Heb je ooit gehoord van deze show genaamd "The Loud House"? Het is een serie waarin een gemiddeld kind, Lincoln Loud, moet overleven in een gezin van tien zussen. Ja, die show. Welnu, wat als ik je vertelde dat ik een onuitgebrachte, donkere aflevering vond? Nou, het overkwam me een paar dagen voordat ik dit schreef.
Het is een beetje een lang verhaal. Ik was aan het surfen op het web en vond deze website van geborgen media die bekend staat als "Digitale fossielen". Het was een website met vreemde, verloren gegane media die zowel telefoontjes, veiligheidsbeelden, afbeeldingen, verwijderde scènes van films, enz. Waren. Ik had belangstelling voor vreemde, verloren stukken van de media, dus ik was nieuwsgierig genoeg om uit te checken deze website. De links zijn als "Fossil -" gerangschikt en vervolgens gevolgd door een hoofdletter of een korte zin met een paar cijfers. Deze woorden of zinnen waren soms onzinnig en niet gerelateerd aan de vermelding op de website, en soms klopten ze. Bijvoorbeeld, Fossil - DOG 807 , Fossil - HELP 9482, en Fossil - DO NOT LOOK 370.
Sommige vermeldingen op de website waren enigszins verontrustend. Bijvoorbeeld een opname van een kat die met een dode vogel speelt, of een nieuwsbericht van een kind dat vermist wordt op een verlaten speelplaats.
Ik weet niet hoe de website deze verloren media heeft teruggewonnen, maar het had bijna alles dat het in handen kon krijgen. Ik bleef daar echter stil over. Ik werkte hoe dan ook niet op de website. Maar toen ik naar binnen scrolde na het zien van een aantal inzendingen, vond ik iets dat mijn aandacht trok.
Fossiel - LOUD 11
Het was nogal interessant. Het had een woord dat me deed denken aan degenen van vroeger die gerandomiseerd waren, maar het had erachteraan . Het deed me denken aan Lincoln hard, dezelfde 11-jarige jongen uit de show waar ik net eerder over sprak. Ik klikte op de link en zag deze beschrijving van het item. De beschrijving zei het volgende:
Dit is een verloren aflevering van The Loud House, getiteld 'Enough Is Enough'. Het moest de finale van het derde seizoen zijn, maar werd gesloopt nadat de productie was voltooid. Chris zal op dit moment nog een seizoen 3 finale plannen. Deze vervanging is echter redelijk. Deze aflevering was verloren omdat ze te verontrustend en duister was voor de serie. Als je een fan bent van The Loud House, moeten we je vertellen dat dit geen grap is. Kijker discretie wordt geadviseerd.
Loud11.png
Screenshot. De link werkte niet.
Ik was nieuwsgierig. Ik vroeg me af waarom dit zou zijn, voor een show als The Loud house om zo'n aflevering als deze te hebben. Dus nadat ik het had gedownload, begon ik de aflevering.
Toen de aflevering begon, werd de gebruikelijke intro gespeeld. Tot nu toe was er niets aan de hand. Aan het eind ging niemand naar de bank om naar de tv te kijken. Het deed niet alsof ze daar ook waren, dus Lily's "poo poep!" was niet aanwezig. Een ander ding dat verkeerd was, was dat het eindlogo besmet was met de kleur van pastelrood in plaats van oranje. De website maakte geen grapjes. Er was absoluut iets mis met deze aflevering.
De titelkaart had een zwarte achtergrond met witte mist die links ervan vloeide, met gecentreerde tekst die zegt "genoeg is genoeg". De onderste bellen hieronder laten zien wie de aflevering ook heeft gemaakt. wat hetzelfde was als de eerste twee seizoenen. De muziek was een laag, rommelend geluid dat een beetje ambient was, iets dat je misschien hoort in een horrorspel.
De aflevering begon met het buitenaanzicht van het huis, zoals het soms deed. De muziek was afwezig, zoals het begin van "Brawl in the family". Het sneed naar Lincoln om naar de televisie te kijken, in plaats van videogames te spelen zoals hij gewoonlijk doet. Hij was gewoon aan het chillen.
"Haat je niet gewoon het leven met 10 zussen? Nou ja, soms wel." Hij zei. Ik zag zijn glimlach ondersteboven keren. "Maar in zeldzame gevallen ga ik iets te ver. Ik zou willen dat ze me met rust zouden laten, maar ik kan ze geen pijn doen, zij zijn mijn broers en zussen! Ik wil ze houden, maar de dingen die ze doen zijn als een tegenvaller voor mij. " Lincoln klonk hier iets ernstiger dan normaal.
"Hey broer!" Zeide Luan, terwijl ze naast Lincoln verscheen in de volgende opname. "Wat zei vogelbekdier voor het verlaten van de bar? Leg het op mijn rekening!" Lincoln fronste toen ze lachte. "Ja, Luan, behoorlijk gek ..." "Wil je mijn bloem ruiken?" 'Ik val niet voor ...' Luan's bloem spoot water op Lincoln's gezicht voordat hij kon afmaken wat hij zei. "Oké, Luan, dat is ..." "Wil je wat van mijn bananenroomtaart?" Vroeg Luan voordat hij het op Lincoln's gezicht dichtsloeg.
Ik vroeg me af waarom de beschrijving zei dat deze aflevering te donker was. Luan maakte zoveel grapjes dat ik het de aflevering dommer maakte dan grafisch. Lincoln hield zijn mond vol van ontevredenheid. "Stop Luan, je bent niet grappig." "Hoe noem je een jongen die helemaal wit is? ... Een meeljongen!" Luan lachte een beetje, maar een keer later schoof Lincoln zijn hand van zijn gezicht en onthulde zijn woedende ogen.
" Genoeg ... is genoeg ..." zei Lincoln woedend terwijl hij Luan bij haar schouders greep. "Wauw, mooie grip, maat! Je schouder werkt op de sportschool!" Luan lachte om haar kleine grapje.
Toen gebeurde er iets. Het bracht me terug naar het schot van Lincoln. Het voelde alsof ik werd geraakt door een trein. Vlak nadat Luan om haar kleine grapje had gelachen, sloeg Lincoln haar hoofd tegen de muur, waardoor ze haar kneep en haar knock-out sloeg. Een lage achtergrondstemming die op de achtergrond wordt gespeeld. Lincoln hapte naar adem en staarde naar de spleet in Luans hoofd en toen naar haar paarsgekneusde, onbewuste lichaam. Hij keek angstig in zijn handen. "Wh ... Wat heb ik gedaan? ... Ik heb nog nooit zoiets eerder gedaan ..." Hij keek terug naar Luan. "Maar dit ... zorgde ervoor dat ik me zo levendig voelde ... Om een of andere reden heb ik het nog nooit zo goed gevoeld ... ik weet precies wat ik moet doen ..."
Het sneed 3 seconden naar zwart, overgaand op Lori sms'en op haar telefoon, mogelijk naar Bobby. "Hé Lori, kun je me naar de stripwinkel brengen?" "Ugh, doe het gewoon zelf of pak je moeder, Lincoln." Lori verliet de kamer, waarvan ik aannam dat hij naar de badkamer moest gaan, en Lincoln keek naar haar telefoon die ze binnenliet, in hetgezicht van zijn geplande afwezigheid. Een keer later zag Lori haar kamer binnenkomen toen ...
Een screencap van de aflevering, die laat zien wat er met Lori is gebeurd.
"LINCOLN, LAAT JE MIJN TELEFOON LOSKOMEN, RECHTER N-" Lori werd door haar telefoon op het hoofd geslagen, omdat het brak met het breken van glas. Lincoln liep naar haar lichaam toe en keek op haar neer. "Dit is voor het breken van mijn VR-console, tiener snotneus." Zei Lincoln met stille woede terwijl het sneed naar Lori's levenloze lichaam. Haar telefoon was verbrijzeld, met stukjes glas verspreid over haar gezicht, op sommige plaatsen doorgesneden. Ze bloedde
in haar gezicht op waar ze was gesneden. Ik was geschokt toen ik zag dat het middelste kind zo'n moordpartij als deze voortzette. "Waarom is dit gemaakt?" Ik bedacht me. Het sneed naar zwart, nog maar eens, om over te schakelen naar een andere scène, die plaatsvond in de achtertuin.
"Hé Lincoln, wil je worstelen?" "Natuurlijk, waarom niet, Lynn? Ik wed dat ik deze keer win!" Ik wist dat dit geen worstelwedstrijd zou worden, maar ik bleef kijken om te zien waar het zou gaan. Terwijl Lincoln worstelde met Lynn, stapte hij achter haar aan en kort daarna sneed hij Lynns ogen dicht. "Kom op me af -" Lynn's verwachting werd ingekort toen ze niet alleen haar ogen verbreedde, maar ook de mond snoerde. Ik wist dat er iets fout ging. Het donkere deuntje werd luider. Het sneed weg van de close-up om te laten zien dat Lincoln haar 13-jarige zus van achteren verstikte. Niet alleen dat, maar de animatiekwaliteit veranderde in een stijl die erg op die van King of the Hill leek. Het zag er zo schokkend uit dat het er niet zo cartoonig uitzag als voorheen. Ik keek toe terwijl Lynn de handen van haar broer vasthield om zich los te maken. Het was nutteloos voor haar om te ontsnappen. Het sneed naar het gezichtspunt van Lynn toen ze zich omdraaide, oog in oog met Lincoln.
Toen voelde het alsof ik flauw zou vallen. Lincoln's gezicht zag er op dit moment dreigend, koud en bezeten uit. Zijn ogen waren bloeddoorlopen, zijn pupillen waren groter en zijn huid was een beetje donkerder. De animatie ging op dit punt terug naar de normale stijl, maar zijn gezicht was nog steeds zeer gedetailleerd. In Lincoln's leerlingen was de weerspiegeling van zijn verstikkende zus, Lynn. Ik keek geschokt toe hoe haar zicht wazig werd en haar oogleden open en dicht gingen. Tegen de tijd dat ze haar ogen dicht had, was ze klaar. Het was voor haar afgelopen. De sombere muziek stopte.
Het volgende schot ging naar Lincoln, zittend in het donker, met Lynns lichaam naast hem. Een ander laag deuntje gespeeld. Lincoln keek naar het lichaam van zijn broer met een plompe blik op zijn gezicht. Na 30 seconden sprak hij.
' Slaap maar, Lynn, je bent vrij. ' Ik kreeg rillingen toen hij die woorden uitsprak. Lincoln had het begeven en hij was niet langer de man met een plan. Hij was nu een corrupte ziel. "Ik vraag me af wie de volgende is voor de bijl ..." Hij vroeg zichzelf af, terwijl hij opkeek. Met een planningsglimlach kwamen er gedachten bij hem op. De video werd plotseling zwart en wit. Lincoln trok Leni dichter naar zich toe met een schaar in zijn hand en keek Lola met een vleermuis in de hand. Hij zag Luna's gitaar op haar gezicht slaan en Lucy in brand steken. Het sneed daarna zwart.
Een regel met witte spelling in hoofdletters "EEN WEEK LATER" vervaagde na 5 seconden. Het was duidelijk dat een week voorbij was. Het was weer nacht toen de tekst en het zwarte scherm vervaagden. Lincoln staarde naar de lichamen van zijn nu overleden zussen, die onder zijn bed lagen. Om een paar van hun loterijen te benoemen, verslikte Lily zich op wat naar ik aanneem een klein speeltje is, en Lola werd meerdere keren in het gezicht gesneden. Ik ga echter niet in de rest van de zussen kruipen. "Mijn taak is voltooid, alles wat ik nodig heb is nog een ... maar wie is het? ..." zei hij terwijl hij rondkeek.
"Ja ... ik moet het zijn ... er is iets dat ik moet doen." Zei Lincoln terwijl hij naar beneden keek. Toen het 10 seconden lang zwart werd, leek Lincoln nu aan het plafond te hangen, zijn rug draaide zich tegen de camera. Ik voelde me verbijsterd. Alle luide broers en zussen zijn dood, allemaal omdat Lincoln had geknapt. En het is allemaal tot op dit moment opgebouwd. Lincoln moest zichzelf doden, om zich bij zijn zussen te voegen.
Nou ja, niet al haar zussen. Vlak na een stille 12 seconden stapte Luan langzaam uit Lincolns bed en hijgde zwaar. Het was een opluchting dat ze niet stierf. Zoals ik al lang geleden zei, ze was knock-out, niet dood. Haar wonden waren nog steeds aanwezig. Ze was een beetje bleek en iets meer bloed was van haar gezicht af, maar niet helemaal. Ze keek naar Lincoln en terug naar haar zussen, die nu levenloze lijken waren. " Dit is geen grapje. " Zei Luan zachtjes terwijl ze getuige was van haar eerste massamoord. Ze stond even stil voordat ze naar buiten hinkte, mogelijk om de ouders te vertellen wat er was gebeurd. Naderhand pande de camera langzaam naar Lincolns ophanglichaam.
Het vervaagde tot zwart, wat het einde van de aflevering aangeeft. De aftiteling had een spookachtig, ambient deuntje, en de achtergrond was dezelfde witte mist van de titel kaart-zwarte achtergrond en ging naar links, maar het duurde iets langer. Toen de credits stopten, werd het scherm zwart en een echo-achtig hoog nummer klonk ongeveer 12 seconden lang. Het gaf me de willies. Na afloop was de aflevering eindelijk afgelopen.
Er vielen nog steeds vragen door mijn hoofd. Waarom is dit gemaakt? Wat heeft ertoe geleid dat Chris Savino, de maker van de show, dit heeft gemaakt? Deze aflevering moest iets hebben, ik wist gewoon dat het moest. Ik probeerde wat onderzoek te doen naar deze bepaalde aflevering, maar er werd niets gevonden over deze specifieke aflevering. Ik ging naar bed na 25 minuten nutteloos onderzoek, omdat geen enkele andere website iets van de aflevering had.
Ik had nog steeds enkele nachtmerries over die aflevering. Lincoln, die daar stond met zijn koude, boze, bloeddoorlopen ogen en overdreven gedetailleerd gezicht. Hij deed niets. Hij zag me net terwijl ik sliep. Ik deed altijd mijn lichten aan nadat die nachtmerries plaatsvonden. Ik wilde niet dat hij me wurgde, me tegen de muur sloeg, wat hij ook kon doen om mijn leven te beëindigen. Ik ben een week niet teruggegaan naar Digital Fossils vanwege die aflevering. Dat betekende nog niet dat ik er klaar mee was. Ik hoop alleen dat ik ooit wat informatie over deze aflevering zou vinden, zoals Wie heeft het idee voor deze aflevering voorgesteld. Hier was echter de echte vraag:
Hoe zijn ze weggekomen met het maken van zo'n verschrikkelijke episode?
Zodat iemand het kan repareren!
wereld herstellen; herleven: Iedereen; slogan = TSRITWFIXESEVERYTHING;