Τα νέα για το θάνατο του Εμιλιο Γκαρσία, ο οποίος βρέθηκε στο ίδιο του σπίτι καρφωμένος με μια λεπίδα στη καρδιά, έκαναν το γύρω της εγκληματικής κοινότητας αρκετά γρήγορα .
Έβγαλε τα μαύρα γυαλιά της , άπλωσε τα ηλιοκαμμενα της πόδια στην άμμο, και κατεβάζοντας λίγο το καπέλο για να μη τη χτυπάει ο ήλιος, άφησε το βλέμμα της να χαθεί στη θάλασσα. Τα δίδυμα μάλωναν για ακόμα μια φορά σαν μικρά παιδιά ενώ ο Κάσιεν με τον Λαντον συζητούσαν χαμηλόφωνα στην ακρογιαλιά. Τρεις μήνες πέρασαν από εκείνη τη μέρα που ξύπνησε στο Μαρόκο. Τρεις ολόκληροι μήνες κι εκείνη πλέον, ήταν αρκετά πιο μακριά, στα παράλια της Σιγκαπούρης . Με το θανάσιμο τσιπ στα χέρια της , και με την απόφαση να ανασυγκροτησεί ολόκληρη ομάδα και να κινηθεί εναντίων του Γκαρσία, έβλεπε μπροστά της ένα μέλλον λαμπρό.
"Μήπως να τελειώνει το πλατσουρισμα αγόρια μου;"φώναξε και τα δίδυμα την κοίταξαν λυπημένα. Πόσο τους λάτρευε... Το κάθε ένα απο τους δύο για διαφορετικούς λόγους. Το ξεκαθάρισμα που έπρεπε να γίνει ανάμεσα σε εκείνη και τον Κάσιεν δεν άργησε. Η απόφαση να κρατήσουν σε πιο επαγγελματικό και φιλικό επίπεδο τη σχέση τους , ήταν δική του και φυσικά εκεινη συμφώνησε. Ανακοίνωσε στα αγόρια τις σκέψεις της , και εκείνοι ενθουσιάστηκαν. Όλοι εκτός από το Λαντον ο οποίος έβλεπε τη καταστροφή.
"Μη δίνεις διαταγές γιατί θα βγω και ξέρεις τι θα γίνει!" Φώναξε ο Λιαμ δείχνοντας της τα μπράτσα του κι εκείνη έβαλε τα γέλια.
"Να σε πληροφορήσω πως σε δύο ώρες έχουμε συνάντηση στο ξενοδοχείο με τους αγοραστές; Η μήπως η θάλασσα σου πήρε το μυαλό μικρό μου ;"
"Δεν ειμαι μικρό σου δεσποινίς Ραμίρεζ! Και δυστυχώς έχεις δίκιο. Μετά όμως μου χρωστάς ένα βραδινό μπάνιο..."
Ο Κάσιεν του έριξε ένα άγριο βλέμμα και ο Λουκ του έδωσε μια μπουνιά στη κοιλιά.
"Τι βαράς ρε ;" γκρίνιαξε αμέσως.
"Μάζεψε τις ορμές σου. Μόνο εσύ μας έλειπες τώρα!" Του ψιθύρισε ο Λουκ.
"Εγώ φίλε, πάντα έλεγα πως τη γουστάρω, όχι πως έχω και ελπίδες αλλά..."
"ΤΕΛΟΣ ΣΥΖΗΤΗΣΗΣ ΑΓΟΡΙΑ! ΤΣΑΝΤΕΣ ΚΑΙ ΔΡΌΜΟ!" Φώναξε εκείνη. Ο Κάσιεν βγήκε πρώτος από το νερό, πήγε κοντά και της άφησε ένα φιλί στο λαιμό.
"Τρελαίνομαι για το χρωματακι σου..." της είπε κι εκείνη του γέλασε. Ήταν ο Κάσιεν. Φυσικά και δεν θα τηρούσε το λόγο του. Η διαχυτικοτητα του, συνδυασμένη με την γοητεία που εξέπεμπε αλλά και το παρελθόν που είχαν οι δυο τους , τον έκανε αρκετά επικίνδυνο για την ίδια.
"Κάσιεν κάτσε φρόνιμος..."
"Αν δε κάτσω;" την προκάλεσε αμέσως
Ξάφνου, ένιωσε κάτι καυτό να εισχωρεί από τη πάνω πλευρά του μαγιό του.
"Παίζεις βρώμικα..." της είπε αφήνοντας ένα φιλί στη μύτη της. "Βγάλε τη λεπίδα σου από εκεί μέσα μάτια μου ... Γιατί αν με γρατζουνισεις καταλάθος , θα σε βάλω να το γλύψεις με το ζόρι μετά..." χαμήλωσε τη φωνή και της γέλασε πονηρά
Η Καταλινα τράβηξε ξαφνικα τη Λεπίδα και ξέσπασε σε γέλια. Εκείνος την αγριοκοιταξε
"Έχεις πλάκα όταν γίνεσαι πρόστυχος δε φταίω!" Δικαιολογήθηκε για το γέλιο της και τον αγκάλιασε βάζοντας το μαχαίρι στη τσέπη του. Μπορεί να νευριάζεις αλλά σε ευχαριστώ που με κάνεις να χαμογελάω" συνέχισε κι εκείνος την αγκάλιασε πίσω.
"Αυτός δεν είναι ο σκοπός; Πάντως μιλούσα σοβαρά για..." κάνοντας ένα βήμα πίσω κούνησε πονηρά τα φρύδια κι εκείνη του έδωσε μια φάπα στο κεφάλι.
"Τώρα αυτό γιατί το έκανες...;!" Ρώτησε τρίβοντας τη πίσω πλευρά
"Γιατί γίνεσαι σέξυ όταν μισοκλεινεις τα μάτια...." αοαντησε χαμογελαστή και παίρνοντας τη πετσέτα της απομακρύνθηκε...
****
"Πόσες ώρες θα κάνει δηλαδή να ετοιμαστεί; Ανάθεμα για θηλυκό! Όλες ίδιες είναι τελικ...." ένα βζιν ακούστηκε και ένα μικρό σουγιαδακι, αρκετά κοφτερό, καρφώθηκε πάνω από το κεφάλι του.
"ΕΙΣΑΙ ΤΡΕΛΗ;; ΜΟΥ ΕΚΟΨΕΣ ΜΙΑ ΤΡΙΧΑ ΑΠΟ ΤΑ ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ ΜΑΛΛΙΆ ΜΟΥ !!" Τη μαλωσε ο Λιαμ έξαλλος
"Την επόμενη φορά, θα σε κουρεψω κι όλας!"
"Εχε χάρη που είσαι πανέμορφη..." είπε πιο χαμηλά αυτή τη φορά και κοίταξε τους υπόλοιπους που την έτρωγαν με τα μάτια.
Το κόκκινο είχε γίνει το αγαπημένο της χρώμα, ενώ το μωβ που κάποτε λάτρεψε, δεν ήθελε ούτε να το βλέπει. Το βαθύ ντεκολτέ, οι αισθησιακοι της γοφοι, τα πλούσια μαλλιά και χείλη... Όλα πανω σε αυτή την ύπαρξη ούρλιαζαν ερωτισμό.
"Κι εσύ Λαντον ;" χαριτολογησε κι εκείνος ανασηκωσε τους ώμους.
"Άντρας ειμαι ψιψινα όχι ευνουχος !"
Κανονικά αυτό που είπε θα της προκαλούσε γέλιο αλλά εκείνη σκοτείνιασε. Ο Λαντον κατάλαβε αμέσως την μαλάκια του και της χαμογέλασε. Η λέξη ψιψινα , δεν χρειαζόταν να ειπωθεί αλλά ήταν απαγορευμένη.
"Πάμε;" αποκρίθηκε σοβαρή και ο Κάσιεν της άπλωσε το μπράτσο του. Εκείνη τύλιξε το χέρι της γύρω του και βγήκαν από τη σουίτα του ξενοδοχείου. Με εκείνον να παριστάνει τον άντρα της , και οι υπόλοιποι τους σωματοφύλακες.
"Θα μπορούσα να κάνω κι εγώ τον άντρα! 2.05 είμαι και ο Κάσιεν 1.90" γκρίνιαξε ο Λιαμ
"Και ο Ίαν 1.95 ήταν το με αυτό;" του απάντησε ο Λουκ. "Το ύψος δε μετράει αδερφέ..."
"Και στο μάκρος είμαι προικισμένος. Απορώ δηλαδή πο..."
Μια σφαλιάρα έσκασε στα κεφάλια τους κι αυτή τη φορά από το Λαντον.
"Συγκεντρωθείτε ρε !" Τους είπε και πέρασε μπροστά.
Η φωτισμένη σάλα του ξενοδοχείου, οι πολυέλαιοι από διαμάντια που κρεμοντουσαν, τα αγάλματα γύρω γύρω αλλά και κάθε πανάκριβο έργο τέχνης που υπήρχε, έχασαν την αίγλη τους όταν μπήκαν μέσα.
"Λοιπόν, η διαδικασία δεν πρέπει να πάρει πάνω από μια ώρα. Μόλις πάρουμε τα λεφτά, τα δίδυμα θα βάλουν τα πράγματα στο αεροπλάνο, ο Λαντον θα ασφαλίσει τα χρήματα και φύγαμε. Κατανοητό;" τους είπε ήρεμη.
"Ναι. Από ότι βλέπω, μας περιμένουν ήδη. Πάμε;" γύρισαν προς το τραπέζι μα όσο πλησίαζαν, εκείνη έπαιρνε μια αλλόκοτη έκφραση.
Φτάνοντας, ένας άντρας που ήταν καθισμένος στην άκρη σηκώθηκε. Της χαμογέλασε, και εκείνη αφήνοντας τους όλους άφωνους, του άστραψε ένα δυνατό χαστούκι. Οι δικοί της έβγαλαν αμέσως τα όπλα , ετοιμοι για καθε πιθανο ενδρχομενο μα σαν τον είδαν να γελάει, τα χαμήλωσαν.
"Υποθέτω μου άξιζε!" Ήταν τα πρώτα του λόγια πιάνοντας το μάγουλό του, μα σαν αγκάλιασε τη Καταλινα ο Κάσιεν γρυλισε.
"Ποιος διαολος είναι;" ρώτησε χαμηλόφωνα τον Λαντον κι εκείνος ανασηκωσε τους ώμους. Ο άντρα μπροστά τους έμοιαζε με Έλληνα Θεό. Ήταν γύρω στα 30 ίσως και 35 , και η εμπειρία του , φαινόταν από χιλιόμετρα. Δυνατό σκληρό κορμί, μελαχρινός, και με καταπράσινα μάτια σαν της αγριας θάλασσας. Φυσικά και θα ένιωθε ζήλεια. Μπορεί ο Κάσιεν, να ήταν σίγουρος για την εξωτερική του εμφάνιση, μα μέσα σε μια στιγμή, ένιωσε ανασφάλεια και εκνευρισμό. Οποίος κι αν ήταν αυτός ο άντρας, σίγουρα την ήξερε αρκετά καλά... Τόσο καλά , που τόλμησε να την αγγίξει χωρίς την άδεια της ρισκάροντας με τη ζωή του.
"Φυσικά και σου άξιζε Τζόναθαν!" Την άκουσαν να λέει χαμογελαστή αυτή τη φορά.
"Καταλινα Ραμίρεζ λοιπόν...! Πες μου εσύ είσαι η...."
"Δεν σου γεμίζω το μάτι;" Τον διέκοψε
"Ξέρεις πολύ καλά πως όχι μόνο μου το γεμίζεις αλλά καταφέρνεις να μου ξυπνάς και τα πιο άγρια ένστικτα Ραμίρεζ..."
Βλέποντας τον να τη γδυνει με το βλέμμα , ο Κάσιεν όπλισε τον εαυτό του και έκανε ένα βήμα μπροστά....
Σας φιλώ...