NALIGO si Willa at nagbihis. Alam na niya kung ano ang dapat gawin. Hindi na siya aalis ng Ilocos. Susubukan niyang mag-apply ng trabaho sa Fort Ilocandia. She could be a receptionist. And who knows, baka gawin pa siyang manager dahil overqualified naman siya. Gagamitin din niya ang
pangalan ng kanyang ama at mga kaibigan nito as reference persons.
Magsisimula siyang mabuhay nang normal.
"I'm no longer a witch," aniya sa sarili. Siguro nga ay kasabay ng bukang-liwayway ang bagong pag-asa. Kahit paano ay gumaang na ang pakiramdam niya. Hindi katulad ng nagdaang araw na parang gusto na niyang magpakalunod sa dagat.
Binayaran ni Willa ang kanyang itinigil sa resort at tinungo ang pinagparadahan niya ng inarkilang kotse. Binuksan niya ang trunk at inilagay roon ang traveling bag. Bigla ang ginawa niyang pagbagsak doon.
NAPABALIKWAS si Jake. Parang yumanig ang kinaroroonan niya o nananaginip lamang siya. Maliwanag na ang paligid. Napakamot pa siya ng ulo at natigilan. Saka pa lamang niya naalala kung bakit siya naroroon.
Luminga siya sa paligid. Isang babae ang nakatalikod sa kanya, pasakay sa kotseng nakaparada rin doon. Muli niyang ikinurap ang mga mata.
Namamaligno ba siya o talagang may magandang babae siyang nakikita? Hindi pa niya nakikita ang mukha ng babae ngunit tiyak na niyang maganda ito. Hakab na hakab sa baywang at balakang nito ang bodice ng summer dress na suot. Bare-backed iyon at naroroon na yata lahat na kulay ng tag-araw: dilaw, orange, berde. Ang palda nitong suot ay shirring at mahaba.
Her hair was long, black and curly, just like—
Oh, my God!
Mabilisna bumaba siya ng kotse.