Περπατάμε για αρκετές ώρες στο Ρίο, εξερευνώντας κάθε γωνιά. Ο Damon μου εξηγεί και την παραμικρή λεπτομέρεια σε οτιδήποτε και αν δούμε... Πάντως, θα γινόταν καλός ξεναγός
(θέλεις να πάμε πάνω στον λόφο;)
Ρωτάει και γνέφω αρνητικά
(άλλη μέρα)
Απαντάω και παρατηρώ ένα αμυδρό χαμόγελο να στραβώνει τα χείλη του
(πάμε σε μια καφετέρια τότε;)
Προτείνει και για κάποιον ηλίθιο λόγο, χαμογελάω
(πάμε)
Αποκρίνομαι και τον ακολουθώ σε μια ήσυχη καφετέρια, εδώ κοντά
(τι θα ήθελες να κάνουμε αύριο;)
Ρωτάει ενώ καθόμαστε σε ένα τραπέζι και κουνάω έκπληκτη το κεφάλι μου
(Damon, δεν είμαι εδώ για διακοπές)
Μουρμουρίζω και τα φρύδια του σμίγουν
(και τι σημαίνει αυτό;)
Σοβαρά τώρα; δεν έχει καμιά καλύτερη ερώτηση;
(σημαίνει ότι έχεις κάνει πολλά για εμένα αυτές τις ημέρες)
Λέω και παρακολουθώ τα χείλη του να στραβώνουν σε ένα σαρδόνιο χαμόγελο
(έχω μάθει να ζω χωρίς το πρέπει. Απλά κάνω αυτό που θέλω, αυτό που με ευχαριστεί)
Λέει ενώ κοιτάζει αδιάφορα τριγύρω, ώσπου τα μάτια του, καταλήγουν και πάλι στα δικά μου... Τι παράξενο χρώμα είναι αυτό; γκρι με γαλάζιο μαζί
(μην το σκέφτεσαι Christina... Μερικές φορές, είναι καλύτερα έτσι)
Μουρμουρίζει και το ύφος του γίνεται σοβαρό... Τι έπαθε έτσι στα ξαφνικά;
(τέλος πάντων... Αρκετά με την ανάκριση και τις σκέψεις. Πάμε να πιούμε κανένα ποτό)
(με τίποτα. Δεν ξανά πίνω αλκοόλ, ποτέ)
Του δηλώνω με κατηγορηματικό τόνο και ένας πονηρό χαμόγελο, στραβώνει τα χείλη του
(όπως θες)
Αποκρίνεται, δήθεν αδιάφορα και περπατάει μπροστά... Φυσικά εγώ τον ακολουθώ τρέχοντας. Είναι τόσο ψηλός και τα βήματα του είναι μεγαλύτερα από τα δικά μου... Είναι άδικο αυτό. Πάντως, δεν μου άρεσε το πονηρό του χαμόγελο, δεν μου άρεσε καθόλου... Κάτι σχεδιάζει αυτός, να μου το θυμηθείτε.
Damon's POV
Τελικά, μετά από δύο τεκίλες, υπέκυψε και άρχισε να πίνει μαζί μου. Φυσικά το αποτέλεσμα ήταν αυτό που ήθελα, δηλαδή να μεθύσει
(όπα. Σκαλιά είναι αυτά;)
Ρωτάει καθώς φτάνουμε στο ξενοδοχείο μας και ξαφνικά, αρχίζει να γελάει
(σιγά σιγά)
Της λέω αλλά δεν με ακούει, με αποτέλεσμα να στραβοπατήσει. Παράλογο να πέσει αλλά την πρόλαβα, εγκαίρως
(δεν μπορώ να σου έχω εμπιστοσύνη όταν βρίσκεσαι σε αυτή την κατάσταση)
Μουρμουρίζω και χωρίς να το σκεφτώ, την σηκώνω στην αγκαλιά μου και περπατάω προς την σουίτα μας.
Μόλις φτάνουμε έξω από την πόρτα, την αφήνω να σταθεί στα πόδια της και έπειτα, ξεκλειδώνω γρήγορα την πόρτα
(έλα)
Της λέω και την ξανά σηκώνω στην αγκαλιά μου
(ουου, είναι ψηλά εδώ)
Λέει με κεφάτο τόνο και γελάει ξανά... Ειλικρινά, μου αρέσει αυτή η πλευρά της. Φαίνεται πιο χαλαρή, πιο ξέγνοιαστη
(καλύτερα να σε βάλω να ξαπλώσεις)
(και εσύ;)
Ρωτάει ναζιάρικα ενώ τα μάτια της συναντούν τα δικά μου
(εγώ τι;)
(δεν θα ξαπλώσεις μαζί μου;)
Γαμώτο. Είναι τόσο τολμηρή
(λυπάμαι που θα σου το χαλάσω... Αλλά όχι)
Απαντάω πειραχτηκά και την απωθώ, πάνω στο κρεβάτι... Φαίνεται κουρασμένη αλλά και πανέμορφη ταυτόχρονα
(λοιπόν πριγκιπέσσα... Θα με αφήσεις να σε γδύσω;)
Ρωτάω και γελάει... Αυτός ο ήχος... Μοιάζει λες και γεμίζει το δωμάτιο
(βιάζεσαι κύριε Grey)
Λέει με κεφάτο τόνο ενώ προσπαθεί να ανακαθίσει αλλά δεν τα καταφέρνει... Οι προσπάθειες τις, με κάνουν να γελάσω
(μήπως χρειάζεσαι βοήθεια;)
Την ρωτάω και γνέφει αρνητικά
(μπορώ και μόνη μου)
Όσο και αν την μεθύσο, το πείσμα της θα παραμείνει. Τελικά, μετά από αρκετές, υπεράνθρωπες προσπάθειές θα έλεγα, κατάφερε να ανακαθίσει
(πωωω. Όλα γυρίζουν)
Λέει ενώ πιάνει το κεφάλι της και πάει να πέσει πάλι πίσω αλλά αμέσως σηκώνομαι και την προλαβαίνω
(βλέπεις που τελικά με χρειάζεσαι πριγκίπισσα;)
Ρωτάω πειραχτηκά και χαμογελάει πλατιά, μεθυσμένα... Πρώτη φορά βλέπω ένα τόσο όμορφο χαμόγελο
(σήκωσε τα χέρια σου)
(δεν μπορώ)
Ψελλίζει και τα μάτια της κλείνουν... Αυτό ήταν
(βλέπεις τώρα, γιατί δεν πρέπει να εμπιστεύεσαι έναν ξένο, πριγκίπισσα;)
Ρωτάω σιγανά πάνω στα χείλη της και έπειτα της αφήνω ένα πολύ απαλό φιλί... Δεν ξέρω γιατί το έκανα, απλά το ήθελα
Αφού της έχω βγάλει τα μισά ρούχα, της περνάω ένα μπλουζάκι μου πάνω από το κεφάλι της και την αφήνω να κοιμηθεί... Η αλήθεια είναι ότι κι εγώ χρειάζομαι ξεκούραση. Και επειδή δεν θέλω να την αφήσω μόνη, ξαπλώνω δίπλα της και περνάω τα χέρια μου γύρω από την μέση της για να τραβήξω την πλάτη της στο στήθος μου ενώ παράλληλα, χώνω την μύτη μου στα μαλλιά της και παίρνω μια βαθιά ανάσα... Έχει υπέροχο άρωμα. Πρέπει να φύγουμε αύριο και ειλικρινά... Δεν το θέλω. Θέλω λίγο περισσότερο χρόνο μαζί της. Λίγο ακόμη.
(Damon, Damon ξύπνα)
Η αγγελική της φωνή, με βγάζει από τον ύπνο μου και τα μάτια μου ανοίγουν απότομα για να αντικρίσουν τα δικά της
(γιατί κοιμήθηκες εδώ;)
Με ρωτάει και κοιτάζω τριγύρω για να καταλάβω τι μου γίνεται
(καλημέρα και σε σένα)
Μουρμουρίζω ενώ τεντώνομαι
(Damon... Δεν είναι αστείο αυτό που κάνεις, λέγε, γιατί είσαι εδώ;)
(επειδή εσύ μου το ζήτησες)
Απαντάω λιτά ενώ στρέφω το βλέμμα μου στο δικό της και παρακολουθώ τα μάτια της να γουρλώνουν
(ε εγώ; πο πότε;)
(εχθές το βράδυ. Δεν θυμάσαι τίποτα;)
Ρωτάω επίτηδες για να την φοβίσω περισσότερο και πιάνει... Μου αρέσει που την βλέπω έτσι
(ο όχι)
(κρίμα... Περάσαμε υπέροχα εχθές)
Λέω με άνεση και περνάω τα χέρια πίσω από το κεφάλι μου για να το στηρίξω
(Damon, δεν είναι αστείο αυτό, πες μου την αλήθεια σε παρακαλώ)
Θεέ μου, ακούγεται τόσο απελπισμένη
(εντάξει μωρό μου... Πως κάνεις έτσι; μια ωραία νύχτα ήταν μόνο)
Λέω ενώ απλώνω το χέρι για να χαϊδέψω το μάγουλο της και εκείνη το πετάει μακριά
(δεν είναι αστείο γαμώτο)
Γρυλίζει και χωρίς να το ελέγξω, αρχίζω να γελάω δυνατά ενώ εκείνη με κοιτάζει εντελώς σοκαρισμένη
(δεν είναι αστείο γαμώτο)
Μουγκρίζει ενώ με κοπανάει με το μαξιλάρι της, κάνοντας με να γελάσω περισσότερο. Ύστερα τον αρπάζω από την μέση και κυλάω από την άλλη, ώστε να βρεθεί από κάτω μου. Παρατηρώ τα μάτια της να σκοτεινιάζουν εξαιτίας του θυμού της και νιώθω μια τεράστια ικανοποίηση μέσα μου
(είσαι πολύ γλυκιά αυτή την στιγμή)
Την πειράζω ενώ σκύβω και αφήνω ένα απαλό φιλί στο μάγουλο της, κάνοντας την να σαστίσει... Εφόσον ξέρω τα κουμπιά της, ξέρω και πως να την χειρίζομαι
(Damon)
Ψελλίζει και την επομένη στιγμή, τα χείλη μου ενώνονται με τα δικά της, σε ένα πολύ απαλό και γλυκό φιλί... Νιώθω όλο της το κορμί να ανατριχιάζει και τα χέρια της να σφίγγουν τα μπράτσα μου
(Damon)
(τι είναι μωρό μου;)
(πρέπει... Πρέπει να... Σταματήσεις)
Τραυλίζει και χαμογελάω στραβά... Την επηρεάζω
(γιατί;)
(επειδή... Σε λίγο θα φύγουμε. Πρέπει να ετοιμαστούμε)
Μουρμουρίζει ενώ φαίνεται να αποκτά ξανά την αυτοκυριαρχεία της... Έχει δίκιο πάνω σε αυτό. Φφ, τι κάνω; γιατί φέρομαι σαν σχολιαρόπαιδο;
(έχεις δίκιο)
Μουρμουρίζω ηττημένος ενώ σηκώνομαι από το κρεβάτι για να πάω να ετοιμαστώ... Ξαφνικά, έχω πέσει απότομα από τα σύννεφα. Από εκεί που την πείραζα εγώ, τώρα... Με έχει διαλύσει.