Mijn naam is Dasha en ik wil je een verhaal vertellen over mijn laatste vriendje. We hebben elkaar op de universiteit ontmoet. We liepen elkaar per ongeluk tegen in de gang. Hij vroeg me met hem een kop koffie te drinken en ik stemde daarmee in. Hij vertelde me dat zijn naam Norman was. We hebben het hierover gehad en dat. Hij was knap en geestig. Ik voelde me erg tot hem aangetrokken en al snel waren we aan het daten.
Norman was een erg gevoelige en zorgzame man, niet zoals mijn vorige vriendjes. Het was alsof hij van een andere planeet kwam. Hij was altijd geïnteresseerd in wat ik wilde, altijd bezorgd om mijn behoeften, maar tegelijkertijd was hij erg mannelijk. Ik voelde me veilig bij hem.
In het begin ging alles prima. Het was mijn vriend's verjaardag en onze hele groep verzameld in een bar om te vieren. Ik was opgewonden omdat ik Norman had gebracht en ik hem aan iedereen wilde voorstellen. Zittend aan tafel hadden we plezier, drinken en lachen. Toen gingen een paar jongens naar buiten om te roken en Norman ging met hen mee. Ze waren vijf minuten weg en toen ze terugkeerden, werd ik benaderd door mijn vriend Simon.
"Dasha, ik denk dat er iets mis is met deze Normandische jongen," zei hij.
"Wat bedoel je?" Vroeg ik.
"Nou, hij is een beetje vreemd. Hij begon over zijn moeder te praten en zei heel rare dingen. Toen begon hij zonder reden te giechelen als een idioot. Hij is niet normaal ... "
"Norman? Niet normaal? Weet je het zeker? "Zei ik.
Natuurlijk sprak ik er met Norman over, maar hij ontkende alles. Hij zei dat mijn vrienden gewoon jaloers waren op onze relatie en ze probeerden een wig tussen ons te drijven. Ik geloofde hem, vooral omdat Simon me ooit op een date had gevraagd en ik hem moest afwijzen. Het was mogelijk dat hij me gewoon wilde afzetten tegen Norman en van zijn competitie af wilde.
Maar hoe meer tijd ik met Norman doorbracht, hoe meer ik begon te merken wat vreemd gedrag. Soms kreeg hij een ver weg blik in zijn ogen en zweeg een paar minuten. Dan begon hij weer te praten alsof er niets was gebeurd.
En hij begon me te bellen ... "Mama".
Ik verdroeg zijn kleine excentriciteiten, omdat al het andere in de relatie geweldig was. En toen gebeurde er iets. Het was als een donderslag bij heldere hemel. Op een dag heeft hij me gekidnapt.
Wij bij mij thuis en mijn ouders waren buiten. Ik ging naar boven om iets te halen. Plotseling voelde ik dat hij me van achteren pakte en hij legde een zakdoek over mijn neus en mond. Het was doorweekt in een soort van chemische stof en binnen enkele seconden verduisterde ik het.
Toen ik wakker werd, zat ik in een armoedig appartement met een vuile vod in mijn mond gestopt. Mijn armen en benen waren aan het bed vastgemaakt en ik had vreselijke hoofdpijn. Norman kwam binnen. Hij legde zijn vinger op zijn lippen en trok de doek uit mijn mond. Ik schreeuwde meteen en Norman sloeg me heel hard over het gezicht.
"Waag het niet om te huilen," gromde hij. "Mijn moeder heeft nooit gehuild ... OK?"
Hij maakte mijn handen los en keek me vernietigend aan. Hij vertelde me dat als ik probeerde weg te lopen, het alleen maar erger zou worden. Norman nam me mee naar de keuken en zette me neer aan de tafel. Hij legde een bord eten voor me neer en zei dat ik moest eten. Al die tijd hield hij een seconde zijn ogen niet van me, dus deed ik gewoon wat mij werd gezegd.
Toen ik Norman in de ogen keek, zag ik dat hij een complete psychopaat was. Hoe kon ik dit eerder niet in hem hebben gezien? Hij glimlachte naar me, alsof alles normaal was.
'Hoe gaat het met je werk, mammie?' Vroeg hij.
Ik had geen andere keuze dan met hem te spelen.
"Alles goeds," antwoordde ik.
'Dus we gaan volgende week samen op vakantie?'
"Natuurlijk," mompelde ik.
'Oh trouwens, iemand heeft me verteld dat je een nieuwe man in je leven hebt, mammie. Dat is niet waar, toch? Dat zou je me niet aandoen, zou je mama zijn? '
Ik zag hoe boos hij naar me staarde.
"Nee", antwoordde ik.
"Nou, ik wist dat het niet waar was," grijnsde hij. "We hebben niemand anders nodig. We zijn gelukkig samen, alleen ik en jij. "
Nadat ik klaar was met eten, nam hij me mee naar de slaapkamer en dwong me op bed te gaan. Hij bond mijn handen vast, stopte een prop in mijn mond en vertrok.
Dit was hoe mijn nachtmerrie begon.
Soms bleef Norman heel lang bij me en vertelde me hoe het ging met de universiteit. Hij noemde me altijd 'mama' of 'mama'. Ik ging mee, omdat ik bang was voor wat hij zou doen als ik me verzette. Als ik een fout maakte, zou hij me vreselijk slaan.
Ik zat 6 hele dagen in dat groezelige appartement vast. Mijn kamer was altijd afgesloten en er was geen klok, dus ik moest raden hoe laat het was. Norman zou komen en gaan. Ik weet niet waar hij het geld vandaan heeft, maar hij heeft me altijd eten en snoep gebracht. Hij zei: "Ik hou van mijn moeder en ik wil haar gelukkig maken. De beste vriend van een jongen is zijn moeder. '
Ik wist dat dit niet kon doorgaan. Mijn ouders en mijn vrienden waren waarschijnlijk ziek. Ik vroeg me af of ze al contact met de politie hadden opgenomen. Ik vroeg me af of iemand naar me op zoek was. Op een keer probeerde ik met hem te redeneren. Ik probeerde uit te leggen dat ik niet zijn moeder was en hij moest me laten gaan, maar hij sloeg me weer als een gek.
Op de zesde dag maakte Norman me wakker zoals gewoonlijk en vertelde me dat hij uit ging om ons ontbijt te kopen. Ik hoorde de voordeur dicht en ik begon mezelf te bevrijden. Ik voelde dat ik mijn rechterhand een beetje kon bewegen. De touwen waren niet erg strak.
Het duurde ongeveer twintig minuten, maar het lukte me om het gratis te maken. Ik maakte mezelf snel los en snelde naar de deur, maar natuurlijk was ik stevig opgesloten. Ik keek uit het raam. Ik was op de vijfde verdieping.
Ik pakte een stoel en gooide die naar het raam. Met een luide knal brak het glas en de stoel landde buiten op de stoep en raakte bijna voorbijgangers.
Ik leunde uit het raam en schreeuwde het uit mijn lijf: "Help me! Hij gaat me vermoorden! Helpen! Hij is een psychopaat! '
En toen zag ik hem.
Norman stond op straat met een tas in zijn hand en keek me aan. Door de blik in zijn ogen wist ik dat het enige wat hij wilde nu was om mij te vermoorden. Mensen verzamelden zich onder het raam, dus mijn gekke vriendje draaide zich gewoon om en rende weg.
Tien minuten later arriveerde een politieauto. De officieren braken de deur af en redden me. Ik zal de blik in de ogen van mijn ouders nooit vergeten toen ze me naar huis brachten. Ik heb de rest van de nacht ongecontroleerd geweend.
Het bleek dat de politie al op zoek was naar Norman. Hij was op de vlucht voor de autoriteiten, lang voordat hij me ontmoette. Hij werd gezocht voor een dubbele moord. Zijn naam was niet eens Norman, het was Ed en hij was eigenlijk 30 jaar oud. Hij had een verleden van geestesziekte en was het grootste deel van zijn leven in en uit gekkenhuizen geweest.
Twee jaar eerder woonde hij bij zijn moeder. Hij was volledig geobsedeerd door haar. Zijn moeder was verkering met een man en zij bracht hem op een avond mee naar huis. Toen Norman ze samen ving, vloog hij in een gewelddadige woede. Hij sloeg ze allebei dood met een hamer en verdween toen gewoon.
Ik hoop dat de politie hem spoedig zal vinden, want totdat ze dat doen, ben ik te bang om mijn huis te verlaten. Als je mijn advies wilt ... Wees voorzichtig met wie je date!