CANSU
*Önceki zaman*
Yine her sabah gibi sıradan bir gündü benim için,okuldan eve evden okula gidiyordum.Kantinde kendime birşeyler söylerken onu gördüm.
İlk gördüğüm andan belli kalbimin bu kadar hızlı atmasını sağlayan tek insandı sürekli takıldığı bir arkadaş grubu vardı.İki üç kişiyle sevgili olduğunu duymuştum.
Kızları kolayca elde eden biriydi.Herkes o gruba hayranken ben sadece o çocuğa,sevdiğim çocuğa hayrandım.Gülüşüne,bakışına,
konuşmasına,kendine has kokusuna ben onun olan herşeye hayrandım.
Beni görmemesi gözünün önünde olamama rağmen beni farketmemesi beni diğer kızlarla bir tutması belki de kalbimi acıtan tek şeydi.Onu gördüğümde nefes almayı unutuyordum.Kalbim duruyordu.Ve ben buna engel olamıyordum.
Aptal aşık gibi peşinden koşmaktan yorulmuştum.Onun da,onu sevdiğimi bilmeye hakkı vardı.
Derin nefesler alıp adımlarımı onlara yönlendirdim.
"Ş-şeyy "
Yine ve yine onu gördüğümde ilk okul çocuğu gibi dilim tutuluyor.Konuşamıyordum anlatmak istediğim ne varsa gözlerime bakarak,ben söylemeden anlamasını istiyordum.
Bakışlarını arkadaşlarından çekip bana çevirdi.Yutkundum o bana böyle bakarken konuşamazdım.
"Şey ne?"dedi tek kaşını kaldırarak
"Biraz konuşabilirmiyiz?"
Birşey demeden oturduğu yerden kalktı.Okulun bahçesine çıktık kollarını göğsünde birleştirip bana baktı.
"Be-ben"
"Seni anlayabilmem için düzgün konuşman gerek"
"Seni aklımdan,kalbimden çıkarmayı çok denedim.Hatta bunun sadece aklımın bana bir oyunu zannettim.Ama ben hiç kimseye böyle şeyler hissetmedim."dedim bakışlarını biran olsun üstümden çekmemişti.Madem başlamıştım devamını da getirmek zorundaydım.
"İlk kez birini bu kadar seviyorum.Ve o kişi sensin Hakan" dedim
Gülümseyerek "belki sana garip gelecek ama ben senin adını ilk defa ağzıma aldım.Senin adını bile kendimden değerli tuttum.Seninle ilgili herşey benim için değerli adın bile"dedim
"Beni bu kadar güzel seveni bulmuşum kaçırırmıyım hiç"
Kalbim öncekilerden daha hızlı atmaya başladı.Ellerimi tuttu.
"Sevgilim olurmusun?"
Herşey o kadar ani olmuştu ki ben ne diyeceğimi bilmiyordum.
"E-evet"dedim
Hakan bu dediğime güldü.Herşey bir masal gibi başladı.Artık onu yakından izleyebiliyor gülüşüne tanık olabiliyordum.
Sonra annemin bir sözü aklıma geldi."Masal sadece dinleyince güzeldir.Gerçek değildir.Hayat masal kadar tatlı değildir."Yine haklı çıkmıştı herşey bir masal gibi başlayıp aynı hızla bitmişti.Ama tek fark mutlu sonla değil.
Küçükken dinlediğim masallar gibi sevenler kavuşmamıştı.Bu 1 haftada neler olmuştu hayatımda.
Beni tüm okulun önünde sevgimi,aşkımı alaya alıp bolca gülmüştü.
Başkası yapsa aldırmazdım.Herkesi kafaya takan bir değildim.Ama bu aynı şey değil.Bunu bana yapan sevdiğim erkekti beni 1 hafta kullanıp atan başkası değildi.Kalbimi kaptırdığım adamdı.
Gözyaşları içinde okulu terk ettim.Onu hayatımda çıkartmak istiyordum.Bunu yapacaktım.
Yine eski Cansu olacaktım.Odama çıkıp kapıyı kapatarak,kapıya yaslandım.Dizlerimi kendime çekip ellerimi birleştirip kafamı kollarımın arasına gömdüm.
O şekilde ne kadar durdum bilmiyorum.Ne kadar ağladım bilmiyorum.Ne kadar kalbimin parçaladığını bilmiyorum.Ne kadar kendimi sorguladım bilmiyorum.
Ama birşeyi çok iyi biliyordum.Aşk herkesin anlattığı kadar güzel değildi.
Bunun üzerinden 1 hafta daha geçti.Etrafta ruh gibi gezmeyi bırakmıştım.Annemin soruları kesilmişti.Ben yine o eski cansuyu yakalamayı başarmıştım.
"Annee ben çıkıyorum."diye bağırdım
"Tamam kendine dikkat et kızım"
Benim için yeni bir okul yeni bir ben, gideceğim okul bir kolejdi burslu olarak gidiyordum.Baba parasıyla değil.
Ayakkablarımı giyip yoldan bir taksi çevirdim.
Okul bahçesi tahmin ettiğimden büyüktü.Okulu saymıyorum 'ben burdayım'der gibiydi.Okulun rengine yakışır bir adı vardı.'Deniz koleji'
Herşeyiyle güzel bir okuldu.Kolay kolay kimsenin tutturamayacağı bir okuldu.
Adımlarımı bahçedeki insanlar görmezden gelerek müdürün odasını bulup sınıfımı öğrendim.
Kendimi tanıtıp yerime oturdum.Ders boyunca pencereye bakarak aklımdaki sorularla boğuştum.
Tenefüs zilini duymam benim için birşey ifade etmesede diğerleri için öyle değildi.Herkes bir yarış içerisinde gibilerdi.
"Selam ben Merve"
Anlaşılan tanışmak istiyordu.Ama havamda değildim.Ona bakmaya gerek bile duymadan"Cansu"dedim sadece bir süre sessiz kaldı."Sana okulu gezdirmemi istermisin?"
Başımı çevirip ona baktım.
"Olur"dedim
"Hadi gel o zaman"
Dediğini yapıp ayağa kalktım.Bana okulla ilgili herşeyi anlattı.Beni fazlasıyla büyük bir yemekhaneye getirdi.
"Bizde gelenek haline geldi artık,yeni gelene istediği şeyleri ısmarlarız sen ne istersin?"
"Saol ben sadece soğuk bir su alayım."
Birşey demeden yanımdan uzaklaştı.Ben etrafı incelerken gözüm görmemesi gereken birini gördü.Şaşkınlıkla gözümü açabildiğim kadar açtım.Onun burda ne işi vardı?
Merve yanıma geldi.Getirdiği suyu gözümün önünde salladı.
"Nereye bakıyorsun sen?"diye sordu
Benden cevap alamayınca gözlerimi takip etti.
"Hakan'ı tanıyormusun?"
Keşke hiç tanımasaydım.Keşke kalbimi ona kaptırmasaydım.Keşke onu sevdiğimi kendime saklasaydım.Keşkeler için çok geçti artık
Sanki ona baktığımı anlamış gibi yanındaki kızdan gözlerini alıp bana baktı.Beni gördüğüne şaşırdı.Ne o nede ben bir daha karşılaşacağımızı düşünmüyorduk.
Mervenin beni sarsmasıyla bakışlarımı ondan çektim.
"Burada dikilmeye devam mı edeceksin?"
"Manzara Güzel " dedim sırıtarak
"Manzara mı?Yoksa baktığın çocuk mu yakışıklı?"
Suratımdaki ifade anında kayboldu.
"Oturalım mı?"dedim boğazımda ki yumruğu görmezden gelerek
&&&&&
Bir süredir Hakanı izliyordum.Sürekli başka kızlarla vakit geçirirken bense sadece uzaktan seyrediyorum.Her gece ağlıyordum.Olanları merveye de anlattım.
O da benim durumuma üzüldü.Ama bu kalbimin acısını dindirmiyordu.Karşısındaki kızın dudağından öpünce gözlerimi kapattım.
Henüz bunları kaldırabilecek kadar güçlü bir kız değildim.
"Neden ağlıyorsun?"
Merve'nin sesiyle kafamı kaldırıp ona baktım.Başımda dikilmiş çatık kaşlarla bana bakıyordu.
Mervenin demesiyle ağladığımı farkettim.
"Kendini onun için daha ne kadar harap edeceksin?"
"Bilmiyorum"
"Seni sevmeyen biri için daha ne kadar gözyaşı dökeceksin?"
"Bilmiyorum"
"Bana bak Cansu artık sessiz kalamazsın çık karşısına hesap sor.Bağır,çağır gerekirse çığlık at.Ama susma,bir kenara çekilip ağlama"
Haklıydı.Gözyaşımı elimin tersiyle sildim.
Tenefüsün çalmasıyla herkes yavaş yavaş sınıflara dağılıyordu.
"Hakan'ın sınıfını biliyormusun?"diye sordum merveye
"12F"
"Teşekkür ederim."deyip sarıldım o da aynı sevecenlikle bana sarıldı.Ondan ayrılıp 12F sınıfını bulup içeri daldım.
Hoca yoktu
"Hakaaaaan"diye bağırdım.
Bütün sınıfın bakışları bana döndü.
"Ne o benim hasretime dayanamayıp mı buralara kadar geldin?"
Arkamdan gelen sesle yüzümü hakanın alay dolu suratına çevirdim.
"Hasret " dedim kısık bir sesle
Hakan duymuştu ama, kaşlarını çatıp bana baktı.
"Sen bu kelimenin anlamını biliyormusun ki?"diye bağırdım
"Olay çıkartmak için geldiysen burası benim çöplüğüm."
"Buraya olay çıkartmak için gelmedim.Buraya bana yaptığın şerefsizlikten dolayı geldim.
"Benimle düzgün konuş cansu"
"Buraya kadar hakan sana artık sessiz kalmayacağım.Burada aramızda geçen olayları haykıra haykıra anlatabilirim.Ama yapmıyacağım"dedim ağlayarak
"Senin için anlamsız olan birşeyi herkese anlatmıyacağım.Şunu da bilki senden de sınıfından da nefret ediyorum.Herne olursa olsun 12A ve 12F rekabet halinde olacak"Diyerek bağırdım
Bakışlarımı Hakandan çekip parmağımı sınıfa salladım.
"Hayatımda sizin kadar kendini beğenmiş biri görmedim.Kendinize gökyüzünde görüyorsunuz ya ben sizi o gökyüzünden indirmesini de bilirim"deyip sınıftan çıktım.
*Şimdiki zaman*
Müdürün odasından çıktık.
"Görüyormusun müdürü ceza bile vermedi."dedi Hakan
"Üzülme artık başka sefer " dedi Cansu
"Bana bak kızım seni mermer taşıyla döverim."
"Hadi ya"dedi Cansu gülerek
Sinirle önümüzden geçip gittiler.Biz dördümüzde birbirimize sarıldık.
&&&&
Bugün fazlasıyla yorulmuştum.Kendimi yatağa atıp Azra'yı aradım.
Telefon biraz çaldıktan sonra açıldı.
"Hele şükür bu telefonlarıma neden bakılmıyor hanım efendi?"dedim sahte bir kızgınlıkla
Karşı taraftan ağlama sesi gelince kaşlarımı çatıp yataktan doğruldum.
"Azra canım birşey mi oldu?"
"B-babam eve yine sarhoş geldi."dedi hıçkırarak
Azra'nın ailesi hiçbir zaman gerçekten bir aile olmamıştı.
"İyimisin?"
"Hayır değilim Asel onların her gece süren kavgalarından bıktım.Bugün onlara da bunu söylediğimde babam olacak adam sen bu işe karışma deyip bana tokat attı" dedi ağlayarak
"Benim yanıma gel,buna katlanmak zorunda değilsin."dedim güven verici bir sesle
"Bilmiyorum Asel"
"Orada kalırsan hep böyle şeylerle karşılaşacaksın beni dinle ve kaç oradan"