Tour
---♦♦♦---
TO AVOID his intense stare, I walked to the bed. It's all white and gold. So neat... like its owner. In fact, everything is white, much to my liking. There's just something in white that I love.
Maaliwalas ang buong kuwarto dahil sa malalaking bintana. The marbled floor reflected the sunlight passing through the large windows. At may chandelier ulit! Sa tapat nito ay ang mini sala, a large flat screen TV was pasted on the wall.
Pumasok ako sa malaking pinto. Banyo pala. This is way bigger than the one he got in his penthouse. Marbled floor din ang mayroon iyon. The golden lighting and painted white walls made it look like it was for royals. I got closer and noticed the bath tub at the far end of the room. My jaw dropped. It was a jacuzzi! May malaking flat screen TV sa dingding. Sa kabila naman ay ang shower room na may transparent glass wall. Lumapit ako sa lababo. While at it, I took the opportunity to wash my mouth. Kumpleto na ang mga gamit doon, lahat bago. May nakita akong toothbrush na charcoal at may naka-engrave na Dove in gold letters sa wooden handle nito. Hindi ko alam ang nagtulak sa akin pero nag-toothbrush na rin ako.
Pagkatapos ay muli kong nilibot ang banyo. Then- Heavens! There's another chandelier! It's elegantly hanging in the middle and I didn't notice it earlier.
Tulala akong lumabas roon. Dean was still standing where I left him. I turned to him. Nakasunod pa rin siya ng titig sa akin. He's waiting for my answer.
Tumalikod ako at napanguso. "Hindi ako sanay na may katabi sa pagtulog."
He chuckled. Napalingon ulit ako sa kaniya. Kumunot ang noo ko. "Bakit?" nagtataka kong tanong. May nakakatawa ba sa sinabi ko?
Lumapit siya sa akin kaya napaatras ako sa pagkabigla ngunit maagap niyang naipulupot ang braso sa aking bewang. He pulled me closer as if there's any distance to shorten. Now our lower extremities are almost touching. I put my hand on his chest to add a little distance between us so I could look up at him.
"Oh, little dove. Stop being so adorable," he whispered sweetly then a swift kiss on the lips followed. Para siguro rito kung bakit may nag-udyok sa akin na mag-toothbrush. "You don't know how many times we shared the bed."
Nakikipagtalo pa ako sa isip nang maintindihan ang sinabi niya. I hit him on the chest. Ngayon ko lang napagtantong matigas pala iyon. I shook the thought away forthwith. Hindi ko pa naman siya nakakatabi sa pagtulog! Well, maliban kanina nang mahimatay ako. Pero isang beses lang naman! Come to think of it, ako ang laging unang natutulog at siya naman ang unang nagigising. Nakikipagtalo ang isang parte ng aking isip. May sarili siyang kuwarto kaya imposible iyon.
"Sa ibang kuwarto na lang ako. I'm sure maraming kuwarto rito. Saka hindi ako sanay sa kuwartong maraming chandelier," saad ko. Umiwas ako ng tingin pagkasabi noon dahil nakita ang pagbabago sa kaniyang ekspresyon. Hindi niya nagustuhan ang sinabi ko. And I felt ridiculous.
"You'll stay here with me," mariin niyang sabi.
Kumawala ako sa yakap niya. I took a few steps backwards until the edge of the bed touched my calves. Hindi ako puwedeng makipag-usap sa kaniya kapag masyado siyang malapit, my mind gets blank. Lalo na ngayon na may ipapakiusap ako sa kaniya.
Tinignan ko siya, mukhang okay na naman siya. Naalala ko ang naisip ko kanina. Gusto ko talagang i-request iyon sa kaniya. With fingers crossed, I said, "S-sige p-pero may r-request sana a-ako." I cringed at my stuttering.
"You want me to get rid of the chandeliers?"
Anong- I bit my lip. I'm getting frustrated. "Hindi."
Wala siyang sinabi at nagtaas lamang ng kilay kaya nagpatuloy ako. "G-gusto ko nang pumasok next week." Napahinga ako nang malalim pagkatapos. Iyon ang naisip ko kanina. Magsisimula na ang second semester at gusto kong ipagpatuloy ang pag-aaral ko. Because at the end of the day, ang edukasyon ko lamang ang hindi mawawala sa akin.
I glanced at him. Walang kasiguraduhan kung ano ang mangyayari sa amin... sa akin.
His lips were set in a grim line. Nakaramdam ako ng kaba. Napalunok ako. Gusto ko nang tumakbo pero pilit kong pinanatili ang determinadong ekspresyon. I really want this.
Huminga ako nang malalim. "H-hindi ako tatakas. I promise." I looked him in the eyes for him to see I am sincere with my words. Binigyan ko na siya ng chance, wala nang dahilan para baliin ko ang mga sinabi ko.
Wala pa rin siyang imik. Nakatitig lang siya sa akin. Alam kong pinag-iisipan niya ang sinabi ko. I see a little hope. Lumapit ako sa kaniya at hinawakan ang kamay niya.
"Please..." pakiusap ko habang nakatingala sa kaniya. I even gave him my puppy eyes. Nakita ko ang pag-awang ng labi niya. His adam's apple moved when he gulped.
My eyes widened when his free hand grabbed the back of my head and pulled me for a kiss. Ilang sandali akong tulala. I pulled away, catching my breath. I was about to take a step backwards but his hands on my waist were firmly keeping me in place.
Yumuko siya, hinahabol ang aking labi. Nilapat ko ang aking kamay sa kaniyang dibdib at bahagya siyang tinulak pero para lamang akong tumulak sa pader. "S-sandali... P-pumapayag ka na ba?" Sa kabila ng hingal at pag-iwas sa kaniyang halik ay nagawa kong itanong.
He didn't answer. It looked like he wasn't even listening! His only focus is how to kiss me again!
"Dean!" I called in irritation. Bakit ba parang ang adik niya sa halik?!
Umiwas ako kaya sa leeg ko napunta ang kaniyang labi. Pero hindi ko inaasahan na mananatili siya roon. And then I felt his lips moved on my neck. Napadaing ako nang matamaan niya ang sensitibong balat ko roon. Inulit niya iyon kaya hindi ko napigilan ang paglabas ng kakaibang tunog sa aking bibig. Isang ungol!
Tuluyan na akong nanghina. My hands held on to his shoulders to find support, or else I'll sprawl on the floor. His hands on my waist started moving, gently massaging it. Another moan came out due to the sensation he's giving me.
Nakakapanibago. Nakakakiliti.
Naramdaman ko ang pagpasok ng kaniyang kamay sa loob ng aking tee shirt. Natauhan ako dahil doon. Buong lakas ko siyang tinulak. Mukhang hindi niya inaasahan iyon kaya napaatras siya at napabitaw sa akin.
I panted. I don't know but what we just did was draining. But I need to do something first. "G-gusto kong makapagtapos ng pag-aaral. Pakiusap, p-payagan mo a-ako." I may have been swayed by his hungry kisses but I have my goal today. And I must achieve it. Today. This might be my last chance.
He groaned. "Fine." Then he pulled me again for a deep kiss. He moved so fasr and I just found myself on the bed with him above me, devouring my mouth. What? His hands were everywhere but I couldn't care less. My mind's still processing what he said. My heart's bursting in excitement.
KUNG HINDI kumatok si Butler Jang kanina para ipaalam na dinner na, hindi ko na alam kung saan pa kami makakarating. Now that I'm in my correct mind already, I'm sure I'm all red in embarrassment.
Makukurot na talaga ako ni Mama sa susunod na pagkikita namin sa langit!
Paano pala kung hindi kami nadistorbo? Gaano pa kalayo ang aming mararating? Would we really go there? Would we really do the thing that only married couple do? We're not even a couple in the first place!
Tanging mga tunog lang ng kubyertos ang maririnig sa tahimik na lapag. Nakakabingi ang katahimikan kahit na sobrang daming kasambahay ang nakahilera sa gilid kasama si Butler Jang. Hindi ko maiwasang mailang kaya naman hindi ko halos maisubo ang pagkain ko. I glanced at them. Nakayuko silang lahat pero feeling ko nakatingin sila sa akin. Sumulyap ulit ako, ganon pa rin naman ang pwesto nila.
I sighed. Tinignan ko na lamang ang pagkaing nasa plato ko. Karne iyon na may sauce. Hindi ko na inabalang itanong pa ang pangalan dahil wala naman sa pagkain ang isip ko.
"All of you," ani ng isang baritonong boses. Napaigtad ako nang magsalita si Dean na nasa kabisera. "Get out." Agad tumalima ang mga kasambahay at ilang segundo lamang, kaming dalawa na lamang ang naiwan sa napakalaking dining room.
I should be sighing in relief now that we're left alone, but what happened earlier came back to me. Ngayon hindi ko na alam kung ano ba ang mas mainam, be distracted by the maids or my absurd thoughts? Aish.
"Kumain ka na," he prodded. Napalingon ako sa kaniya sa gulat. Tiyak na namimilog ang mga mata ko.
"Nag-Filipino ka ulit," mangha kong sabi.
Napailing siya. Hindi nakaligtas sa aking paningin ang munting ngiti sa kaniya labi. Napangiti ako. "Just eat your food now. We'll talk later."
Mabilis akong tumango at maganang kumain. Mas mabuti palang kaming dalawa lamang.
SA OPISINA niya kami nagpunta pagkatapos kumain. The interior was modern and minimalist. Parang bigla ay nasa ibang lugar ka na pagpasok sa opisinang ito. It was all black and white, far from the golden light of the outside.
Umupo ako sa sofa na naroon. May kinuha siya sa kaniyang drawer. He gave me an envelop before sitting beside me. Agad pumulupot ang kaniyang mga braso sa akin at nasa leeg ko naman ang kaniyang mukha. Napaka-clingy. Hindi ko na pinansin pa iyon dahil binuksan ko na ang envelop.
Enrolment certificate for the second semester A.Y...
Namilog ang mga mata ko nang mabasa ang nakasulat sa papel na nasa loob niyon. Dean wasn't in my neck anymore. I turned to him and I found him staring at me, a smirk on his lips.
I was too flabbergasted to even speak.
"Your first day is this coming Monday. I've already settled everything. Your uniform-"
"P-pumapayag ka na talaga?" nakanganga kong putol sa kaniya. Hindi ko pa maproseso ang nangyayari.
He cupped my face with his hands. I blinked, letting it all sink in.
"I don't want to wake up without you by my side anymore."
I beamed in happiness. I leaned in and gave him a peck on the lips.
"Thank you!"
He licked his lips and dipped his head for more.
-♦-
Morning sunshine touched my face. I tried to shield my face but something's stoppin me from moving. Wala na akong nagawa kaya nagmulat na lamang ako. Bumungad sa akin ang puting kisame. Ramdam ko ang mga braso at binti niyang nakapulupot sa katawan ko. Paglingon ko sa katabi ay nakakita ako ng anghel. Wow, napakaamo ng mukha niya kapag natutulog, ibang-iba sa napakaseryoso niya mukha kapag gising.
He's sleeping peacefully, I can't afford to wake him up. Pinagmasdan ko na lamang ang payapa niyang mukha. He's got thick eyebrows and aristocratic nose. I wanted to touch his long eyelashes but I can't move my hands so I just settled myself in staring. Bumaba pa ang tingin ko. He's got full lips and they look... kissable.
What?! Ano bang mga iniisip mo, Kirah?! Naeeskandalo kong puna sa sarili. What am I even thinking? Am I a pervert now? Nahihintakutan kong tanong.
In the middle of debating with myself, his eyes suddenly opened. Sandali kong nakalimutan ang lahat at napatitig sa napakaganda niyang mga mata. His argentine orbs.
"Buongiornio, signorina." I don't understand what he said but I think it's a greeting. His voice was hoarse and I found it sexy.
Oh no...
My cheeks heated. It's good that he can't read my mind or else I'll pray for the ground to swallow me. I gulped before answering, "Good morning."
Nanlaki ang mga mata ko nang marining ang sariling boses. Since when did my voice became that sweet?
He chuckled at my reaction with that baritone voice of him. He dipped his head down and gave me a sweet kiss on the lips. "This is why it was all worth it..." he murmured and pulled me closer to him. Now my face is buried on his neck.
"Huh?" I asked in confusion. Wala akong maintindihan sa sinasabi niya. Is he speaking Japanese?
Nilayo niya ako kaunti sa kaniya. Now we're facing each other, our lips just an inch apart while I'm looking up to him. "All the waiting was worth it. I get to wake up with you beside me. And I intend to keep it that way, forever."
I blinked. Again and again. My lips parted in shock. Tila hinihila ulit ako ng kaniyang mga mata.
B-bakit ang cheesy niya? Ang aga-aga...
A knock on the door made me break the intense eye contact. Bahagya ko siyang tinulak nang lumuwag na ang kaniyang hawak sa akin. Bumangon ako at ganoon din siya. Napaiwas ako ng tingin dahil tanging boxer shorts lamang ang suot niya. He went inside the walk-in closet just beside the bathroom. Paglabas niya ay nakasuot na siya ng white t-shirt.
Siya na ang nagbukas ng pinto at kinausap ang kumatok kanina. Pumunta na ako sa banyo para maligo.
Sa hapag kainan ay hindi ko maiwasan ang pagsulyap kay Dean. He didn't have the chance to eat even half of his breakfast because he was busy answering calls. He was speaking in other language.
Ganito ba talaga siya ka-busy? Kasi noong nasa penthouse kami...
"Why aren't you eating?" he asked after the countless calls. He gave his phone to Butler Jang who quickly went out. Now the two us are alone again.
"A-ah, busog na ako," I replied, embarrassed that I was caught staring. "I-ikaw ang dapat kumain." Sumulyap ako sa kaniyang plato.
Kumunot ang noo niya. Magsasalita na sana siya nang pumasok ulit si Butler Jang, dala ang nag-iingay niyang telepono.
"Cazzo!" he exclaimed. Napaubo si Butler Jang at sandaling tumingin sa akin. "Get it done or I'll do it myself. Vaffanculo!" iritadong sigaw niya ulit. Sigurado akong nanginginig na ang kung sino mang nasa kabilang linya. Kahit hindi sa akin nakadirekta ang galit niya, hindi ko maiwasan ang pagtambol ng kaba sa dibdib.
Wala sa sariling napainom ako ng tubig at nasamid nang bumaling ang tingin niya sa akin. Agad lumambot ang kaniyang ekspresyon. He went to my side to stroke my back.
"F*ck. Are you okay, baby?" he asked. Nilagok ko ang natitirang tubig sa basong hawak.
Tumango ako. "O-okay na..."
He sighed and kissed my hair. "Be careful," he murmured. Nakita ko si Butler Jang na nasa pintuan ng dining room. Pinuntahan siya ni Dean at sabay silang lumabas.
Mabilis kong tinapos ang pagkain saka dumiretso sa kuwarto. As soon as I opened the door, I saw Dean in his black suit. May sinuksok siya sa bewang at nagtipa sa kaniyang cell phone. I closed the door behind me and walked towards him.
"Aalis ka?"
Nilingon niya ako. "Yeah..." he drawled and put the cell phone back in his pocket. Naghintay ako saglit kung may sasabihin pa siya... paliwanag? Kaso walang dumating. Why does he need to explain to me anyway? It's not like we're official. Wala akong karapatan.
I bit my lip. "Okay."
Lumakad siya palapit sa akin then enveloped me in a warm hug. I smelled his perfume, I bet it's expensive.
"I'd be back quickly."
I nodded against his chest. He pulled away and cupped my face with his big hands. "Call Butler Jang if you need anything."
I nodded again. He sighed. "F*ck. I just wanna kiss you all day."
Kinagat ko ang labi, ramdam ang pag-init ng pisngi. Hinawakan ko ang kaniyang kamay na nanatili sa aking mukha. "Sige na, baka ma-late ka na kung saan ka man pupunta," dagdag ko para hindi na siya mag-isip pa nang kung anu-ano. Dahan-dahan siyang tumango at saka ako pinatakan ng halik sa noo bago siya lumabas.
Tinanaw ko na lamang mula sa veranda ang pag-alis ng mga sasakyan. Five, to be specific. Hindi ko alam kung bakit feeling ko ay sasabak siya sa gyera sa kabog ng dibdib ko. I can't forget the gun I saw hidden inside his coat.
"Please be safe," I whispered as I watched the cars disappeared from my sight.
Ilang sandali akong nanatili roon bago lumapit sa akin si Butler Jang. "Signorina, tumataas na ang sikat ng araw. Bumalik na po kayo sa loob."
Tumingin ako sa kaniya. Masakit na nga ang araw sa balat. "Sige po." Nauna akong naglakad, sumunod naman siya sa akin. Huminto ako nang nasa loob na kami at hinarap siya. "Tawagin niyo na lang po ako sa pangalan ko, naiilang po kasi ako. Kirah nga po pala ang pangalan ko," pakilala ko at naglahad ng kamay.
Pero nagulat ako nang umatras siya. Yumuko siya. "Paumanhin pero hindi ko po puwedeng tanggapin ang iyong kamay."
"Bakit po?" Naibaba ko ang kamay at napakamot sa pisngi. "Huwag niyo na rin po akong i-po kasi mas matanda naman kayo sa akin." Hindi tamang tignan na mas magalang pa ang matanda sa akin.
"You can't be touched especially by a man. That's the master's order," paliwanag niya.
Napabuntong hininga na lamang ako. Dean and his weirdness. "Puwede po bang libutin itong bahay? Gusto ko rin pong makita iyong garden!"
"Masusunod, signorina. Tatawagin ko muna ang isang kasambahay para samahan ka."
THERE'S ONE word to describe the whole mansion: white. Puti at ginto ang makikita sa buong kabahayan. At sobrang sarap sa mata ng disenyo. Maaliwalas. Sa sobrang laki, hindi ko nakabisado ang mga dinaanan naming pasilyo at kuwarto. Basta ang alam ko, marami nito.
"Tara na, Lena." Baling ko sa tour guide ko. Palabas na kami ngayon ng mansion upang pumunta sa hardin. Sabi ni Lena, malaki raw iyon at maraming bulaklak.
True to her words, the garden was filled with flowers of different kinds and colors- mostly white. May mga bench at table din doon. At may gazebo!
"Signorina, the lunch is ready. Do you like to have it served here?" tanong ng isang kasambahay.
Kumakalam na nga ang sikmura ko. I didn't notice the time as I enjoyed looking around the house, especially the garden. Hindi masyadong mainit dahil punum-puno ng halaman.
Shaking my head, I answered, "Sa dining na lang po. Tapos na rin naman kami ni Lena."
Sabay-sabay na kaming pumunta sa dining room. Napakaraming pagkain! Sinalubong kami ni Butler Jang.
"How was the tour, signorina?" tanong niya.
I smiled. "Maganda po talaga itong mansion at saka malaki!"
"I'm glad you liked it."
Tumango ako.
Of course I do. This is like my dream house!
x
©Taciturnelle