Halos malapit nang gumabi no'ng mga oras na iyon, at hanggang ngayo'y nasa loob pa'rin ng kani-kanilang mga cabins ang mga kabataan.
Kasalukuyan namang nasa loob ng kanyang sariling kwarto ang dalagang si Nicole, habang abala lamang sa pag-lalaro ng isang mobile game na kung tawagin ay Plants vs. Zombies.
Kasama niya 'rin ang iba niya pang mga ka-cabin mates.
Bahagya lamang siyang natigilan sa pag-lalaro nang may marinig siyang kumatok mula sa labas ng pintuan ng kanilang cabin.
She paused what she was playing at nag-presenta nang siya nalamang ang bubukas sa pinto.
"Who's there?" Tanong ni Nicole bago niya pa man pinag-buksan iyong tao mula sa labas.
"Si Mell toh, Nics!" Wika naman ng isa sa mga kaklase niya mula sa labas.
Dahil dito'y agad namang binuksan ni Nicole iyong pinto, at una niyang nakita ay ang binatang kaklaseng naka-suot pa ng isang blue suit. Halatang ayos na ayos.
"You look cute Mell, but if you're gonna ask me out for a date, sorry I would have to pass. I already have a sugar daddy," bored na sabi ni Nicole sa binata, sabay na nag-biro pa.
"Sugar-- ha!? Hindi! Itatanong ko lang sana kung pupunta din ba kayo?" He asks.
"Pupunta saan?" Takang tanong ni Nicole.
"Hindi ba kayo sinabihan nina ma'am Zai na magkakaroon tayo ng party ngayong gabi sa may camp cafeteria?"
"May Cafeteria dito? A--At teka... party? Magkakaroon ng party? Bakit? Nagsi-datingan na ba yo'ng mga estudyante galing sa ibang schools? May mga pogi ba?" Sunod-sunod na tanong ng ngayo'y wari ba'y na-sasabik nang si Nicole.
"Wala pang mga estudyante galing sa ibang school, pero ang sabi ni ma'am baka papalapit na'raw," ani Mell.
"Yo'ng iba mong mga ka-cabinmates, nandiyan pa ba?"
"Yeah. Nando'n sa rooms nila," sagot ni Nicole.
"Sige, ikaw nalang ang bahalang mag-sabi sa kanila ah? Mauna nalang ako do'n sa cafeteria," wikang muli nang binata.
"Wait! I need your opinion, do you think kailangan kong mag-dress?" Nicole asks.
Mell just shrugged both of his shoulder as an answer.
"Ewan," aniya.
"O sige. Since it's going to be a party, I've decided to wear my best dress ever! Alam mo na, malay na'tin maka-jockpot ng pogi diba?" Muling sabi ni Nicole na abot langit pa ang mga ngiti.
"Bahala ka. Basta soutin mo lang ang outfit na hindi sasabit sa mga kung ano-anong bagay," ani Mell. Dahilan upang kaagad namang mag-taka si Nicole sa sinabi nito.
"What do you mean?" Tanong niya.
Mell then, shrugged both of his shoulders.
"Just saying. Baka kung ano nanaman ang mangyari. Most characters in horror movies dies dahil lamang sa sumasabit ang mga kasuotan nila sa mga bagay-bagay," huling iniwika ng binata at pagkatapos ay kaagad nang nag-lakad paalis...
Naiwan naman si Nicole doon na sinusundan pa'rin ng tingin ang kaklase.
Shen then, rolled her eyes.
"Fine! Mag-ca'casual wear nalang ako," aniya sa sarili, sabay na isinarado na ang pinto...
"Or you know what? Di nalang ako pupunta. I'm so sick and tired anyway," pahabol pang sabi ni Nicole, at pagkatapos ay dumeretso na mula sa kanyang sariling kwarto.
Ni-hindi niya nga 'rin naibahagi sa iba niya pang mga kaibigan ang pinapa-sabi sa kanya ni Mell.
Bagkus ay natulog nalamang ito na naka-lock ang sariling kwarto.
Habang nag-lalakad naman mula sa may malapit nang open field, ay kanina pa may nararamdamang kakaiba si Mell.
Wari ba'y parang may nakikita siyang taong kanina pang sumusunod sa kanya. Nakikita niya ang presensya nito mula sa kanyang peripheral vision.
But everytime he looks behind, wala siyang may nakikita...
At kung hindi siya nagkakamali...
Parang namumukhaan niya iyong bulto ng taong kanina niya pa nakikita...
"Dan? Mart?" Tawag ni Mell, sa inaakala niyang mga kaibigan niya lamang, na pinag-titripan nanaman siya, habang naka-tingin pa'rin mula 'roon.
But when nobody responded, he then just shooked his head just took a deep breath.
Inisip nalamang ng binata na marahil ay namamalik-mata nanaman siya.
He's been having few episodes lately of occuring visions simula no'ng makaalis sila kanina sa kanilang eskwelahan.
Para ba kasing may kung anong nangyari sa kanya na bigla niya nalamang nakalimutan.
"Magiging okay lang ang lahat," bulong ng binata sa sarili at pinag-pasyahang mag-patuloy nalamang sa pag-lalakad.
Ngunit laking gulat niya naman nang may bigla nalamang siyang maka-bungguan pagka-lingon na pagka-lingon niya pabalik sa kanyang nilalakaran.
Dahil dito'y kaagad na napa-upo ang binata.
He groaned because of the slight pain that he suddenly felt from his butt.
At dahil naman sa nangyari ay kaagad siyang tinulungang maka-tayo noong lalakeng kanyang naka-bungguan.
"So--Sorry bro!" Wika nito.
Mell looked at the guy's face, at sa unang tingin ay hindi niya iyon makilala. But the guy was wearing a police uniform. Nguniy gayo'n pa ma'y wari ba'y kasing edad niya lamang ito.
"S--Sino ho kayo?"
"Ah pasensya na. Ako nga pala si Gab. Gabe Parado. Isa ako sa mga officers na napili upang mag-bantay dito. Let me guess, isa ka sa mga students, tama?"
Sabi no'ng lalakeng nagpakilala bilang Gab.
"Uhh... O--Opo," sagot ni Mell.
"Pasensya ulit sa nangyari kanina ah? But it was nice meeting you! Sige, balik nalang uli ako sa pag-papatrol. See you around Mell!" Wika nitong muli at naka-ngiting nag-paalam na sa binata.
Bahagya naman munang sinundan ng tingin ni Mell iyong binata habang naglalakad na ito paalis.
Hindi niya maipaliwanag, pero wari ba'y parang may kung anong kakaiba siyang naramdaman no'ng naka-usap niya ito.
Matapos iyo'y ipinag-patuloy na ng binata ang kanyang pag-lalakad.
But after a few steps ay bigla nalamang siyang napa-tigil nang may mapag-tanto...
"Teka... P--Papaanong alam niya ang pangalan ko?" The boy says to himself, dahil sa pagkaka-alala niya'y hindi niya binanggit ang sariling pangalan doon sa lalake, it was also his first time meeting him. But yet, the guy suddenly knows his name!
Mell then looked back, but saw the guy no more...
++
Sa may cafeteria naman ay kanina pa patingin-tingin sa may wooden door ang binatang si Erron.
Siya 'rin kasi ang nag-che'check ng attendance, at kada may pumapasok mula 'rito'y binibigyan niya ng marka ang pangalan, isang patunay na nasa loob na ito ng cafeteria.
At sakto namang kadarating lamang ni Mell, kaya nama'y minarkahan niya na'rin ang pangalan nito ng isang check.
Ngunit gayo'n pa ma'y napansin niyang hindi pa'rin sila makumpleto.
Wala pa ang grupo nina Alexandra at Zyhra.
(Just a quick Note: Zyhra and Zaira are two different characters. One a student, and the other one is a teacher...)
"Hello po ma'am," bati ni Mell sa guro pagka-pasok niya sa loob ng cafeteria."
"Oh Mell, mabuti naman at nakarating ka na. Nakita mo ba ang ilan sa mga taga cabin B at D?" The teacher asks.
"Ah, papunta na daw po dito sina Nicole. Sinabihan ko na din kasi sila eh," sagot ng binata.
"Ahh gano'n ba? Okay then, let's get this party started, shall we?" Wika ng guro at sinenyasan pa ang ngayo'y ang-sisilbing DJ na si Ian upang palakasin na ang musika.
Dahil dito'y kaagad namang nagsi-hiyawan iyong iba.
Mell wanted to ask his teacher kung may nakikilala ba itong Gab Parado ang pangalang na-assign din sa pag-babantay sa kanila, since all morning ay tanging mga may edad na mga pulis lamang ang nakaka-salamuha niya, ngunit hindi niya nalamang iyon itinuloy dahil halatang hindi na naka-pokus pa sa kanya ang atensyon ng kanilang guro.
He then sat in the corner, took out fidget spinner and played with it.
Habang nag-sisiyahan at nag-eenjoy naman sa up-beat na musika iyong iba ay walang ibang maramdaman ang binatang si Erron kundi ang mangamba.
Sa katunayan nga eh tutol talaga ang binata sa party na iyon.
Pero dahil sa may mga pulis naman daw na nag-babantay sa kanila ay hinayaan nalamang ng binata ang iba na mag-saya.
But still... He still couldn't trust whatever's happening. Whether it's good or bad. Cause he knows that good old times always ends up in a very bad situation.
Mayamaya nama'y napag-pasyahan ni Erron na lumipat ng inuupuan at lumapit sa kaklaseng si Rosario.
Naka-upo lamang ito sa may sulok habang seryosong tinititigan ang mga kaklaseng nag-sasayawan.
"Rosario!"
Tawag ng binata sa kanya.
Agad naman itong lumingon.
"Diba may mga premonition o kung ano-ano kang nalalaman? Matanong ko lang, do you really think na may mangyayari nanamang masama ngayon?" He asks.
"What does your gut tells you?" Patanong din namang wika ni Rosario.
"Kung may nararamdaman kang kakaiba, then believe it. Kung natatakot ka, dapat ka talagang matakot. Kung kinakabahan ka, dapat kang kabahan. We're not safe, Erron. We never were. Wherever we go, death will always follow," monologo nitong sabi.
Bahagya namang nanindig ang balahibo ng binata dahil sa kanyang narinig at napatahimik nalamang.
Isang simpleng tanong lang ang kanyang iniwika, ngunit isang mahaba at maka-panindig balahibo agad ang isinagot sa kanya ni Rosario.
She really is the class weirdo.
"S--Sige ah, balik nalang muna ako sa upuan ko," tanging iniwika nalamang ni Erron at napag-pasyahan nalamang na bumalik sa kanyang kinauupuan.
Muli nitong chineck ang attendance.
Marami pa sa kanyang mga kaklase ang hindi pa nakakapunta. Naisip niya'y siguro si Mell palamang talaga ang huling pumapasok.
Kanya 'ring napansin na maging ang matalik na kaibigang si Lalaine ay wala pa 'roon.
Naisip niya, marahil ay nasa cabin pa'rin nila ito at abala lamang sa pag-aalaga sa sisiw na si Red.
Alam din kasi ni Erron na hindi naman talaga masyadong ma-party si Lalaine eh.
Sa tingin niya ay mabuti na'rin sigurong hindi lumabas si Lalaine, dahil kung magkatotoo man ang sinabi ni Rosario ay walang mangyari mangyayari kay Lalaine dahil majority sa kanila ay nasa cafeteria na.
Unless...
Ka-cabinmate mismo ni Lalaine ang killer...
Dahil naman sa biglaang naisip ng binata ay kaagad siyang napuno ng pangangamba.
Dahil dito'y kaagad na kinuha ni Erron ang kanyang cellphone, upang sana'y tawagan si Lalaine, at iyong iba na'ring mga kaklaseng wala pa sa party. Ngunit nag-taka siya dahil wala itong signal.
Kaya nama'y napag-pasyahan nalamang ng binatang lumabas ng cafeteria at mag-hanap ng signal.
But it was only giving him a single bar!
Kaya kahit anong gawin niya'y hindi niya matawagan ang mga kaklase.
Dahil dito'y pinatay nalamang ni Erron ang kanyang cellphone at napag-pasyahang puntahan nalamang ang kaklase, although, their cabin is the most farthest away from the cafeteria.
At lubusan niya 'ring ikinataka na wala na siyang may nakikitang kahit isang pulis o guard manlang na naroroon. Kani-kanina lang ay kahit kaunti'y may ilan-ilan pa'rin naman siyang nakikita. Naisip niya, saan ba kasi nag-punta ang mga pulis?
Habang tahimik namang nag-lalakad mula 'roon ay may isang pulang bagay siyang nakita mula sa daan. Isa iyong pulang sobre, at alam ng binatang dapat ay hindi niya nalamang iyon pinulot pa, ngunit tinalo nanaman siya ng kanyang kuryusidad.
Nang sana nama'y bubuksan niya na ito ay siyang bigla nalamang pag-ring ng kanyang cellphone...
Agad niya iyong sinagot, at isang hindi makilalang tumatawang boses ang una niyang narinig mula 'rito...
"Why hello there, mister class Genius!" Wika pa nito, sabay tawang muli.
Halos parang kaboses nito ang isang mamamatay-tao 'ring karakter mula sa isang horror movie na kung tawagin ay Scream.
"B--Bladespawn?" Unang naibanggit na salita ni Erron, dahil sa tono palamang ng pananalita nito'y agad niya nang nahulaan kung sino iyon.
"Nice guess! So you do remember me!" Bladespawn responded.
"Tumigil ka na. Waka ka namang napapala eh! Ano bang kasing kailangan mo sa'min at patuloy mo pa'rin itong ginagawa? Ikaw ba talaga si Richard? O naging biktima mo lang din siya?" Sunod-sunod na sinabi naman ni Erron dito.
"Blah blah blah! Same responses everytime! Come on! I just want to play!" Ani Bladespawn.
"Stop this nonsense! Do you really think everything is just a stupid game to you? You're killing innocent people you psycho-maniac! Ano ba kasing nagawa na'min sayo ha!? Binubully ka ba na'min? Sinasaktan? Pinag-tatawanan? We're not that kind of person kaya sabihin mo! Ano!?"
Halos lumalakas na ang boses ni Erron habang nakikipag-debatihan kay Bladespawn, ngunit wala ni-isa sa kanyang mga kaklase ang nakaka-rinig sa kanya dahil sa lakas pa'rin ng volume ng pinapa-tugtog na speaker.
"You poor thing," says Bladespawn.
"I'm sorry but, I'm saving to reveal my motive for killing sa maswerteng ten students na makaka-ligtas sa lahat ng games ko. So if gusto mo talagang malaman, you'll have to survive alot of hellish night first!" Anitong muli, at pagkatapos ay muli nanamang tumawa.
"Tumigil ka na!!" Bulyaw muli ni Erron.
"Bakit ba? Wag ka ngang KJ! Gusto ko lang namang makipaglaro sa inyo eh. And... kung hindi pa kayo gagawa ng isang hakbang upang makapag-tago sa'kin mula sa buong gabing ito, sampu sa inyo ang papatayin ko, starting with the first person written on that bloody red note! Ikaw ang class genius sa inyo diba? Ano pang hinihintay mo? IT'S YOUR TIME TO SHINE TWINK!" Matapos iyo'y kaagad nang namatay ang linya ng tawag.
Nanginginig namang binubuksan ni Erron iyong sobre.
Kinakabahan siya sa kung ano mang naka-sulat doon dahil posibleng iyong tao ngayong ito ang isusunod ni Bladespawn, at nangangamba siyang wala siyang magagawa upang mailigtas ang mga ito...
"1st Clue: this guy loves to draw and paint..."
Kumunot naman ng kanyang noo ang binata dahil sa nabasa...
"S--Sino?! Eh h--halos lahat ng mga lalake s--sa'min... m--mahilig sa mga ganitong bagay!"
Dahil dito'y imbis na ipag-patuloy ang pag-punta sa cabin nina Lalaine ay inuna munang pumasok ni Erron mula sa loob ng cafeteria area...
Pagka-pasok ng binata'y una namang sumalubong sa kanya ang dalagang si Claire.
May iniinom pa itong coke habang lumalapit sa kanya, sabay akbay sa binata.
"Sup, Ron! Where have you been?" She asks.
"At tsaka, ano yang hawak mo?" Ani pa ni Claire, sabay turo doon sa pulang sobreng hawak ng binata. Dahil dito'y kaagad niya naman iyong tinago mula sa kanyang bulsa.
"No--Nothing," Erron responded.
He tried to hide it upang sana'y hindi maalarma iyong iba. Dahil alam niyang kapag nag-panik ang mga ito'y baka magkahiwa-hiwalay nanaman sila. Gusto niyang mag-masid-masid nalamang muna bago gumawa ng kahit na ano.
Matapos iyon ay hindi niya na muli pang pinansin si Claire at mas ipinokus nalamang ang sarili sa pag-mamasid.
Tinitingnan niya mula sa loob kung naroroon ba ang lahat ng mga kaklase niyang lalakeng marunong gumuhit. At so far, napansin niya naman agad na naroroon nga ang lahat ng mga ito.
Ngunit gayo'n pa ma'y kaylangan niya pa'ring mag-bantay...
Dahil baka kung ano nanaman ang mangyari.
Mula sa kanyang upuan nama'y bahagyang napa-hinga ng malalim ang binatang si Justin.
Tahimik lamang ito mula 'roon habang binabantayan ang ibang mga kaklase.
Dahil maging siya'y parang nakaka-ramdam na'rin ng kakaiba...
He was also waiting for someone the whole time. At napansin niyang hanggang ngayon ay wala pa ang taong iyon.
"John, nakita mo ba si Theresa kanina?" Tanong niya sa binatang si Johnrey na kaka-inom lang noong kanyang tagay. Sa pagkaka-tanda kasi ni Justin kanina'y nauna lamang ng kaunti sa pag-pasok sa loob ng cafeteria ang binata kay Mell.
Ngunit umiling-iling lamang ito.
"Wala eh," sagot niya.
Dahil dito'y mas napa-buntong hininga nalamang si Justin.
"Kahit si Sheena wala pa'rin," sabi naman ni Joseph na katabi lamang din nila. Halatang kanina pa din hinihintay ang isa namang kaklase.
"Guys?"
Few seconds later, Erron came and tried asking them something...
"Sa tingin niyo ba kumpleto ang mga kaklase na'ting lalake dito?" He asks.
"Well, besides Reymund, Daryl, Osep, Darwin, Vince, Richard, Raynold, Lester, Reden, Mj and Nelmark, I think kumpleto naman tayo dito sa loob," sagot ni Joseph.
"Bakit?" Tanong pa nito...
Ngiting-pilit naman ang sunod na itinugon ni Erron sa binata.
"Wala naman. Chicheck ko lang ang attendance," sagot ng binata, at pagkatapos ay umalis nang muli upang ipag-patuloy ang pag-mamasid...
Napansin ni Justin na parang kanina pa hindi mapakali si Erron. Isang bagay na maging si Joseph ay naka-halata 'rin dahilan upang parehong mag-tinginan ang mga binata.
"Tep, sa tingin mo ba...?"
"I--it's possible," sagot ni Joseph.
"I'll go ask him," aniya pa at agad na tumayo upang sana'y lapitan si Erron, ngunit hindi pa man tuluyang nakaka-lapit ang binata dito'y kaagad siyang hinarangan ng ngayo'y medyo lasing nang si Claire.
"Hey there handsome! Care to have a drink with me later?" May halong pang-aakit na sabi nito sa binata, halatang talagang lasing na.
But Joseph wasn't interested. Ngunit kahit anong gawin niya'y ayaw talagang lumubay sa kanya si Claire.
Napa-iling naman si Justin ng dahil dito.
May iwiwika na sana ang binata sa katabing si Johnrey, but he just realizes na wala na 'rin pala ito mula sa kaninang kinauupuan noong binata.
Lubusang nag-taka si Justin ng dahil dito at kaagad na napa-tayo upang hanapin ang kaklase, ngunit talagang wala na iyon mula sa loob.
Kaya nama'y dahil dito ay agad siyang nag-tungo palabas upang tingnan kung naroroon ang binata.
At pagka-labas na pagka-labas niya'y naabutan niya nga ito malapit doon sa may malaking puno.
Sumusuka...
Naisip ng binata na marahil ay nalasing na ito. Ngunit ang ikinapag-tataka niya'y kung papaano? Eh nakaka-dalawang shots palamang naman ito...
"Uy John! Okay ka na ba?" Tanong ni Justin sa binata pagka-lapit niya dito.
"N--Not really," sagot naman ni Johnrey. Sa tono palamang ng boses nito'y mahahalata na talagang mayroon na itong tama.
"H--Hindi ko alam pero... parang su-sumakit nalang bigla yo'ng tiyan ko, at bigla nalang din akong n--nahilo," aniya pa.
"Pero nakaka-dalawang shots ka palang naman ah?" Says Justin.
"Ewan. Siguro epekto na'rin yana ng naging biyahe kanina," says Johnrey.
"Uuwi nalang yata muna ako Teng... Talagang sumasakit eh. Pakisabi nalang sa iba na mauna nalang muna ako."
"Gusto mo ihatid na kita?" Justin offered a helping hand, but Johnrey refuses.
"Hindi bro. Ayos lang. And don't worry about me. I can handle any killer. And besides, marami namang mga pulis sa paligid eh, sa kanila nalang ako magpapa-hatid," wika pa ni Johnrey. Even though wala naman talaga silang nakikitang pulis sa paligid...
Wala namang ibang nagawa si Justin dahil bigla nalang agad na nag-tatakbo si Johnrey kahit lasing ito. Mariin pa itong naka-hawak sa kanyang tiyan na wari ba'y na-tatae na ito. Dahil na'rin ata siguro sa nararamdaman niya.
Matapos iyo'y napag-pasyahan nalamang ni Justin na pumasok.
At pagka-pasok na pagka-pasok niya naman'y kaagad siyang sinalubong ni Erron. Makikita pa sa mukha nito ang labis na pag-aalala.
"J--Justin sa'n ka galing?!" Unang naitanong sa kanya ng kaklase.
"Uhh-- chineck ko lang si Johnrey kanina sa labas. Sabi niya kasi sumakit nalang bigla yo'ng ulo't tiyan niya eh kaya--"
"Asan siya?!" Agarang pag-sabat ng nag-aalalang si Erron.
Dahil dito'y bahagya namang nabigla si Justin sa naging reaksyon nito.
"Bu--Bumalik nalang muna sa cabin nila. Nagtatakbo nga eh. Na-tatae na yata," says Justin.
"Ano?! And you just let him ran off alone?!" Bulyaw ng binata, isang pangyayaring napansin ni Ian, dahilan upang kaagad niyang pahinaan ang boses ng musikang kanyang tinutogtog
"Ron--" may sasabihin pa sana si Justin, ngunit kaagad lamang na sumabat si Erron.
"Baka manganib ang buhay niya! Nandito si Bladespawn!" Sabi niya pa na narinig naman ng lahat ng kanyang mga kasama doon.
Matapos iyo'y kaagad nang nag-tatakbo si Erron palabas ng cafeteria upang magtungo sa kinaroroonan ni Johnrey...
"Te--Teka... Ron!" Agad namang sumunod sa kanya si Justin. Maging ang binatang si Reymart ay napa-takbo na'rin pa-sunod. At nang sana'y susunod na palabas sina Joseph at iyong iba pa'y bigla nalamang automatikong sumara iyong pintuan papalabas ng cafeteria, dahilan upang hindi na makalabas pa iyong iba...
Bigla nalamang kasi itong na-lock out nowhere...
"Mart! Teng! Bumalik kayo 'rito, yo'ng pinto!" Sigaw nu Joseph, trying to call the other's attention, ngunit hindi na sila narinig pa no'ng dalawa...
++
ERRON'S POV:
Takbo lamang naman ng takbo si Erron papuntang cabin nina Johnrey.
Dahil kung hindi siya nag-kakamali ay marahil si Johnrey na nga talaga ang tinutukoy noong pulang sobre.
Johnrey is known around the campus as the literal Artist. Kaya malaki talaga ang chances na siya na nga ang susunod. Isang bagay na kinatatakutan ni Erron.
"Johnrey!!"
++
Habang sa loob naman ng cabin nina Johnrey ay makikita sa sarili niyang kwarto ang binata.
Naka-dapa na ito mula sa sarili niyang kama ay natutulog na.
Kakatapos niya palang din mula sa pag-CR. Naisip niya na marahil ay dahil nga iyon sa kanyang ininom kanina.
Ngunit dahil sa sobrang pagka-hilo ay hindi na nakayanan pa ng binata ang panghihina't idinaan nalamang sa pag-tulog...
Ngunit wari ba'y parang may mali mula sa loob ng kwartong iyon...
May iba pa siyang kasama mula 'roon maliban sa kanya...
++
Sa may cafeteria naman, halos sirain na no'ng mga kalalakihan iyong pinto mabuksan lamang ito. Ngunit kahit anong gawin nila'y hindi pa'rin iyon umu-obra. Ni-galos ay wala itong natatamo.
"W--Wala pa'rin ba?" Bahagyang natatakot nang tanong ng dalagang sui Claire. Mahahalatang kinakabahan na ito sa mga nangyayari..
"We're trying! Ayaw talagang masira! F*ck!" Naiinis na bulyaw ni Dwayne.
"G--Guys! Nakita niyo ba si Ma'am Zaira?" Tanong ni Faye nang mapansing wala na 'roon ang maestra.
"A--Ang sabi niya kanina pupuntahan niya lang daw sina Theresa..." sabi naman ni Ophelia.
Habang nagpapa-lingon-lingon naman mula sa buong sulok, may isang puting papel siyang napansin doon sa kanina'y inupuan ng kanilang guro. She picked it up and called everyone's attention...
"Guys! I--I think I just found a letter from ma'am Zaira!" Ani Faye.
"W--What does it say?!" Asks Heide...
Agad naman iyong binasa ng dalaga...
"D--Dear students, I--I'm sorry for bringing you all here... Hindi ako ang may pakana nito... dahil ito do'n sa taong naka-maskara they th--threatened me na kapag hindi ako sumunod sa kanila, papatayin nila ang buong pamilya ko. I--I know I made some wrong decisions but I was left with no other choice. I'm a bad teacher and therefore deserves to be punished. Everything was just a plan from the beginning. Pero pag hindi ko kayo dinala dito... P--Papatayin niya din ang buong pamilya ko na ngayo'y hostages niya. But please... Nawa'y mag-ingat sana kayo... A--Alam ko pag nabasa niyo ito nakaalis na ako. I'll come back. Kapag mailigtas ko na ang pamilya ko. I promise. Ju--Just please... Don't loose hope and always be there for each other. Mag-tulungan kayo. Alam kong kaya niyo ito you are all the brightest students in the---"
Hindi pa man tuluyang natatapos ni Faye ang kanyang pag-babasa dito'y nagulat siya nang bigla nalamang iyong agawin mula sa kanya ni Rosario.
At pagkatapos ay kaagad iyong kinunot.
Her face was still looking serious. Ngunit gayo'n pa ma'y mahahalata ang bahid ng pagka-inis nito dahil sa binasag sulat ni Faye.
"Kahit anong rason pa man ang patuloy niyang sabihin, inabanduna niya pa'rin tayo," ani Rosario.
"Fucking hell!" Bulyaw naman ni Mark.
"Sinasabi ko na nga ba! Hindi na siya mapagkakatiwalaan! And let me guess... the police are all gone too! Because adults are the fucking worst!!"
"Te--Teka... A--Ano bang pinagsasasabi niyo? Hi--Hindi ko kayo maintindihan! A--At ano ba kasing nangyayari?!" Nag-papanik na'ring tanong ni Claire sa mga kasama.
"Don't you still get it?" Says Rosario..
"We're all going to die!"
T o B e C o n t i n u e d . . . . .
+++
[ List of Surviving Characters/Their Statuses & Locations]
~ Cafeteria ~
• Ian Keech Fabi
• Joseph Dacatimbang
• Janmil Daga
• Dwayne Tendido
• Daniel Daa
• Hanzell Villamor
• Mell Labita (2)
• Rogelio Leonido
• Florelyn Manadong
• Raffy Modesto
• Faye Suyom
• Ophelia Augusto
• Aldrich Callosa
• Mark Noya
• Heide Morillo
• Chris June Lago
• Rosario Fusio
• Claire Alcoy
~ Cabin B ~
• Alexandra Sabusap
• Nicole Lepasana
• Sheena Morano
• Theresa Maula
• Angelou Postrero
~ Scattered Outside ~
• Justin Hijada
• Johnrey Daga
• Erron Mejico
• Reymart Barca
• Zaira Escobedo
• Bladespawn
~ Cabin D ~
• Zyhra Badion
• Joyce Montaño
• Rosemary Norriga
• Juvy Raagas
• Rejielyn Villablanca
• Lalaine Navarosa
• Red
~ Others ~
• Richard Piñeda - in an unknown place
• Angel Corritana - in an unknown place/status still unknown
• Mell Labita - left behind in the school campus/status still unknown