Kabanata 21.
Flame
As I look at her, I just can't take my eyes off her. Everytime I saw her long hair flawlessy landed on her back, being blowned by thin air, it reminded me of my aunt. She was my mom's older sister, but they are not blood related. Her hair made me think of her from time to time. Umiling na lang ako. Aunt Faxara's death anniversary is fast approaching, maybe it's because of that. Kaya ko siguro siya naalala.
"She looks beautiful when she laughs." Wala sa sarili akong napangiti sa naging komento ni Aerus. She's indeed beautiful. Sa tuwing tumatawa siya'y parang lumiliwanag ang paligid at namumukadkad ang bulaklak.
"And Savanah's expression is epic!" natutuwang anas ni Vexus habang pumapalakpak pa. I look at her opponents reaction. Hindi nga maipinta ang mukha nito.
"This girl, is she the one you've been talking about, Phairro?" Tumango naman ito sa naging tanong ni West.
"The girl you whipped multiple times but won't even shed a tear? What an interesting woman." East whispered as he look at her.
They are West and East Carlton, twins and look very much alike. The only difference is that, West has a small mole near his left cheek. Magkapareho man sila ng mukha, makikilala mo rin naman kaagad sila. East is the aggressive one. Maangas siya't pikunin, madali rin uminit ang ulo. West is the exact opposite of him.
Both are Frost's cousin too. Ang kanilang ina ay kapatid ng ina ni Frost. Maging si Phairro ay pinsan rin nila.
"No wonder she's the Institute Regent. May ibubuga talaga siya." ani naman ni Rex. He's Rock Rexter Walker, nag-iisang pinsan ni Vexus.
"Akala ko talaga nakontrol na ni Savanah ang emosyon niya." I murmured.
I saw Frost smirk. Saglit akong napatingin sa kaniya. Tahimik lang siyang nanonood pero para bang may nakikita siyang hindi namin nakikita. Binalik ko ang tingin ko kay Flare at kasalukuyan niyang tinutulak-tulak sa balikat si Savanah habang sinusumbatan ng mga masasamang dinulot nito sa ibang tao.
"You deserve a slap, but I don't want myself to get dirty because of you." I bit the skin inside my left cheek.
"Savage, girl." nakangising wika ni Leri habang nakadekwatro pa't tila ba nasisiyahan sa nakikitang reaksyon ni Savanah.
Savanah's shaking in fear, and she's kneeling while crying. My forehead knotted. Ang mga sinabi ni Flare ay hindi sapat upang takutin, paluhurin at paiyakin ang isang Savanah Euri Riverdalle. Savanah's a control freak, she's full of pride and no one can manipulate her. But Flare...
How did she do that?
"Oh, Head Mistress. She's kneeling in front of me, what should I do?" she mocked. Pagtingin ko sa reaksyon ng Head Mistress ay halata ang pagkamangha sa mga mata nito kahit hindi niya man ipahalata.
"Do you admit defeat, Savanah Euri Riverdalle?" As Professor Mazta asked her, she immediately nod as a response. Hindi na siya makalakad palabas kaya tinulungan na siya ng dalawang estudyante.
"Congratulations! Flare Fyche Henessy, you are the new Rank 1 over the Hierarchy List!" Professor Mia congratulated.
The students clapped their hands. Halatang belib na belib ang mga ito't natutuwa dahil sa wakas ay napalitan na rin si Savahan. When I turned back my gaze at her, she looks bored. Kitang-kita ko sa ekspresyon ng mukha niya na nadismaya siya dahil wala man lang totoong laban na naganap.
"What's going on?" Saren, Aerus younger sister whispered. Napakurap na lang ako nang makitang may namumuong usok sa pinakagitnang bahagi ng Arena.
Mabilis pa sa alaskwatrong napatayo ako. Paglinga ko'y saka ko lang napansin na nakatayo na rin si Vexus, Aerus at Frost. As seconds passed by, the smokes are starting to get thick. Kumakalat na ito. Napatingala ako't nakita kong pilit na pinapasawalan ng bahala ni Head Mistress ang panangga na ginawa niya kung saan nakapaloob si Flare.
She can't seal off the barrier she made!
"Flare! Get out! Leave the grounds!" Tumalima na ang Head Mistress pati na rin ang mga Professors.
Binalik ko ang tingin ko sa Battle grounds at nakita kong kumakalat na ang puting usok sa paligid, at habang tumatagal nang tumatagal ay kumakapal na ito nang kumakapal. Flare just stood there, her eyes are lurking around to find someone responsible for it. From the looks of it, the smokes are made by a Fire Elemental mage, but it's no ordinary smoke.
"Head Mistress, what's happening?!" Aerus yelled out of panic.
As I look at Flare, natatabunan na siya ng usok. All we can see from the outside is her shadow.
"Ikaw ang gumawa ng panangga kaya dapat mapasawalan mo rin 'yan ng bisa!" talima ni Vexus. I cleared my throat.
"This is getting out of hand. What the hell is happening?" I said, trying to sound calm, but I failed.
"She's being attacked." Mabilis kaming nakarinig ng sunod-sunod na pagkalansing ng matulis na bakal sa pananggang ginawa ng Head Mistress.
Napatayo na ang iba pang mga estudyante't nagsimula nang mataranta ang mga ito. Bumaba na ang mga Professors mula sa itaas at ang Head Mistress naman ay patuloy na nagsisikap upang mabuwag at masira ang pananggang siya mismo ang gumawa.
"This. This is the same energy we felt the night of the ball." Napalingon ako kay Raiko nang magsalita siya.
"What energy?" Napalingon sila sa akin. Yumuko kaagad ang mga ito, samantalang naagaw ko naman ang pansin nila Aerus at iba pang Class S.
"Your highness, the night of the ball, the Lady Regent called for us through mind link. She told us she needs our help and we need to hurry up and-" Naputol ang pagpapaliwanag ni Aerus nang itaas ni Leri ang kamay niya.
"She called for you through mind link? I thought her Sixth Sense was telekinesis and not telepathy?" Sabay na nagsikunutan ang noo namin. She's right.
"We don't know how it happened. We just heard her voice whispering in our ears." sagot ni Val.
"Hindi 'yan ang importante ngayon. Sabihin niyo sa amin kung bakit niyo sinasabing ang enerhiyang nararamdaman niyo ay kapareho noong gabing 'yon?" pagbabalik ni Vexus sa tanong kanina.
"So, we are supposed to enter the Grand Hall back then, but a certain force is preventing us to do it. Parang may isang panangga na pumipigil sa amin makapasok. Malakas ito na kahit sinubuka namin itong buwagin ay hindi namin magawa." pagpapaliwanag ni Elric.
"Ang ibig sabihin maaaring ang nagplanong patayin kami ay siya ring may kagagawan ng nangyayari rito ngayon?" wala sa sarili kong bulalas. Ang nakakapagtaka lang bakit palagi itong nangyayari sa tuwing nasa paligid lang si Flare.
"Where the heck is Frost?" gulantang na atugal ni Aerus nang mapansin na wala na si Frost sa tabi niya.
When I look around, I saw him. Both of his hands are in the air as he release the icy power that he has. He's penetrating the barrier, trying to turn it into a huge glacier that he can eventually break.
Phairro and Raiko step closer to the barrier. Bumaba rin ang kambal na si West at East. Tulad ng ginagawa ni Frost ay naglabas din sila ng enerhiya upang gawing yelo ang panangga. Si Aerus at Saren ay tumulong din. Pinapalakas nila ang temperatura ng hangin upang mas lalong kumapit at lumamig ang yelo na unti-unting bumabalot sa panangga.
Pinanood ko lang sila. I can't do anything. I have no better plans than Frost. Ang buong panangga ay binalot na ng yelo subalit hindi pa rin ito nasisira. Four Water Elemental Mage, a member of a royal family, and the Rank 1 of Snowlake Academy joined forces, but they are not able to destroy it.
How can that be?
"W-what the fuck is..." The ground started to rumble. Biglang kumabog ang dib-dib ko nang makaramdam ako nang malakas na usbong ng enerhiya mula sa loob ng panangga.
Ilang segundo lang ang itinagal nito subalit ramdam na ramdam ko 'yon. Marahil ay ang usbong ng enerhihang 'yon ay pamilyar sa akin. It was a Fire Elemental Mage. Nagkatininan kaming dalawa ni Leri. She probably felt it too.
"Step away from the barrier! Stop what you're doing right now!" pagpigil sa kanila ni Professor Katana.
"We need to get her out the barrier, Professor! Who knows what's happening inside!" pagtututol ni Aerus.
"Nag-iisip ba kayo ng maayos? All of you are Class S Elemental Mage! If you managed to break the barrier, the thick ice will broke apart and turn ito ice blades that could hurt hundreds of students!" Natigilan ang mga ito. We never thought of that. Our concern is to help her as soon as possible.
"Flame, Leri, melt those thick ice!" Sumunod kaagad kami sa naging utos nito. Sabay naming kinumpas ang magkabilang kamah namin at itinutok ito sa panangga habang unti-unting tinutunaw ang makapal na yelo na ginawa nilang lima.
"Let me try to find out what's going on inside." May dinukot na buto ng kung anong halaman si Vexus sa bulsa niya. Inihagis niya ito sa damuhan at kinumpas ang kamay niya.
Bumaon kaagad ang buto sa lupa at tumubo kaagad ito nang bilis. Hindi nga lang ito tumubo pataas, kun'di tumubo ito pailalalim. Gumapang ito't dumaan sa ilalim ng lupa hanggang sa makapasok ang ugat nito sa loob ng panangga.
Vexus' eyes turned light green. Pinakititigan ko nang mabuti ang mga mata niya't may imahe akong nakikita roon. Animo'y ang halamang tumubo sa loob ng panangga ay nagiging mata niya ngayon upang makita kung ano ang nangyayari sa loob.
"Vexus, what's going on inside?" tanong ko habang pasulayap-sulyap sa yelo na patuloy pa rin naming tinutunaw.
"I can't see anything aside from smokes." he said. Nakatayo lang siya't ni hindi kumukurap ang mga mata niya na para bang sinusubukan niyang may makita sa loob.
"You can't hear anything? Is she on danger?" tanong ni Aerus.
"Brother, why do all of you seemed to care about her a lot?" rinig kong tanong ni Saren kay Aerus. Saren is one year younger than Aerus, making him her older brother of course.
Halos dalawang linggo itong nanatili sa palasyo dahil bigla itong nagkasakit kaya hindi niya pa alam ang mga pangayayari rito noong nawala siya. Ang alam niya lang ay may Institute Regent na't mula ito sa Blaze Academy. Ito ang sumagip sa buhay namin noong gabi kung kailan may nagtangkang pumaslang sa aming lahat. Other than that, she know nothing.
"I can see a shadow of a man. It seems that they are talking about something." Naudlot ang pag-iisip ko nang magsalita si Vexus. Habang tinutunaw ko ang yelo'y unti-unti na naming naaaninag ang kalahati ng Battle grounds, pero hindi pa rin namin nakikita si Flare mula roon.
"Do you think they know each other?" tanong ko. Vexus shook his head like he's so sure of it.
"I don't think so. Flare, she looks so confuse and agitated. Malabo na magkakilala silang dalawa. Otherwise, why would they attack each other?" Tumango-tango kami dahil sa sinabi niya.
"Nakikilala mo ba kung sino ang kaharap niya?" tanong ni Rex. Binuklat ko pa lalo ang palad ko't dinagdagan pa ang enerhiya na lumalabas sa kamay ko upang mapabilis ang pagtunaw sa kalahati pang parte ng panangga.
"The man is wearing a black cloak. The smokes around them are not helping." kalmadong sagot ni Vexus.
"Gumaganti ba siya dahil napigilan ni Flare ang pagtangka niyang pagpaslang sa inyo?" hula ni West. Hindi ko man lang na nasa tabi ko na sila kasama si East, Phairro at Frost.
"Question is, why did he personally met her? And seriously? Sa kalagitnaan pa ng monthly examination?" Leri blurted out while rolling her eyes.
"Damn!" mura ni Vexus. Biglang kumurap ang mga mata niya't nawala kaagad ang kulay berdeng anhag dito. Senyales na nawalan siya ng koneksyon sa halaman na itinanim niya sa loob.
"She fainted." Napatigil ako sa pagtunaw ng yelo nang kusang umaliwalas ang panangga. Nawala ang natitirang yelo na nakapaligid dito't napansin ko rin ang mabilisang paglisan ni Frost sa tabi ko.
The Head Mistress finally seal off the barrier. Ang mga Professors ay nakapalibot sa amin na para bang pinoprotektahan kami sa anong maaaring mangyari. Pinapanood lang namin ang unti-unting paglalaho ng puting usok sa paligid.
Isang pares ng paa ang naaninag namin kung kaya'y tinuon namin ang aming pansin doon. Habang unti-uting umaaliwalas ang paligid, unti-unti na rin naming naaaninag kung sino ang nagmamay-ari ng pares ng paang 'yon.
It was Frost.
He's carrying her. His left arm around her back, and his right arm under her knees. Kitang-kita ko ang pagbakas ng gulat sa mukha ng maraming estuyante. Kahit kami rito'y hindi rin maiwasang magulat sa ginawa niya.
"Is there something between them?" biglang naitanong ni Rex.
Hindi kami kaagad nakasagot dahil wala naman kaming alam. It's just so unusual for Frost to act like this. Naaalala kong tinulungan niya rin si Flare noong nakaraan. Siya 'yong tipo na walang pakialam sa mga tao sa paligid niya, kaya naman nakakapagtaka talaga ang mga ikinikilos niya.
Wala sa sarili kong naihakbang ang mga paa ko papalapit sa gawi niya. She's unconscious, and I'm worried. Tumigil siya sa paglalakad nang humarang ako sa harap niya. Saka ko lang din napansin na nakasunod pala sa akin si Aerus, Vexus, at Phairro.
"Is she okay?" He tilt his head and turn his gaze to her. She was sleeping peacefully, and her long hair is almost touching the ground.
I was about to touch her hair when Frost move sideways to stop me. Nagtataka akong tumingin sa kaniya, pero wala namang kahit anong bahid ng ekspresyon ang mga mata niya.
"I'm bringing her to the Institute Healing Room." Umalis na rin siya kaagad matapos niya 'yong sabihin.
Nagkatinginan kaming tatlo. Sinusundan namin ng tingin si Frost. Iniwas ko saglit ang tingin ko upang titigan si Vexus at Aerus. Something is visible in their eyes. An emotion I'm aware of, the emotion I'm feeling right now.
I am jealous. Is this normal?
Flare
When I woke up, I'm inside a familiar room. My vision is a little bit blurry, so I closed my eyes and opened them again. Bigla na lang akong napaupo nang may maalala ako. I took the blue feather hidden in my pocket and stared at it for a while.
I'm sure I saw another feather inside the Battle Grounds.
"Lady Regent, you're awake." Napakunot ang noo ko nang makita ang isang Imperial Healer ng palasyo. Sa pagkakatanda ko'y mga normal na manggagamot lamang ang narito.
"How long am I asleep?"tanong ko na lang.
"It's been 24 hours." Biglang namulagat ang mata ko sa gulat. Does that smoke work like a sedative? How the hell am I asleep for a day?
"Where are you going, Lady Regent?" Tumayo ako. Paghawak ko sa buhok ko'y nakatali na ito kaya napakurap ako.
"Who tied my hair?" Bakas sa mukha niyang wala siyang alam kaya hindi ko na hinintay pa ang sagot niya.
It's just that, anyone who touches my hair will burn their skin.
"I'm off to my quarters." paalam ko. Aalma pa sana siya pero hindi ko na hinayaan na mapigilan niya ako.
I need to take an action. Kailangan kong masiguro kung tama nga ba ang hinala ko o hindi. Pagpasok ko sa loob ng quarters ko'y kaagad akong nagsulat ng memorial upang ibigay ito sa estudyanteng makakasalubong ko. Through it they can spread my words to everyone.
Napatigil na lang ako sa pagsulat nang mapatingala ako upang makita kung anong araw ngayon. Napangiwi ako nang maalalang ito ang araw kung kailan pinapayagang lumabas ang mga estudyante upang makapamasyal at makadalaw sa mga pamilya nila. Dalawang araw ito kaya dalawang araw pa bago ko maisasagawa ang plano ko.
Great timing, he calculated it pretty good.
May kinuha akong dokumento sa mesa ko't binasa ko kaagad ang nilalaman nito. It was that man's personal information, and guess what? Both his parents are all dead. Is this even worthy to be called an information?
Aside from his name, age, sex, origin, and family background which are all dead, the rest are useless.
He had no friends at all. Nobody wants to be with him and he don't give a damn about it. Everybody says he's nothing but a piece of trash who doesn't deserve to be here, but I know there's more than that.
There's always a reason why he needs to keep a low profile. He's mute, which make sense. Iisipin niyang hindi ako maghihinala dahil hindi siya nakakapagsalita. Well he's wrong, I just need to let him talk.
I will not gave up. Dahil hangga't hindi ko naririnig ang boses niya hindi ko makukompirma na siya ang lalaking narinig ko sa kagubatan noon.
I need to find him.
Dinampot ko ang red cloak na nakasabit sa rack at sinuot ito. Inayos ko ang sarili ko't lalabas na sana ako nang may maalala na naman ako. Sa pinakababang drawer ng mesa ay kinuha ko ang maliit na papel kung saan may nakasulat ditong mga katagang hindi ko maintindihan kung para kanino.
That weird letter still gave me goosebumps till now.
Tinago ko ito sa bulsa ko't lumabas na ng quarters ko. Kokonti na lang ang mga estudyanteng nakikita ko. Malamang ay bumisita na ito sa kanilang mga bayan. Nagdaan ang ilang minuto ay nakalabas na rin ako ng Institute kaya dumaan ako sa shortcut papuntang Fire Continent.
I nearly forgot to tell you that its time for the sun to set. It's getting dark. I lit a small flare of fire in my right hand to lighten my way in the forest. I'm thinking of visiting Yael, he must be somewhere around here for sure.
Nang makarating na ako sa parte ng gubat kung saan hindi na medyo madilim ay tiniklop ko ang kamay ko, dahilan upang mawala ang apoy. I made a magnetic field around me to hid myself against him. He's a mythical creature, a guardian, so his senses are superior than mine.
"You are Yael Zarel Avonte, the prince of Spirit Tribe. You know how much we need you." Napantig ang tainga ko sa narinig. I halted on my feet and decided to hide in the tree trunk.
A prince?
"Eagan, I won't forget who I am, and I won't forget why I'm here either," sagot niya.
What's this all about?
"I won't forget who wiped out the existence of my own tribesmen as well." he added.
Wait, does that mean the tribal legend about the Spirit Tribe is not just a mere story at all? I thought that tribe no longer exists.
"Dalawa na lang tayo ang natitira, Yael. Tayo na lang ang nabubuhay upang makapaghiganti sa kanila," I raise an eyebrow.
"If it wasn't because of them, our own tribe should still be existing by now." mariin na wika ng lalaking tinawag ni Yael na Eagan.
Yael told me he lost his parents during the carson which happened a decade ago. Are they also after the man who made the carson happen, years ago? Or is it another way around?
Umayos ako ng tayo. Tinanggal ko ang magnetic field na nakapalibot sa akin, at mukhang napansin nila kaagad ang presensya ko dahil wala na akong narinig na pag-uusap matapos 'yon. Pasimple akong lumabas sa tinataguan ko't luminga-linga sa paligid na para bang kakarating ko lang dito.
I step my foot closer and I saw him sitting near the lake. Nilalaro-laro niya ang mga paa niya roon at nagkunyaring hindi napapansin ang prisensya ko. Napangisi ako. Ang galing naman pala umarte ng lokong 'to.
How dare he keep a secret from me.
Inangat ko ang kaliwang kamay ko't naglabas ng konting alab ng apoy roon. Dinikit ko ito braso ko't nakaramdam kaagad ako ng pagkapaso. I'm gon a show him I'm a good actress too.
"Yael," Lumingon siya sa akin nang may malawak na ngiti, ngunit naglaho rin ito nang makita ang braso kong namumula-mula't may konting dugo na lumalabas mula rito.
"Hey, what happened? Are you okay?" Tumayo siya't kaagad na lumapit sa akin. His deep grey eyes are shouting one emotion. He's worried.
"It's nothing." Pagkatapos kong sabihin 'yon ay alam kong hindi siya maniniwala, at tama nga ako.
"Who did this to you? How dare they burn your skin." matigas niyang wika. Nakatiim ang bagang niya't parang hindi niya nagugustuhan ang nakikita niya.
"It hurts like hell, but I'm fine." balewala ko.
"Give me your arm." Tinago ko ito sa likod ko. I took a step backwards when he took a steo forward.
"What will you do?"
"I can heal it." Napataas ang kilay ko. I never actually thought he'll take my bait. I heard Spirit Tribesmen had a special ability to heal someone else, but they can't heal themselves. So it's not just a tribal legend.
"How?" Hindi na ako nakaangal nang hablutin niya ang braso ko. Tinapat niya ang kamay niya sa braso ko't may lumabas kaagad na liwanag mula roon. Ang kulay nito'y parang pinaghalong kulay puti at dilaw.
Yellowish energy.
"You heard it, didn't you?" Naingat ko ang tingin ko sa kaniya.
"I'm not dumb, your burn wounds are fresh. It just happened for a matter of seconds. You did this to yourself." Nawala na ang sugat ko sa braso kaya binawi ko kaagad ang kamay ko sa kaniya.
"You know I despise liars, right?" He took a deep breath.
"But you didn't lie, I never ask you about it. So you just hid it from me. Is that what you wanted to say?" Hindi siya nakasagot. He just stared at me like he was a kid caught my his mother doing illegal stuffs.
"The little white tiger who happened to cross paths with me in the middle of the forest years ago, was actually the Spirit Tribe's only heir? A prince?" I gaped at him. Giving him an unbelievable look.
"I'm sorry, I won't say anything. It's my fault." Napairap ako. So this jerk is not just a mythical being at all. He's the prince, a royal heir of all the mythical beings and guardians of Spirit Tribe.
"Should I bow down?" His expression instantly changed.
"I dare you not." he said with authority. "I respect you, Flare. You can't bow nor kneel for me." He's serious.
"Isa ka rin namang prin-" Natigilan kaagad siya.
"What?"
"Isa ka rin namang basag-ulong prinsesa sa paningin ko." Hinagisan ko siya ng bola ng apoy kaya tatawa-tawa siyang lumayo sa akin.
"Nakalimutan ko palang isa kang sira-ulo. There's no way I would bow down and kneel for you. Not in a million years!" He just smiled at me and motioned his hands like he's inviting me to chase after him.
Don't bow down nor kneel, because people around you will do that soon.
Nawala ang ngiti ko nang marinig ko ang boses niya sa isip ko. I can hear his thoughts. Nabalik na lang ako sa katinuan nang hilahin niya ang cloak na suot ko. Dahilan upang umikot-ikot ako't kamuntikan na mahulog sa lawa kun'di niya ako hinila pabalik.
"Wait, what's that thing in your hair?" Akmang hahawakan na niya ang buhok ko nang lumayo ako sa kaniya.
Tinaas ko ang kanang kamay ko't kinapa-kapa ang buhok ko. At the center of my bun shaped hairstyle, a rolled piece of paper was placed there. Kunot na kunot ang noo ko habang nirorolyo ko ito upang malaman kung ano ito.
Your hair's still dangerous. Meet me in the Pavilion Garden, Chi-Chi.
"Fuck, fuck, fuck..." I cursed. Napaatras kaagad si Yael sa sunod-sunod kong pagmumura. "Fuck it!" hirit ko pa.
"Stop cursing, young lady!" puna nuya. Mahina na naman akong nagmumura sa isip ko. Nanlalaki ang mata ko sa pagkagulat.
Nobody calls me that aside from him!
"Unang-una may kasalanan ka sa akin. Pangalawa, dahil nakalimot ka sa isang panagako, may karapatan akong husgahan ka. Pangatlo, kung aalis ka sa puwesto mo talagang mapaparusahan ka sa ginawa mong panghihimasok sa teritoryo ko."
"If you meet my gaze once again, make sure to remember me."
Napagilamos na lang ako ng mukha ko samantalang si Yael ay hindi na maipinta sa pagtataka ang buong mukha niya.
That's why he's been telling me all of that. He's hinting me but I'm too dumb to even notice it. No one calls me that nick name aside from him, and no one knows about my hair burning people's skin once they touched it. Siya lang ang nakakaalam no'n.
"Where are you going?" takang tanong niya. I look back at him. "Yael, you have a lot of explaining to do, but I really have to go now. I'll talk to you tomorrow." Hindi pa man siya nakakasagot ay tumakbo na ako palabas ng gubat.
My heart is beating so fast. This must be the feeling of excitement after finally knowing who he really is. I'm smiling from ear to ear and I can't contain my happiness. After ten fucking years, I finally saw him. The man who became my best friend first before Yael found me.
All this time he's with me and I don't even recognized him. He used to be very cheerful, and talkative. Now he's cold and distant. Ito rin ang isa sa mga dahilan kung bakit hindi ko siya nakilala kaagad. His hair used to be all black before, but now it's all white, and there are only few black ones left.
Nagdaan ang ilang minutong pagtatakbo ay nakarating din naman ako agad pabalik sa Institute. Tinakbo ko ang distansya sa Grand Hall papuntang Pavilion Garden kaya humahangos akong nakarating doon.
Pagdating ko roon ay napatanga ako nang makitang parang tagsibol ng taglamig doon. Ang mga bulaklak ay natatakpan ng makapal na nyebe. It's snowing in there. Papasok na sana ako sa bukana ng hardin nang maalala kong may nakatanim na may paralyzing thorn na nakatanim rito.
Bumwelo ako't tumalon papasok upang hindi ako makaapak sa bukana. Naoagtagumpayan ko naman ito subalit bumaon ang paa ko sa nyebe. I heated my body, and from every step I make the snow vanished near my foot.
Habang naglalakad ako papasok ay pumapalinga-linga ako upang hanapin siya. After a few moments of searching, I finally found him. He's standing near the dancing fountain. Mukhang nasa malalim siyang pag-iisip at hindi niya man lang napansin ang prisensya ko.
Sa hindi ko malamang dahilan ay bigla akong tumakbo papalapit sa kaniya't pinulupot ang braso ko upang yakapin siya mula sa likod. I felt him stiffed. Parang nanigas ito sa kinatatayuan niya't mukhang nagulat siya.
"Vy, I'm sorry." I whispered. Siniksik ko ang ulo ko sa likod niya't naramdaman ko na lang ang paglalim ng hininga niya. "and I missed you." dag-dag ko.
"Chi..." Parang lumundag ang puso ko nang tawagin niya ako sa pangalang 'yon. His voice still sounds cold, but I can hear the softness of his tone.
It's really him! Damn!
Itutuloy...