Την επόμενη ημέρα, ξυπνάω αναζωογονημένη. Ο ήλιος έξω λάμπει και εγώ, δουλεύω ακατάπαυστα... Σήμερα θα έχουμε καλεσμένους. Αλλά δεν ξέρω ποιους.
Ετοιμάζω, μαζί με την Rebecca το τραπέζι, αλλά χωρίς να μιλάμε... Η αλήθεια είναι ότι από εχθές, είναι πολύ σιωπηλή και ξέρω γιατί
(όλα καλά;)
Την ρωτάω, αλλά δεν μου δίνει σημασία... Τόσο χάλια
(Rebecca... Αν θέλεις να συζητήσεις κάτι, οτιδήποτε, μην διστάσεις να μου πεις)
(ευχαριστώ, αλλά δεν έχω την ανάγκη κανενός)
Αποκρίνεται με ειρωνικό τόνο και φεύγει από την κουζίνα... Μάλιστα.
Δεν θα νευριασω μαζί της, επειδή ξέρω ότι δεν είναι καλά ψυχολογικά... Είμαι σίγουρη ότι την επηρέασε ο χθεσινός καβγάς με την Lola. Ίσως θα έπρεπε να μιλήσουν μεταξύ τους... Αλλά αυτό, είναι πολύ δύσκολο
(καλημέρα)
Η φωνή του Damon, με βγάζει από τις σκέψεις μου και σηκώνω το κεφάλι για να τον κοιτάξω... Πρώτη φορά τον βλέπω να φοράει πουκάμισο και μάλιστα λευκό. Του πάει πολύ
(καλημέρα)
(θα μπορούσα να έχω έναν καφέ;)
Ρωτάει ενώ κάθεται στην συνηθισμένη του θέση στο τραπέζι και αμέσως, παίρνω την καφετιέρα και γεμίζω την κούπα του με ζεστό, μυρωδάτο καφέ
(κοιμήθηκες καλά εχθές;)
Ρωτάει και σηκώνω το κεφάλι για να τον κοιτάξω
(καλά)
Απαντάω και ξαφνικά, ακούγεται το κουδούνι
(πάω να ανοίξω)
(φυσικά)
Αποκρίνεται χαμογελώντας και φεύγω... Πολλά κέφια έχει αυτός σήμερα.
Μόλις ανοίγω την πόρτα, αντικρίζω μια ψηλή, μεσήλικη γυναίκα με όμορφα, σκούρα, καστανά μαλλιά και παρατηρώ ότι ένα αγόρι και ένα κορίτσι στέκονται πίσω της
(καλημέρα)
Λέω και εκείνη κατσουφιάζει
(καλημέρα. Είσαι καινούργια εδώ;)
(μάλιστα κυρία)
Απαντάω και παραμερίζω για να περάσουν μέσα... Γιατί έχει καρφώσει το βλέμμα της πάνω μου;
(είναι εδώ ο Damon;)
Ρωτάει ενώ οι άλλοι δύο που βρίσκονται πίσω της, την ακολουθούν μέσα στο σπίτι
(μάλιστα κυρία, βρίσκεται στην τραπεζαρία)
Απαντάω και με ένα νεύμα, φεύγει προς την τραπεζαρία ενώ εγώ τους ακολουθώ
(μαμά!)
Λέει έκπληκτος ο Damon και σηκώνεται για να την φιλήσει σταυρωτά... Μαμά;
(δεν μου είπες ότι θα ερχόσουν)
(είπα να σου κάνω έκπληξη αγάπη μου. Πως είσαι;)
(καλά. Ελάτε, καθίστε)
Λέει και η νεαρή κοπέλα, τρέχει προς το μέρος του και τον αγκαλιάζει σφιχτά
(χαίρομαι που σε βλέπω αδερφούλη)
Μουρμουρίζει, φανερά χαρούμενη και εκείνος χαμογελάει... Είναι μια από τις λίγες φορές που τον βλέπω να χαμογελάει
(κι εγώ χαίρομαι που σε βλέπω κουταβάκι μου)
Αποκρίνεται σιγανά και εκείνη τραβιέται
(αδερφέ;)
Λέει το άγνωστο αγόρι και τον αγκαλιάζει σφιχτά ενώ τον χτυπάει, φιλικά στην πλάτη... Πρώτη φορά γνωρίζω την οικογένεια του Damon
(χαίρομαι που σας βλέπω αλλά δεν καταλαβαίνω. Γιατί ήρθατε έτσι ξαφνικά; έγινε τίποτα;)
(θα σου τα εξηγήσω όλα. Κάθισε)
Λέει η μητέρα του και ξαφνικά, το βλέμμα της στρέφεται πάνω μου
(μπορείς να πηγαίνεις γλυκιά μου)
Λέει απευθυνόμενη σε μένα τώρα και χωρίς να πω κάτι, φεύγω προς την κουζίνα... Απο ότι φαίνεται, δεν με συμπάθησε. Αλλά σκασίλα μου, τι με νοιάζει; λες και νύφη θα με κάνει
Damon's POV
(σε ακούω μητέρα)
(υπάρχουν υποψίες ότι η κόρη του James ζει)
Τι; αυτό αποκλείεται
(δεν γίνεται αυτό που λες. Εφόσον η κόρη του χάθηκε πριν πολύ καιρό)
(αυτό όμως δεν αποκλείει την πιθανότητα να είναι ζωντανή)
Λέει ενώ με κοιτάζει έντονα μέσα στα μάτια και κατσουφιάζω... Όντως, αν το καλοσκεφτείς, δεν είναι και αδύνατον. Αλλά μετά από τόσα χρόνια; πως κατάφεραν να την βρουν;
(το ξέρω ότι ακούγεται τρελό, όμως είναι η αλήθεια Damon)
Λέει ξαφνικά ο αδερφός μου και το βλέμμα μου στρέφεται πάνω του
(το έψαξες καλά;)
(απόλυτα)
Απαντάει και κουνάω θετικά το κεφάλι μου
(από ότι έμαθα, βρίσκεται στην Νότια Αμερική)
(σε ποια περιοχή;)
(το πιθανότερο είναι να βρίσκεται στο Ρίο)
Απαντάει και πίνει μια γουλιά από τον καφέ του
(πρέπει να την βρείτε και να την σκοτώσετε)
Πετάει ξαφνικά η μητέρα μου και το κατσούφιασμα μου, γίνεται εντονότερο
(δεν καταλαβαίνω... Γιατί να το κάνουμε αυτό;)
(επειδή αυτό το κορίτσι, αποτελεί απειλή για εμάς και την συμφωνία που ετοιμάζουμε με τον James. Θέλεις όλα αυτά που χτίσαμε, να πάνε χαμένα;)
Γαμώτο. Γιατί να σκοτώσω μια αθώα;
(και πάλι... Το βρίσκω άδικο)
(δεν είναι όμως, Damon. Ο James είναι αδίστακτος, αν μάθει ότι ζει η αδερφή του, θα μας θάψει όλους)
Γαμώτο, δεν έχω και πολλές επιλογές
(εντάξει λοιπόν. Θα πάω αύριο στο Ρίο να την ψάξω)
Μουρμουρίζω και η μητέρα μου, ξεφυσάει δυνατά
(χαίρομαι που πήρες την σωστή απόφαση)
Λέει ενώ απλώνει το χέρι, για να ζουλήξει το δικό μου... Δεν συμφωνώ με την ιδέα να σκοτώσω αυτό το κορίτσι. Αλλά πρέπει να προστατεύσω την οικογένεια μου. Αυτό είναι και το σωστό.
Έπειτα από μισή ώρα, όλοι φεύγουν και εγώ μένω στο γραφείο μου... Πρέπει να κάνω τις προδιαγραφές μου. Θα πάω για μια βδομάδα το πολύ. Θα βάλω τον Brandon να την ψάξει και ελπίζω να την βρω... Ο James δεν πρέπει να μάθει τίποτα για αυτό.
Τηλεφωνώ στον Brandon και μέσα σε λίγα λεπτά, βρίσκεται στο γραφείο μου
(με ζητήσατε κύριε;)
(ναι. Κάθισε)
Λέω, ενώ του δείχνω την καρέκλα απέναντι μου και κάθεται
(σας ακούω)
(αύριο, φεύγουμε για Ρίο)
(για να βρούμε την αδερφή του James, σωστά;)
(ακριβώς)
Απαντάω και παίρνω ένα στυλό ανάμεσα στα δάχτυλα μου
(πρέπει να την βρούμε πάση θυσία Brandon. Αυτή η γυναίκα είναι απειλή για εμάς)
(στα αλήθεια το πιστεύετε αυτό κύριε;)
Η ερώτηση του με εκπλήσσει. Αλλά δεν πρόκειται να κρυφτώ στον Brandon
(όχι. Όμως αυτό είναι το σωστό)
(αυτό πιστεύει η μητέρα σας, κύριε)
Περίεργο. Πρώτη φορά μου μιλάει με τόσο θάρρος. Ομολογώ ότι με εκπλήσσει
(πρέπει να προστατεύσω την οικογένεια μου Brandon)
Μουρμουρίζω και τον παρακολουθώ να κουνάει καρτερικά το κεφάλι του
(όπως νομίζετε, κύριε)
(πρέπει να ετοιμάσω τα πράγματα μου)
(θα πάρετε και την δεσποινίς Rebecca μαζί σας;)
Ρωτάει και το σκέφτομαι για μερικά λεπτά... Η αλήθεια είναι ότι δεν τη θέλω μαζί μου σε αυτό το ταξίδι
(μάλλον όχι)
Απαντάω σιγανά και εκείνος σηκώνεται από την θέση του
(με θέλετε τίποτα άλλο;)
(όχι Brandon. Μπορείς να πηγαίνεις)
Μουρμουρίζω και βγαίνει έξω, αφήνοντας με μόνο, με τις σκέψεις μου... Κατά κάποιον περίεργο λόγο, με επηρέασαν τα λόγια του. Ίσως πρέπει να πω ψέμματα στην μητέρα μου, αρκετό αίμα χύθηκε για τον θάνατο του πατέρα μου... Δεν έχει νόημα. Ότι και να κάνω, εκείνος δεν επιστρέφει. Πρέπει να το καταλάβει κάποια στιγμή η μάνα μου.
Αμέσως σηκώνομαι από την θέση μου και πηγαίνω στον κάτω όροφο, όπου κοιμάται το προσωπικό. Περπατάω προς το δωμάτιο της και στέκομαι για μερικά λεπτά στην πόρτα... Έλα ρε βλάκα, μην είσαι δειλός.
Παίρνω μια βαθιά ανάσα και ανοίγω την πόρτα, χωρίς να χτυπήσω. Την βλέπω να κάθεται, οκλαδόν στο κρεβάτι και τα υπέροχα μάτια της λάμπουν κάτω από το απαλό φως του φεγγαριού... Η αλήθεια είναι ότι είναι πολύ όμορφη
(συμβαίνει κάτι;)
Ρωτάει, έκπληκτη που με βλέπει τέτοια ώρα εδώ και κουνάω το κεφάλι μου για να συνέλθω
(αύριο θα πάω στο Ρίο για μια βδομάδα)
Λέω ενώ χώνω το χέρι στα μαλλιά μου... Γιατί στο διάολο είμαι νευρικός;
(και λοιπόν;)
(θέλω να έρθεις μαζί μου)
Πετάω βιαστικά και τα φρύδια της ανασηκώνονται από την έκπληξη
(εγώ; μαζί σου;)
(ναι εμ... Η αλήθεια είναι ότι... Χρειάζομαι κάποια για να μου καθαρίζει, να μου μαγειρεύει, ξέρεις)
Γαμώτο, γιατί συμπεριφέρομαι σαν μαλάκας μπροστά της;
(εντάξει. Τι ώρα πρέπει να σηκωθώ;)
(θα φύγουμε στις εννιά το πρωί)
Λέω και κουνάει το κεφάλι της
(εντάξει)
Μουρμουρίζει ενώ χαμογελάει στραβά... Έχει περίεργα μάτια. Πολύ μελή μάτια βασικά. Και είναι πραγματικά τα ποιο όμορφα μάτια που έχω δει. Γαμώτο, τι λέω;
(εμ καληνύχτα)
Λέω και κλείνω την πόρτα ενώ αφήνω μια μεγάλη ανάσα... Πάει και αυτό. Ευτυχώς. Δεν καταλαβαίνω, τι με πιάνει μαζί της;
Ειδικά από εχθές το βράδυ που... Μιλήσαμε. Αισθάνομαι πολύ πιο περίεργα... Τι στο διάολο μου προκαλεί; γαμώτο μου, εγώ είμαι ο Grey, γιατί συμπεριφέρομαι σαν γυναικούλα μπροστά της;