Isa nanamang araw ng pag aaral, at naglalakad ako papunta sa cafe. Dala dala ko na yung mga libro na kagabi ko pa pinagpupuyatan na pag aralan, so I just went to the cafe para dun nalang magbasa.
Pagbukas na pagbukas ko ng doors ay pinagtitinginan ako, kaya nagtuloy tuloy nalang ako sa usual seat ko. Hindi ko alam kung bakit, kaya naman ay hinayaan ko nalang. Baka naman kasi may ginawa nanaman si Michael, and I am so sick and tired of his games.
Umorder na ako, at umupo sa upuan ko matapos na makuha yung coffee ko. I opened my book at nagumpisa na sa pagbabasa, pero may bumabagabag sa akin. Walang messages galing kay Joon. Malamang, hindi iniignore ko na siya. Pero bakit ko ba iniisip ngayon yan?
Ipinagpatuloy ko na ang pagbabasa at hindi na nag isip ng kung ano ano pa. I need this.
"Treat everyone with respect. Yeah, that's good," I muttered, at inilipat ang page nang matapos na ako sa pagbabasa sa part na yun.
Give and take time to understand what your client wants and needs.
Hmm, I consider that at ginagawa ko naman yan when we are having a training sa ilang classes.
Dress the part. Maintain your sanity. Lose your ego. Never give less than 100%. Develop business. Hone your writing skills. Immerse yourself in your work. Get involved.
I sighed. I know these things already. Pero kailangan kong imaster.
Nilipat ko nanaman yung page at napunta na ako sa ibang chapter. Handling emotions. Yes. I do need this. Tama.
Have breathing exercises learnt and do it whenever feeling a sudden surge of overwhelming emotions.
I flipped the page when I was done reading the explanation. Kailangan ko talaga tong lesson na to.
"Hay, Ayen. Ayan ka nanaman at nagaaral ng masyadong mabuti. Seriously, either ikaw na ang top nyan or almost there. Pabibo kasi yang si Michael Chang at hindi inaapply ang katalinuhan pati sa pang araw araw na buhay," sabi ni Sidney, na siyang tumabi sa akin. Sumunod naman na nagsiupuan na sina Mariel and Jane, kaya ay nginitian ko sila at nagpatuloy na sa pagbabasa.
"Don't worry. Malapit na tayong maggraduate. Malapit lapit na. Hindi mo na kailangan na mas magaral pa," sabi ni Jane, and I sighed at tinignan siya.
"No, kahit na makagraduate tayo ay dapat na mas maging palabasa tayo at mas magkaroon ng pagkagusto sa learning new things. Mas kailangan natin ang knowledge and professionalism pag nakagraduate na tayo because being a lawyer is not easy. It is most certainly one of the most difficult jobs out there." Sabi ko, and they all looked at each other.
"Sometimes, pakiramdam ko, hindi ka na nagaaral. It feels like you already learned what you should at mga estudyante mo kami. Just saying," sabi naman ni Mariel kaya I smiled at her and umiling.
"Ang hirap talagang makipag usap sayo na hindi ka nagdidisagree. Laging may rebuttal e," sabi ni Sidney, and I chuckled. She then ruffled my hair kaya naman ay inayos ko yun and nilipat na yung page ng binabasa ko.
"I was thinking... kasi kanina, may mga juniors na nag iinvite sa amin na magpunta dito sa isang party. Sa may club. So, wanna come?" Sabi ni Jane, and I furrowed my brows.
"I need to study," sabi ko, and they groaned.
"It's Friday, for goodness' sake. Give yourself a damn break," sabi ni Mariel, and I sighed.
"But-" sabi ko, kaso nga lang ay nagraise silang lahat ng eyebrows.
Anong mapapala ko dyan? I need to study. Baka mamaya maging third nalang ako. Hindi ko na magugustuhan yun. Nagsstruggle na nga ako sa pagiging second lang sa isang taong tulad ni Michael Chang, tapos ngayon, magiging third pa? No thanks.
"Chienne Euna. Ngayon lang. You've also been feeling down lately. Napapansin namin yan," sabi ni Mariel, and I sighed.
"Paano niyo naman nasabi?" Sabi ko, and they groaned.
"Kasi hindi ka na nakakasabay sa amin sa pagkain and you also don't do anything except read and read. Ni hindi ka na nga tumitingin sa phone mo at nawawala ka na sa focus. Nag away ba kayo ni Joon or something? Or... did he confess?" Sabi ni Jane, and nanlaki naman out of horror ang mga mata ko.
"Hey, don't say that. Yung iba ayos pa, pero Joon confessing, are you out of your mind? Syempre friends lang kami, and yeah, hindi ko na nga siya kinakausap." Sabi ko, and nagchuckle naman sila.
"Nagloloko lang naman ako sa confessing thingy, e. I know na hindi mo hahayaan na mangyari yun dahil wala sa isip mo ang mga ganyan." Sabi ni Jane, and I sighed in relief.
"But anyway, sumama ka, ha? Susunduin ka namin mamaya, sa ayaw at sa gusto mo. Either go, or we'll drag you by force," sabi ni Sidney, and I sighed.
"Fine, wala naman akong magagawa sa inyo, e," sabi ko, and they laughed.
Hinayaan na nila akong magbasa at umorder naman sila ng makakain nila. Natapos ang breakfast namin ng walang masamang presensya ni Michael Chang at ng alipores niyang medyo missing na si Earl Skeeter.
Since sa club lang naman ang punta namin, I just decided on a plain white tee, black shorts and a high cut red converse, which is a little out of my style dahil ayaw kong nagshoshorts madalas. Other than that, it's fine. I was debating whether to just put on pants, kaso nga lang ay nandito na sina Sidney at sinabi na ayos na daw yung suot ko at dapat nga ay nakadress pa ako. No way in hell.
"Tara na?" Sabi ni Mariel, and I nodded.
Kinuha ko lang yung phone ko pati yung clutch ko. I placed my phone inside and took one last look in my apartment, bago kami umalis.
The girls and I got into a taxi, tapos ay sinabi nila yung location.
"Sino ba kasi yung nagthrow ng party?" I asked, and they shrugged.
"We don't know either," sabi nila, giggling, while I just rolled my eyes. These girls, really.
Tumingin ako sa labas ng window, and admired the buildings and shops na nadadaanan namin. I never had the chance to admire places for so long dahil masyado akong law school at bahay lang ang pinupuntahan. Minsan naman cafe lang, tapos ayun na.
Tumigil ang taxi sa may gilid ng isang club na may neon lights at loud music. Marami ring mga tao na nagpupunta sa loob, so we already paid the driver at nagsilabasan.
Kadalasan ng mga babae na pumapasok ay nakamini dress, like the girls na mga kasama ko. Ako naman, heto at casual lang dahil hindi ko naman ganun kagusto ang dresses.
"Invited?" Tanong nung bouncer, and we all nodded at pinapasok kami.
Sa loob ay marami nang nagsasayawan at rinig na rinig ang bass ng loud music. May mga nagshoshowdown pa sa may dancefloor, at nagpunta lang ako sa may bandang bar. Sinundan naman ako nina Sidney, at umupo din.
Nag order sila ng drinks nila habang nanonood lang ako dahil wala naman akong plano na magsayaw or something, lalo na ang uminom.
Bigla naman na may apat na lalaking nagpunta sa harapan namin at tinignan ako nina Sidney, and I rolled my eyes pero tumango.
And just like that, naiwan ako dito sa may bar.
"Hey, wanna dance?" Sabi nung pangapat na lalaki na kasama nung mga lalaki na nanguha kina Sidney.
"No, thanks. Not planning to do anything here," I replied, and he sighed.
"Then why the heck are you here?" He asked, and I smiled sarcastically here.
"There are endless possibilities, young man. And talking to you proves to me that this generation needs to study more," I sighed, and he laughed.
"Damn it, I like you. Smart is the new sexy, aye," sabi niya, and I rolled my eyes.
"Shut up-"
Biglang nawala ang loud music at may narinig kaming soung ng mic being patted. Nakuha nun ang atensyon ng lahat at medyo kinabahan ako. Kapag may maaaresto dito, tsk, ayoko na. Hinding hindi na ako magpupunta sa clubs kahit na ano pang pilit nina Sidney sa akin.
"May I get all your attention, please?" Sabi ng isang pamilyar na boses, at nakita kong si Michael Chang yun. Kumulo yung dugo ko.
Ano nanamangl gagawin niya? Bigla kaming nagkatinginan, and he winked at me, causing me to groan at malaman na ako nanaman ang pupuntiryahin niya. Wala na talaga siyang magandang magawa sa sarili niya at sa iba.
Hinanda ko nalang sa sarili ko yung kung ano man yung gagawin niya, and thought na wala naman siyang magiging epekto, ano man yang mga sasabihin niya sa akin.
"Nandito ako ngayon sa harapan niyo dahil gusto kong sabihin ang isang bagay. Tingin ko kasi, deserve niyong malaman ang lahat ng ito. There should be no secrets kept hidden behind shadows." Sabi ni Michael, at nanahimik ang lahat. Tumingin nanaman siya sa akin, at nagsmirk.
"So, we all know the intelligent and exceptional Chienne Euna Kim. Di ba? Ang galing galing nyan e. Maniniwala ba kayo sa akin kapag sinabi ko na isa siyang babae na insecure at trying hard na maging una sa listahan ng mga pinakamagagaling? Hindi siya marunong makuntento at gusto niya lagi ay sa kanya ang titulo na best. Palibhasa kasi, hindi siya mahal ng mga magulang niya at tanging business lang nila ang habol sa kanya. Hindi na rin siya masyadong pinagtutuunan ng pansin nila, dahil mas may pakinabang si Chisae kesa sa kanya. Aww. Alam niyo ba yun? Is she still the admirable Chienne to all of you? At kumakausap siya bg tao na hindi niya kilalas internet, which is foolish for a senior in law school. That's all, thank you," sabi ni Michael, at naramdaman ko ang pagsting ng mga mata ko.
Para akong binuhusan ng malamig na tubig at nakatingin ang lahat ng tao sa akin na may kakaibang ekspresyon sa kanilang mga mukha.
"Enjoy the party, everyone!" Pahabol ni Michael, at tumunog na ulit ng napakalakas ang music at nagtuloy sa pagsasayaw at pagchicheer ang lahat.
Umalis na yung lalaki na katabi ko, at saka lang ako nakaramdam ng pagkahiya to the point na gusto ko nang umalis dito kaso nga lang ay baka hanapin ako nina Sidney. Paano naman sila makakauwi nyan ng wala ako?
I bit my lip to suppress my tears. Kahit na nararamdaman ko na ang paghapdi ng labi ko at nalalasahan na ang dugo, hinayaan ko nalang at hinarap yung bartender.
I want to forget that this night ever happened. Sabi ko na nga ba, at may masamang mangyayari kapag nagpunta ako dito sa party na to. Kasalanan ko din naman kung bakit, e.
"Give me the strongest drink you have," sabi ko dun sa bartender, and he looked at me hesitantly.
"Are you sure, miss? Mukhang hindi ka umiinom, e," sabi niya, and I glared at him.
"Just give me the damn drink. Do I look like I'm kidding?" Sabi ko, at tumango naman siya at kumuha ng iinumin ko.
God. Ayoko na, ipalamon mo na ako sa lupa. Why do I feel like everything that Michael said waa true? Tama naman.
Ang tanga ko pala.
Hindi ko na mabilang bilang kung nakakailang bote ako ngayon, but I kept drinking. I giggled, at umiling iling. Hindi ko na maintindihan ang lahat ng nangyayari, but I can feel my eyes sting. Umiyak ako? Hehe.
"Aaaah!" Sigaw ko, at tumawa naman. Ewan ko ba kung bakit ako natatawa.
"Miss, easy lang kasi," sabi nung bartender, at tinignan ko naman siya ng masama.
"Ikaw naman, kanina ka pa. Just leave me, wala naman tayong koneksyon, customer lang ako. Hayaan mo na ako," sabi ko, at umiling naman yung bartender.
"Eh wala ka nang kasama, miss, e," sabi nung bartender, at naggroan ako.
"Wala ka nang pakialam-"
"Tatawag ako ng pwedeng maghatid sayo pauwi," sabi niya, and I scoffed.
"Ako na. Hindi ako bulag," sabi ko, and he scratched his head.
"Anong konek nun...?" Sabi niya, but I just picked up my phone.
Hindi ko na alam kung sinong natawagan ko, pero sinagot naman niya kaya hinayaan ko na lang.
"Hello?" Sabi ng isang boses na di pamilyar, pero hindi ko naman kailangan na marecognise yun. Hehe.
"Hello! Merong nakakabadtrip at killjoy na bartender dito hihi. Sabi niya pasundo daw ako. Ayoko. Ikaw nalang, stranger. Hatid moko sa bahay," sabi ko, at tumawa.
"H-ha? Di ko alam bahay mo, e. But where are you?" Sabi niya, at natahimik naman ako.
"Sunrise Club. Nakawhite ako ha? Tapos nakashort. Nakared na high cut sneakers. Bala ka. Nasa bar ako. Daliiiii! Papatayin ako ng bartender," sabi ko, at umiyak naman na. Naiiyak ako for no reason, pero hinayaan ko nalang.
"A-Ah. Sige. Pupuntahan kita dyan," sabi niya, at inend ko yung call.
"Wag mo akong titignan sa mukha! Nakakahiya ako. Subukan mo, at mapapatay kita," sabi ko, and then i heard a sigh from the other line.
"Fine. Just stay put. Iinom kasi," sabi niya, at inend yung call.
Hinarap ko naman yung bartender and stuck my tongue out at him.
"Kita mo? May susundo sakin," sabi ko, and he sighed at tumango.
Sino kaya yun? Ay haha. Hindi siguro ako kilala! No, kilala niya ako. Wah.
Pero dapat hindi niya makikita ang mukha ko. Pano kase, hindi ko siya kilala. Oo.
Kinuha ko yung face mask ko sa clutch ko at yung shades na rin, at sinuot yung cap ko.
My vision started getting blurry, pero wala pa din siya.
"Aish. Found you," sabi ng isang boses, at aalisin niya dapat yung shades ko pero di ko siya hinayaan.
"No. Never. Hindi pwede!" Sabi ko, and he sighed.
"Fine. San bahay mo?" Sabi niya, at sinabi ko naman yung address.
"Wag mo ako isusumbong kay mama at papa. Ididisown nila ako. Ng sobra sobra. Mawawalan ako pati pride. Ha? Thank you stranger." Sabi ko, at tumawa.
Tinry kong tignan kung sino yung tinawagan ko, pero blurry na siya. All I got was an unnatural coloured hair at face mask. Tapos wala na.
"Gaya gaya," I muttered, and he groaned.
"You're a handful. Never drink again. Do you even know me?" Tanong niya, at tumawa ako tapos umiling.
"No, stranger. I don't know you," sabi ko, at nagsigh siya.
"I can't even look at you at makita ang mukha mo dahil ayaw mo. Fine. Maybe next time," sabi niya, pero hindi ko na sure kung yun nga ba yun.
Urgh.
Sino kaya to?