Christina's POV
Ξυπνάω αναζωογονημένη και με το κεφάλι μου βαρύ... Είναι περίεργο το κλήμα της Αυστραλίας για εμένα. Ανακάθομαι στον καναπέ και κοιτάζω τον φωτεινό ουρανό, έξω από το παράθυρο. Μπορεί το διαμέρισμα της Megan να είναι μικρό αλλά εμένα μου αρέσει
(καλημερούδια)
Η κεφάτη φωνή της Megan, με βγάζει από τις σκέψεις μου και γυρίζω για να την κοιτάξω
(καλημέρα)
(κοιμήθηκες καλά;)
Με ρωτάει και ξεφυσάω
(ναι)
(ωραία. Πάω να ετοιμάσω πρωινό και μετά, ετοιμάσου γιατί θα σε ξεναγήσω στην Μελβούρνη)
(μπα, δεν έχω και πολύ όρεξη)
Λέω ενώ σηκώνομαι για να πάω στο μπάνιο
(ότι και να λες, δεν πρόκειται να μείνεις εδώ μέσα)
Κλασσική, πεισματάρα Megan. Ομολογώ ότι μου έλειψε η παρέα της.
Damon's POV
Μόλις φτάνω στην Μελβούρνη, νιώθω την καρδιά μου να χτυπά υπερβολικά δυνατά... Δεν το πιστεύω ότι την βρήκα
(είστε καλά, κύριε;)
Με ρωτάει ο Brandon ο οποίος στέκεται δίπλα μου και παίρνω μια βαθιά ανάσα
(ναι Brandon. Πάμε)
Λέω αλλά η δόνηση του κινητού μου με σταματάει. Το βγάζω από την τσέπη μου και κοιτάζω την οθόνη... Η μητέρα μου.
Τώρα τι να κάνω; Αν το σηκώσω σίγουρα θα υποψιαστεί κάτι... Τότε πολύ απλά δεν θα το σηκώσω. Το κλείνω και το ξανά βάζω στην τσέπη μου
(γιατί δεν το σηκώσατε, κύριε; Μπορεί να δημιουργήσετε υποψίες)
(δεν με ενδιαφέρει, Brandon. Ήρθα εδώ για εκείνη και δεν πρόκειται να αφήσω κανέναν να με εμποδίσει)
Μουρμουρίζω και προχωράω προς το αυτοκίνητο όπου έχουμε νοικιάσει... Πρέπει να την βρω.
Christina's POV
Μόλις επιστρέφουμε στο σπίτι, πέφτουμε πάνω στον καναπέ ενώ συνεχίζουμε να κακαρίζουμε από τα γέλια... Ομολογώ πως ήταν κουραστικό να περπατάμε... Αλλά πέρασα υπέροχα
(ορίστε, είδες που δεν ήθελες να βγεις κιόλας)
(ε εντάξει. Απλά δεν είχα όρεξη)
Μουρμουρίζω ενώ κοιτάζω το ταβάνι και αφήνω μια μεγάλη ανάσα να μου ξεφύγει... Άραγε, που να είναι εκείνος τώρα; Λες να με έχει ξεχάσει στην αγκαλιά κάποιας άλλης;
(ει! Γιατί κατσούφιασες;)
Ρωτάει με ανήσυχο τόνο και ανακάθομαι
(δεν είναι τίποτα. Θα περάσει)
Μουρμουρίζω και ξαφνικά, ακούγεται το κουδούνι... Ποιός είναι τέτοια ώρα;
(περιμένεις κανέναν;)
(όχι αλλά λογικά θα πρέπει να είναι ο Bruno)
Ο Bruno;
(ποιός είναι αυτός;)
(θα δεις)
Λέει ενώ σηκώνεται όλο χαρά από τον καναπέ και πηγαίνει να ανοίξει... Υποψιάζομαι γιατί είναι τόσο χαρούμενη αλλά δεν είμαι και σίγουρη
(έλα, πέρασε μέσα)
Την ακούω να λέει και σε λίγα δεύτερα βρίσκονται μαζί μέσα στο σαλόνι
(λοιπόν, Christina... Να σου γνωρίσω τον Bruno, Bruno αυτή μια παλιά μου φίλη η Christina)
(χάρηκα)
Λέει χαμογελώντας ο ψηλός άντρας ενώ απλώνει το χέρι του προς το μέρος μου
(επίσης, Bruno)
Αποκρίνομαι και ανταλλάσουμε χειραψία
(έλα, κάθισε. Θέλεις να πιεις κάτι;)
(όχι, δεν χρειάζεται. Έφερα φαγητό αλλά... Δεν το ήξερα πως είχες καλεσμένη και δυστυχώς έφερα μόνο δύο γεύματα)
Λέει ενώ αφήνει την σακούλα που κρατούσε, πάνω στο τραπέζι
(δεν πειράζει, έτσι και αλλιώς δεν πεινάω)
Μουρμουρίζω ενώ τους χαρίζω ένα γλυκό χαμόγελο. Ξαφνικά, ακούγεται και πάλι το κουδούνι... Πόσους περιμένουμε;
(πάω εγώ)
Λέει η Megan και τρέχει προς πόρτα, αφήνοντας μας μόνους με τον Bruno, ο οποίος φαίνεται υπερβολικά γλυκός και ζεστός σας άνθρωπος... Τουλάχιστον, έτσι μου φαίνεται
(και για πες, Christina... Σκοπεύεις να μείνεις καιρό στην Αυστραλία;)
(όχι, δεν σκοπεύει)
Αυτή η φωνή... Αυτή η βαριά φωνή... Έχω και παραισθήσεις τώρα;
(γιατί τώρα, θα σηκωθεί και θα φύγουμε)
Αμέσως, πετάγομαι από την θέση μου και τον κοιτάζω εντελώς σαστισμένη... Κι όμως είναι εδώ. Τον κοιτάζω από πάνω μέχρι κάτω ενώ νιώθω το άρωμα του να γεμίζει τον χώρο
(Damon)
Ψελλίζω και το έντονο βλέμμα του, ενώνεται με το δικό μου... Δεν το πιστεύω ότι είναι εδώ
(τι κάνεις εσύ εδώ;)
(ήρθα να σε δω...)
Απαντάει λιτά ενώ κοιτάζει κάπως νευρικά γύρω του
(μπορούμε να μείνουμε μόνοι μας;)
Ρωτάει και ξεροκαταπίνω ενώ στρέφω το βλέμμα μου προς την Megan
(μπορούμε να πάμε μέσα στο δωμάτιο σου;)
(φυσικά, μην το ρωτάς καν)
Αποκρίνεται αμέσως και της χαρίζω ένα ευχαριστήριο χαμόγελο
(έλα μαζί μου)
Λέω στον Damon και περπατάω προς τα δωμάτια ενώ παράλληλα ακούω τα βήματα του να με ακολουθούν. Μπαίνουμε μέσα στο δωμάτιο της Megan και κάθομαι στο κρεβάτι, περιμένοντας τον να ξεκινήσει... Ακόμη δεν μπορώ να το πιστέψω ότι τον έχω τώρα εδώ, μπροστά μου
(γιατί ήρθες εδώ;)
Με ρωτάει με ήρεμο τόνο ενώ κάνει μερικά βήματα προς το μέρος μου
(έπρεπε να φύγω για να σκεφτώ)
Απαντάω σιγανά και χωρίς να το περιμένω, γονατίζει μπροστά μου και παίρνει τα χέρια μου στα δικά του, φιλώντας επανειλημμένα
(Damon...)
(δεν ξέρεις πόση ανακούφιση νιώθω που βρίσκομαι τώρα εδώ, μαζί σου...)
Μουρμουρίζει ενώ ακουμπάει τα χέρια μου στα κρύα μάγουλα του... Ω Damon
(όταν έφυγες... Ένιωσα λες και σταμάτησαν όλα γύρω μου. Εκείνο το γράμμα...)
Κάνει μια παύση για να πάρει μια βαθιά ανάσα ενώ υψώνει το βλέμμα του στο δικό μου
(με φοβάσαι;)
Ρωτάει και παίρνω μια απότομη εισπνοή... Τον φοβάμαι; Ισως πριν... Ναι, επειδή δεν είχα ιδέα τι ήθελε να κάνει, εάν με μισεί η εάν με θέλει κοντά του... Απο ότι φαίνεται... Έκανα λάθος σε όλα
(όχι... Όχι πλέον)
(τότε γιατί έφυγες;)
(γιατί έπρεπε να σκεφτώ καθαρά, Damon. Καταλαβαίνεις σε τι δίλημμα βρίσκομαι αυτή την στιγμή; Από την μία εσύ και από την άλλη η οικογένεια μου)
Λέω, φανερά αγανακτισμένη και έπειτα κατεβάζω το κεφάλι ενώ ξεφυσάω... Ίσως δεν ήταν και τόσο καλή ιδέα το να έρθει να με βρει. Και τώρα που το σεκφτηκα... Πως είναι δυνατόν να με βρήκε, εκτός εάν.. Ο Brandon
(δεν ξέρω τι να κάνω για να σε βγάλω από αυτό το δίλημμα. Δεν θέλω να σε χάσω μωρό μου, δεν θέλω να είμαι μακριά σου εξαιτίας μιας χαζής βεντέτας)
Λέει και νιώθω την καρδιά μου να χτυπάει υπερβολικά δυνατά καθώς σκύβει προς το πρόσωπο μου και πολύ αργά, ακουμπάει τα χείλη του στα δικά μου... Νιώθω λες και πέρασε αιώνας από τότε που με ξανά φίλησε
(τι μπορούμε να κάνουμε, Damon;)
Ψελλίζω ενώ ακουμπάω το μέτωπο μου στο δικό του και κλείνω τα μάτια... Είμαι τόσο απελπισμένη αυτή την στιγμή. Ξέρω ότι βρισκόμαστε σε αδιέξοδο και αυτό είναι που με πονάει περισσότερο από όλα
(μπορούμε να εξαφανιστούμε για πάντα)
Απαντάει σιγανά και τραβιέμαι για να τον κοιτάξω
(ξέρεις ότι δεν γίνεται αυτό)
(φυσικά και γίνεται. Μπορούμε να εξαφανιστούμε από όλη αυτή την ιστορία και να ζήσουμε μαζί. Κάπου μακριά από εδώ, κάπου όπου δεν θα κινδυνεύουμε από κανέναν)
Μουρμουρίζει και δαγκώνω δυνατά το κάτω χείλος μου για να εμποδίσω τα δάκρυα μου
(θα το έκανες αυτό για εμάς;)
Ρωτάω σιγανά και ξανά φιλάει τα χέρια μου
(θα έκανα τα πάντα για να σε έχω, Christina. Ακόμη και την ζωή μου θα έδινα, αν χρειαζόταν)
Απαντάει χαμηλόφωνα και η όραση μου θολώνει από τα δάκρυα που είναι έτοιμα να κυλήσουν... Δεν το πιστεύω ότι το είπε αυτό. Νιώθω τόσο χαρούμενη αλλά και λυπημένη
(δεν θέλω να επιστρέψω, Damon. Δεν θέλω να αποδεχτώ το γεγονός ότι είσαι εχθρός μου... Δεν γίνεται να το πιστέψω)
Ψελλίζω και τα πρώτα δάκρυα, κάνουν την εμφάνισή τους
(εγώ ποτέ δεν σεκφτηκα ότι είσαι εχθρός μου, Christina. Ακόμη και όταν έμαθα την αλήθεια)
Λέει σιγανά ενώ απλώνει το χέρι και σκουπίζει με τον αντίχειρα του τα δάκρυα μου. Χωρίς να το πολύ σκεφτώ, πέφτω στην αγκαλιά του, έτσι όπως είναι γονατιστός και τον σφίγγω... Νιώθω τόση ασφάλεια μαζί του. Δεν θέλω να τον αφήσω, δεν γίνεται να τον αφήσω
(ηρέμησε μωρό μου. Όλα θα πάνε καλά, σου το υπόσχομαι)
Μουρμουρίζει ενώ μου χαϊδεύει τα μαλλιά και με φιλάει στον ώμο... Ω Damon. Τώρα νιώθω ακόμη πιο μπερδεμένη. Δεν ξέρω τι να κάνω, δεν ξέρω τι πρέπει να επιλέξω... Τον αγαπάω. Να πάρει... Γιατί να έχω ένα τέτοιο δίλημμα;