Kidnapped
Pagkatapos ng klase ay itinuloy ni Luna ang kanyang plano na bumalik sa lugar na kung saan nakita niya yung malaking lobo. Kahit na kahapon pa iyon ay nagbabaka-sakali siyang may makita kahit maliit lang na ebidensya na makakapag-patunay na ang nangyari sa kanya ay hindi lang isang panaginip.
At dahil naki-usap siya sa tiyahin na siya na ang bahala sa sarili niya papuntang eskwelahan, ay ibinigay nito sa kanya ang luma nitong bisekleta. Nag-paalam siya agad sa kaibigan at nagmamadaling umalis. Hindi niya na pinansin ang nagtatakang mukha ni Umi.
When she arrived at the town library, she parked her bicycle beside the building, at umikot papunta sa likod nito. May araw pa naman kaya kampante siya, wala naman siyang balak mag-tagal basta ba makakita lang siya ng ebidensya ay aalis agad siya.
Sa likod nga ng gusali ay mayroong maraming puno, my foot trail doon. She steadily made her way into the forest, as she went further she can hear lots of birds fluttering from tree to tree. The light coming from the setting sun becomes dimmer and dimmer. She warily glanced at her surroundings, baka meron na namang biglang sumulpot. She took out a knife from her bag, she knows it’s futile to fight with a mere knife but it’s better than nothing.
She tried to remember the exact place where the incident happened but she can only see trees, and trees, and trees. She stopped then exasperatedly sighed. She can’t even remember clearly where that spot was, all she can think of was that large wolf.
Then she heard a rustle on her right side. She quickly turned her body towards the direction and pointed the knife. She was sweating at ilang beses na ata siyang napalunok. Naghintay siya saglit at baka may umatake na naman sa kanya, but nothing happened. She yelped when her phone rang.
Ang tita niya.
“Uh, hello tita?” Her voice was a bit hoarse that’s why she cleared her throat.
“Asan ka na, hija? Kakarating ko lang sa bahay at wala ka pa.”
“Ah, pauwi na po ako! May dinaanan lang saglit.”
“O sige, mag-ingat ka pauwi, okay?”
“Opo, tita.” Luna breathed out. Kailangan niya na talagang umalis at mag-gagabi na.
As she was bicycling her way home, hindi niya mapigilang isipin kung totoo ba talaga ang nakita niya. Nasobrahan na ba siya kakabasa, kaya pakiramdam niya nagiging totoo na iyong mga nababasa niya?
On that weekend as per planned by Umi ay mamamasyal sila sa perya na itinayo sa bayan, may pyesta ata. Nakalimutan na ni Luna kung ano iyon. Pumayag naman ang tiyahin para raw ma-enjoy niya ang mga selebrasyon ng bayan.
Ang sabi ni Umi ay susunduin daw siya nito sa bahay niya, kaya naman ay nasa may kalye na siya ngayon at naghihintay. She’s wearing a denim dress shorts, white plain tee, a pale pink cardigan, and sneakers. All her necessities are in the crossbody bag she brought. Ilang sandali pa ay dumating na si Umi. At kasama nito ang kapatid. Great! Luna sarcastically thought.
“Hi Luna! Tara?” Naka-ngiting sabi ni Umi. Ngumiti na lang din siya at sumakay sa likod.
“Ihhh, I’m so excited! First event mo to dito sa town Luna.” Umi exclaimed.
“Hmm!” Ngiti niya kay Luna sabay tango.
Pagdating nila sa lugar, para silang mga bata, lalo na si Luna. It had been so long since she went to a place like this. Pagkalabas nila ng kotse ay hinila agad siya ni Umi para bumili ng ticket, iniwan nila si Ezekiel. They tried different things like the hoop game, target shooting, face paint and many more. Inignore lang nila si Ezekiel na seryoso lang na sumusunod sa kanila. Luna didn’t ask why he was with them, she just assumed na baka iyon ang gusto ng nanay nila.
Kahit ano sinasakyan nila, kahit nga yung pang bata, eh pinatos na nila. Picture sila ng picture kahit saan. Then they decided to eat.
"Luna~ gutom na ako." Natawa si Luna dahil nakanguso na si Umi.
"Ako nga din eh. Ano bang masarap kainin?" Tanong niya habang palinga-linga.
"Alam ko na!" Mabilis na hinila ni Umi si Luna papunta sa isang lugar na maraming stall ng street foods. "Tenen!"
Natawa naman si Luna sa inakto ng kaibigan. Hindi niya alam na ang isang rich kid na katulad ni Umi ay kumakain ng ganoon.
"Hindi ko alam na kumakain ka nito."
"Syempre naman no! Favorite ko kaya to, lalo na ang kwek-kwek." Pagmamalaki nito.
"Talaga, favorite ko din yan!" Na-excite naman si Luna sa narinig.
"Kyaaah~ meant to be talaga tayo." Natawa na lang si Luna ng dinamba siya nito ng yakap.
“Kids.” Hindi naka-ligtas ang dalawa sa tinuran ni Ezekiel. Both of them glared at him at umirap.
They couldn’t stop eating, buti na lang may naipon si Luna. Naghalo-halo na ang iba’t bang klase ng pagkain sa tiyan nila. Napatigil ng kain si Luna ng shawarma ng biglang humilab ang tiyan niya, at mukhang ganun din si Umi dahil tumigil din siya sa pagkain ng ice cream.
“May problema ba?” Nagtatakang tanong ni Ezekiel.
Humilab ulit iyon kaya naman napahawak silang pareho sa tiyan nila. Sabay nilang ibinigay ang hawak nilang pagkain at kumaripas ng takbo. Naiwan namang gulat si Ezekiel sa nangyari.
“Umi, saan yung C.R?!” sigaw ni Luna habang tumatakbo silang pareho.
“Dito! Nakita ko kanina.” Sagot naman ni Umi na sinundan ni Luna.
Pagdating nila ay agad silang pumunta sa kanya-kanyang cubicle, at naglabas ng sama ng loob. Pagkalabas ni Luna ay tinawag niya ang kaibigan.
“Nandito! Mauna ka na sa labas, di pa ako tapos.” Naggaling ang boses nito sa loob ng cubicle.
“Okay!” Naghugas muna ng kamay si Luna at nag-alcohol pagkatapos ay lumabas. Mabuti na lang at may exhaust fan yung C.R.
Medyo tago ang C.R sa lugar at may iilang tao lang ang gumagamit nito. Mukhang di agad naka-sunod si Ezekiel sa kanila. Tumingin si Luna sa langit at napagtantong napakaraming mga bituin ngayon gabi. Habang naghihintay, hindi niya maiwasang di mapangiti sa nangyayari ngayon kasama ang kaibigan. Sa loob nang napakahabang panahon ay nagkaroon uli siya ng kaibigan. At hindi siya nagsisisi sa ginawang desisyon.
Napalingon siya nang may tumawag sa kanya, at nakitang si Umi pala iyon. Tumayo siya ng maayos galing sa pagkakasandal sa dingding ng C.R at humarap sa kaibigan. Nang may biglang nagtakip ng ilong niya, at may naamoy na hindi maganda. Hanggang sa unti-unti siyang nakaramdam ng panghihina at ang pagbigat ng kanyang mga mata.
Ang huli niya na lamang na narinig ay ang sigaw ng kaibigan sa kanyang pangalan, hanggang sa nawalan na siya ng malay.
Naka-tanggap ng suntok sa sikmura si Umi galing sa naka-maskarang puti na lalaki. She crouched in pain. She’s not like her brother who knows how to fight but she tried her best to fight back. Paalis na sana iyong lalaking sumuntok sa kanya nang kumapit siya sa paa nito.
“What the fuck!” Angal nito. Sinipa pa siya nito ng ilang beses pero hindi siya bumitaw.
“KUYA!” She screamed on the top of her lungs. She knows that he’ll hear her, she just need to buy time.
“Stupid bi--” Napapikit na lang si Umi ng makita ang kutsilyong hawak nito na isasaksak na sana sa kanya pero di nito natuloy ang gagawin.
The guy fell down on the ground when he was kicked on the face. Agad na kinuha ni Ezekiel ang kutsilyo at tinusok ito sa hita ng lalaki. The guy screamed in pain. Bumaling si Ezekiel sa kapatid na mahigpit pa ring naka-kapit sa lalaki.
“Hey, hey. Umi, you can let go now.” Marahan nitong sabi. He pried her arms away from the man’s leg then saw his sister crying.
“I’m sorry! I’m sorry! Hindi ko nagawang protektahan si Luna.” Grabe ang iyak nito. Ezekiel helped her to stand, nakita niyang may mga bakas ng sapatos ang damit nito. Ang naka-maskarang lalaki ay namimilipit pa rin sa sakit.
“It’s okay. Hindi mo ginusto ang nangyari.” He glanced at the man. “You did a good job with this one.”
“But--”
“Don’t worry we’ll find a way to find who kidnapped her, and where she is.” He ran his hand on her back to calm her, then he took out his phone and dialed the number.