I Want To Be A Vampire
Er was een tienerjongen genaamd Lorcan die zei dat hij een vampier wilde worden. Iedereen dacht dat hij gewoon op zoek was naar aandacht. Hij had geen vrienden. Alle kinderen op school waren bang voor hem.
Hij zag er vreemd uit en zijn hoofd leek te groot voor zijn lichaam. Hij was onnatuurlijk dun en zijn ogen waren verzonken en hadden donkere kringen om zich heen. Zijn wangen waren hol en zijn huid was dodelijk bleek. Hij kleedde zich in zwart van top tot teen. Hij droeg een lange zwarte trenchcoat die op een cape leek.
Toen de andere kinderen aan het sporten waren, zat Lorcan in de hoek van het schoolplein, verdiept in een van zijn boeken. Hij verzamelde boeken over vampiers, duivelsaanbidding en satanische rituelen. Hij las ze telkens opnieuw, koortsachtig onderstrepend passages en aantekeningen maken.
Er zweefden altijd vreemde geruchten over hem rond in de buurt. Sommige jongere kinderen beweerden dat ze hem een hond hadden zien vermoorden en het bloed ervan hadden mogen drinken. Anderen zeiden dat hij katten in de buurt zou ontvoeren en ze naar huis zou brengen, zodat hij er vreemde experimenten op zou kunnen uitvoeren.
Zijn ouders waren doodziek over hem. Zijn vreemde gedrag maakte ze zenuwachtig en ze wisten niet wat ze met hem moesten doen. Ze brachten hem naar dokters en psychiaters, maar niets deed er goed aan.
Op een avond vond zijn moeder enkele van zijn boeken. Toen ze zich realiseerde dat ze over satanisme gingen, was ze geschokt en gooide ze in het vuilnis. Lorcan klaagde of protesteerde niet, maar toen zijn ouders naar bed gingen, sloop hij naar beneden en ging naar buiten om zijn geliefde boeken uit de prullenbak te halen.
De volgende dag maakte hij een groot gat in het plafond van zijn kledingkast. Het was zijn geheime doorgang en hij liet hem onopgemerkt de zolder opkruipen. Hij bewaarde al zijn boeken, veilig voor nieuwsgierige blikken. De zolder werd zijn geheime plek.
Hij construeerde zelfs een geïmproviseerd altaar en versierde het met satanische symbolen, omgekeerde kruisen en ruwe tekeningen van de duivel. Op een avond brak hij de plaatselijke kerk binnen en stal een zilveren kelk en enkele communie-wafels. Hij bracht ze naar huis en plaatste ze op zijn altaar.
Overdag was Lorcan slaperig en sloom, maar 's nachts zou hij tot leven komen. Terwijl zijn moeder en vader sliepen, zou hij blootsvoets door het huis kruipen, in een poging niet het minste geluid te maken. Soms kruipte hij geluidloos de slaapkamer in en ging over hen staan kijken naar hun vredige sluimering.
Op een dag gaf de leraar iedereen in de klas een opdracht. Ze moesten een opstel schrijven met als titel 'When I Grow Up'. De leraar vroeg of iemand zijn opstel hardop wilde lezen en Lorcan stak zijn hand op. Hij ging voor het schoolbord staan met een verfrommeld vel papier en schraapte zijn keel.
"Als ik groot ben," begon hij, "wil ik een vampier worden."
De andere kinderen rolden met hun ogen en giechelden. Lorcan was zo opgewonden dat het papier in zijn handen trilde.
"Ik wil in een kist slapen," vervolgde hij. "Ik wil mezelf omringen met de dood. Ik wil mezelf toewijden aan het kwaad en wraak nemen op al mijn vijanden. Ik zal mijn ziel overgeven aan satan en hem accepteren als mijn heer en redder ... "
"Dat is genoeg, Lorcan!" Kwam de leraar tussenbeide.
Lorcan negeerde haar en zijn stem werd luider. Geen van zijn klasgenoten giechelde nu.
"Ik wil het bloed van kleine jongens en meisjes drinken en voelen dat het door mijn aderen stroomt. Ik wil mijn tanden in het zachte vlees van mijn slachtoffers laten zakken en voelen hoe hun hete bloed in mijn keel druppelt ... "
"Stop ermee, Lorcan!" Riep de leraar. "Ga zitten!"
"Ik wil ze open rukken, hun ingewanden eruit trekken en zich in hun eigen ingewanden laten stikken. Ik wil elk levend wezen vernietigen. Ik wil de wereld verbranden. Ik wil iedereen vermoorden die mij voor de gek hield ... "
De leraar viel op hem af en greep het papier uit zijn handen. Lorcan klauwde naar haar en schreeuwde als een gek ding. Terwijl ze hem bij de nek greep en hem naar het kantoor van de directeur voerde, riep hij: "Ik wil een vampier worden! Ik wil je allemaal vermoorden! IK WIL JE ALLEN DODEN! "
Lorcan werd geschorst van school en zijn ouders moesten een ontmoeting met de leraar en de schooldirecteur. Daarna zag iedereen hem als een havik. Buren zouden hun kinderen van de straat halen als ze hem zouden zien aankomen. Geruchten verspreidden zich snel over hem en niemand wilde iets met hem te maken hebben.
Op een dag werd een jongetje dat in de buurt woonde vermist. Zijn ouders zochten naar hem, maar hem was nergens te bekennen. Het was alsof hij in de lucht was verdwenen. De politie werd gebeld en ze klopten op elke deur in het gebied met vragen.
Een officier ondervroeg Lorcan en merkte dat hij erg nerveus was. De politieman had een slecht gevoel over de tiener en hij stond erop om met zijn moeder en vader te praten. Lorcan's ouders lieten de politieman binnen en spraken af om hem het huis te laten doorzoeken. Lorcan werd nog nerveuzer.
De politieagent doorzocht de kamer van Lorcan, maar vond niets verdachts. Toen opende hij de kast en zag een gat in het plafond. Toen hij zijn hoofd door het gat stak en naar de zolder keek, werden zijn ogen begroet door een gruwelijk gezicht. Later zou hij zeggen dat dit het meest verontrustende was dat hij ooit in zijn leven had gezien.
Het lijk van de vermiste jongen hing aan het dak. Zijn armen en benen waren in de vorm van een crucifix aan de spanten van de zolder verbonden. Onder hem was een satanisch altaar, omringd door boeken over duivelsaanbidding. Op het altaar was een zilveren kelk, gevuld met bloed.
De politieman klauterde naar beneden en trok het alarm aan. Hij schreeuwde om zijn collega's en toen hij hen vertelde wat hij had gezien, begonnen ze wanhopig naar Lorcan te zoeken, maar de tiener was nergens te bekennen. Zijn ouders hadden geen idee waar hij was.
Politieagenten op straat zwoeren dat ze niemand het huis hadden zien verlaten. Niemand kon enig spoor van de tienerjongen vinden. De politie was verbijsterd. Ze wisten zeker dat de jongen onmogelijk ontsnapt kon zijn zonder opgemerkt te worden. Het was een compleet mysterie.
Later herinnerde een van de officieren zich nog dat hij getuige was van iets vreemds. Hij zei dat vlak nadat alle commotie was begonnen, hij dacht dat hij iets uit een van de ramen boven zag vliegen. Hij sloeg met zijn vleugels en verdween in de nacht.
Hij dacht dat zijn ogen hem parten speelden, maar hij had kunnen zweren dat het een grote zwarte knuppel was.
Opmerking: dit verhaal was eigenlijk geïnspireerd door een moord in het echte leven die in 1973 in Ierland plaatsvond. Een jonge jongen genaamd John Horgan werd vermist. Toen de politie het onderzocht, begonnen ze de tienerjongen die naast haar woonde te vermoeden. Ze doorzochten zijn huis en op zijn zolder ontdekten ze het lijk van de jongen. Hij was in een crucifiction-pose vastgebonden aan de dakspanten van de zolder. Onder hem bevond zich een altaar, een zilveren kelk en enkele satanische boeken. Natuurlijk veranderde de tienerjongen in het echte leven niet in een vampier en ontsnapte. Hij werd gearresteerd en naar de gevangenis gestuurd voor zijn vreselijke misdaad.