Scorpius'un Ağızından
"Ölmüş."
Rose sarılışımızı bozdu ve sert bakışları ile bana bakmaya başladı. "Bunu bilemezsin Scorpius! Hadi onun yanına gidelim." dediğinde onu başımla onayladım ve beni elimden tutup şatoya çekiştirmesine izin verdim. Şatoya girip uzun ve karanlık koridorları hızla geçtikten sonra revire vardık.
İçeriye girdiğimizde ilk gördüğüm şey Albus'un başımda ağlayan James'ti. Al gerçekten ölmüş müydü? Gözlerim kararmaya başlarken Rose'un sesiyle kendime geldim. "Kendine gel Scorpius. Bak!" dediğinde gösterdiği yere baktım. Madam Pomfrey Albus ile ilgileniyordu. Rose karşıma geçip gülümsedi. "O yaşıyor Scorpius. Yaşamasa Madam onunla ilgilenmezdi." dediğinde, dediği şeyleri beynimin algılaması bir kaç saniyemi aldı. Sonra rahatlama ile gelen büyük bir kahkaha attım. "Kardeşim yaşıyor!" dediğimde Rose'da benim gibi gülüyordu. Hızla yatağın yanına gittim ve Albus'u izlemeye başladım. Madam Pomfrey asasını ona doğrultmuş bir şeyler fısıldıyordu.
Kapının gıcırdayarak açılmasıyla hepimiz o tarafa döndük. McGonagall zümrüt yeşili geceliğinin içinde hızlı adımlarla yanımıza gelmişti. Madam ona dönüp gülümsedi. "Patronusumun size ulaşmasına sevindim müdire hanım." dediğinde McGonagall endişeli bakışlarını Al'dan çekip ona döndü. "Bay Potter'a ne oldu Poppy? O iyi mi?" dediğinde Madam gülümsedi. "Karların içinde baygın bulunmuş. Geldiğinde vücudu kaskatıydı ve kalbi çok yavaş atıyordu. Onu güzelce ısıttım. Şimdide soğuğun verdiği hasarı düzeltmek için bir kaç iksir hazırlayıp içireceğim." dediğinde McGonagall rahatlamayla gülümsedi ve bana döndü. Şimdi oldukça öfkeli görünüyordu.
"Lütfen beni takip edin Bay Malfoy." "Ama profesör, Al?" "Beni takip edin." diye tekrar vurguladığında Albus'a son kez bakıp revirden çıkan profesörün peşinden bende çıktım. Bende çıkınca kapıyı yavaşça kapattı ve bana döndü. "Bay Potter'ı nerede buldunuz?" "Karagöl'ün yakınlarında, ormanın girişinde." "Peki onu en son ne zaman görmüştünüz?" "Bu sabah." dediğimde öfke ile bana bakıyordu.
"Bay Potter sabahtan beri kayıpdı ve siz hiç kimseye haber vermediniz mi?" dediğinde gerilmiştim. "Onu kendim arama..." "Bay Malfoy böyle bir konuyla sadece tek bir kişi ilgilenemez. Arkadaşınız bu gece ölebilirdi ve sizde hayatınız boyunca vicdan azabı ile yaşardınız." dediğinde sözlerinin ağırlığıyla başımı eğmiştim. Derin bir nefes alıp konuşmaya başladığında tekrar profesöre döndüm.
"Bir daha böyle bir durumla karşılaştığınızda ilk önce bana geleceksiniz. Anlaşıldı mı?" diye sorduğunda onu hemen başımla onayladım. "Güzel. Şimdi gidip Bay Potter'ın ailesine bir mektup yazarak onları durumdan haberdar edeceğim. Sizde arkadaşınızın başından ayrılmayacaksınız." dedi ve hızla ilerleyerek karanlık koridorda kayboldu. Bende tekrar revire girdim.
Madam ortalıkta görülmüyordu. Büyük ihtimal profesöre bahsettiği iksiri yapmaya gitmişti. James ise bir sandalyenin üzerinde sızmıştı. Bakışlarım Rose'u bulduğunda onun zaten bana baktığını gördüm ve yanına gittim. "İyi misin?" diye sorduğunda gülümsedim. "Daha iyi gecelerim olmuştu." dediğimde şimdi o da gülüyordu. Sonra aklıma gelen şeyle ciddileşip ona döndüm. "Kütüphanenin orada bana bir şey söyleyeceğini söylemiştin. Şimdi söyleyebilirsin." dediğimde yüzündeki gülümseme yerini gergin bakışlara bırakmıştı. "Çok uzun bir geceydi Scorpius, sonra söylerim." dedi ve uzanıp beni yanağımdan öptü. Ardından koşar adımlarla revirden çıktı. Bense şaşkın bir şekilde kalakalmıştım. Rose beni yanağımdan öpmüştü, değil mi? Aptal aptal gülümseyip kendimi Albus'un yanındaki sandalyeye attım. "Çabuk uyan dostum, sana bunu anlatmam lazım."
Albus'un Ağızından
Duyduğum seslerle gözlerimi araladığımda birinin boynuma atlaması bir olmuştu. "Merlin'e şükür iyisin oğlum!" diyen annemi omuzlarından tutup kendimden uzaklaştırdım. "İyiyim ama boğuluyorum anne." dediğimde güldü ve saçlarımı okşamaya başladı. Babam yatağın diğer yanına geldi ve uzanıp sıkıca sarıldı. Geri çekildiğinde benden ayrılmayan annemi de geriye çekti. "Ginny, çocuğu boğuyorsun." dediğinde annem öfke ile ona bakıyordu. Babam ise anında ellerini havaya kaldırıp gerilemişti.
Ben onların bu haline gülerken annem bana döndü. "Neden karların içinde uyuduğunu bana açıklar mısın Albus Severus Potter?" dediğinde gülüşüm anında donmuştu. "Şey, açıklanacak bir şey yok." Annem öfkeyle "Öyle mi? Baban ve benim nasıl korktuğumuzu düşünebiliyor musun?" diye sorduğunda korkuyla yutkundum. "Sadece hava almak istemiştim ve uyuya kalmışım. Hepsi bu." dediğimde tek kaşını kaldırmış beni inceliyordu.
Annem tam bir yalan dedektörüydü ve söylediklerimin eksik olduğunu kesin anlamıştı. Ama nedense başka soru sormadı. Babam ise burada olduğunu yeni fark ettiğim James'e gülümseyip "Aferin benim oğluma. Kardeşini tam vaktinde getirmişsin." dediğinde James'e döndüm. Bana gülümseyerek bakıyordu. Bana her zaman attığı alaycı gülümsemelerden de değildi, içtenlikle gülümsüyordu. Bende ona gülümserken kapı hızla açıldı ve içeriye telaşla Lily girdi. Ardından Rose, Scorpius, Pandora ve neden burada olduğunu bilmediğim Ravenclaw'dan Peter Keyn.
Lily hızla yanıma gelip bana sıkıca sarıldı. "Rose olanları biraz önce anlattı. İyi misin?" deyip benden ayrıldığında gülümsedim. "İyiyim Li, sadece biraz donmuşum." dediğimde herkes gülmüştü. Pandora'da yanıma gelip bana sarıldığında dönüp kalmıştım. Geri çekildiğinde bana gülümsüyordu. "Bunların olacağını bilseydim dün seninle birlikte bahçeye gelirdim." dediğinde Scorpius bana imalı imalı bakıyordu. Ona burukça gülümserken babamın sesiyle o tarafa döndüm.
Peter'ı gösterip "Sende kimsin?" diye sorduğunda babamı Lily yanıtladı. "O Peter Andrew Keyn. Benim, şey..." derken Peter "Arkadaşıyım." diyerek onun cümlesini tamamladı. Babam tek kaşını kaldırmış ikisine bakarken gergin ortamı annemin sorusu böldü. "Keyn? Ian Keyn'in oğlu musun?" diye sorduğunda Peter gülümsedi. "Evet Bayan Potter. Anne ve babam sizden çok bahsetti." Annem "Annen kim?" diye sorduğunda Peter "Cho Keyn. Tabii siz onu Cho Chang olarak tanırsınız." dediğinde şimdide annemin bakışları sertleşmişti.
Babam "Evet anneni tanıyoruz." dediğinde annem öfkeyle ona dönmüştü. Babam ise anında susup benim yanıma geldi. "Biz artık gidelim oğlum." deyip beni alnımdan öptü ve annemi zor da olsa elinden tutup odadan çıkarttı. James'te onlarla birlikte çıktığında Rose ve Pandora hemen Lily ve Peter'a dönmüştü.
"Gerçekten arkadaş mısınız?" Lily "Hayır tabii ki, biz sevgiliyiz." dediğinde hemen yerimde doğrulmuştum. "Ne?" Scorpius beni yerime yatırmaya çalışırken Peter uzanıp Lily'nin elini tutmuştu. Ben çocuktaki cesarete hayret ederken Lily bana döndü. "Sakin ol Albus, evliyiz demedim sevgiliyiz dedim." dediğinde ofladım. "Ne zamandır sevgilisiniz peki?" diye sorduğumda beni Peter yanıtladı. "Dün çıkmaya başladık ama ben onu dönem başından beri seviyorum." dediğinde Lily ona dönüp gülümsedi. Bense sadece "Ayrıntıya gerek yok." demekle yetindim.
Peter'a dönüp "Eğer kardeşimi üzersen..." derken sözümü kesti. "Bu asla olmayacak Albus." dediğinde sesindeki ve bakışlarındaki kararlılık beni etkilemişti. "İyi. Şimdi lütfen kardeşimin elini benim önümde tutmayı kes." dediğimde Rose ve Pandora gülmeye başlamıştı. Lily ise bana göz devirip "Biz gidiyoruz." dedi ve Peter'ı tuttuğu elinden çekip revirden çıktılar. Rose "Bende artık gideyim. Tekrardan geçmiş olsun Albus." "Sağ ol Rose." dediğimde gülümseyip revirden çıktı. Scorpius bana dönüp "Şey, ben..." diye kekelerken "Git hadi." deyip onu susturdum ve Rose'un arkasından koşuşunu izledim. Sonradan fark ettim ki şu anda Pandora ile başbaşa kalmıştım. Yavaşça yatağımın yanına gelip boş sandalyeye oturduğunda ona döndüm.
Yüzünden bir gülümseme vardı ama aksine durgun bakıyordu. Acaba sevgilisi mi üzmüştü? Aklıma gelen fikirle konuşmaya başladım. "Ne oldu Pandora, üzgün görünüyorsun. Sevgilin ile mi ilgili?" diye sorduğumda bana döndü. "Bunu nasıl anladın Sev?" dediğinde şaşırdım. Tahminim tutmuştu. "Sadece seni iyi tanıyorum." dediğimde gülümsedi. "Bana ne olduğunu anlatabilirsin." dediğimde gülmeye başladı. "Erkeklerin kızları dinlemeyi sevdiğini bilmezdim." "Ben senin bildiğin erkeklerden değilim." dediğimde daha çok güldü. "Tamam o zaman, anlatıyorum." dediğinde yatakta doğrulup iyice ona döndüm.
"Dün akşam büyük salondan çıktıktan sonra onu bir kızla gördüm. Fazla samimi görünüyorlardı ve bende dayanamayıp yanlarına gittim. Meğerse ikimiz ile birlikte çıkıyormuş." dediğinde afalladım. "Şerefsiz!" dediğimde Pandora güldü. Dönüp ona baktığımda çokta üzgün olmadığını fark ettim.
"Bu olanlara göre fazla neşelisin." dediğimde bana döndü. "Beni fark etmeyen biri için kendini yıpratacağımı mı sanmıştın?" Dün biraz üzülsemde bugün gayet iyiyim." dediğinde hayran hayran ona bakıyordum. "Çok güçlüsün." dediğimde gülümsedi ve yerinden kalktı. "Bu iltifatın için teşekkürler. Ben artık gideyim de sen dinlen Sev." dedi ve saçlarımı karıştırıp gitti. Bu kıza her geçen gün daha da hayran oluyordum.
Rose'un Ağızından
Revirden çıkıp koridorda ilerlerken tanıdık bir sesin bana seslenmesiyle durup arkama döndüm. Scorpius koşarak yanıma gelmişti. Koşarken dağılmış sarı saçlarını eliyle geriye atıp gülümsediğinde kalbim tekledi. "Artık bana dün akşam söylemek istediğin şeyi söyleyecek misin?" diye sorduğunda gerilmiştim ama kaçış olmadığını da biliyordum. Ondan hoşlanıyordum ve bunu ona söyleyecektim. En fazla beni reddederdi, değil mi? Derin bir nefes alıp onun mavi gözlerine bakmaya başladım.
"Bunu nasıl söyleyeceğimi yada nereden başlayacağımı bilmiyorum. Yada söyleyeceklerim arkadaşlığımızı bozar mı bilmiyorum ama artık içimde tutmak istemiyorum." dediğimde meraktan parlayan gözleriyle bana bakıyordu. "Artık şöyle Rose, yoksa meraktan patla..."
"Senden hoşlanıyorum Scorpius!"
Ağzı şaşkınlıktan aralanmış öylece bana bakıyordu. Hiçbir tepki vermiyordu ve bu beni korkutmaya başlamıştı. "Scorpius bir şey söy..." "Ben sana aşığım Rose." dediğinde hayatımın şokunu yaşıyordum. O ise konuşmaya devam etti. "Üçüncü sınıftan beri sana aşığım. Seni her gördüğümde kalbim takla atıyor ve midemde filler tepiniyor." dediğinde sözleriyle kızarmaya başlamıştım.
Bana doğru bir adım attığında bende ona doğru bir adım ilerledim.
"Neden şimdiye kadar sakladın? Neden bana beni sevdiğini söylemedin?" diye sorduğumda gülümsedi. "Sen neden söylemediysen o yüzden. Arkadaşımı kaybetmemek için." dediğinde bende gülümsedim ve uzanıp kollarımı boynuna doladım. Ben sıkıca ona sarılırken o da bana sarıldı. "Sanırım yine rüya görüyorum." dediğinde güldüm ve kolunu çimdikledim. "Ahh!" "Artık rüyada olmadığından eminsin, değil mi?" diye sorduğumda güldü ve kolunu ovuşturdu. "Fazlasıyla eminim." dedi ve bana bakmaya başladı. "Artık benim sevgilimsin Rose Weasley." dediğinde kızarmaya başlamıştım. "Sanırım öyleyim Scorpius Malfoy." Biz tekrar birbirimize sarılırken aklıma ilk astronomi dersimiz ve yıldız haritalarımız geldi. İkimize de aşk çıkmıştı, gerçek aşk. Güçlü kollar beni sarmalarken gerçek aşkı bulduğumu iliklerime kadar hissediyordum.
*Merhaba canım okurlarım.
Bölüm geç geldiği için üzgünüm. Elimde olmayan sebeplerden dolayı böyle bir gecikme yaşandı.
Bölümü telefondan yazdığım için yanlışlar olabilir, bunlar için şimdiden üzgünüm.
Peki bölümü nasıl buldunuz? Gidişatı nasıl buluyorsunuz? Bölümleri seviyor musunuz? Lütfen sorularımı yanıtlayın ve beni yoruma boğun.
Vizelerim Nisan'ın ikinci haftası başlıyor. O zamana kadar olabildiğince yb atacağım ama siz beni yorumlarınız ile desteklemedikçe ilham gelmiyor. Sizin yorumlarınız bana moral oluyor. Şimdiden bütün yorumlarınız için teşekkürler. Hepinizi çok seviyorum.
Bir dahaki bölümde görüşmek üzere.
Keyifli okumalar.*