Hayatım boyunca merak ettiğim şeylerden birisi de şuydu; acaba bir gün uyandığımda gözümü hastane odasında klişe bir sahneyle açar mıyım?
Tanrı bunun cevabını verdi. Açarmışım.
"Yeon!" gelen yumuşacık sesle bakışlarımı Jimin'e çevirdim.
"Berbat görünüyorsun," dedim mırıldanarak. Halsizim, açım ve hala uykum var gibi. Dışarıda doğan güneş bile bana enerji veremez.
"Sen kendine bak, maymun gibisin."
Tüm halsizliğime rağmen ona ters bir bakış attım. Kötü görünüyordu. Üstünde bir eşofman takımı vardı, saçları dağılmıştı ve uykusuz olduğu gözlerinden anlaşılıyordu. Tüm bunlar bir araya geldiğinde kendimi kötü hissetmeme neden oldu. Benim yüzümden bu halde olduğuna eminim.
"İyi misin? Bekle doktoru çağıracağım." cevabımı beklemeden koşar adım odadan çıktı. Bir kaç dakika sonra hem doktor, hem NamJoon hemde Jimin gelmişti.
"Yeon! Bizi çok korkuttun!" NamJoon yanıma gelip elinde ki tepsiyle kahveyi bir kenara bıraktı.
Doktor da bana gülümseyerek yeni fark ettiğim bileğimde ki sargıya uzandı.
"Bileğinde biraz acı olabilir, dikişlere dikkat edin. Onun dışında bir sorunu yok." dedi doktor ve odadan çıktı.
"Kaç saattir buradayım?" dedim merakla.
NamJoon kolunda ki saate baktı "Dün gece yarısı geldik, şuan saat akşam üzeri beş."
"Ne?" dedim bağırarak.
"Birde bana sor. Günlerdir burada gibiyim." dedi Jimin.
Önce bir şeyler yemek istediğim için Jimin bana yiyecek almaya gitti. NamJoon ise tepemden ayrılmadı.
"Çok sorgulanacak mıyım?" dedim korkuyla. NamJoon kafasıyla onayladı "Jimin deliye döndü. Sen uyurken bir kağıda sana soracaklarını yazdı. Kızılacaklar listesi bile yaptı!" dedi gülerek.
Bu klasik bir Jimin hareketiydi.
Neymiş gün içinde çok fazla kızılacak şey yapıyormuşum, hepsini aklında tutamıyormuş ve yazıyormuş.
Yemekler geldiğinde afiyetle yedim. Ardından gelecek azarı düşünmeden.
"Şimdi sorgu vakti," Jimin boş tepsiyi önümden alıp kenara kaldırırken bir yandan da gülümsüyordu "En sevdiğim an."
"Şimdi anlat bakalım. Neler oldu? Bunu sana kim yaptı? Beni tehdit ettiler, çok korktum polise bile gidemedim Yeon! Her şeyi an-" Jimin'in sesini kırılacak gibi açılan kapı böldü.
İçeriye kocaman bir adımla, yüzünde neşeli bir gülümsemeyle Hoseok girdi. Ardında elinde kocaman bir demet çiçek tutan SeokJin, arkalarından yine elinde bir demet çiçekle Taehyung girdi, en sonda ise eli boş Yoongi.
"Hoşgeldiniz." dedi NamJoon gülerek. Jimin'de yerinden kalktı ama bana hala sorgudasın bakışları attı.
"Uyuyan güzel uyanmış!" dedi Hoseok neşeyle.
"O güzel falan değil, sadece uyuyordu!" diye uyardı Jimin onu. Kıskanma diye bağırasım geldi.
"Geçmiş olsun," SeokJin elinde ki çiçekleri yatağıma bırakırken, diğerleri de sırayla iyi dileklerini sundu. Yoongi bile. Orada ki bile eki, inanamama eki.
"Hepinize teşekkür ederim." derken ne ara bu kadar yakınlaştık anlamadım. Bana kankalarıymışım gibi davranıyorlar.
"Çok korktuk cidden!" dedi Hoseok ve elini kalbine götürdü "İlk defa güzel bir kızla tanıştım ve hemen böyle bir şey yaşaması... Ben lanetliyim sanırım."
"Ve o güzel kızın daha lanetli bir abisi var. O abi şuan sinirleniyor." Jimin'in uyarısıyla Hoseok elini ağzına götürdü ve sahte bir fermuar çekti.
Bir tek Jungkook eksikti.
"Kimin yaptığını öğrendiniz mi?" olaya bodoslama dalan Yoongi'ye baktım. Beni kurtaran o muydu? Öyle hatırlıyorum ama eminde değilim. Ya rüyaysa?
"Bende tam onu soruyordum,"
Hoseok odada ki koltuğun bir köşesine oturdu "Hep birlikte dinleyelim, zaten ortağız."
Diğerleri de onayladı ve teker teker bir yerlere oturdular.
Kendimi sahnede bir şeyler sunacakmışım gibi hissetsemde olan biten her şeyi anlattım.
En sonunda konuşan ilk kişi yine ve yine Hoseok oldu "Vay be ne cesur kızmışsın!"
"Yani bu kişiler seni oraya bağladı, ölüme terk etti. Bu Taehyung'u tehdit eden kişiyle aynı kişi olabilir." dedi SeokJin. Benimde aklıma gelen ilk şey buydu.
"Bu kişi Jimin'e zarar vermek istiyor. Bu yolda herkesi kullanabilecek gibi." Taehyung derin derin düşüncelere daldı.
"Aklınızda hala biri yok mu?" SeokJin bir bana bir Jimin'e baktı.
"Benim yok," dedi abim direk. Ben ise biraz düşündüm "Acaba..." herkes bana baktığında şüpheyle devam ettim "Taemin olabilir mi?"
Abim düşünceli bir şekilde yere bakarken Hoseok onun kim olduğunu sordu. Benim yerime NamJoon cevap verdi "Taemin, Jimin'in okulda ki rakibi. Birbirlerini sevmezler."
Jimin düşüncesinden ayrılıp konuştu "Evet ama Taemin bu kadar büyük bir nefret besleyemez. Yani sanmıyorum."
"Sadece bir fikirdi." diye belirttim.
"Jungkook'a söyleyin araştırsın bu çocuğu." dedi Yoongi sessizce. Hep dinliyordu. Çok az konuşuyordu.
Akşam taburcu işlemlerimi yapıp eve gittik. Gayet iyiydim. Bileğimi zorlayınca biraz acıyordu ama onun dışında iyiydim.
"Bak bakalım burada neler varmış!" Jimin odaya girince, hayır dalınca yerimden sıçradım.
"Kapıyı kırmasaydın daha iyiydi," diye mırıldanmam onun umrunda olmadı. Yatağın yanına oturup kucağıma koca bir kutu pizza koyduğunda tüm sinirim uçup gitti.
"Şuna da bakın, şu gülümsemeye bakın. Abisini görünce bu kadar gülümsemez ama pizza kutusuna resmen aşık oldu!"
Ona da gülümseyerek baktım. Eğlenerek pizzalarımızı yediğimizde bu sefer tatlıları verdi.
"Gözlerimi yaşartıyorsunuz Bay Ren Geyiği." tatlıdan bir kaşık alırken ona ren geyiği dediğim için sinirlendi ve tatlımı almaya çalıştı. Bende tüm savaşçı yeteneklerimle tatlıma dokundurmadım.
Ren geyiği benim çocukken Jimin'e taktığım bir lakaptı. Televizyonda ilk defa ren geyiği görmüşüm ve o an içeri giren ilk kişiye, yani Jimin'e ren geyiği diye bağırmışım. Öyle de kaldı.
"Bu akşam çocuklar gelecek," dedi tatlısından son bir kaşık alırken "Çocuklar kim?"
"Taehyung, Yoongi falan. Hepsi yani."
Dudaklarımı büzdüm "Niye bize geliyorlar?"
"Konuşulacak şeyler var. Şu haline bak, bu kişi her kimse derdi beni aştı. Sana dokunarak ölüm fermanını kendi kalemiyle kendi imzaladı. O fermanı ona yedireceğim."
Jimin'in sinirini biraz olsun yatıştırdıktan sonra onu odadan gönderdim.
Bu beş oğlanı tanımıyordum, birden hayatımıza girmişlerdi. Güven seviyem sıfırdı. Ama Jimin'e güveniyordum. Bu yüzden bir süre müsaade edeceğim.
Yatakta içe kayıp biraz uyumaya çalıştım.
Aşağıdan gelen seslerle gözümü sinirle açtım. Uykumdan uyandırılmaktan nefret ederim. Gelen kahkaha seslerinden ise daha da nefret ederim. Yataktan çıkıp silahımı aradım.
Tamam bir silahım yok ama terliklerim var. Hepsini döveceğim!
Üstümde ki askılı tişört ve şortu değiştirmem lazım tabii. Eğer bir grup yakışıklı erkeğin arasına bu şekilde dalarsam Jimin'de bana dalar. Katil olur, cinnet geçirir, hayata küser. Canım abimi sinirlendirmemek için dolaba yönelip uzun bir pijama ve düzgün bir tişört aldım. Altımda ki şortu indirip hızla uzun pijamayı giydim.
Üstümde ki askılı tişörtü de çıkardığımda sadece büstiyerim ile kaldım. Bu sporcu atletlerine bayılıyorum.
Büstiyerin bir tarafının içeri katlandığını görünce oflayarak orayı düzelttim. O sırada açılan kapı ile çığlık atmam bir oldu.
Üstüme tutabileceğim hiçbir şey olmadığı için elimi siper ettim ama zaten küçük olan elim hiçbir işe yaramadı.
"Niye çığlık attın yanlı- pardon!" Yoongi önce benim halimi fark etmemişti ama fark ettiğinde ise hemen gözünü kapadı "Pardon ben lavaboyu arıyordum."
"Tamam çık ve aramaya devam et!"
Ağzından bir kıkırdama duyduğuma emin olsamda o çıkarken bir şey demedim.
"Yeon iyi misin? Niye bağırdın?" kapının önünden gelen NamJoon'un sesiyle hemen tişörtü kafamdan geçirdim.
Kapıyı açarken az önce yaşanılanları bir kenara bıraktım "İyiyim, böcek gördüm."
Kafasıyla onayladı. Koluna girip şirince gülümsedim. Birlikte aşağı inerken NamJoon ve Jimin'i iyi eğittiğimi anladım.
Başlarda ikiside o kadar hödüktü ki odaların kapısını kırarcasına açıyorlardı. Sonra bir kız olduğumu ve kapıların boş yere icat edilmediğini onlara güzel bir dille anlattım. Daha çok bir kaç gün açta bırakmış olabilirim. Sonuç olarak işe yaradı ve onların o ayı ruhlarını biraz kırdım.
Salonda herkes toplanmıştı. Sadece Yoongi yoktu.
"Diyorum ya aranızdan hiçbirini daha önce görmedim. Taehyung ile herhangi ortak noktam var mı bilmiyorum." ben girdiğimde Jimin bir şeyler anlatıyordu.
"Aynen. Bende Jimin'i bu olaylara kadar tanımıyordum." dedi Taehyung'da.
Jimin'in yanına oturduğumda, diğerlerine bakarak konuşmasına devam etti ama kolunu hemen omzuma attı. Sahiplenen abi tutuşu.
"Bu kişi her kim ya da kimse ciddi psikolojik sorunları olduğunu düşünmeliyiz." dedi Hoseok'ta düşünürken. Buna kesinlikle bende katılıyorum.
Çalan kapının sesiyle yerimden doğruldum "Ben bakayım."
Kapıya doğru gidip, delikten baktım. Son seferinde kapıyı açtığımda evimiz bir savaş alanına döndüğü için artık kapı deliğini kullanmak gibi radikal bir karar aldım.
Dışarıda kimse görünmeyince, kapıyı yavaşça açıp kafamı dışarı uzattım. Ama kimse yoktu. Kapatacağım sırada yerde bir paket dikkatimi çekti. Kocaman bir hediye paketiydi.
Yere eğilip, sinirle aldım.
Yine okuldaki oğlanlardan biriyse bu sefer Jimin'e bırakmadan ben öldüreceğim. Utanmadan ve korkmadan kapımın önüne bıraktıları bilmem kaçıncı hediyeydi. Tamam belki bu beni mutlu etmeli ama etmiyor. Sapıklık bu!
Hediyeyi alıp içeri geçerken bunu kesinlikle Jimin'e gösterecektim. Abimin okulda bir meydan gösterisi yapma vakti geldi.
"O ne? Siktir ya yine mi hediye gönderdiler!" Jimin hızla yerinden kalktığında, hediyeye ulaşamadan hediye elimden havalandı ve patladı.
Çığlık atarak geri çekildiğimde, bir beden önüme siper olmuştu.
Hediye paketi patlamıştı!
X X X
CB show izleyip, softluk kusarak geldim :') Bol oy ve yorum alalım, bir sonraki bölüm önümüzde ki Perşembe gününe :')