In 1984 was er een oude dame die alleen woonde in een herenhuis met 2 verdiepingen. De vrouw was vanaf de taille verlamd en zat in een rolstoel. Ze was volledig onbeweeglijk en kon niet voor zichzelf zorgen. Sinds de dood van haar man had ze een verpleegster die haar elke dag zou bezoeken om te helpen met verschillende taken.
Wat het nog moeilijker maakte, was het feit dat de twee verdiepingen van het huis alleen waren verbonden door een oude trap binnen. Als de oude dame tussen de twee moest gaan, zou de verpleegster haar moeten oppakken en haar tengere lichaam als een baby moeten dragen, op en neer de trap op.
Op een dag ontving de politie een razend telefoongesprek van de oude weduwe. Er was een moord gepleegd. Omdat de politie-eenheden destijds schaars waren en de moordenaar al het toneel was ontvlucht, werd slechts één detective uitgezonden om het verslag van de eerste plaats delict uit te voeren.
Toen de detective arriveerde, vond hij de verpleegster op de grond liggen in een plas bloed. Haar armen en benen werden in vreemde hoeken uitgespreid en haar keel was eruit gerukt. De oude dame zat in haar rolstoel boven aan de trap en keek hem aan, stil en stil, schijnbaar in shock. Hij kon haar meteen als verdachte uitsluiten, vanwege haar onvermogen om de trap op en af te gaan, en omdat ze daar opgesloten zat toen de moord plaatsvond. Het was vergelijkbaar met de dood van haar man vele jaren geleden, die in zijn slaap op de bank beneden was gestikt.
De rechercheur trok zijn handschoenen aan, nam foto's, spoelde naar bewijsmateriaal en bedekte het lichaam totdat de lijkschouwer later arriveerde - alle routinezaken. Hij zocht alle kamers beneden op zoek naar aanwijzingen en vroeg de oude dame of hij naar boven kon kijken. Ze drong erop aan dat ze de hele tijd boven was en dat niemand anders dan haar daar die dag was geweest, maar hoe dan ook, de rechercheur bestegen de trap waar ze aarzelend opzij liep.
Voorbij de trap was er een smalle gang met drie gesloten deuren erlangs. Hij controleerde achter elk van de deuren, de lege slaapkamer - niets, de badkamer - niets. Hij werd angstig terwijl hij langzaam naar de laatste slaapkamer liep waar de oude vrouw sliep. Hij opende het en alles zag er normaal uit. Een bed, een kledingkast en een nachtkastje met een lamp. Hij keek met afschuw naar elke wand van de kamer, want het was niet wat hij ontdekte, maar het was wat hij niet ontdekte waardoor hij dood op zijn spoor bleef staan en langzaam zijn pistool in zijn holster reikte. Het was een detail zo klein dat ze het volledig over het hoofd hadden gezien tijdens het laatste onderzoek naar de dood van de man.
Er was geen telefoon boven.
De rechercheur haalde zijn pistool tevoorschijn en snelde de gang door. Toen hij boven aan de trap kwam, vond hij alleen een lege rolstoel.