Christina's POV
Ούτε κι εγώ κατάλαβα πότε ξυπνήσαμε, πότε αναχωρήσαμε και πότε φτάσαμε στο Ρίο... Όλα έγιναν πολύ βιαστικά.
Πλέον ο Brandon, οδηγεί το αυτοκίνητο, δίχως να ξέρω που πάμε... Πάντως το Ρίο, είναι υπέροχο. Φαίνεται φτωχό μέρος αλλά ταυτόχρονα μαγευτικό
(εδώ είμαστε)
Λέει ξαφνικά ο Damon και γυρίζω το κεφάλι προς το μέρος του για να δω ένα μεγάλο κτήριο... Εδώ θα μείνουμε;
(έλα)
Πετάει ξαφνικά ο Damon και βγαίνει από το αυτοκίνητό... Πρέπει να κατέβουμε τώρα;
(ελάτε δεσποινίς)
Λέει ο Brandon και τελικά, κατεβαίνω από το αμάξι. Ακολουθώ τον Damon ενώ ο Brandon βρίσκεται πίσω μας και κουβαλάει τις βαλίτσες μας... Ευτυχώς που δεν πήραμε πολλά πράγματα μαζί μας.
Μόλις μπαίνουμε μέσα στο δωμάτιο, ο Brandon αφήνει τις αποσκευές στο σαλόνι και παίρνω μια βαθιά ανάσα... Η αλήθεια είναι πως το Ρίο, έχει διαφορετικό αέρα από ότι το Χιούστον
(εντάξει. Μπορείς να πηγαίνεις Brandon)
Λέει ο Damon και με ένα τελευταίο νεύμα, φεύγει από το δωμάτιο, αφήνοντας μας μόνους
(εμ πάω να... Τακτοποιήσω τα πράγματα μας)
(άφησε τα αυτά)
Λέει ενώ με αρπάζει από το χέρι και με τραβάει, σιγά σιγά κοντά του... Ω να πάρει
(θα λείψω για μερικές ώρες αλλά το βράδυ, θα σε βγάλω έξω)
Μουρμουρίζει και τα μάτια μου γουρλώνουν από το σοκ
(εμείς θα... Θα βγούμε έξω; μαζί;)
Ρωτάω έκπληκτη και γνέφει καταφατικά
(μα... Πως και;)
(απλά θέλω να βγούμε έξω μαζί. Δεν νομίζω ότι ζήτησα κάτι παράλογο)
Λέει, με χαλαρό ύφος και ξεφυσάω δυνατά
(εντάξει λοιπόν. Ας βγούμε)
Αποκρίνομαι και παρατηρώ ένα λοξό χαμόγελο να στραβώνει τα χείλη του
(ήμουν σίγουρος ότι στο τέλος θα δεχτείς)
Λέει και ασυναίσθητα, χαμογελάω
(λοιπόν. Φεύγω τώρα, θα τα πούμε μετά)
Προσθέτει και με ένα τελευταίο, έντονο βλέμμα, φεύγει... Πολύ περίεργο ο κύριος Grey σήμερα. Απορώ τι τον έπιασε και είναι τόσο ευδιάθετος.
Το βράδυ, ήρθε πολύ γρήγορα τελικά και εγώ, στέκομαι με τις ώρες στον καθρέφτη και απλά με κοιτάζω... Τι να φορέσω; να βαφτώ; να βάλω κάτι πιο casual;
Είναι η πρώτη φορά που βγαίνω με κάποιον έξω και έχω κομπλάρει εντελώς... Ναι, μπορεί να ακούγεται περίεργο αλλά είναι η αλήθεια. Δυστυχώς δεν είχα ποτέ χρόνο για τέτοια, οπότε. Ξαφνικά, η πόρτα του δωματίου ανοίγει και εκείνος μπαίνει μέσα... Χίλια χρόνια θα ζήσει
(με συγχωρείς... Νόμιζα ότι ήσουν στο μπάνιο και ετοιμαζόσουν)
Μουρμουρίζει και καλύπτω περισσότερο το σώμα μου με την πετσέτα
(η αλήθεια είναι ότι...)
Τι να του πω τώρα; ότι δεν έχω βγει ποτέ με αγόρι ή ότι δεν ξέρω τι να βάλω;
(ότι τι;)
(δεν ξέρω τι να βάλω)
Μουρμουρίζω ενώ αφήνω μια μεγάλη ανάσα... Γιατί νιώθω τόσο ντροπαλή μαζί του;
(αυτό είναι όλο;)
Ρωτάει και αμέσως, σηκώνω το κεφάλι και παρατηρώ το κεφάτο πρόσωπο του
(μην ανησυχείς, θα σε βοηθήσω εγώ)
Λέει και πηγαίνει προς τις βαλίτσες μας.
Τον παρακολουθώ να σκύβει και τα χέρια του να κινούνται με άνεση, καθώς ψάχνει, προσεκτικά στα ρούχα μου... Έχει ωραίο πισινό πάντως και αυτή η μεγάλη πλάτη του. Απορώ, πόσες ώρες γυμνάζεται την ημέρα;
(ορίστε. Αυτό είναι ότι πρέπει)
Λέει, ενώ βγάζει ένα λευκό, αέρινο φορεματάκι και το αφήνει πάνω στο κρεβάτι... Έχω αιώνες να το φορέσω αυτό. Απορώ πως το βρήκε ο Brandon και το έβαλε μέσα στην βαλίτσα μου
(κάνει ζέστη εδώ στο Ρίο. Καλύτερα να φορέσεις κάτι αέρινο και φωτεινό)
Μουρμουρίζει και με ένα τελευταίο βλέμμα, φεύγει από το δωμάτιο... Γιατί πάντα με εκπλήσσει αυτός ο άντρας;
Αφού έχω φορέσει το φόρεμα μου και μαζεύω τα μισά από τα μαλλιά μου σε μια, χαλαρή ουρά ενώ τα υπόλοιπα κυματίζουν, ελεύθερα στους ώμους μου... Αυτό, πιστεύω ότι είναι ότι πρέπει. Τώρα μένει μόνο το μακιγιάζ αλλά ξαφνικά, η πόρτα ανοίγει και εκείνος μπαίνει, εντελώς απροειδοποίητα μέσα... Γιατί δεν χτυπάς την ρημάδα την πόρτα;
(ουάου... Christina είσαι...)
Θεέ μου είναι κούκλος. Φοράει ένα μαύρο τζιν με ροζ πουκάμισο και είναι πραγματικά υπέροχος... Είναι πανέμορφος
(είσαι όμορφη)
Ψελλίζει ενώ χώνει το χέρι στα μαλλιά του και το βλέμμα του ταξιδεύει πάνω κάτω στο σώμα μου
(εμ, πάμε;)
Ρωτάω και γνέφει αργά, καταφατικά με το κεφάλι... Προβλέπετε μεγάλη η αποψινή βραδιά...
Εδώ και μισή ώρα, περπατάμε στους φωτεινούς δρόμους του Ρίο. Ο κόσμος τραγουδάει και γλεντάει με την ψυχή του. Ακούγονται τουμπελέκια και παρατηρώ μερικά ζευγάρια, να φιλιούνται στις γωνίες ενώ άλλοι χορεύουν, χαρούμενοι και αγκαλιάζονται... Δεν ξέρω γιατί αλλά αυτό, με κάνει να κοκκινίσω.
Ξαφνικά ο Damon, με πιάνει από το χέρι και με στριφογυρίζει μπροστά του... Ορίστε; αμέσως το βλέμμα μου στρέφεται στο δικό του και χαμογελάει πλατιά... Πο πο, πρώτη φορά με κοιτάζει έτσι.
Του ανταποδίδω το χαμόγελο και με τραβάει κοντά του... Ω Θεέ μου. Αρχίζουμε να χορεύουμε, όπως και οι άλλοι γύρω μας, ενώ παρακολουθώ τα μάτια του να λάμπουν... Πρώτη φορά έχω την ευκαιρία να τον παρατηρήσω από τόσο κοντά
(διασκεδάζεις;)
Με ρωτάει χαμηλόφωνα, κοντά στο αυτί και νιώθω όλο μου το σώμα να ανατριχιάζει
(πολύ)
Απαντάω και με στριφογυρίζει ξανά, κάνοντας με να γελάσω.
Παρακολουθώ μερικούς ανθρώπους να μας κοιτάζουν και να χαμογελούν... Τώρα νιώθω ντροπή. Τα μάτια μου στρέφονται στα δικά του και παρατηρώ χαρά και τρυφερότητα στο πρόσωπο του... Φαίνεται τόσο νέος, τόσο όμορφος. Νιώθω λες και έχω έναν άλλον Damon μπροστά μου... Καμία σχέση με τον Damon που γνώρισα.
(πάμε να πιούμε κάτι)
Λέει κοντά στο αυτί μου και αμέσως, αρπάζει το χέρι μου και με τραβάει μαζί του... Νομίζω ότι θα λιποθυμήσω. Φτάνουμε σε ένα μαγαζί και καθόμαστε έξω, σε ένα μικρό τραπέζι
(τι θέλεις να πιεις;)
(ότι πιεις και εσύ)
Απαντάω χαμογελώντας και ύστερα σηκώνεται για να πάει στο μπαρ.
Τον παρακολουθώ προσεκτικά καθώς παίρνει δύο ποτήρια και επιστρέφει στο τραπέζι
(πιες)
Λέει και κοιτάζω επιδοκιμαστικά, το λευκό υγρό στο ποτήρι μου
(μπα, άστο καλύτερα)
(έλα. Θα σου αρέσει)
Μουρμουρίζει ενώ με κοιτάζει έντονα μέσα στα μάτια... Όταν με κοιτάζει έτσι, τρέμω
(εντάξει)
Αποκρίνομαι σιγανά και παίρνω το ποτήρι στο χέρι μου... Αυτό ήταν. Δεύτε τελευταίων ασπασμόν.
Πίνω μια μικρή, διστακτική γουλιά και η... Ομολογουμένως, περίεργη γεύση του, με εκπλήσσει
(ωραίο;)
Ρωτάει, με την έξαψη φανερή στο πρόσωπο του
(ναι. Τι είναι;)
(βότκα με λεμόνι)
Απαντάει και πίνω μια πιο μεγάλη γουλιά.
Έπειτα από αρκετές ώρες χορεύουμε, μισομεθυσμένοι ανάμεσα στον κόσμο ενώ κρατάω ένα ποτήρι με βότκα στο χέρι μου
(το Ρίο είναι υπέροχο)
Μουρμουρίζω και πίνω μια μεγάλη γουλιά από το ποτήρι μου
(και εσύ πολύ μεθυσμένη)
Αποκρίνεται και χαμογελάω πλατιά... Η αλήθεια είναι ότι έχω πιει πολύ και ζαλίζομαι αλλά μου αρέσει
(φαίνεσαι πολύ ήρεμος κύριε Grey)
Σχολιάζω πειραχτηκά και χαμογελάει
(νομίζω ότι πρέπει να σταματήσεις να πίνεις)
Λέει ενώ κάνει να πάρει το ποτήρι από το χέρι μου αλλά αμέσως το απομακρύνω, με αποτέλεσμα τα χείλη του να πλησιάσουν τα δικά μου... Ωχ, ωχ, είμαστε πολύ κοντά... Πάρα πολύ κοντά
(έχεις πολύ όμορφο χαμόγελο)
Ψελλίζει ενώ σκύβει και νιώθω, σχεδόν τα χείλη του να ακουμπούν τα δικά μου... Θα με φιλήσει. Το νιώθω
Ξαφνικά, αρχίζει να βρέχει αλλά δεν τραβιόμαστε. Κοιτάζουμε ο ένας τον άλλον μέσα στα μάτια, ώσπου τα χείλη του, ενώνονται με τα δικά μου... Ω Θεέ μου, νομίζω ότι θα λιποθυμήσω.
Χώνω τα δάχτυλα μου στα μαλλιά του και τον τραβάω περισσότερο πάνω μου... Είναι η πρώτη φορά που με φιλάει κάποιος και ομολογώ ότι μου αρέσει. Τα χέρια του τυλίγονται γύρω από την μέση μου και η γλώσσα του μπλέκετε με την δική μου... Θεέ μου, η γεύση του είναι θεϊκή. Με φιλάει αργά, με πάθος, λες και τα χείλη μου του δίνουν ανάσα... Είναι η πρώτη φορά που νιώθω το σώμα μου να ξυπνάει. Λες και κάτι δημιουργείτε μέσα μου. Κάτι περίεργο συμβαίνει, κάτι που με κάνει να κολλήσω πάνω του... Τι τρέχει με αυτόν τον άντρα; εγώ τον φοβόμουν και τώρα... Τώρα τον θέλω.