Chapter 11
Text.
"How 'bout this one? Or this one?" sabay pakita ko kay Anne nang dalawang klase ng skater skirt. Isang plain white at isang chekered. "Ano mas bagay dito sa damit ko?" tanong ko habang tinaas ang damit kong hanging sweat shirt.
Naningkit ang mata ni Anne saka ngumisi nang nakakaloko. Kumunot ang noo ko't binaba ang mga pinakita kong damit. "What?" tanongko dito't umiling lang sya saka ngumisi.
Tumayo ito sa bean bag at tumungo sa tabi ko upang tinignan ng mas malapit ang dalawang skater skirt na ipinakita ko.
"Wag mo nga akong lokohin, Anne." I frowned. "Alam ko 'yang mga ngitian mong 'yan. Ganyan ka rin kung makangiti sa kuya mo twing iniinis mo sya sa akin." puna ko.
Napalingon naman sya sa akin at mas lumawak ang ngisi. "Yiee! Naaalala nya si kuya." inis nito sa akin at napailing ako.
"Ewan ko sayo. Nasisiraan ka nanaman." sabi ko nalang and she chuckled.
"It's just, ngayon lang kita nakitang mag-effort manamit." nagkibit-balikat ito't pinakita sa akin ang white skater skirt. "This one's good." aniya.
"Lagi naman akong ganitong manamit." sabi ko nalang at kinuha na ang mga damit.
"Oo nga. Ganyan ka nga manamit." aniya at muling ngumisi. "Pero para pagpilian mo pa ang dalawang skater skirt at tinawag mo pa ako sa kwarto para lang tanungin ang opinyon ko ay may something talaga."
Suminghap naman ako. "Anne, kahit papaano. Kahit pagbali-baliktarin man natin ang mundo, first date ko parin si Joshua." sabi ko.
Lumiwanag naman ang kanyang mukha. "So inaamin mo ng first date mo na sya?" shs squeaked. "Oh my God! Oh my God! Oh my God! This is really something!" hindi makapaniwala nyang sabi.
Umiling nalang ako at sinuot na ang damit ko. Pagkalabas ko ay agad kong kinuha ang side bag ko't lumingon kay Anne na kanina pa nags-scroll sa kanyang iPod touch. "Tara na, Anne."
Itinabi nya naman ang kanyang iPod at tumingin sa wall clock ng kwarto ko. "Ang aga pa ah." sabi nito.
10:30 palang kasi at 12 ang usapan namin ni Josh. Ewan ko kung bakit gusto ko ng pumunta. Siguro, ayaw ko nalang magpaspecial na late kesyo babae ako or what.
"Ah basta! Tara na." at hinila ko na sya kaagad pababa ng sala when I saw my mom and dad na palabas na rin ng bahay.
"May lakad ata ang prinsesa ko ngayon ah." ani daddy at lumapit ako dito para humalik sa pisngi maging kay mommy.
"Ahm, magm-mall lang po sana kami ni Anne. Gusto nya daw po kasing mamasyal dahil matagal daw rin po syang nawala sa Pilipinas." dire-diretsong sabi ko. "Sorry po at hindi po ako kaagad nakapagpaalam." I bit my lower lip sa kabang nararamdaman ko. Kapag nalaman ni daddy na makikipagkita ako sa isang lalaki ay tiyak nang magkaka-automatic na gera at bahay lang ako magdamag.
I heard mom chuckled ay inilabas ang kaniyang wallet. "It's okay, Rae. May baon ka pa ba?" at saka kumuha ng cash worth five thousand sa kanyang wallet.
Tumango ako at ngumiti. "Wag na po, 'mmy." pagtanggi ko. "Dala ko po card ko."
"Extra cash na yan." ani mommy at inilagay sa kamay ko ang pera.
"Baby, ako na dapat ang nagbigay sa kanya ng pocket money." biglang sita ni daddy kay mommy.
"May pera naman ako." sabi nalang ni mommy.
"But still, ako dapat. I'm the father." daddy insisted.
"Okay lang, Sean. Hindi ko rin naman nagagastos ang pera ko dahil ikaw lahat. It's just a little amount." ani mommy.
"Still, babayaran nalang kita." sabi ni daddy't ilalabas na ang kanyang wallet.
"I wont accept it." mabilis na sabi ni mommy't lumingon sa akin. "Ingat kayo ni Anne." aniya't mabilis akong hinalikan sa pisngi. "Bahala ka dyan." irap ni mommy kay daddy na agad lumabas ng bahay.
"Hay, hirap talaga ng buntis." I heard daddy sighed. "Buti nalang mahal na mahal ko." he added and I smiled. "Baby!" tawag ni daddy habang patakbo nang lumabas ng bahay.
Natatawang umiling nalang ako't pumunta na kami sa garahe ni Anne upang sumakay na sa kotse.
"Nakakakilig talaga mga magulang mo. Nakakainis na." kinikilig na sabi ni Anne nang makasakay na kami ng kotse.
Napatawa nalang ako't napailing. As usual, hindi mawawalan nang kadaldalan sa katawan itong si Anne at habang papunta kami sa SM Manila. Halos buong buhay nya na ata sa States ay naikwento nya sa akin.
Hindi naman gaanong kalayuan itong SM Manila sa village na tinitiran namin. In fact, mga 30-50 minutes lang naman ang biyahe depende sa traffic. Pero dahil hindi traffic ngayon ay aabutin lang ang biyahe ng tatlumpong minuto.
"Here we are." naeexcite na sabi ni Anne nang makababa na kami nang sasakyan.
Umiling nalang ako't nilingon ang driver namin. "Ahm, manong, eto po oh. Maglibot-libot na rin po kayo. Itetext ko nalang po kayo kapag uuwi na kami." sabi ko at inabot ang isang libo sa kanya na galing sa perang ibinigay ni mommy kanina.
"Ay, nako, ma'am! Wag na ho. Dito nalang po ako." sabi nito't mas prumente pa ng tayo sa tabi ng kotse nami't sumandal.
Napatawa naman ako dahil halatang nahihiya ito. "Sige na po. Baka rin po matagalan kami." at inilagay ko na sa kamay nya ang isang libo. "Text ko nalang po kayo." pahabol kong sabi at hinatak na si Anne papasok ng mall.
Agad kaming bumaba papunta sa Starbucks na nasa second to the last floor malapit sa entrance.
"Yung Josh ba yun?" ani Anne na itinuturo pa ang lalaking nakaturo pa sa lalaking nakatayo sa harap ng Starbucks na naka white skinny jeans at light blue'ng tee shirt.
Nang mas lumapit kami'y naaninag ko na si Josh nga 'yon at parang nagharumentado ang buong sistema ko nang dahil sa kaba.
Tumingin ako sa orasan ko't nakita kong 11 palang naman. Hindi kaya'y may gagawin muna sya dito? Pero bakit sya kaagad nakatayo sa harap ng Starbucks?
"Bilisan mong maglakad, Anne." sita ko kay Anne na balak pa atang pumasok sa mga boutiques na nadadaanan namin. Hinila ko na ito upang mabilis kaming mapalapit kay Joshua.
"Joshua.." hindi ko alam kung paano ko nabuo ang boses gayong kinakabahan ako sa kung anumang kadahilanan.
Gulat naman itong lumingon sa akin at napakapit sa braso ko si Anne saka bumulong. "Sumobrang gwapo naman 'to sa personal. Pogi na sa picture, mas pogi pa sa personal." kinikilig na sabi nito ngunit hindi ko nalang ito pinansin at nakipagtitigan nalang kay Joshua.
"Lyrae." he said under his breath as ngumiti nang napakalawak. "Kala ko hindi ka dadating." sabi nitong parang nakahinga na sya ng maluwag.
Tinignan ko ang wrist watch para tignan ang exact na oras. "11:08 palang ah." puna ko at binaliwala ang unang sinabi nya. "Ang aga mo ata. Kanina ka pa?"
"Ahm, hindi naman." aniya't kinagat ang ibabang labi.
Oh, God please. I need to control myself. Hindi nga pwede diba?
"Mga isang oras palang." sabi nito't tumingin rin sa kanyang relo na sumisigaw ng pangalang G-shock.
Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi nya. "Isang oras?" hindi makapaniwalang sabi ko. "Magmula nang binuksan 'to, nandito ka na?"
"Hindi. Mga 10 minutes siguro bago buksan, nandito na ako. Hinintay ko pang magbukas sila saka ako pumunta dito." aniya't parang binibilang pa talaga kung ilang minuto na sya nandito.
"Bakit naman ang aga mo?" tanong ko nalang. "12 pa naman ang usapan natin eh."
"Nung nasa bahay pa kasi ako, feeling ko hindi gumagalaw ang mga orasan sa amin kaya pumunta na ako dito." nahihiyang sabi nito.
"G-Ganon ba?" hindi ako makatingin ng diretso sa kanya dahil baka namumula na ang mukha ko. Hindi pa naman ako sanay na sinasabihan nang ganyang mga klase ng salita lalo na't harap-harapan pa.
"Ah, oo." sagot nito't lumingon sa tabi ko, kay Anne. "May kasama ka pala." puna nya at agad nagstep backward si Anne saka umiling-iling.
"Hindi! Hindi!" paulet-ulet na sabi nito. "Hihiwalay din ako. Sinamahan ko lang sya papunta dito." sabi ni Anne at lumingon sa akin. "Ahm, una na ko, Rae ah?" aniya't lumingon rin kay Josh saa tumango at agad na lumayo sa amin.
"So uhm, ready?" nakangiting tanong nito sa akin at nakangiting tumango nalang ako sa kanya saka agad na kinuha ang phone para itext si Anne.
To: Krizianne.
Help me please. This can't be. I'm falling hard.
Message sent!