Μαμά! Μαμά γιατί με άφησες; Ο μπαμπάς; Δεν με ήθελε; Γιατί μαμά; ΓΙΑΤΊ;;;;
Πετάχτηκα μέχρι επάνω. Ήμουν ιδρωμένη και ζέστη.
Δίπλα μου καθόταν η Αφροδίτη σε μια καρέκλα και κοιμόταν ήσυχα καθως δυσκολευοταν να βολευτεί. Μπορούσες να το διακρίνεις αυτό.
Είχα ξυπνήσει απότομα από τον εφιάλτη. Χριστε μου. Είχα τρομάξει τοσο. Δεν μπορούσα να να πάρω τις ανάσες μου.
-Α.. Αννα;
Άκουσα την Αφροδίτη να λέει ψιθυριστά καθως σηκωνόταν από την καρέκλα.
Μου έπιασε το χέρι. Είχε δακρυσμενα και κόκκινα μάτια.
-Σσσσ. Καλά είμαι. Της είπα καθησυχάζοντας την.
Της το ανταπέδωσα πιάνοντας της το χέρι με το δικό μου.
-Αχ Άννα. Τρόμαξα πολύ.
-Τι ώρα είναι;
-8 το βράδυ. Θες να σου φέρω κάτι;
-Όχι δεν -
-Πάω να σου φέρω κάτι να φας.
Αφου έφυγε έμεινα μόνη μου με τις σκέψεις μου.
Χτύπησε η πόρτα και βγηκα από τις σκέψεις μου.
-Ναι; ρωτησα καθώς ανασηκωθηκα και κάθισα στο κρεβάτι.
Μπήκε μέσα η Λένα.
-Πως αισθάνεσαι;
-Καλά.. Καλά μπορώ να πω.
-Ωραια. Αύριο πρωί πρωί θα σου κάνουμε τις εξετάσεις και μετά θα είσαι ελεύθερη να πας σπίτι σου.
-Υπάρχει περίπτωση να....
Σταμάτησα την πρόταση.
-Για αυτό ακριβώς τις κάνουμε Άννα μου. Για να σιγουρευτουμε.
Εσκυψα το κεφάλι μου.
Η Λένα μου έπιασε το πιγούνι και με έβαλε να την κοιτάξω.
-Ει.. Όλα καλά θα πάνε εντάξει;
Δεν υπάρχει λόγος ανησυχιας.
-Σε ευχαριστώ. Ψιθύρισα.
-Δεν κάνει τιποτα. Είπε με ένα τρυφερό χαμόγελο.
Μου έδωσε μια αγκαλιά και έφυγε λέγοντας μου πως έπρεπε να ξεκουραστω.
Έμεινα να κοιτάω το ταβάνι.
Θεέ μου... Μονολογισα.
Τι άλλο θα μου συμβεί;
Την ίδια στιγμή...
ΣΤΕΦΑΝΟΣ
Δεν είχα σταματήσει να την σκέφτομαι. Δεν έπρεπε να της είχα μιλήσει έτσι. Έπρεπε να ειμασταν τώρα μαζί. Τα ζευγάρια υποτίθεται μαζί ξεπερνάνε τις δυσκολίες. Με εμας όμως ήταν διαφορετικά.
-Παρε την τηλέφωνο.
Μια φωνή ακούστηκε.
Γύρισα και είδα την Γκάμπι να στέκεται στην πόρτα του σαλονιού με σταυρωμένα χέρια κοιτώντας με.
-Τι-τι λες;
-Μην κάνεις τον ανηξερο. Τουλάχιστον όχι σε εμένα. Από την μέρα που ήρθα όλο σκεπτικό σε βρίσκω και συνέχεια βουτηγμένο στα βιβλία να διαβάζεις.
-Ιατρική είναι αυτή Γκαμπριέλα. Έτσι και αλλιώς-
-Στέφανε!
Ετριξε και με πλησίασε στο μπαλκόνι που καθόμουν.
-Δεν είμαι χαζή. Μπορεί να είμαι 16 αλλά καταλαβαίνω περισσότερα από όσο νομίζεις. Για πες τώρα. Ποια είναι η τυχερή που ξεμυαλισε τον ξαδερφουλη μου;
-Άστο ρε Γκάμπι. Είναι μεγάλη και περίπλοκη ιστορία.
-Έχω όσο χρόνο χρειάζεται. Ξεκίνα.
Είπε και με μια κίνηση έκατσε απότομα στην καρέκλα του μπαλκονιού δίπλα που καθόμουν εγώ.
-Αντε ντε. Τι με κοιτας; Ξεκίνα.
Η Γκαμπριέλα Σμιθ είναι η πρώτη μου ξαδέρφη. Η κόρη της θείας Δήμητρας, της μικρότερης αδερφής του μπαμπά μου. Έφυγε για σπουδές στην Αγγλία και δεν ξαναγύρισε. Βρήκε τον έρωτα της ζωής της. Τον Μπράιαν Σμιθ.
Παντρεύτηκαν και έμεινε εκεί. Η Γκάμπι γεννήθηκε 2 χρόνια μετά από εμένα. Κρατήσαμε επαφή και από τοτε είμαστε αχώριστοι. Έρχεται συχνά και μας επισκέπτετε.
Ο μπαμπάς της έχει ιδιαίτερη αδυναμία. Μένει μαζι μου για μερικές εβδομάδες μέχρι να τελειώσουν οι διακοπές και έτσι να πάει πίσω Αγγλία.
Είναι ένα σπάνιο κορίτσια ίδια η θεία Δημήτρα. Είναι τρελή και αν δεν πάρει αυτό που θέλει καταστρέφει τα πάντα γύρω της.
Πεισματάρα και απότομη καμία φόρα. Όλοι όμως την αγαπάνε...
Μέτα από μια αρκετά μεγάλη συζήτηση, η Γκάμπι τα έμαθε όλα.
-Δεν θα πεις κάτι;
-Καλά ξαδερφουλη τα έκανες.... Μην σου πω πως. Σαν τα μούτρα σου! Ρε δεν ντρέπεσαι. Γουρούνι. Ας της μίλαγες ρε. Θα μπορούσατε να τα βρείτε και να κάνετε ειρηνη στα δύο χωριά. Εμ τέτοιο βούρλο είσαι και εσύ.
Δεν μίλησα. Έκατσα και τα άκουγα. Είχε δικιο. Η Γκάμπι είναι πιο οριμη από την ηλικία της όταν θέλει βέβαια.
-Κάτσε λίγο. Με περνούν τηλέφωνο... Επανέρχομαι σε λίγο να ακούσεις και άλλα! Τσογλανι!
Χασκογέλασα...
ΑΦΡΟΔΊΤΗ
Ήμουν πολύ ανήσυχη. Καθώς πήγαινα στο δωμάτιο της Αννας, συνάντησα την Λένα που έβγαινε.
Την πλησίασα.
-Αφροδίτη; Τι κάνεις;
-Αχ Λένα μου. Ας πούμε πως είμαι καλά. Λέγε σε παρακαλώ τώρα. Πότε μπορεί να κάνει τις εξετάσεις;
Μου έπιασε το μπράτσο απαλα.
-Ειμαστε θετικοι. Ολα καλά θα πάνε. Δεν χρειάζεται να αγχώνεσαι. Αύριο πρωί πρωί θα γίνουν και μετά μπορεί να πάει σπίτι της. Αυτό.
-Αχ νάσαι καλά βρε Λένα. Η αιμορραγία που οφείλοταν;
-Α δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας. Αυτά συμβαίνουν στους πρώτους μήνες, αρκεί να προλαβαίνεις να την φέρνεις στον νοσοκομείο. Αλλιώς μπορεί να είναι απρόβλεπτη.
-Μάλιστα.
-Σε αφήνω τώρα γιατί έχω λίγη δουλίτσα....
Είχα ανακουφιστεί. Θεέ μου.... Τι άλλο θα μας βρει....
Aloxa guys! Τελικά η Γκάμπι είναι μόνο η ξαδέρφη του Στέφανου. Σας την έφερα. Χαχαχα! Φιλάκια να προσέχετε!