Esen'den...
Enis'in avucundaki ellerim titremeye başladı. Direkt gözlerime bakıyordu. Ah bu kadar güzel bakma be adam!
Bayılacak mıyım? Olmayan tansiyonum mu düştü ne oldu? Ah. İçim yanıyor.
"N-Nasıl?" diyebildim kekeleyerek. Enis bir elimi bırakıp saçlarını dağıttı. O güzel kokusu içime doldu. Bu gelip geçici bir hoşlanma mı yoksa daha derin bir şey mi? "Boşver. Saçmaladım." dedi Enis ve yavaşça diğer elimi bıraktı. Bir şey yap Esen. Yoksa bir daha yapamazsın. Hadi!
"Enis. Benden hoşlansaydın seni çok severdim." dedim hızla. Ne saçma bir cümle oldu bu! Odun kız. Aptal kız. Salak kız. Hepsi ben.
"O zaman... hadi gidelim." dedi Enis ve önden gitmeye başladı. Koşarak ona yetiştim. Ama içim acıdı sanki. Daha farklı şeyler beklemiştim.
1-Sen bu kadar salakken o şeyleri daha çok beklersin Esen İnan.
2-Bu çocuk bu kadar karışıkken onu zor elde edersin.
3-Aşık olup acı çekecek kadar aptalsın.
4-Bu madde yok.
Yavaşça eve geldik. Rüya abla bizi büyük bir heyecanla karşıladı. Eh tabi. Baran'ın sevgilisi olacağına inanmak zor. Bu fare filden daha ağır ya da domuzlar mordur demekle aynı kapıya çıkıyor. İmkansız.
"Şahit. Enis bu abim, Rüya abla, eniştem ve yengem." dedim herkesi göstererek. Bu dörtlü hep birlikte takılıyor. Neden ya neden?
"Merhaba." dedi Enis kısa bir selamla. Hey adamım bu hareket çok havalı.
"Otur canım şuraya. Her şeyi kelimesi kelimesine istiyorum." dedi Rüya abla ve Enis'i sandalyeye oturttu. Yandın oğlum sen. O bir seçkin kızı ve sen zavallı sıradan bir erkeksin.
Ah ah...gitti adamım!
☆╮╰☆╮╰☆╮╰☆╮╰☆╮╰☆╮╰☆╮╰☆╮╰☆╮╰☆╮╰☆╮╰☆╮
Yağmur'dan...
Parmağımı denize soktum. Buz gibi.
Yolda bir alışveriş merkezinde durup bikini ve iki parça üst aldık. Parası Bora'dan çıktı tabi. Beni zorla getiren o. Birde ben mi para vereceğim? Buradan koca bir 'nah' yolluyorum.
"Bugün girecek misin sevgilim?" dedi Bora hemen arkamdaydı. Bu adam... ah yaydığı enerjiye bakar mısın?
"Sevgiline de sana da..." dedim ama sustum. Şimdi burada bağırıp olay çıkarırdım da insanlar var etrafta. "Ee devamı?" dedi Bora tek kaşını kaldırıp pis pis gülerek. Ağzına vuracağım şimdi!
"Sus Allahın cezası." dedim ve suyun soğukluğunu umursamadan ilerledim. Bir... iki... üç... dört... ah nefesim hızlandı. Çok soğuk!
Bora'nın sıcak elini belimde hissettim. Gel öp bari oğlum. Bir onu yapmadın yani. Elimle itmeye çalıştım ama beni daha çok kendine çekti. Bak bak. Tehlikeli sulardasın...
"Çek!" diye çemkirdim. Ama beni umursamadı bile. Vay arkadaş! "Sevgiline çemkirme." dedi Bora ve suda daha da ilerledi. Beni de sürükledi tabi. Üçe kadar sayıyorum bırakmazsa dalıyorum.
Bir...
İki...
"Ne düşündüğünü biliyorum. O yüzden..." dedi Bora ve hızla kendimi sularda buldum. Dalmak derken o dalmak değildi. Donuyorum. İşin kötüsü şu herife sarılmış olmam. Pislik bilerek yaptı!
Yüzeye çıkıp nefes alır almaz gülerek bana bakan Bora'ya yumruk attım. Erkek gibi güçlü olmak isterdim. Şunu adam etmek için. "Ben çıkıyorum." dedim sinirle.
"Sevgilim nereye? Daha karpuz kesecektik." dedi Bora ve beni şoka uğrattı. Ka-Karpuz mu?
"Ahlaksız herif! Pis sarhoş!" dedim ve saçını çektim. Elimi yakalayıp acıyla bana baktı.
"Ne dedim ki? Karpuz kesecektik dedim!" dedi Bora masumca. Kanma bu bakışlara...
"Seni üç metre yakınımda görmek, hissetmek, duymak istemiyorum. Mümkünse kaybol!" dedim ve hızla denizden çıktım. "İyi misin canım?" dedi Ada abla kıyıya gelince. Bu ailenin en küçük kızı.
"İyiyim abla. Üşüdüm sadece." dedim havluya sarılıp.
"Bora seni çok seviyor gibi. Şanslısın." dedi Ada abla gülerek. Senin sevgilinde kötü değil ablacım. Değişebiliriz yani. "Bilmem, belki. Sende çok şanslısın abla." dedim uyuyan sevgilisini gösterip. Bana en güzel gülüşünü yolladığına eminim. Çünkü aşırı güzeldi. Daha güzeli olamaz!
Yavaşça denize baktığımda Bora uyuzunu gördüm. Keyfine bakıyor beyimiz. Ne güzel ne güzel.
Ben tüm erkekler kör kütük aşıkken nasıl intikam alacağım bundan?
☆╮╰☆╮╰☆╮╰☆╮╰☆╮╰☆╮╰☆╮╰☆╮╰☆╮╰☆╮╰☆╮╰☆╮
Rüzgar'dan...
"Evet anne. Baran'a da sevgili bulduk. Adı Umut." dedi Yaprak gözleri parlayarak.
Bu kadınlar çalışsa bir dert çalışmasa bir dert. Çalışsa; çalıştığı yerdeki tüm erkekleri ipe dizerim. Çalışmasa; Şekil a örnek birde görüldüğü gibi kendilerini çocuklarının evliliğine adarlar. Şimdi hangisi dert anlayamadım bak.
"Umut mu? Gay mi bu çocuk?" dedi babam. Benim ilk tepkimde bu oldu. Babasının oğluyum resmen. "Kızın adı baba." dedim yavaşça. Babam umursamadan maça geri döndü.
"Güzelmiş kız. Aynı Baran gibiymiş. En zor parça bitti anne!" deyip anneme sarıldı Yaprak.
"Koleksiyon yakında tamamlanır kızım. Daha senin torunlar var." dedi annem gülerek. Zavallı gelecekteki torunlarım. Şimdiden acıdım onlara.
"Baba. Baran'a karpuz kesme inceliklerini anlatma vakti geldi ha." dedim sessizce. Bunu duyan Eymen ağzındaki şerbeti geri çıkaracaktı neredeyse. "Getir bana. Ben anlatırım kerataya. Önce gerdekten başlamak gerek." dedi babam. Bunun üstüne kahkaha attım. Karpuzu ne hallere getirdik be!
"Yağmur Bora ile İstanbul'a gitti bir de." dedi Yaprak sessiz olmaya çalışarak.
"Ne yaptı dedin?!" dedim hızla. Benim kızım. Biricik hırçın güzelim. Elin Borasıyla İstanbul'a mı gitti? Benden habersiz?
"Ne? Hiçbir şey Rüzgar." dedi Yaprak.
"Yağmur. Ablasında kalacakmış Esen ile." dedi annem.
"Öyle mi?" dedi Eser şaşkınlıkla.
"Öyle ya kızım." dedi annem yavaşça.
"Bana söylemişti sevgilim." dedi Eymen ve karısına öpücük yolladı. Hala vıcık vıcık bunlar.
"Eğer benden bir şey saklıyorsanız..." dedim ve gözümü kıstım. "Kötü olur."
"Aman. Boşver oğlum onu. Yağız ve Lodos nasıl?" dedi babam. Kolunu bana ve damadına attı. "Lodos yakında evlenecek gibi." dedi Eymen. Ah o çocukta babası gibiyse normal.
"Yağız daha bakınıyor öyle." dedim gururla. Erkek dediğin biraz bakınır. Hemen aşık mı olur be?
"Güzel güzel. Sağlıklı olsunlar aşk gelir." dedi babam. Yaşlandıkça garip oldu bu adam. "Ah bu arada karpuz hamile!" dedi Yaprak.
"Birdi üç olacak şimdi." dedim somurtarak. Şu hayvanlara verdiğimiz parayla porsche alırdım ben be. "Birini biz alalım. Değil mi Eymen?" dedi Eser.
"Alalım aşkım." dedi Eymen. Bak ya. Şu kıza bir kere bile adıyla seslenmedi. Aşkım, hayatım, sevgilim... adını mı unuttu acaba?
"Yemek hazır mı anne?" dedim.
"Bekle oğlum." dedi annem.
Hep Baran derdi ama... açım aç!
☆╮╰☆╮╰☆╮╰☆╮╰☆╮╰☆╮╰☆╮╰☆╮╰☆╮╰☆╮╰☆╮╰☆╮
Yağız'dan...
Hira dediği gibi tarih çalışmaya başladı. Bu kız ciddi mi?
"İlk açılan parti?" dedim.
"Cumhuriyet Halk Fırkası." dedi güvenle. Tamam. Daha zoru...
"Mondros'u imzalayan kişinin adı?"
"Rauf Orbay."
Bunu da bildi. Cidden çalıştı mı bu?
"Nereden biliyorsun?" dedim kitabı kapatıp. Eh karşında sürekli bilen biri olunca moralin bozuluyor hani.
"Genel kültür." dedi Hira ve omuz silkti. "Tarihini bilmeyen devletin geleceği olmaz. Sadece ders değil tarih." deyip saçındaki kalemi çıkardı. Böylece kumral saçları beline kadar uzandı. "Polyanna torunu. Buraya her gün gelsem ve bana ders versen nasıl olur?" dedim.
Yağız 1. Hira 0.
"Sen bilirsin. Benim için sorun yok." dedi Hira. Vay canına. Bir cevap hem umursamaz hem istekli hem samimi hem soğuk olabilir mi? Oluyormuş...
"Ve bir şey daha var." dedim yavaşça.
"Dinliyorum." dedi Hira. O koku... Miskine de...
"Sevgili olmayı deneyebiliriz. Yani sen istersen. Ben istiyorum mesela." dedim. Kelimeleri birbirine karıştırmakta ne demek Yağız? Salak!
"Benimle sevgili olursan başka kız yok demektir. Seçkin kanın bunu göze alır mı?" dedi Hira hafif gülerek.
"Sana değer." dedim.Hira düşünceli düşünceli bana baktı. "Tamam o zaman. An itibariyle sevgiliyiz." dedi Hira elini uzatıp. Elini sıktım. Bu evlilik ya da iş anlaşması gibi oldu ya.
Anlık dürtüyle Hira'nın dudağına tüy gibi bir öpücük kondurdum. Hızlı ve kısaydı. O da aynı hızla kaşlarını çattı. "Ve şu öpücük. Her istediğinde beni öpme!" dedi. Buna karşılık güldüm. Sevgili ha... Bizden olsa olsa turşu olur!
"Dokunurken falanda izin gerekiyor mu efendim?" dedim alayla.
"Gerekirse evet Bay Hödük!" dedi Hira.
"Hödük değil sevgilim. Hatta aşkım mı desen ne?" dedim ve koluma ağır bir yumruk yedim. "Sustum. Derse devam."
Bu kızın eli gerçekten ağır ama. Kolum çöktü be.
☆╮╰☆╮╰☆╮╰☆╮╰☆╮╰☆╮╰☆╮╰☆╮╰☆╮╰☆╮╰☆╮╰☆╮
Baran'dan...
Tüm yemekleri yiyince yavaşça koltuğa oturdum. Hayatımda bu kadar çok yemedim galiba. Ya da dur. Yemişimdir lan ben.
"Soda var mı?" dedim Umut'a bakıp. O da benim gibi yedi ama hiçte fena görünmüyor. "Var. Bekle." dedi ve hızlı adımlarla soda getirdi. İlk yudumu aldığımda boğazım asitle yandı. Güzel.
"Yemekseverler kulübünü nereden buldun?" dedim. Maksat konu olsun. O kadar yemeseydim bir karnıyarık ne iyi olurdu be!
"Aslında markete gidiyordum. Yiyecek almak için. İlanı gördüm ve katıldım." dedi Umut. Bu kız kısa ve öz konuşuyor. Bana sormuyor bile.
"Bende öyle. Arda en iyi dostum orada." dedim ve sodadan içtim. Dost dediğiniz sizin gibi olmalı değil mi ama?
"Hey. Sucuk yapalım mı?" dedi Umut gülerek. Bu. Kız. Aklımı. Okuyor.
"Durduğun kabahat." dedim ve midem çoktan guruldamaya başladı. Cidden Esen, Yağmur ve birçok kişinin dediği gibi dünyayı yesem doymam.
Umut sucukları doğrarken tavaya yağ koydum. "Bazı insanların sucuk kadar değeri yok gözümde." dedi Umut gülerek.
"Ondan değerlisi var mı kızım?"
"Kızım?" dedi Umut tek kaşını kaldırarak.
"He kızım." dedim gülerek.
"Güzelmiş. Sevdim." dedi başıyla onay verip sucukları tavaya koydu. Tabi seversin. Ben buldum. "Kola var mı?" dedim. Başıyla olumsuz işaret yaptı ve aynı anda birbirimize bakıp güldük.
"Alalım!" dedik aynı anda ve hızla dışarı çıkmak için hazırlandık. Bu uyum fazla mı ne?
Aman neyse. Gittiği yere kadar.
Kalan sucuklar bizimdir.
☆╮╰☆╮╰☆╮╰☆╮╰☆╮╰☆╮╰☆╮╰☆╮╰☆╮╰☆╮╰☆╮╰☆╮
Rüya'dan...
Alp'in şefkatli kolları belime dolanmış yatarken aklımda binbir türlü soru vardı.
Ailemden uzaklaştım mı?
Artık dedemin prensesi değil miyim?
Karpuz hamile mi?
"Aklında neler dolanıyor acaba?" dedi Alp uykulu gözlerini bana dikerek. Elimle saçını okşadım. Ah bunu hep hayal etmiştim.
"Hiç. Sadece... çabuk büyüdüm galiba." dedim yavaşça. İnsan küçükken büyümek istiyor. Hemen büyüyüp annesi ya da babasına benzemek, adam-kadın olmak istiyor. Oyunları erken bırakıyor. Hayatını eğitime adıyor. Evleniyor.Ya sonra? Sonra ne oluyor? Çocukluğunu terk etmene değiyor mu hayatın? Özlüyor musun o masumluğu?
"Bende." dedi Alp.
"Sende mi?" dedim gülerek. Ondan beklemezdim.
"Evet. Olgun değil de çocuksu olmak isterdim. Mantıklı düşünmek için zorlamak çok zor." dedi Alp. Şu an benimle derdini paylaşıyor. Bende onunla paylaştım.İnanmıyorum. Biz cidden aşığız!
"Alp. Beni ne kadar seviyorsun?"
"Seni kuşlar kadar seviyorum. Bağıra bağıra çok seviyorum." dedi Alp.
"Nerede okudun bunu?" dedim şüpheyle.
"Kalbimde." dedi yavaşça. Bak bak bak. Kalbini yerler senin. "Senin karına sakladığın yeteneklerini görsek mi artık Alp Bey?" dedim kıkırdayarak.
"Olabilir." dedi Alp ve parmaklarını kolumda dolaştırdı. "Lodos evlenmenin nasıl bir şey olduğunu sordu."
"Sen ne dedin?"
"Seviyorsan en güzel mucize sevmiyorsan en büyük işkence." dedi Alp ve güldü.
"Sen hangisine giriyorsun?"
"İşkence sanırım." dedi Alp ve cimcik yedi. "Seni öpmemek işkence." diye devam edince yumuşadım tabi. Bu çocuk kelimeleri çok iyi kullanıyor. Edebiyat dersine kim giriyordu bunun?
"Başlayayım mı?" dedi Alp sakince.
"Neye?"
"Özel yeteneklerime." diye fısıldadı ve dudaklarımız sessizce birleşti.
Bir insan ne kadar sevebilir? Sevmede sınır var mıdır? Sevmek anlatılabilir mi kelimelerle?
Bana ne yaptın be çocuk! Ne yaptın da sana esir oldum ben?