Multimedya;
"MASKELERİN ALTINDAKİ YÜZLER"
3.GÖZ
Adımlarını, her zamankinin aksine, korkuyla atan genç kız, yutkunarak elindeki kutu şeklinde olan çantasını sıktı. Terleyen avuçları, siyah derinin üzerini kayganlaştırmış, çantayı tutmasını da zorlaştırmıştı.
-Gir güzelim." Belinden tutarak onu kapıya ilerleten adamın bileğini kırmayı çok isterdi, hatta kırabilirdi de ama onu öldürecek zamanı kazanmak koridordaki 8 koruma düşünülürse imkansızdı.
Kırmızı halı serili, led ışıklarla aydınlanan koridorun sonundaki kral dairesine girerlerken, boğazındaki kuruluğu öksürünce gidererek yutkundu. Ne yapmalıydı? Buradan kurtulması gerekiyordu ve işler hiç de planladığı gibi ilerlememişti. Babasının hepsine verdiği özel bilekliği yanına almış olsa ve düğmesine bassa, konumunu bildirmiş olurdu ama yerinin bulunmaması için çıkardığı bileklik yine tavanı cam yatak odasının çekmecesinde kuzu kuzu yatıyordu.
Parmak iziyle odanın kapısını açan adamla kendine gelirken, buna sevinse mi bilemedi. Eğer içeri korumalar girmeyecekse, önce bu kodaman herifi etkisiz hale getirir sonra başının çaresine bakardı.
-Herkes istediği gibi giriyor, bu odaya?" Yalandan aksanlı Türkçe konuşması ve ilerlettiği Rusçası, birkaç gecelik oynayacağı bu oyununda şüpheye yer vermeyecek şekildeydi.
-Sadece korumalar." Belindeki el onu kavrayınca yalandan gülümsedi.
Tutku değildi, iki sene önce Türkiye'de en gösterişli barlardan birinin sahibine -karşısındaki beyinsizin en yakın arkadaşına- pazarlanmış bir fahişeydi. İkisi de insan ticareti yapan şeref yoksunu köpeklerdi, genç kızları zorla ailelerinden koparıp buralara sürüklüyor, gösterişle gösterdikleri dünyanın perde arkasında zavallılara işkence çektiriyorlardı.
Bu işe ağabeyini zorlayarak girmişti, Rüzgar'ı bekliyordu ama yoktu. Bara beraber girdiği genç adam, bir anlık göz kaçırmasında gözden kaybolmuştu. Şimdi buralara kadar gelmişti ve korkudan bayılmamak için ekstra soğukkanlı davranıyordu.
Ama karşısındaki tecavüzden insan ticaretine, organ mafyacılığından uyuşturucu kaçakçılığına uzanan bir mafya babasıydı. 50 li yaşlarından dolayı yer yer dökülen turuncu saçları, düşük göz kapaklarının hemen altında yer alan masmavi gözleri vardı. Köpek dişlerinin birinin üzerinde gümüş-pırlanta karışımı bir kaplama yapılmıştı. İngiliz kökenli bir aileden geliyordu, ama bahsettikleri o görkemli ailenin içi de en az bu herif kadar kirli sırlarla doluydu.
Büyük bir örgütün başı bu pislikten geliyordu ve Tutku ona cezasını vermeye son derece kararlıydı. Riske girse de, o kızlardan birini tanıdıktan sonra kafasını çevirerek kendi hayatına devam edecek değildi! Sessiz kalamazdı, geninde yoktu böyle bir şey. Ağabeyinden de o yüzden yardım istemişti. Hiçbir cinayet kusursuz değildi belki ama bir yıkım gerçekleştirmek, kusursuz olabilirdi.
Rüzgar, içten içe koskocaman bir kaleyi dahi çökertebilecek büyük bir güçtü.
-Bir şeyler içer misin?" Kafa sallamak dışında sesli bir cevap vermeden, camın yanına gitti Tutku. İçkiyi bardaklara dolduran Şafak rumuzlu herif, sırıtarak kızı baştan aşağı inceledi. Sonunda o sapsız arkadaşı ona güzel bir hatun kiralayabilmişti demek! 15-16 yaşlarında kendisi dokununca sürekli ağlayıp duran kızlardan şu aralar sıkılmıştı. Şimdi odasında olan 20 yaşındaki kız, bu aralar değişen ruh haline uygun görünüyordu. "Türkçeyi ne kadar zamandır öğreniyorsun?" Dedi kendi konuşması isminin gerçekten de Şafak olmasına son derece inandırıcı olurken.
-Dört ya da beş yıl..." diye cevap verdi Tutku, otel kapısında iki jeep de gözüne iliştiğinde. Kaçması çok zor olacaktı, hadi bu gerizekalıyı bir şekilde bayıltıp odadan çıktı diye varsayalım. Sekiz korumayı odaya sokmadan elini kolunu sallayarak koridordan nasıl çıkacaktı? Ağabeyi Rüzgar'ın onun yokluğunu fark etmesi için biraz daha beklemesi gerekiyordu galiba. Umuyordu ki o sırada Şafak, kendisinin bu gece için pazarlanan bir kız olmadığını öğrenmezdi.
-Bayağı iyi konuşuyorsun. Dil öğrenme yeteneğin var." Kendisine uzatılan şarap bardağını eline alırken yalandan işveli bir şekilde, kafasını hafifçe kaldırdığı sağ omzuna yaslayarak gülümsedi Tutku.
-Teşekkürler..." şaraptan içmek istemiyordu ama karşısındaki erkek, büyük bir yudumu kendi gözlerine bakarak alınca içmemesinin şüphe uyandırabileceğini düşünerek kadehi dudaklarına götürdü ve içiyormuş gibi yaptı.
-Yatağa geçelim..." parmaklarıyla kızın ince bileğinden tuttuğunda, belli etmeden aldığı derin nefeslerle hızlanan kalp atışını yavaşlattı Tutku.
-Biraz daha tadını çıkaralım şarabın..." aklına dosyadaki detay gelince gözleri parıldadı. Şafak cinnete gelip boğazına sarılmazsa iyiydi ama denemeye değerdi! Ya bu herifle birlikte olmadan buradan çıkamazdı -ki öyle bir şeyi asla yapmazdı ve bu durumda korumalar anında onu alıp hapsederdi- ya da dosyadaki detayı söyleyerek Şafak'ı kudurturdu.
Bir fahişe transeksüel olduğu için onu dövüp bara geri gönderen haysiyetsiz, kendisi böyle bir şeyi söylerse kim bilir nasıl öfkelenirdi? En azından yalandan dayak yer sonrasında bara dönerek adamları onun icabına bakamadan Rüzgar gelmiş olurdu. Evet evet sağlam bir dayak yese de bunu yapmalıydı!
-Ben şaşırdım gelmeden önce buraya..." Gözlerini kısa bir an camdan dışarı çevirip, tekrar göz teması kurdu. "Ben transeksüelim, sen bunu biliyorsun?" Şafak'ın yüzü saniye saniye düşmeye başlarken, Tutku gülümsemesini bozmadan şarabından gerçek bir yudum aldı. Tam bu sırada kapı çalarken, beklediği o sinir harbi bu yüzden ertelenmişti. Ceketini çıkararak kapıya yürüyen erkek, cam ekranın önüne geçerek kapının kilidini açtığında gözlerine inanamadı Tutku.
Bu pisliği bayıltsa da odadan çıkamazdı demek ki! Çünkü kapıyı içeriden açan teknoloji anca adamın gözleriyle açacağı türdendi. Öyle bir aptallık yapmadığı için kendini tebrik etti.
-Bu kız işime yaramaz." Kapıdaki insanı görmüyordu Tutku. Ellerindeki teri elbisesine sürterken, odaya girdikleri zaman, duvara dayanmış masaya koyduğu çantasını aldı. "Al senin olsun. Bana da yenisini gönderin. Gerçek bir kızı!" Sinsi gülüşüyle kıza dönerken, baştan aşağı Tutku'yu inceledi. Transeksüel olmasa ona neler neler yapardı! Hatta belki de çok içtiği, kafayı bulduğu bir gece, bu fırsatı tekrar değerlendirmeliydi. Alt dudağını ısırırken karar verdi. Kesinlikle bu hatunu o yatakta görecekti.
Karşısındaki adama dönerken, içinde eğer merhamet olsa bu kıza acırdı. Çünkü kendisinden de beter bir herif, bu kızın karşısına çıkacaktı şimdi. Belki terbiye alması ve tecrübe kazanması uzun vadede kendisine kar bile sağlardı.
-Onunla gidiyorsun güzelim. Bu günlük, seni başka birine kiralıyoruz." Kapıyı iyice açarak geri çekilirken, Tutku da babasının bu saate kadar dönmemiş olmasıyla nasıl delirmiş olabileceğini düşünüyor, ablasının onu idare etmesini umuyordu. Şafak'ın söyledikleriyle kanı dondu ve panik duygusu geldiğinden beri ilk defa tam anlamıyla vücudunu sardı. Eğer buradan da giderse, Rüzgar'ın onu bulması artık çok daha zor bir hale gelirdi!
-Ne? Neden?" Sesine korku yerine sahte bir hayal kırıklığı yüklemişti.
-Öyle gerekiyor." Cevabı kesin ve netti adinin. Elleriyle saçlarını her sinirlendiğinde karıştıran genç kız, gözlerini yumarak başını aşağı eğdi. Kendini çabuk toparlamalı, bir şekilde zaman kazanmalıydı. "Kızı yanına yolluyorum."
Kapıyı tam kapatmayacak şekilde örttüğünde, bahsettiği kızın kendisi olduğunu biliyordu Tutku.
-Yan odaya geçiyorsun." Yanına gelen Şafak, saçlarını okşadığında yüzüne tükürmemek için kendini çok zor tuttu. "Üzülme. Yeniden görüşeceğiz. Çok yakında." Son cümlesiyle kızın saçlarını koklamak için yaklaşırken hızlı adımlarla aralık bırakılan kapıya ilerledi Tutku.
-Buyrun." Yanına gelen korumanın kendisine eşlik edeceğini anlayınca soluna döndü ve uzun koridorda yürümeye başladı. Hemen arkasındaki adım sesleri onu sinirlendirirken, diğer korumalardan uzaklaşmak onu bir nebze rahatlatmıştı. Belki kaşla göz arasında gideceği odadan kaçabilirdi.
Parmağını cam ekrana yaslayan adam kapının açılmasını sağlarken, Tutku ona bir bakış attı. Gülümseyerek, elini adamın omzuna koyarken,
-İyi geceler." Demeyi ihmal etmedi ama yıllardır burada çalıştığı için mi bilinmez, bu oyun üzerine kurulu cilveden zerre kadar etkilenmedi adam. Gözlerini devirerek içeri giren kız kapıyı arkasından kapatırken, ekran ses çıkarmış kapıyı kilitlemişti. Pencerenin yanında, karanlık odada psikopat gibi duran adam kendisine dönünce ağzı açık kaldı.
-ALP?!?" Kızın şokla açılan gözlerine, aynı şokla baktı adam. Elindeki çantayı yere atarak, hızlı adımlarla adamın yanına geldi ve karnına sağlam bir yumruk geçirdi Tutku. Afalladığı için Alp onu durduramamıştı ama ikinci darbeyi zor da olsa engelledi. "ŞEREFSİZ ADİ!!! SEN DE Mİ ÖYLES...BIRAK!!!!" Debelenirken sonuna kadar bağırıyordu bu yüzden ağzını eliyle sıkı sıkı kapattı Alp.
-Rüzgar'a bir şey anlatmayacaksın Tutku. Sus!" Kulağına mırıldanan cümleyle debelenmeye kısa bir ara verip nefeslendi Tutku. Bakışlarını yavaşça Alp'e çevirdiğinde elini yavaşça indirdi genç adam. "Senin burada ne işin var?" onu buraya hiç ama hiç yakıştıramamıştı Kıvanç Alp. Bu yüzden, hem öfkelenmiş hem de fazlasıyla meraklanmıştı.
-Asıl senin ne işin var? Sen de onlardan mısın yani?" Eliyle kızın yüzüne gelen saçı ittirecekken onu gövdesinden ittirip geri çekildi Tutku ama topuklu ayakkabılar onu sendeletmişti. "Dokunma bana." Alp'in yardım için kalkan eline ithafen söylemişti. "Beni çıkar buradan! Hemen!" Emrini kendince verirken, kollarını göğsünde kavuşturmuş gözlerini pencereye çevirip ayı izlemeye başlamıştı.
-Yapamam." Tek kelimelik cümleyle cevabını alırken, ışık hızıyla kendisine dönen kahvelere, daha fazla bir şey demeden cam kenarına koyduğu viskisini aldı Alp.
O gece, ikisi de maskelerinin altında, birbirinin hiç bilmediği yüzleriyle tanışmaya başlamıştı.
•••
Selaaaam! Hayırlı olsun o zaman. İnceden bir başlayayım dedim. Öylesine içimden gelince yazdım işte! Heyecanlıyım bu hikaye konusunda çünkü kurgu kısım bir yana, kendimden katacağım birtakım durumlar, hisler var olacak.
Benden şeyler okuyacaksınız yani. Nasıl hissettiğimi, düşünce yapımı, içinde bulunduğum durumları, aldığım birtakım kararları, insanlara davranışımı ve onlardan bazılarıyla olan ilişkilerimi.
Bakalım. Umarım güzel başlarız.
Son kitap bu :')
INSTAGRAM; tutkudevran
Sevin,sevilin.❤️❤️❤️