararamdaman kunalang na may humawak ng mahigpit sa kamay ko.
"Yam naman sasakit lang yang ulo mo kapag di mo ako pakinggan"mahinahong sermon nito sa akin kaya napanguso nalang ako.
"Oo na"nakangguso parin ako habang patuloy sa paglalakad, nang tuluyan na kaming makapasok ay agad kamng tinigilan ni kuya Ken.
"Wala sila dyan"pigil sa amin ni kuya Ken, di pa siya nakapasok sa abandoned building ng tinawag niya kami.
"Dito"salita nito at nag-iba ng daan.
"Doon sa tree house nayan andun sina Abigail at Samuel, pati narin sina Keven at Anthonette, sumunod nalang kayo sa akin"sabi pa ni kuya Ken kaya patakbo kami ni Hanson palabas ng abandoned building habang magkahawak kamay.
Namangha naman ako ng matanaw ko ang isang puno na may kulay itim at brown na parang bahay? Yun ba ang sinasabi nilang tree house?
Medyo malaki ang puno kaya medyo malaki din ang nakapatong na parang bahay sa taas ng puno.
"Parang pamilyar siya?"sambit ko, naabutan namin si kuya Ken na nakatanaw sa taas.
"kuya Ken, napuntahan ko na ba ang lugar nato?"tanong ko sa kanya, naka-angat parin ang tingin niya sa taas.
"Oo, pero dalawang beses lang" sagot ni kuya Ken, tumango-tango naman ako sa sagot niya.
Sumunod kami ni kuya Ken sa kanya ng nilibot niya ang puno at may kinapa-kapa doon, pinawi niya ang mga damo sa sulok nito at may pinindot, napa 'wow' naman kami Hanson ng bumukas ang pintuan.
"Dyan muna kayo Linda, Hanson! ako ang mauuna sa taas, baka kasi may patibong o kaya may kalaban? hintayin niyo ako dito"sabi ni kuya Ken at dahan-dahang umakyat sa hagdan pataas.
Humawak ako sa braso ni Hanson, kinakabahan na naman ako, bumubilis na naman ang puso ko, yung feeling na hindi mo alam kung bakit? Kinakabahan ako parang may mangayayring kakaiba?
Nakarinig kami ng yabag mula sa taas kaya napatingin naman kami ni Hanson, dale-daleng bumaba si kuya Ken mula sa taas.
"Wala sila dito"sabi ni kuya Ken ng nakababa na siya ng hagdan.
"Kung ganun nasan sila?"alalang tanong ni Hanson.
Kinakabahan ako lalo.
"Follow me! Ito nalang ang naisip ko"kalmadong sagot ni kuya Ken, umupo siya at may parang hinahanap, may nakita naman siyang bagay na hindi ko alam at hinawi niya yun patayo, bahagya naman akong napanga-nga sa nakikita, isa siya tanel.
"sumonod kayo sa akin, huwag kayong mag-alala, safe tayo dito, malaki ang tanel na ito patungo sa underground ng abandoned building nayan, kung natatandaan mo Linda ikaw ang nagbigay sa amin ni pareng Jhoe sa lugar nato noon, labing anim na taon pa kami noon at ikaw naman ay labing isang taon palang, binigay mo ito sa amin para may matuluyan kami, kapag pinapalayas kami ni Harold noon sa mansion niyo, tayong tatlo lang ang nakaka-alam noon"paliwanag sa akin ni kuya Ken, nagulat ako sa nalaman ko. Sa akin pala to? Paano? Bakit di ko matandaan?
"Talaga kuya?/ Talaga?"sabay sabay na tanong namin ni Hanson na kinatango naman ni kuya Ken.
Nagpahila kami sa pagkakamatayan dito sa malaking tanel hanggang sa makarating kami sa isang kulay gray na pintuan, nakabukas pa ito.
May mga boses naman kaming narinig mula sa di kalayo-an.
"mukhang nandon ang mga bata"mahinng salita ni kuya Ken
Agad kaming pumasok doon at nang pumasok kami ay nadantanan namin ang mga bata, napatingin ako isa-isa sa kanila, dalawang magkamukha na batang babae, at dalawang magkamukha na batang lalaki, bumilis na naman ang tibok ng puso sa nakikita.
"M-mga anak?"utal-utal kung sambit, kaya napatingin silang lahat sa akin, pati na ang mga taong kakarating lang katulad namin nasa limang tao sila, isang babae at apat na lalaki, gulat pa silang napatingin sa amin ni Hanson, bumilis lalo ang tibok ng puso ko, humigpit ang kapit ko sa kamay ni Hanson, naramdaman ko din ang magpisil nito sa palad ko.
"H-hanna? Hanson?"wala sa sariling wika nong isa na may kahawig ni Hanson?
"T-totoo ngang b-buhay ka lady Hanna?"wala din sa sariling wika nong isa na kahawig ng babae na umiwas lang ng tingin sa akin.
"lady Hanna"alangan namang nakangiti ang isa sa akin , bahagya itong yumuko sa akin.
Napatingin naman ako sa isang mesteryosong lalaki na seryosong nakatingin sa akin, nakita kupa ang unti-unting pag-patak ng masaganang luha nito,, bahagya namang bumilis ang tibok ng puso ko ng makita ko ang lalaking yun, naramdaman kung parang kumirot ang puso ko sa pagpatak ng luha ng lalaking nakatingin sa akin.
"M-my w-wife"utal na sambit nito habang tuloy-tuloy ang pag bagsak ng luha nito.
"My wife"salita pa nito habang nakatingin sa akin, naramdaman kung unti-unting lumuwag ang pagkahawak ni Hanson sa kamay ko at binitawan ang kamay ko, gusto kung tingnan si Hanson at tanungin kung bakit niya binitawan ang kamay ko pero labis ang pagtataka ko dahil hindi ko magawang kumurap sa lalaking nakatingin sa akin habang patuloy ang pagpatak ng luha nito.
Ang mga mata nito, sobrang pamilyar ang mga mata niya, ang mukha niya, sobrang pamilyar sa akin, parang matagal kunang kilala? siya ang nakikita ko sa panaginip, ang mga matang yan, yan ang palage kung napapangipan at sinisigaw ang pangalan niya ng paulit-ulit, siya ba? Siya ba si Carlo?
Parang may humila sa akin na huwag hahayaang maalis sa mga mata ko ang lalaking yan.
"My wife"rinig kung sambit pa ulit nito, na kinbilis lalo ng tibok ng puso ko.
•••
•••
~Carlo Junior's POV~
"My wife"sambit ko, sobrang namiss ko siya, ilang taon akong nangungulila sa kanya, ilang taon kung hinahanap ang presensya niya.
Humakbang ang mga paa ko patungo sa kanya, mabilis kung sinakop ang labi niya, tila ba nawala sa isip ko ang mga anak namin na nakatingin lang sa amin.
Alam kung nagulat siya sa ginawa kung pag-halik sa kanya pero sobra kung namimis ang labi niya.
Hindi siya gumalaw at nanatiling gulat ang kanyang mukha, kaya binitawan kuna ang labi niya.
Hinawakan ko ang pisngi niya habang nakatingin sa mga mata niya, ganun din siya sa akin, pero may pagtataka niya akong tinitigan.
"I really damn miss you my wife"salita ko at niyakap siya ng mahigpit, pero this time parang gusto niyang tanggalin ang pagkyakap ko sa kanya.
"L-lumayo ka sakin, h-hindi kita kilala"utal niyang sabi sa akin pero mas hinigpitan ko ang yakap ko sa kanya.
"Y-yam please, ilayo mo ako sa lalaking to, h-hindi ko siya
k-kilala, Yam please"umiiyak na mahinag sabi ni Hanna habang nagpupumiglas sa yakap ko, automatikong lumandas ang luha ko sa mga mata at linuwagan ang pagyakap ko sa kanya.
Agad siyang lumayo sa akin at lumapit sa lalaking pamilyar sa akin, segutp siya si Hanson, ang dating kasintahan ni Hanna noon, h-hindi ko alam kung anong relasyon nila sa ngayon, nakaramdam ako ng kirot sa puso ko, may halong saya at sakit ang naramdaman ko ngayon, nakita ko ang ginawang pagyakap ni Hanna kay Henson, lumandas na naman ang tridor kung luha habang nakatingin sa kanila.
"May mas-isasakit pa ba sa nakikita ko ngayon?"sabi ko sa isip at umiwas ng tingin kina Hanna at Hanson na ngayo'y nakay-akap parin sa isat-isa.
Nahagip ng mga mata ko ang mga anak ko, umiiyak ang mga anak kung babae, habang ang dalawang lalaki naman ay seryoso pabaling baling ang tingin sa akin at kina Hanna at Hanson.
Lumapit ako sa kinaroroonan nila, agad naman akong sinalubong ni Abigail at Keven ng yakap, habang si Anthonette at Samuel naman ay seryosong nakatingin lang sa akin.
"Pinagsisihan ko ang plano nato"rinig kung salita ni Samuel, seryosong nakatingin sa akin.
"Sana hindi nalang tayo sumama dito sa maynila tol! pinagsisihan kung nagpunta pa tayo dito, ayoko sa nakikita ko kanina"seryosong wika ni Anthonette at nagalakad patungo kina Hanna, deretso ang lakad ni Anthonette nilagpasan ako pati narin si Samuel, parang pakiramdam ko galit sa akin sina Anthonette at Samuel.
"I'm sorry daddy"rinig kung sabay sabay na salita ng mga anak kung sina Abigail at Keven habang nakayakap sila sa akin.
"It's okay"sagot ko.
•••
~Third Person~
Sinalubong nina Linda at Hanson sina Anthonette at Samuel, seryoso ang mukha ng dalawa, nag-simulang tahimik na umiiyak si Anthonette habang seryoso parin ang mukha ni Samuel.
Sinalubong ng yakap ni Linda si Anthonette habang si Samuel naman ay nilagpasan sina Linda at Hanson.
"gusto kunang umuwi mama, papa, uwi na tayo sa cebu"seryosong salita ni Samuel at lumabas ng pintuan, deresto ang lakad ni Samuel hanggang sa makalabas ng tanel at deresto ding lumabas ng tree house.
"Samuel"tawag ni butler Jhon sa kanya kaya napahinyo si Samuel sa paglalakad at nagtanong.
"Tyong sabihin mo sa akin, sino ang lalaking humalik sa mama ko? Bakit 'wife' ang tawag ng lalaking yin sa mama ko?"seryoso na may halong galit na tanong ni Samuel kay butler Jhon.
"Kay papa lang dapat si mama"dagdag pa ni Samuel.
"hindi Samuel, ang lalaking yun ang tunay mong ama, si asawa ng lalaking yun ang mama mo......"
Pinaliwanag lahat ni butler Jhon ang tungkol sa mga magulang, tutol na tutol si Samuel sa mga naririnig.
•••
•••
AN:Loading guys kaya hanggang dito nalang muna❤! Enjoy reading.