Chapter 15
I'm comfortable on Ethan's shoulder. He's just tapping mine while i continuosly cried like there's tommorow. Nasasaktan lanang ako ng lubos lubos. Ang lahat ng inipon kong lakas sa araw na ito ay nawala dahil sa nalaman.
If Isaac's father died because of my mother, Hindi ko alam kung anong mararamdaman ko. Bata palamang ako nuon at walang muwang sa mundo. I always heard my parents fight almost three to five times a week. Ang buong akala ko ay dahil pagod lamang sa trabaho o dahil may sariling problema.
"Ethan, Pagod na pagod na ako. G-Gusto ko na munang lumayo dito.." halos walang lakas na aking sambit.
Kahit may pag aalinlangab sa kanyang mata ay nagawa nitong tumango sa itaas ng aking ulo. He slightly touched my elbows and help me to get up. Kumapit ako dito ngunit muling napaiyak.
"A-Ang hirap... Bakit ba ako ginaganito? A-Ano bang nagawa kong masama.." napapikit ako. "Nag mamahal lang ako! Hindi ko ginusto ang mga nangyari.. Wala akong alam.."
"Vennie.."
"Mahal na mahal ko sila, Ethan! 'di ko na alam ang gagawin ko.."
Ang pangangabit ay hindi magandang gawain. Palagi mong sinasabi sa akin na huwag akong gumawa ng masama sa kapwa, Mama. Bakit ganoon ang nagawa mo?
Papa...
Bakit kayo nabulag sa pag mamahal na siyang ikakamatay niyo? Bakit ganoon?
"Look at me, Vennie," Pilit na iniangat ni Ethan ang aking mukha. Hinagilap nito ang aking mata. "Tell me everything once you're finally okay, a'right? I'm always here, Vennie.."
Naluluha akong tumango habang tinitignan ang nag aalalang mukha ni Ethan. Kahit kailan ay 'di ako umiiyak sa hatap nito ngunit ngayong araw ay eto nga ako, nakaupo at humahagulgol sa harap niya.
Ethan is one of my greatest friend. I always labeled him as jerk but now he's right infront of me and making me calm for being cry baby.
"Andito lang ako kapag kailangan mo ng tulong. Alam mo naman kung bakit diba? Alam na alam mo," He said with a soft smile.
Hindi ako tumango. He also knew that i want someone else, right? Kahit dati pa man ay nag paparamdam na siya ng kanyang damdamin ay pag kakaibigan lamang ang kaya kong ibigay. Hanggang doon lang.
"Ethan, alam mo namang.."
"No." He cuts me. "Don't say anything. Don't mind me."
Ilang sandali kaming nanahimik ni Ethan sa bench. Kalaunan din ay napagpasyahan niya nang ihatid ako sa aking apartment. Ayaw ko mang bumalik ay naisip kong wala akong matatakasan. Hindi ko kayang takasan si Isaac o ang mama niya.
Kailngan ko ding marinig ang sasabihin ni Isaac. Alam niya na ba ito dati pa? Paano kung oo at ginagamit niya lang ako?
Mahal niya ako at mahal ko siya. Ayon ang pangako namin but i know it's hard for us to see each other right now. He needs to take care of his mother.
Mapait akong ngumiti. "Salamat sa paghatid"
Ethan forced a sighed and slightly smiled at me too kahit alam kong pansin pa din sa kanya ang lungkot at pag aalala. Sinubukan ko pading guluhin ang buhok niya at mag biro.
"Ayos lang ako, Ethan... Mauna ka na at mukhang uulan pa ata," 'di ko na halos makilala ang aking tinig.
"I'll be back." He surely said.
Napatigil ako at umiling. Biglang lumamig ang hanging sa paligid. Ang hamog ng gabi ay pumapasok sa aking shirt. Muli kong tinignan si Ethan at sinubukang huwag mag pakita ng anumang emosyon at tanging ngiti lang.
"Ayos na ako."
Duon nag tatapos ang pag kikita namin ni Ethan. I just watched him drive his Tesla. Kumurot ang aking dibdib at muling napagala ng tingin. Bakit pakiramdam ko ay may nannuuod sa amin? . Sa'kin.
I washed my face using my palms. Pumasok agad ako sa apartment.
Araw araw akong gumigising na may tanong sa aking mukha. Kahit ang ilalim ng aking mata ay halos dark na ay sinikap ko pading bumangon ng maaga. Hindi ako pumapasok sa office ng halos tatlong weeks. Pinatay ko ang cellphone ko o kahit ano.
Kaso kahit anong basa, nuod o pag kanta ko ay iisang tao ang naalala ko.
Ethan:
I'll bring you foods! What do you want?
Marahan kong tinipa sa aking cellphone ang sagot.
Ako:
Kahit ano. Salamat, Ethan.
Ethan is there for me. Natutuwa ako na kahit ganito ako at ang mga nagawa ko ay nandito parin siya para sa akin. Masakit mang isipin na kung sino pang taong 'di malapit sa'yo ay siya pa ang tutulungan at mamahalin ka ng totoo.
"Sana 'di ka nag abala pa." Tipid kong sambit ke Ethan.
Umiling siya at inilapag ang mga biniling pag kain. Actually, he brought half of the Jollibee! I was a bit shock earlier kasi 'di ko naman din makakain lahat.
I glanced at him while doing that. Naka suot ito ng brown leather jacket at jeans. Sumulyap din ito sa akin dahilan para mag iwas ako. I sighed heavily while pointing those chickens on my table.
"Animal abuse ka andaming chicken niyan."
"Anong animal abuse? Kakainin natin 'yan. Namamayat ka na kaya." Tumawa siya.
'Pakiramdam ko nga nanaba ako,"
Sa totoo lang ay bumibigat ang pakiramdam ko 'di ko alam kung busog ba ako o baka tumaba nga. Hindi naman ako nakain o ano. Sinubukan kong tignan ang aking braso at sinukat 'yon.
Tumawa lamang si Ethan at lumapit sa'kin.
"Hindi naman, ah! Ang payat payat mo pa din." He said.
"Anong payat?" Iritado kong sambit. "Tigilan mo na nga, Ethan."
Nagulat bigla si Ethan at mas lalong humalakhak. I glared at him as he put his hands on the air like he's going to surrender his self.
"Sungit naman 'yan. Siguro meron ka?"
Umiling ako at 'di siya pinansin. Umupo na din si Ethan sa aking harap nang mapansin niyang hinahanda ko na ang mga plato namin. Nakatingin lang ito na tila pinag mamasdan ang mga kilos ko.
Hindi naman sa naiilang ako o 'di kumportable pero ayaw ko lang ng ganito kaya agad akong tumingin sa kanya.
"Are you fine now?" Aniya sa gitna ng aming pag uusap.
Sinagot ko siya na diretso sa mata. "Hindi."
"Vennie."
"Ayaw ko munang pag usapan 'yan, Ethan. Gusto ko lang lumayo muna. Kahit masakit... Gusto kong manahimik muna.."
"Pwede mo naman sabihin sa'kin lahat diba?" he said with worried tone.
I stared at what he said. I can trust him. Mapag kakatiwalaan ko ba si Ethan? Nag aalala ako sa aking mga iniisip na baka kapag nalaman niya ay lalayo siya sa'kin o kakamuhian niya ako at ang aking pamilya. He knows Isaac and his family.
Inabot niya ang aking kamay at malumanay akong tinignan.
"Gusto kong malaman ang mga iniisip mo, Vennie. I'm not forcing you to say anything but you I can help you.." umiling siya at mas lalong hinigpitan ang hawak ko "..no, i will help you."
Ilang sandali kaming ganoon hanggang sa kusang tumango ang aking at pumayag sa gusto niyang mangyari. Hinayaan ko ang damdamin kong mag hayag sa kanya. Nakatingin lang ito sa akin na bahid ng gulat o pang huhusga sa mukha niya habang sinasambit ko ang mga nangyari.
"My Father killed Izabel Darwin's Father dahil sa mama ko, Ethan. Dahil kay Mama kaya namatay ang asawa niya..." I cried. "N-Now, she hates me so much. Hindi ko alam kung sinong paniniwalaan ko. Walang taong gustong mag paliwanag sa'kin.."
His grip tightened."Does Isaac know about this?"
I stopped when i heard si question. Mas lalong bumigat ang dibdib ko sa tanong niya. My hearts is breaking into pieces whenever i heard his name.
"I don't know.."
Halos buong gabi ay di ako nakatulog dahil sa nangyari ngayon parang humaba ang buong araw dahil dito, bumagsak ang aking luha at tumingin sa bintana nasisinagan ako ng ilaw mula sa buwan.
"I'm always here, Vennie. I'm always here whenever you need help. Ayos lang na gamitin mo ako." Tawa niya.
I looked at him. "Ethan.."
"I love you, Vennie. Kahit huwag kana, kahit ako nalang."
That's the end of Ethan's vist that night. Matapos ang tanong na'yo ay tahimik kaming kumain at sinubukan pa akong patawanin sa mga simpleng jokes niya. Ethan is so kind to me. His feelings are important to me pero kahit kailan ay 'di ko kayang suklian ang pag mamahal niya.
"I miss you.." I whispered while hugging my pillows.
Hindi ko namalayan na tumayo ako upang tignan ang ulap. Maaliwalas ito ngayon. Ang daming bituin na pwedeng sabihan ng problema, ngunit hindi ko alam kung nakikinig ba sila sa akin.
I slightly hugged myself because of cold wind passing through my windows. I'm currently wearing a silk sleeves and shorts, kaya nilalamig ako.
Habang nag iisip ay biglang tumunog ang door bell ng aking apartment. Kumunot ang nuo ko dahil doon. Hindi paba umuuwi si Ethan? Wala namang nakalimutan 'yon. Sinuyod ko ang buong kwarto at tinignan kung may naiwan ba pero wala naman.
"Sandali lang!" Sambit ko.
Binuksan ko ang aking pintuan at huminga ng malalim para itaas ang tingin sa taong nakaharap sa aking pintuan pero agad nawala ang emosyon na 'yon nang makita kung sino ito.
"Isaac.."
He's now infront of him while looking me darkly and pained. Kumabog ang dibdib ko nang tumingin din sa kanya. Paulit ulit sinasak sak 'yon habang tinitignan ko ang pagod niyang mukha.
"A-Anong ginagawa mo dito?" Hindi ko maiwasan ang pait sa aking boses.
He slowly walked towards me. Napa atras ako pero hinayaan siyang hatakin ako para yakapin. My lips parted as i smelled the mixed of alcohol and fragnance on him. Lasing siya. Anong ginagawa niya dito sa hating gabi?
"Don't leave me..." I heard him muttered all over again.
"Lasing ka!" Mahina kong sambit.
Sinubukan ko siyang ihiwalay sa akin pero masyado siyang mabigat at malakas. Mas hinigpitan niya ang hawak sa aking bewang. Dumadagungdong ang dibdib ko dahil sa kaba at lungkot.
"I'm sorry."
Lumayo ito at tinitigan ako. Malapit ang mukha namin sa isa't isa ngayon. His eyes are expressing something na alam kong ganoon din ang lumalabas sa mga mata ko. Agad akong nag iwas.
"Umuwi ka na," me using my cold tone.
"I-I missed you so much." Pumiyok siya.
My lips are trembling while we're on this position. Gusto ko man siyang hatakin at sabihing magiging ayos lang ang lahat pero
'di ko kaya. Tuwing naalala ko ang nagawa ng aking pamilya sa kanya ay nasasaktan at nahihirapan ako.
"Umalis ka na." Ulit ko at tinulak siya.
"J-Just give me this night, Vennie."
Tumingin ako dito. Desedido ang kanyang mata kahit naluluha ito. Humigpit ang hawak niya sa akin. My eyes are talking to his. Puno ng sakit at pag asa na sana ayos lang kami pero alam namin sa sarili naming hindi. May nawalang mga buhay... Hindi kami para sa isa't isa kung ganito ang aming pamilya.
Ang hirap.. hirap mong mahalin.
I closed my eyes as he touches my cheeks. "Make love to me..."