Düşman sınıflar [1]

8#

CANSU

*Önceki zaman*

Yine her sabah gibi sıradan bir gündü benim için,okuldan eve evden okula gidiyordum.Kantinde kendime birşeyler söylerken onu gördüm.

İlk gördüğüm andan belli kalbimin bu kadar hızlı atmasını sağlayan tek insandı sürekli takıldığı bir arkadaş grubu vardı.İki üç kişiyle sevgili olduğunu duymuştum.

Kızları kolayca elde eden biriydi.Herkes o gruba hayranken ben sadece o çocuğa,sevdiğim çocuğa hayrandım.Gülüşüne,bakışına,
konuşmasına,kendine has kokusuna ben onun olan herşeye hayrandım.

Beni görmemesi gözünün önünde olamama rağmen beni farketmemesi beni diğer kızlarla bir tutması belki de kalbimi acıtan tek şeydi.Onu gördüğümde nefes almayı unutuyordum.Kalbim duruyordu.Ve ben buna engel olamıyordum.

Aptal aşık gibi peşinden koşmaktan yorulmuştum.Onun da,onu sevdiğimi bilmeye hakkı vardı.

Derin nefesler alıp adımlarımı onlara yönlendirdim.

"Ş-şeyy "

Yine ve yine onu gördüğümde ilk okul çocuğu gibi dilim tutuluyor.Konuşamıyordum anlatmak istediğim ne varsa gözlerime bakarak,ben söylemeden anlamasını istiyordum.

Bakışlarını arkadaşlarından çekip bana çevirdi.Yutkundum o bana böyle bakarken konuşamazdım.

"Şey ne?"dedi tek kaşını kaldırarak

"Biraz konuşabilirmiyiz?"

Birşey demeden oturduğu yerden kalktı.Okulun bahçesine çıktık kollarını göğsünde birleştirip bana baktı.

"Be-ben"

"Seni anlayabilmem için düzgün konuşman gerek"

"Seni aklımdan,kalbimden çıkarmayı çok denedim.Hatta bunun sadece aklımın bana bir oyunu zannettim.Ama ben hiç kimseye böyle şeyler hissetmedim."dedim bakışlarını biran olsun üstümden çekmemişti.Madem başlamıştım devamını da getirmek zorundaydım.

"İlk kez birini bu kadar seviyorum.Ve o kişi sensin Hakan" dedim

Gülümseyerek "belki sana garip gelecek ama ben senin adını ilk defa ağzıma aldım.Senin adını bile kendimden değerli tuttum.Seninle ilgili herşey benim için değerli adın bile"dedim

"Beni bu kadar güzel seveni bulmuşum kaçırırmıyım hiç"

Kalbim öncekilerden daha hızlı atmaya başladı.Ellerimi tuttu.

"Sevgilim olurmusun?"

Herşey o kadar ani olmuştu ki ben ne diyeceğimi bilmiyordum.

"E-evet"dedim

Hakan bu dediğime güldü.Herşey bir masal gibi başladı.Artık onu yakından izleyebiliyor gülüşüne tanık olabiliyordum.

Sonra annemin bir sözü aklıma geldi."Masal sadece dinleyince güzeldir.Gerçek değildir.Hayat masal kadar tatlı değildir."Yine haklı çıkmıştı herşey bir masal gibi başlayıp aynı hızla bitmişti.Ama tek fark mutlu sonla değil.

Küçükken dinlediğim masallar gibi sevenler kavuşmamıştı.Bu 1 haftada neler olmuştu hayatımda.

Beni tüm okulun önünde sevgimi,aşkımı alaya alıp bolca gülmüştü.

Başkası yapsa aldırmazdım.Herkesi kafaya takan bir değildim.Ama bu aynı şey değil.Bunu bana yapan sevdiğim erkekti beni 1 hafta kullanıp atan başkası değildi.Kalbimi kaptırdığım adamdı.