Wattpad'de ki bütün Dramione'leri okudun ama başka bulamadın mı?
Maalesef bende bulamadım. Bende kendi hikayemi yazmaya karar verdim.
Wattpad' de ki en iyi Dramione'leri okudum ve hepsi bana ilham verdi.
Umarım benim hikayem de size ilham verir.
...
Sabah uykumdan Ron'un beni dürtmesi sonucu uyanmıştım. Ron'un beni dürtmesi mi? Ron benden önce mi uyanmıştı? Yataktan hızla kalkıp komodinin üzerindeki gözlüğüme uzandım ve alıp gözüme taktım. "Şükürler olsun ki uyandın Harry. Herkes seni bekliyor. Kalk ve hazırlan." Ben sabah uyuşukluğu yeni üzerimden atıp yataktan kalktığımda gerçekler beni buldu. Dumbedore'un odası, hortkuluklar ve yolculuk. Asamı toplanması için yatağıma doğrultup banyoya girdim ve elimi yüzümü yıkayıp odaya geri döndüm. Hızla pijamalarımı günlük kıyafetlerimle değiştirdim ve sırt çantamı alıp yedek kıyafetlerle doldurmaya başladım. Ardından çekmeceme uzanıp açtım ve babamdan bana kalan görünmezlik pelerinini de alıp çantama koydum. Sanırım gerekli olan her şeyi almıştım. Çantamı sırtıma atıp odaya son bir bakış attım. Her senenin sonunda bu bakışı atardım çünkü bir daha geri gerebileceğim hiç bir zaman kesin olmazdı. Şimdi yuvam dediğim Hogwarts'dan daha erken ayrılmak zorunda kalıyordum. Çantamı omzumda düzeltip odadan çıktım. Umarım bu sefer de geri dönebilirim. Ortak salona indiğimde kırmızı koltuğa bir bakış atıp salondan çıktım ve büyük salona ilerledim.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Bizimkiler Gryffindor masasında oturmuş kahvaltı yapıyorlardı. Masaya ilerleyip güzel sevgilimin yanına oturdum ve yanağına bir öpücük kondurdum. O da bana dönüp gülümsedi ve saçlarımı karıştırdı. Ona gülümseyip diğerlerine döndüm. "Günaydın çocuklar." Hepsi bana döndü ve burukça gülümseyip "Günaydın." dediler ve çatallarıyla kahvaltılarına işkence etmeye geri döndüler. Ginny ellerini sertçe masaya vurup ayağa kalktığında hepimiz ona döndük. "Sizin derdiniz ne? Neden suratınız bu kadar asık?" dediğinde Ron oflayıp ona döndü. "Nedeni belli değil mi Ginny? Birbirimizden ayrılacağız ve bir daha birbirimizi göremeyebiliriz!" Ron'un sözlerindeki gerçeklik bizi çarptığında uzunca bir süre sessiz kaldık. Ginny başını iki yana sallayıp "Hayır." dedi. "Hayır böyle olmayacak! Biz dostuz aptal! Birbirimizden ayrılmayız. Ayrılamayız! Biz hortkulukları yok edip geleceğiz ve bu aptal savaş bitecek! Biraz inancın olsun!" deyip yanıma çöktüğünde ona sıkıca sarıldım.
"Bayan Weasley haklı Bay Weasley." Sesin geldiği yöne dönünce bize gülümseyerek bakan Dumbledore ile karşılaştık. Yanımıza gelip bizi izlemeye başladı. "Korkuyu sadece tek bir şey yener çocuklar. Umut. Eğer umudunuzu kaybederseniz zaten bu savaşı baştan kaybedersiniz. O yüzden hepinizden içinizdeki umuda sıkıca sarılmanız istiyorum." dediğinde hepimiz onu başımızla onayladık. Dumbledore gülümseyip masaya yaklaştı ve elindeki çantayı Herm'e uzattı. "Bu çantada yeterince Basilisk dişi ve çok özlü iksir var." dedi ve tekrar masaya döndü. "Herkes kahvaltısını yaptığına göre artık hazırsınız. Hogsmead'e gidip orada cisimleneceksiniz. Bende size köye kadar eşlik edeceğim." dediğinde onu başımızla onayladık ve masadan kalktık. Ron hızla koşup bana sarıldı. "Seni özleyeceğim dostum." Bende ona sarıldım. "Bende seni özleyeceğim Ronald." dedim ve birbirimizden ayrıldık. Ardından sırayla Pansy, Neville ve Luna ile de sarıldım.
