Authors note :(Para mas feel nyo play nyo yong Mush 2 Acoustic Love Hits para perfect 👌)
Jema's POV
Nagising ako sa tunog ng Phone ko.
Nanatili lang akong nakapikit. Parang ayaw ko pang bumangon. Ang sakit ng ulo ko. Siguro sa dami ng nainom ko kagabi.
Tsk about last night? What happened nga ba last night ? natatandaan ko lang pagkatapos ko na kumanta nagpaalam ako sakanila para mag cr. Hindi naman talaga ako literal na gagamit ng cr that time, but I feel that I badly needed to go on the place where I can release my feelings my emotions and comfort room ang isa sa lugar na pinupuntahan ko bukod sa kwarto na malaya kong nailalabas ang nararamdaman ko.
At kagabi doon ko naisipang pumunta. Pero ng pag tayo ko subukan ko man na ayusin ang pag lalakad ko subalit hindi ko magawa. Even ate Jia nakita nya ang pag struggle ko. Kaya she offered to help me. But I refused it coz' I feel that I need to be alone that time.
Tama ba ako sa naalala ko? Even Deanna nag offer na tulungan ako. Well siguro kasi nan'doon yong mga kaibigan namin.
(Sad naman dahil lang kasama ang mga kaibigan kaya nag malasakit) Author
-kaya nga author masyado mo na kong sinasaktan
(Hindi ah, igaganti nga kita. Trust me, wag kalang bumigay agad kilala kita eh hahahahaahah😉) author
-hoy Hindi ako marupok!
(okay sabi mo eh, sige na back to the story na bye) author
ayon hindi ko na alam ang sumunod na mga pangyayari. Nakaakyat ba ako ng maayos? Hindi ko talaga alam. My God Jema ano na nangyayari sayo? Hindi ka naman ganyan.
Pinakiramdaman ko ang aking sarili. May nararamdaman akong kakaiba.
Nararamdaman ko ang bigat ng katawan ng isang tao. Nakayakap sakin.
Naaamoy ko ito hindi ako maaring magkamali.Si Deanna iyon, ito ang natural nyang amoy yung walang pabago at kahit anong pinapahid sa katawan. Kahit ang katawan alam kong sya. Napansin ko ang mga kamay ko na nasa likod nito at aba tong kamay ko may sariling isip nasa loob na naman ng damit nya. Nakakahiya ka talagang kamay ka. Alam mo naman na hindi na kayo. Lumakas tuloy kabog ng dibdib ko.
Dahan dahan ko iyon tinanggal baka kasi magising nya ito. Nag mulat na ako ng mata nakita ko naman ang leeg na...........
Wuaaaaaahhhhh naka siksik na naman pala ako sakanya. Pero ang bango talaga nya kahit walang nilalagay na pabango sa katawan. Nakaka adik talaga.
"hoy Jema tulog yan pinag nanasaan mo! Ikaw talaga pag may pag kakataon eh noh." shut up self ngayon lang.
Bigla naman akong nagulat ng tumunog ulit yong phone ko. Biglang gumalaw si Deanna. Ni rub ko ulit likod nya at ayon tulog na naman. Hahahaha galing ko talaga.
Dahan dahan kong tinanggal yong kamay nya sa baywang ko. May pag iingat ito paraan upang hindi sya magising. Nang matagumpay ko na itong matanggal ay kinuha ko kaagad ang tumutunog na phone ko. Dahan dahan ulit akong bumangon. Nakita ko naman na tumatawag si Nanay Helen. Kinabahan ako. "bat' kaya tumatawag si nanay?" lakas ng kabog ng dibdib ko.
Pumunta ako sa direksyon na malayo layo sa bed namin ni Deanna baka magising ko ito.
Sinagot ko na nga ang tawag ni nanay. Kabado pa rin ako.
Jema: Hello po nanay Helen? Pabulong ito. Halata ang kaba dito .
Nanay Helen: a.....anak kasi......... Iniisip kung sasabihin ba dito.
Jema: Nay ano po iyon? Kabado na talaga ito.
Nanay Helen: p..... Punta ka d....dito. Nag dadalawang isip pa rin kung sasabihin.
Jema: Nay sabihin mo na po. Kinakabahan na ako. Naluluha na ito.
Nanay Helen: k.....kasi si Uriel m.....may lagnat k......kagabi pa. Nasabi na rin nito.
Bigla akong kinabahan. Pagkarinig ko na may sakit si Uriel ay bigla nawala ang hang over ko. Gusto kong liparin papunta sa kung nasaan naanduon ang anak ko.
Jema: Wa.... Wait nanay pu..... Pupunta na ko jan. Natataranta na ang babae
Nanay Helen: Akala ko kasi mawawala din yong lagnat nya kasi tinawagan ko si Dr. Lazaro (doctor ng mga bata) pumunta sya agad dito kagabi. Natingnan na yong bata nabigyan na rin ng gamot. Pero sabi nya kapag hindi pa bumaba ang lagnat dalhin na daw sa hospital. Tinawagan kita para sabihin na hindi pa bumababa ang lagnat nya. Mahabang litanya ng matanda.
Jema: Nay bigyan mo ko ng ilang minuto nandyan na ko. Habang nag lalakad papuntang cr
Nanay Helen: Sige anak mag iingat ka. Wag kang matataranta kumalma ka lang. Bilin ng matanda kay Jema. Halata kasi dito na taranta ito.
Jema: Opo nay. Sige po Nay mag aayos na ako. Paalam ng babae
Nanay Helen: Sige anak mag iingat ka. At pagkasabi niyon ay pinatay na nga ito.
Pinakalma muna niya ang sarili ng ilang sandali. Huminga muna ito ng malalim ilang beses din nya itong ginawa upang sa gayon ay makapag isip sya ng maayos. Nang maging maayos na ang takbo ng isip nito ay nagsimula ng mag ayos sa sarili.
Kumuha muna ito ng susuotin bago tuluyang pumasok ng kwarto. Naligo na ito at pagkatapos ay nag bihis ng mabilis.
Paalis na sya ng sumulyap ito kay Deanna. Nagdadalawang isip pa ito kung mag papaalam ba sya o hindi na lang.
Ang hirap naman. gigisingin ko ba sya para makapagpaalam ako sakanya? Pero baka magalit anong oras na din ata natulog kagabi. Lumapit ako ulit sa gilid ng kama. Ewan ko ba di ko na lang sya gigisingin. Pero bakit may nag uudyok sakin na halikan sya. Bahala na. Ayon nga hinalikan ko sa nuo nya. Bago ako umalis bumulong muna ako sakanya.
"I'll go ahead na muna love,ah. Babalik din ako" at muli itong hinalikan.
Nag mamadali ngang umalis si Jema. Hindi nga nya namalayan na hindi nya nadala ang phone.
Habang nag mamaneho ng kinakapa na nito ang phone nya ay hindi nito mahanap. Napag tanto ng babae na nailagay nya pala ito sa table na ng kwarto.
"Shit" tangi nitong nasambit.
Nako naman bakit ba lagi ko na lang nakakalimutan ang cellphone ko kapag nag mamadali ako. Tsk, pano na lang pag hinanap ako ni Deanna mamaya san nya ako tatawagan.
(Assuming ka gurl wala ka namang number ni Deanna, ah)
-ai oo nga pala basta malay mo
(ayan ka na naman sa "Malay" na yan eh kaya ka nasasaktan puro ka malay hahahahahaha)
-oo na author mapanakit ka talaga
(okay hindi na Bes! Drive kana ulit)
Sa haba nga ng traffic nakarating rin ako sa HFA (Home for Angels) pagka park ko ay agad akong tinakbo ang kwarto kung nasaan ang anak ko na may sakit. Nakita ko naman ito agad. Kasama nito si Nanay Helen at ang iba pang taga alaga.
Jema: Kamusta na po sya Nay? May pag alala sa boses
Nanay Helen: medyo bumaba na ang lagnat pero sabi ni Dr. Lazaro kailangan pa rin syang dalhin sa Hospital para ma eksamin sya ng mabuti. Paliwanag ng matandang babae
Jema: tara na po Nay. Grace, Hazel pakisabi sakanila dadalhin lang namin ni Nanay Helen si Uriel sa hospital. Pakisabi rin sa ibang nag babantay baka hanapin nila si Nanay. Bilin ni Jema sa dalawang nanduon.
Wala naman itong problema kung mawala man duon si Nanay Helen marami na rin syang na hired na tagapangalaga sa mga bata. Ang iba dito ay private nurse at ang ilan ay Teacher na nagiging katuwang nya sa pag tuturo sa mga bata na nasa ampunan na iyon. Hindi rin ito namumroblema sa pangpa sweldo sa mga ito dahil marami syang sponsors na tumutulong rin sa itinayo nyang ampunan. Isa na dito ang kompanya ng pamilya Wong at Galanza tumutulong sakanya may charities kasi na tinitulungan ang mga ito pati rin ang Alcantara corp. At iba pang company na tumutulong kagaya nya sa mahihirap. Kaya hindi nakakapag taka na kilala na ang HFA.
Iba lang kasi si Uriel dahil mahina ang resestensya nito kumpara sa ibang bata duon kaya todo bantay sila. Lalo na kapag nilalagnat ito.
"Opo Ma'am" sagot ng dalawang pinagbilinan kay Jema.
Tumalima na nga ang dalawa para dalhin ang bata sa Hospital. St. Luke's Medical Center sa taguig nila ito dinala dahil duon naka based si Dr. Lazaro.
Hawak ni Nanay Helen si Uriel Jessica Izabelle habang ako ang nag mamaneho. Papunta na kami sa Hospital. Sobrang traffic kahit sabado na. Kung sabagay wala namang pinipiling araw ang traffic dito sa Pilipinas.
Nanay Helen: Anak tumawag ba sayo si Victor? Tinawagan ko kasi sya kanina nong hindi mo sinasagot ang tawag ko. Basag ni nanay sa katahimikan namin.
"Hindi po Nay, baka po hindi ko lang alam naiwan ko kasi phone ko sa bahay." paliwanag ng babae.
"Bahay?" takang tanong ng matanda
"Ah eh, sa......sa bahay po na.....namin ni Deanna" Pautal utal na sambit ng dalaga
"Anak may dapat ka bang sabihin saakin?" tanong ng matanda
Kailangan ko na talagang aminin kay nanay Helen ang tungkol saamin ni Deanna. Ayaw ko sana itong mag alala ngunit ayaw ko ring mag lihim dito. Siya na ang pangalawa kong magulang kaya nararapat lang na malaman nito ang nangyayari sa buhay ko lalo pa't kasama dito si Deanna. Mahal din ng matanda si Deanna kaya nga nalungkot ito sa nangyari saamin. Alam rin nya na hindi na kami nag kikita dalawang taon na. Saksi ito sa bawat sakit na nararamdaman ko ng dahil sa pag hihiwalay namin ni Deanna. Saksi rin ito sa bawat pag patak ng luha ko kapag na aalala ko ang babaing pinaka mamahal ko. Maging ang dahilan ng pag hihiwalay namin isa si nanay sa nakaka alam.
Pinipilit nya ako noon na aminin kay Deanna ang totoo kung bakit pinili ko na mag tapos ang meron sa amin. Baka sakali daw na matanggal ang galit saakin ni Deanna dahil Deserve ko daw yon. Alam ko naaawa na saakin si Nanay ngunit pinili ko na lang akuin ang lahat ng puot at galit na meron hanggang ngayon si Deanna para saakin.
Pinili ko na lang na ako ang kamuhian ni Deanna at hindi ang dahilan kung bakit hindi na ako ang mahal nya.
(makikita sa dalaga ang pait sa mga mata nito)
"Anak!?" tanong ulit ng matanda
Na kinagulat ng babae
"Nay kasi...... I......ikakasal na po k......kami ni D.......Deanna." Pag amin ng dalaga
Nagulat ang matanda. Ngunit naka bawi naman ito agad.
"Pinapahirapan kaba nya?" seryosong tanong nito.
"H....... Hindi po Nay" pag sisinungaling nito.
"Anak kilala kita, hanggat kaya mong tiisin tinitiis mo. Matagal na tayong magkasama alam ko na may dinaramdam ka. Kahit di mo aminin alam ko" si nanay Helen
"Kaya ko naman po Nay, kakayanin ko po. Kasalanan ko naman kung bakit ganyan pakikitungo nya saakin" sumisilip na ang luha sa mata nya.
"anak bakit kasi ayaw mo pang aminin sakanya ang totoo? Ang haba na rin ng panahon na nasasaktan ka" pag kumbinsi ng matanda
"Nay mas mabuting ako na lang kamuhian ni Deanna. Tutal ako na rin naman ang alam nya na nanakit sakanya." tuluyan na nga syan napaluha.
Buntong hininga na lang ang tanging naisagot ng matanda.
Ang hirap ng ganito. Buti na lang nandito si nanay Helen nasasabihan ko ng problema. Kung kila mommy kasi baka anong gawin nila kay Deanna. Ayaw ko namang mangyari yon. Inamin ko na nga kay nanay Helen ang lahat wala akong inilihim. Pati ang 1year contract namin pati ang tungkol sa hindi pa pakikipag hiwalay ng babae sa girl friend. Alam ko nalulungkot si Nanay para saakin. Ngunit wala akong magagawa. Inamin ko na ang lahat sakanya.
Hindi nga tumagal nakarating na kami sa hospital. Buti na lang mabait itong si uriel. Sa buong biyahe tahimik lang ito. Humanap muna ako ng bakanting mapag lalagyan ng sasakyan at agad akong lumabas. Kinuha ko si Uriel.
"Baby this is mommy, we're going to Dr. Den-Den Lazaro para gumaling kana." habang nakating ang bata kay Jema.
"Miiimie........." sambit ng bata.
Medyo marunong na kasi itong mag salita. Kagaya ng Mommy, nanay, ate, kuya. Ngunit bulol pa.
Ilang buwan na lang kasi Isang taon na ito. Bibo kaya mahal ng lahat. Ayon nga lang sakitin dahil mahina ang resestensya. Ngunit kahit sakitin hindi dito makikitaan ng pagka matamlay. Mas bibo pa nga ito kumpara sa mga kaidaran nya na nakikita.
Umakyat na ito sa Pediatric ward. Inasikaso agad ito ng mga nurse at hindi nga tumagal ay tinawag na si Dr. Lazaro. Pinag aralan ng Doctora ang bata. Lumabas muna sila para ma tingnan ng maayos ang bata. Habang nag hihintay sa labas ay nakita naman nito ang pag dating ni Victor. May pagtataka na tumingin si Jema sa matanda.
"Ah kasi anak kanina diba noong tumatawag ako sayo na hindi ka sumasagot tinawagan ko sya. Nalaman nya rin na papunta tayo dito sa hospital kaya sumunod sya" mahabang litanya ng matanda
Pagtango lang ang tanging nasagot ni Jema sa matanda. Hindi nya na ito inusisa. Ukupado kasi ang isip nito sa batang nasa loob na silid ng hospital. Tuluyan na ngang nakalapit sakanila si Victor.
" Hi Jema hi Nay Helen." Bati nito sa dalawa.
"Kamusta si Uriel?" usisa nito sa dalawa.
"inuobserbahan pa sa loob ni Dr. Lazaro" sagot ni Jema.
Napansin naman ata nito na wala syang gana makipag usap kaya si Nanay Helen na lang nito inusisa.
Hindi naman nya ito mapipigilan na pumunta doon dahil may utang na loob ang HFA (Home For Angels) isa ito sa major sponsors nila bukod sa Wong and Galanza Corp. At malapit rin ito sa mga bata na nasa ampunan nila.
Ilang minuto rin ang inilagi nila sa labas. At limipas pa nga ang minuto ay tinawag na sila ng Doctor. Pinapasok sila sa room kung nasaan naanduon ang bata.
Pagpasok nila ay agad na dinaluhan ng mga ito ang bata. Awang awa sila. May naka salpak na naman kasi itong dextrose sa magdamag kasing lagnat nito ay na dehydrate ito. Kaya kailangan nitong iDextrose also given for nutritional support na rin sa bata. Mahina rin kasi itong dumede at kumain. Kaya siguro lalong nanghina. Sanay na rin ito sa ganoon. Lagi kasi syang dinadala sa hospital. Mahina kasi ang risestensya nito simula pa noong sanggol pa sya. Umupo ito sa gilid ng bata. Hinahaplos nito ang buhok.
"Baby you're not supposed to be here, pagaling kana. Doon kana muna titira sakin after mo ilabas dito sa hospital. Gusto mo ba yon baby?" kinakausap nya ito habang tulog. Nakikinig lang ang matanda at ang lalaking kasama nila kay Jema.
Lumipas nga ang sandali hindi na nga nila namalayan ang oras. Gutom na rin sila. Nag yaya ang lalaki na bumili ng pagkain sa canteen ng hospital. Nag alok naman na samahan ito ng matanda. Nagpabili na lang si Jema since wala namang mag babantay sa anak nya. Sa mukha ni Victor gusto nitong si Jema kasama ngunit nahiya na rin ata ito sa matanda dahil nag offer ito sakanya na samahan ito. Mas mabuti na rin iyon para maiwasan nya ang lalaki. Umalis na nga ang mga ito. Sinundan na lang ng tingin ni Jema ang dalawang palayo sa silid na iyon.
Tama na siguro na iwasan ko sya. Baka lalo lang magalit saakin si Deanna. Kailangan ko na rin siguro na aminin sakanya ang tungkol sa amin ni Deanna. Tatanggapin ko na lang ang galit nya kung sakaling malaman nya na may pinag sabihan ako tungkol sa nalalapit naming kasal. Buti na rin iyon kaysa naman umasa pa si Victor. Kahit pa nga isang taon lang kami mag sasama ni Deanna.
Sa tagal na umupo ni Jema napagod ito. Gusto nyang humiga tumabi sa anghel na natutulog. Malaki naman ang bed para sa pasyente. Humiga nga ito sa kama tinabihan ang bata. Habang nakahiga pinag mamasdan lang nito ang natutulog na bata. Hinahaplos haplos nito ang mukha nito. Bigla nyang naalala ng una nya itong makita.
Flashback 1 year ago:
Habang inaayos nya ang mga papers na nasa lamesa nya may kumatok sa pinto. "tok tok tok" Bigla itong napatingin sa pinanggalingan ng katok.
"pasok" pag bibigay abiso nito sa kumakatok.
Bumukas na nga ang pinto iniluwa nito ang matanda (si Nanay Helen)
"Anak may nag hahanap sayo" turan ng matanda
"sino daw po nay?", tanong ni Jema
"Angela raw ang pangalan nya may dalang bata" sabi ng matanda
"papasukin mo po nay" nag tataka man ay pinapasok nito sa office nya ang sinasabing babae na may dalang bata.
Pumasok na nga ito. Pinaupo nya ito sa bakanteng upuan na nasa harapan nya. Mataman naman nya itong pinag masdan. Sa tingin nya bata pa ang babae may kapayatan ito siguro sa kahirapan. Ilang sandali pa nga ay nag salita na si Jema
"ano pong maipag lilingkod ko saiyo?" unang tanong nito sa babae.
"ma'am na........nakakahiya man po gu......gusto ko pong i.....iwanan pa.....pagsamantala ang a.....anak ko dito sa.....sa Home for Angels" nahihiyang saad nito habang naka yuko.
"sige makikinig ako" pag papatuloy ni Jema sa Babae
"wala pa po kasi kaming kakayahan na palakihin ang bata. Hindi ko pa nga po nabibigyan ng pangalan ito. Ni sa hospital po hindi pa kami nakakabayad. Pinalabas lang kaming mag ina kasi nangako ang ama nito na mag hahanap ng pang bayad." umiiyak na ito. Habang mataman na nakatingin ang dalaga sa ina ng bata. Nagpatuloy ulit ito sa pag salita
" Narinig ko po itong Home For Angels na tumutulong sa mga kagaya namin kaya nag lakas ako ng loob na pumunta. Sa katunayan nga po mahina ang risestenya nya. Kailangan nya po ng agarang gamutan para lumakas po sya" humahagulgol na ito. Nadadala na rin si Jema sa iyak ng babae. Mababaw talaga ang luha ng dalaga pag dating sa mga mahihirap lalo na sa mga bata.
"Pangako ko po mag sisikap ako para kapag tama na ang panahon makuha ko sya. At makakasama namin ng ama nya. Ngayon po kasi ito lang ang naisip kong paraan." dagdag pa ng babae
"Ehm" tinanggal muna ni Jema ang nakabara sa lalamunan nya upang mkapag salita ito ng maayos. Nadala kasi sya sa kwento ng babae.
"Wag na po kayong mag alala, aalagaan namin ang bata. Kami na rin po ang sasagot sa bayarin nyong naiwan sa hospital" sa mabait na tono nito
Napahagulgol naman ito. Sobrang pagpasalamat nito kay Jema. Napasubsob ng yakap at sobrang pasasalamat ang tanging nausal ng babae.
Kinuha nya ang bata babae ito ang ganda nito katulad ng ina. Maganda kasi ang babae payat lang talaga ito dahil sa hirap siguro ng buhay. Ngunit makikita pa rin ang natatangimg ganda nito. Malapit agad ang loob ni Jema sa bata pagka hawak pa lang nya dito. Sinabi naman ng babae na bahala na sya mag pangalan sa bata kahit daw apilyedo ay sya na mag bigay. Hindi rin daw nya kasi alam kung kailan nya ito mababalikan. Ngunit nangangako ito na babalikan ito.
Lumipas nga ang mga sandali pinasamahan nya ang babae sa staff nya para bumalik sa hospital kung saan ito nangaank upang bayaran ang pag kakautang nito. Bago pa umalis si Angela ay nag pasalamat ulit ito. At nangakong babalikan ang bata kapag kaya na nilang alagaan. Bago ito umalis ay binigyan nya ng kaunting pera para pang gastos nilang mag asawa. Wala na nga itong mahihiling pa sa lahat ng tulong ng babae natagpuan nito ang tutuong anghel sa lupa. At alam ng babaeng ina na mapapabuti ang kanyang anak sa pinag lagakan nya.
Samantala sobrang saya ni Nanay Helen sa nakikita nyang ugali ng babae. Kahit noon pa man mabait na ito at mahabagin sa mahihirap. Ganito kasi sila pinalaki ng mga magulang nito. May puso sa mga maralita.
Araw, buwan ang lumipas, sakitin ang bata. Laging dinadala sa hospital. Ngunit kaylan man ay hindi ito sinusukuan ni Jema. Lalo pa't napaka bibo nito. Inayos nito ang papeles ng bata. Binigyan nya ng pangalan. "Uriel Jessica Izabelle Galanza Wong" silang dalawa ni Deanna ang nilagay nyang magulang. Para kung sakaling mawala sya may mag aalaga sa bata. Kung hindi pa kunin ng totoong magulang atleast may aaruga dito. Alam naman nya na mapag mahal si Deanna lalo na sa mga bata. Hindi naman nito iyon tatanggihan.
Alagang alaga nya ito. Bukod sa mahina ang risestensya nito eh, ito na lang ang bata duon. Malalaki na kasi ang karamihan duon. At ang ibang bata ay umuuwi sa kanilang bahay dahil nag aaral lang duon ang karamihan sa bata.
End of lash back.
Hindi na nga namalayan ng babae nakatulog na sya sa tabi ng bata. Pag balik ng dalawang bumili ng makakain ay nakita nga ng mga ito na mahimbing na natutulog ang mag ina. Kaya nag pasya ang mga ito na huwag ng gisingin si Jema.
Nagising si Jema sa galaw ng bata na nasa tabi nya. Tinatawag sya nito. Rinig naman ng babae ang hagikgik ng matanda at isang lalaki na tantsa nya ay nasatabi lang nilang mag ina.
Namulatan nya na pilit syang ginigising ng anak. Napangiti naman sya.
"hi baby ni Mommy. You're okay now?" malambing na sambit nito. Panay naman ang kampay ng bata gustong magpa buhat.
"sweet talaga ng baby ko, hali ka nga dito" umupo si Jema at binuhat nga ito ng may pag iingat. Nilaro laro ni Jema ang bata.
Dumating na ang oras para ieksamin na ulit ni Dr. Lazaro ang bata kaya natigil sila sa pag lalarong dalawa. Matapos itong matingnan ay nag tanong si Jema.
"kamusta doc ang bata?" jema
"base sa mga ginawa naming examinations sakanya. Maayos na rin ang kalagayan nito. She need to stay here at the hospital until tomorrow for fully recovering." Dr. Lazaro
"and one thing pala Jem. Kailangan mo syang iuwi sainyo para maalagaan sya ng maayos. I suggest na iuwi mo muna sainyo si Baby Uriel para matutukan mo. Alam mo naman mahina ang bata. Kung duon sya sa HFA hindi sakanya ang buong atensyon ng mag aalaga. Paliwanag ulit ng doktora.
"okay Doc. Siguro tama rin iyon para mabantayan ko sya" sang ayon rin ng dalaga
Nagpaalam na nga ang doctora sakanila. Naalarma naman si Jema ng makita ang oras. 6:30 na kailangan nya munang umuwi. Hindi nga pala sya nakapag paalam kay Deanna. Sigurado na naman umuusok na ito sa galit. Kailangan nya na munang magpaalam.
"Nay kailangan ko na po palang umuwi. Si Deanna pala hindi ako don nakapag paalam baka hinahanap na ako" paalam ng dalaga sa matanda.
Hindi namn nito napansin na nakatingin sakanya si Victor. Nagtaka ito kung bakit kasama nya si Deanna. Alam kasi nito ang tungkol sa dalawa noon. At kahit ng mag hiwalay ito kaya nga nag paparamdam ito sakanya magpahanggang ngayon dahil alam nya na wala na sila. Ngunit sa tingin nito ay mukhang mawawalan na naman ito ng pag asa. Well kahit naman hindi na mag balikan ang dalawa mukhang walang pag asa ito.kahit kasi ilang milyong suyo na ang ginawa ng binata ay hindi pa rin nya ito makuha. Gawin man nyang flower shop ang condo ni Jema at maging ang bahay ampunan ay wala pa rin mabigay na pag kakataon sakanya. Ngunit hindi pa rin ito nawawalan ng pag asa.
"Anak bukas kana lang bumalik dito ako na bahala kay Uriel papapuntahin ko na lang si Grace o Hazel dito ipapasama ko na lang si Tom para may kasama kaming lalaki. Nanay Helen
" sigurado po ba kayo nay? " tanong nito sa matanda
" oo anak ako ng bahala dito" pag kukumbinsi ng matanda
"Jem hatid na kita sainyo gabi na rin at pagod ka" pag alok ni Victor kay Jema
"oo nga anak pumayag kana para makapag pahinga ka kahit sa biyahe" pag sang ayon ng matanda
"kung inaalala mo ang sasakyan si Tom na ang bahala duon bukas ipapa sundo na lang kita sainyo" usal ulit nnito.
Dahil nga pagod na sya at alam nya na hindi papayag ang nanay Helen nya na hindi sya ihatid ni Victor ay hindi na ito nag protesta pa. Sumang ayon na lang ito. Tama na rin iyon para sabihin dito ang tungkol sakanila ni Deanna. Para naman may alam ito at hindi na patuloy pang umasa.
Nakasakay na nga sila sa kotse nito. Nababalot ng katahimikan ang loob ng sasakyan. Panaka'y binasag ito ng lalaki.
Victor: uhm, jem kain muna tayo. Di ka rin naman kumain kanina. Kinakabahan
Oo nga hindi pa nga pala ako kumakain. Nakatulog ako at pag gising ko nag laro naman kami ni Uriel. Bigla tuloy akong nagutom
Jema: Sure pero madali lang kasi kailangan ko na talagang umuwi. H.....hinihintay na a......ako ni Deanna.
Parang ayaw lumabas sa mga bibig ko ang mga kataga. Hindi ko alam kung dapat ko ba itong sabihin. Hindi dahil sa ayaw nya. Kung sya nga lang masusunod gusto nya itong ipag sigawan. Ngunit kay Deanna na nanggaling iyon. Nagalit na nga ng malaman ng mga kaibigan nila ang tungkol sa pag tira nila ulit sa bahay. What more 'tong aaminin ko kay Victor. Bahala na nga para hindi na rin ito umasa pa.
Victor: Jem? Nag hihintay ng kasagutan.
Jema: okay may sasabihin rin ako sayo.
Pagkatapos nga ng pag uusap nila ay nabalot ulit ng katahimikan ang loob ng sasakyan.
7:00pm naanduon na nga sila sa restaurant malapit sa Hospital na pinagdalhan sa bata. Nag park muna ito ng maayos saka pinag buksan si Jema ng pinto. Napaka gentleman talaga nito mabait matalino. Siguro kung hindi ukopado ni Deanna ang puso nya mamahalin nya ito. Kaso wala eh "Deanna Wong" lang talaga ang kayang mahalin ng puso nya.
Pumasok na kami sa loob. Ang ganda ng ambiance napaka romantic maging ang music ang sarap sa tenga. Kung kasama ko lang si Deanna dito siguro mag tatatalon ang puso ko sa sobrang saya. Kaso hindi (Sad). Agad naman silang dinaluhan ng crew. Pinasunod sa bakanteng upuan. Pinag hila pa sya ng upuan ng kasamang lalaki at umupo ito sa katapat nya. Nagtanong ito kung ano gustong kainin. Pinabayaan naman nya itong pumili wala rin kasi talaga syang gana kumain. Ito na nga lang pumili ng makakain para sakanila at binigay na iyon sa nag hihintay na crew.
Binasag ng lalaki ang katahimikan nila.
"About sa narinig ko kanina? Uhm, totoo ba na magkasama kayo sa...... You know what I mean. " Saan ng lalaki
" y.....yes we're back together" may pag aalinlangan.
Ngunit may pag tataka itong tumingin sa diriksyon ng pinto. Sinundan ko ang tingin nya. Nagulat ako ng makita ko ang babae na kanina ko pa inaalala. Kasama nya pala ang girl friend nito. Ngayon lang ko lang ito natitigan ng mabuti. Maganda ito mas maganda sakin, Simple at mukhang mabait kita ko kung gano nya kamahal ang mahal ko.
Hindi ko maipaliwanag ang sakit sobra pa sa sobra. Ang hirap hanapin kung saan nanggagaling ang sakit hindi ko makapa basta alam ko sa parte ng aking puso dama ko sa buo kong pagkatao. Umupo ang mga ito sa tapat ng table namin. Malayo kaunti sa'min tama lang upang hindi kami mapansin ng mga ito. Nakaharap sa dereksyon ko si Deanna. Ang saya nya dati ako lang ang nakaka gawa sakanya. Nakaka dagdag sa sakit ang musika sa loob. It's all about love, para sa taong nag mamahalan and its hurt but it suit to them, every each song ang lyrics nito and the messages lahat para sakanila. Ang sakit lang kasi ako dapat yong nanduon.
"ehem" kuha nito ng atenston sakanya.
"You know what pwede mo akong kwentuhan. Makikinig ako" pag bibigay nito ng abiso sa babae.
Ramdam ni Jema na may idea na ito sa nangyayari sakanilang dalawa ni Deanna. Kaya wala na syang nagawa kundi umamin dito.
Nag simula na nga akong mag kwento simula sa pag patawag sakanilang dalawa ng mga magulang nila ng malaman nilang ang nalalabi nilang kasal at ang huli ay ang muli nilang pag tira sa iisang buong kahit ang cold treatment nito sakanya. Kita ko ang lungkot sa mata ng lalaki. Hindi ko alam kung dahil ba ito sa sinabi kong nalalapit ko na kasal o nakikisimpatya ito sa kalagayan ko ngayon. Pero feeling ko yong dalawang nabanggit ko.
Napakabait nito saakin ewan ko ba bakit kahit alam ko na mahal nya ako. Hindi ko talaga magawang ibalik sakanya ang pag mamahal na ibinibigay nito. Tanging si Deaanna lang ang laman ng puso nya kahit ang sakit sakit na.
"why do we try to force someone to stay in our life? Why do we try to force bonds and relationships with someone who always makes us feel insignificant?" tanong ng lalaki sakanya.
Hindi ko alam kong para ba sa'kin yon o para sakanya kasi feeling ko dapat din yon itanong saakin. Hindi ko alam ang tamang isasagot ko. Kasi ako? kahit ako hindi ko rin makapa sa isip ko ang tamang sagot.
Nagsalita ulit ito. This time naramdaman ko ang sobrang sakit sa tanong nya.
"she's not good for you. She treats you like you're nothing and always puts you last. Why do you still love her?" at tumingin ito sakanya ng makahulugan.
Ang tanging alam lang nya mahal nya ang babae, mahal na mahal. Ito lang ang mag papasaya sakanya.
" Because I can talk to hundreds of people in one day but none of them compare to the smile she gives me in one minute" ngumiti ang babae at tumingin sa dereksyon ni Deanna. Mataman naman itong nakatitig sakanya. Galit ang nakita nya sa mga mata nito. Nagkatitigan sila.
Minsan pa hiniling ko na sana ako ang nasa harap mo ngayon ako ang nag papangiti sayo. Ako lang sana ang mahal mo.
Kita sa mata ng babae ang kalungkutan. Sa titigan nila ni Deanna si Jema na ang unang umiwas. Napayuko ito.
"but you look hurt" pag kumpirma ng lalaki sakanya.
"Ganon na ata kapag nag mamahal, hindi talaga maiwasan na masaktan" pag kumpirma ng babae.
"Oo nga ata, kasi ako nga matagal na rin nag hihintay. Kaso wala eh, may mahal din syang iba." Natawa ito.
Napangiti na din si Jema sa sinabi ng binata. Dahil sya dapat ang emotional pero sinasabayan pa ng lalaki.
Binago na lang ng lalaki ang usapan nila. Puros mga pag papatawa kay Jema ang ginawa nito.
Ng biglang nabago ang tumugtog. Mapanakit ito. Akmang akma sakanya
"happier" by Ed Sheeran is now playing..........
Happier"
By: Ed Sheeran
Walking down 29th and park
I saw you in another's arms
Only a month we've been apart
You look happier
Napatingin ako sa gawi ni Deanna. Totoo nga masaya na sya. Nakakatulala ang ngiti nya. Minsan pa nangarap ako muli na sana "ako na lang sya".
Saw you walk inside a bar
He said something to make you laugh
I saw that both your smiles were twice as wide as ours
Yeah you look happier, you do
Napasulyap ulit ako sa gawi ni Deanna nagkatitigan kami. Kung mababasa nya lang sakit na nadarama ko. Kahit alam lang nya. Pero hindi eh. Masaya sya na kasama ang iba. Sa isiping iyon sa pangalawang pagkakataon nag iwas ulit ako ng tingin. Hindi ko kaya na matagal syang titigan.
Ain't nobody hurt you like I hurt you
But ain't nobody love you like I do
Promise that I will not take it personal baby
If you're moving on with someone new
Cause baby you look happier, you do
My friends told me one day I'll feel it too
And until then I'll smile to hide the truth
But I know I was happier with you
Sat in the corner of the room
Everything's reminding me of you
Nursing an empty bottle and telling myself you're happier
Aren't you?
Bigla akong nagulat ng punasan ni Victor ang luha na dumadaloy na pala sa pisngi ko. Sinagot ko na lang ito ng ngiti. Wala akong ibang maisip na paraan para matakpan ang sakit na iyon.
"hindi mo deserve ang ganito sana alam mo yan" sambit ng lalaki.
"kaya ko pa naman, kakayanin ko" sagot nito sa lalaki
Ain't nobody hurt you like I hurt you
But ain't nobody need you like I do
I know that there's others that deserve you
But my darling I am still in love with you
But I guess you look happier, you do
My friends told me one day I'll feel it too
I could try to smile to hide the truth
But I know I was happier with you
Baby you look happier, you do
I knew one day you'd fall for someone new
But if he breaks your heart like lovers do
Just know that I'll be waiting here for you
Natapos na ang kanta. Nakahinga ako ng maluwag. Nakita ko na rin na parating na ang pagkain.
Ilang minuto pa nga ay dumating na ang pagkain nila. Nakita rin nya na kumakain na ang mga ito.
Tapos na silang kumain. Tapos na rin ang nasa kabing table. Hinintay na muna nila itong makaalis. Bago sila mag pasyang umalis na din. Pagkaalis ng dalawa nag hintay pa ng ilang minuto ay Binayaran na ni Victor ang Bills sa kinain nila. Pagkatapos ay nagpasya na si Jema na magpahatid sa lalaki.
Walang imikan ang dalawa habang nasa daan. Siguro'y nakakaramdam rin ang lalaki na kailangan nya ng katahimikan. Kaya naman pinabayaan na lang nito iyon.
Nakatulog ang dalaga siguro nga ay napagod ito ng sobra. Nasa tapat na sila ng bahay ngunit hindi pa ito ginigising ng lalaki. Nag hintay muna ito ng mga ilang sandali pa duon. Pinag masdan lang ng lalaki si Jema.
"sana ako na lang ang mahal mo" bulong nito sa natutulog. Ilang minuto pa ang itinagal. Ginising nya na ang babae.
"Jem we're here na" gising ng nito sa natutulog.
Agad naman nagising si Jema. Pinag buksan ito ng pinto ni Victor bago tuluyang makalabas. Nag pasalamat naman ang babae at hindi nga nag tagal umalis na ito.
Ng papasok na sana si Jema sa loob ay sya naman pag dating ni Deanna. Nagulat pa ito sa sunod sunod na busina ng nasa sasakyan. Ng maka recover ito sa pagkagulat ay binuksan nito ang gate upang makapasok ang sasakyan nito.
Pag sara ko ng gate papasok nasana ako ng hilahin ako ni Deanna at hawakan ng mahigpit ang braso ko. Paraan upang mapabalik ako.
Deanna: San ka galing? Buong araw akong nag alala sayo. Hindi ka man lang nagpaalam na aalis ka. At iniwan mo pa phone mo dito. Tapos makikita ko na kasama mo yong Victor na yon. And you look both happy pa. Ano ginagawa mo lang akong tanga? Damn Margarett!!!!! Sunod sunod na bulyaw nito sa babae.
Ramdam ko ang higpit ng kamay nya na nakahawak sa braso ko. Alam ba nya ang mga pinag sasabi nya? Kahit ako naman pinag mumukha nyang tanga ah.
Jema: a..... aray ko L.. Lo (muntik nya na namang mabigkas ang endearment nila noon) D..... Deanna n.....nasasaktan ako. Daing ko dahil sobrang sakit talaga.
Deanna: Masasaktan ka talaga kapag hindi ka nagpaliwanag. Madiin nitong sabi saakin habang nakahawak pa rin ng mahigpit sa braso ko.
Jema: S..... Sorry h.... Hindi ko s.... Sinasadya. H.... Hindi ko lang t.... Talaga napansin n.....na naiwan ko p......phone ko. Mangiyakngiyak na sabi ko
Deanna: hindi sinasadya o sinadya mo talagang maiwan. Makikita na dito ang galit sa mga mata ni Deanna sobra na ang takot ko sa panahong iyon.
Jema: h.....hindi k......ko talaga si......sinasadya. H.......hindi ko na naisip yon n....nang m.....marinig ko k.....kay Nanay H....Helen na may s...sakit si Uriel. Tuluyan ng tumulo luha ko. Bigla naman tinanggal ni Deanna ang pagkaka hawak nya sa braso ko.
Deanna: Bakit kasama mo yong lalaking yon? Si Victor ang tinutukoy nito sa mahinahong boses na.
Jema: T...... Tinawagan kase sya n...ni n....nanay Helen. K.....kase hindi daw a....ako sumasagot. Pautal utal kong sagot habang humihikbi.
Deanna: ako yong papakasalan mo tapos mas sya pa ang nakakaalam ng lahat sayo. Ako dapat ang kasama mo doon. Ako dapat Margarett hindi ang lalaking yon. Napalakas na naman ang boses ni Deanna.
Kahit sana ginising man lang ako para mag paalam hindi rin sana ako nag mukhang tanga nag isip ng kung anu-ano kung nasaan ka. Litanya pa ni Deanna.
Jema: N.....nahihiya akong g....gisingin ka. Nakayuko na ako. habang humihikbi pa rin.
Deanna: Pero sakanya hindi ka nahihiya ganon? Sabay duro nya saakin.
Jema: hindi sa ganon. Pag papaliwanag ko dito
Deanna: ganon yon!
Jema: sabi mo kasi walang dapat maka alam ng tungkol sa'tin. Kaya nagdalawang isip rin ako kung gigisingin ka. Kasi sabi mo walang dapat maka alam. Sabi ko habang naka yuko.
Hindi na ako nakapag pigil. Nasabi ko na ang mga salitang iyon. Totoo naman ayaw nyang malaman na nag sasama kami sa iisang bahay. Kung sasama sya saakin alam kong tatanungin sya ni nanay.
Deanna: pumasok kana sa loob. Narinig kong utos nya.
Binuksan ulit ni Deanna ang gate. Papasok na ito ng kotse ng mag tanong ako.
Jema: S......san ka p.....pupunta? Takot ngunit nagawa kong magtanong.
Deanna: wag mo na akong hintayin. Tanging sagot nito sa'kin.
Pumasok kana! Ma awturidad nitong sambit.
Pumasok na nga ako sa loob. Dumiretso ako sa kwarto namin. Hindi pa rin maubos ang luha ko. Nakakainis naman to ayaw matapos. Pagod na ako umiyak ayaw ko na.
Humiga ako sa kama ko. Patuloy lang ako sa pag iyak. Hindi ko rin naman kayang pigilan. Tumagal pa ako sa ganoong posisyon. At ng maubos na ang lahat ng luha ko. Naagod rin ata ang mga mata ko. Nag tungo na ako sa cr para maligo.
Kailangan nyang mag linis rin ng katawan. Ginawa nya na ang mga ginagawa nya bago matulog. Agkatapos niyon ay humiga na nga sya. Ayos tumulo na naman ang luha nya. Naalala na namn kasi nito ang eksena kanina mula sa restaurant kung paano nakita nyang masaya si Deanna at ang pag bulyaw sakanya.
Hindi nga nya namalayan nakatulog na sya na may luha sa mga mata nya.
Hi guys sana magustuhan nyo. Salamat sa nag babasa. Sana po meron 😉. Enjoy po and Godbless 🤗
PS: ang cute ng bahay sa "One Great Love" yon yong bahay dito sa story kaibahan nga lang yong bahay dito ni Deanna at Jema pa letter "U", ang galing lang meron pala talagang ganon. Hahahaahha yon lang bye 👋