"KyungSoo ေရ သခင္ေလးကို အေအးေလးသြားပို႔ေပး"
အိမ္ေတာ္ထိန္းရဲ႕ ေစခိုု္င္းမႈအတိုင္း သခင္ေလးရဲ႕ အခန္းဆီသို႔
ေရာက္လာခဲ့သည္။
တုန္ယင္ေနေသာလက္မ်ားနွင့္ နွလံုးခုန္ျမန္ေနေသာရင္ဘက္တစ္စံုကို လ်စ္လ်ဴ႐ႈရင္း အခန္းတံခါးကို ေခါက္လိုက္သည္။
"ဝင္လာခဲ့ပါ"
တိုးညင္းေသာ အသံျဖစ္ေပမယ့့္ ထိုအသံတြင္ ေယာက်္ားပီသမႈ
တည္ၿငိမ္မႈ အဓ္ိပၸါယ္ အမ်ိဳးမ်ိဳးပါဝင္သည္။
"ဟုိ...သခင္ေလး ေသာက္ဖို႔အတြက္ အေအးလာပို႔တာပါ"
မိမိ အသံကိူ ၾကားေသာေၾကာင့္လားမသိ မွိတ္ထားေသာ
မ်က္ဝန္းေလးမ်ားပြင့္လာသည္။
သခင္ေလးႏွင့္ကြၽန္ေတာ္ အၾကည့္ခ်င္းဆံုသြားေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္ပဲ
ေခါင္းကို အျမနိငံု႔လိုက္သည္။ သခင္ေလးရဲ႕ စူး႐ွေသာ အၾကည့္ေတြကို မခံႏိုင္ဘူးေလ။
"စားပြဲေပၚမွာ တင္ထားလိုက္ ခဏေန ေသာက္လိုက္မယ္"
အမိန္႔မဆန္ေသာ ေစခိုင္းမႈအတိုင္း လုပ္ေဆာင္ၿပီးတာနဲ႔ အခန္းထဲက ထြက္ခါနီး
"နာမည္ ဘယ္လိုေခၚလဲ "
"Do..Kyung...Soo...ပါ သခင္ေလး.."
"အသက္က?"
"၁၅..ႏွစ္.ေက်ာ္ပါၿပီ.."
"Oh...god...ေတာ္ေတာ္ငယ္တာပဲ...ကုိယ္နဲ႔ဆို.၁၅ ႏွစ္ေတာင္ကြာတာပဲ..ဒီကို ဘယ္လိုေရာက္လာတာလဲ."
"ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ အေဒၚေၾကာင့္ပါ..."
"ေက်ာင္းဆက္တက္ေသးလား.."
"Nae...သခင္မႀကီးက...ေက်ာင္းဆက္တက္ဖို႔ ေထာက္ပံ့ေပးထားပါတယ္..သခင္ေလး.."
"ေအာ္..ဒါဆိဳသြားလို႔ရပါၿပီ.."
"Nae..သခင္ေလး...ေကာင္းေသာညေလး ျဖစ္ပါေစ။"
ႏႈတ္ဆက္စကားဆိုၿပီး အျပင္ကို ထြက္လာေတာ့ႏွလံုးသားတစ္ခုလံုး ခုန္ေပါက္မတက္ျဖစ္ေနသည္။
သူ..ဘာေတြ ျဖစ္ေနတာလဲ..?
ဘာလို႔ သခင္ေလးနဲ႔ ေတြ႔တိုင္း ႏွလံုးသားက ခုန္ေပါက္ေနတာလဲ..?
ဘာလို႔...သူမ်ားေတြေခၚေနၾက သခင္ေလးဆိုတဲ္ေနရာမွာ
ဦးငယ္ ဆိုၿ႔ပီး ေခၚခ်င္ေနတာလဲ..?
ေမးခြန္းေပါင္းစံုကို မစဥ္းစားေတာ့ပဲ မိမိေနရာေသာ တိုက္ပုေလးဆီကို..သြားလိုက္သည္။
အိပိရာေပၚ လွဲကာ မ်ကိႏွာကုိ စုိက္ၾကည့္ရင္း တိုးတိုးေလးေရရြတ္မိလိုက္တယ္
"ေကာင္းေကာင္းအိပ္ပါ ဦးငယ္"
⏩⏩⏩⏩
မနက္ခင္း ေနေရာင္ျခည္ေႏြးေႏြးေလးေအာက္ ႏိုးထလာခဲ့သည္။
ညက အေတြးထဲ နစ္ေျမာေနတာနဲ႔ သန္းေခါင္မွ အိပ္ျဖစ္သည္။
နာရီကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့" ၈ နာရီ "
"Oh god..ေသၿပီ.."
စိတ္ပ်က္စြာေရရြတ္ရင္း မ်က္ႏွာအျမန္သစ္ကာ အိမ္ေတာ္ထဲသို႔
အျမန္ေျပးဝင္လိုက္သည္။
သြားၿပီ....ေရာက္သြားတဲ့အခ်ိန္မွာ .သခင္မၿကီးေရာ သခင္ေလးေရာ
အကုန္လံုး မနက္စာကို စားေနၾကၿပီပင္။
ေခါင္းကို အတင္းငံု႔ရင္း အိမ္ေတာ္ထိန္းႀကီးရဲ႕ ေဘးနားမွာ
ဝင္ရပ္မိသည္။
"KyungSOo ဒီေန႔ ေနာက္က်တယ္ေနာ္..."
"ဟုတ္..သခင္မႀကီး..ကြၽန္..ကြၽန္ေတာ္.အိပ္ေပ်ာ္သြားလို႔.."
"ညက ညဥ့္နက္တဲ့အထိေနလို႔လား.."
"ဟုတ္..ကြၽန္ေတာ္..အေတြးလြန္းသြားၿပီး..သန္းေခါင္မွ.အိပ္ျဖစ္္လို႔ပါ
ေနာက္တစ္ခါ ထပ္မျဖစ္ေစရပါဘူး..."
"ရပါတယ္ကြယ္.."
သခင္မႀကီးရဲ႕ စကားကိုေျဖေနရင္း သခင္ေလး ဆီကို
ၾကည့္မိေတာ့ မနက္စာကို ေအးေဆးစားေနသည္။
မ်က္ႏွာေခ်ာေခ်ာမွာ တည္ၿငိမ္မႈ အထင္းသား..
စိတ္ထဲမွာဦးငယ္ဆိုၿပီး ေခၚေနေပမယ့္ လက္ေတြ႔မွာေတာ့
သခင္ေလးဆိုသည့္ စကားက သူ႔အတြက္ေတာ့ ပိုၿပီးအဆင္ေျပေနသည္
"ဒီတိုင္းေလးပဲ...ဦးငယ္ ဆိုတဲ့ စကားေလးကို စိတ္ထဲမွာပဲ
ေခၚပါရေစ"
ေဟာ...မနက္စာစားေနရင္းနဲ႔ လက္ထဲက ဇြန္းခက္ရင္း တစ္စံုက္္ို
ခံုေပၚခ်လိုက္ၿပီ။
ေဟာ..ၿပီးေတာ့..ပါးစပ္က္ု သုတ္လိုက္တယ္။
မထူမပါး ႏႈတ္ခမ္းေလးကို သုတ္လိုက္တယ္။
လက္ကိုင္ပုဝါစကို ကိုင္ထားတဲ့ လက္ဟာလည္း ႏူးညံ့တဲ့
ပံုစံေပၚေပမယ့္ ေသြးေၾကာမ်ားကို ျမင္ရသည္။
ကြၽန္ေတာ္ Do KyungSoo ဘယ္ခ်ိန္က လူတစ္ေယာက္ကို
အခုလို ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္တတ္သြားဆိုတာကို မသိေတာ့။
ေနာက္ဆံုး ပခံုးေပၚကို က်ေရာက္လာတဲ့ အထိအေတြ႔ေၾကာင့္ သတိဝင္လာသည္။
ထိုအခ်ိန္...သခင္ေလးကို
လိုက္႐ွာေတာ့ မေတြ႔ေတာ့ေပ။ အခ်ိန္ကို
တိက်ုျပီး ကိစၥေတြတိုင္းမွာ ျပတ္သားေသာသခင္ေလး
အေၾကာင္းကို သိသင့္သေလာက္ သိထားပါတယ္ေလ။
⏩⏩⏩⏩
"ဟူး...ေမာလိုက္တာ.." တစ္ေန႔လံုး အလုပ္ေတြ လုပ္ရတာ
ပင္ပန္းလြန္းတာေၾကာင့္ ညည္းတြားမိတယ္။
အရင္က ဒီေလာက္ အလုပ္မ႐ႈပ္ေပးမယ့္ မိမိရင္ထဲကေန
ဦးငယ္လို့ ေခၚမိတဲ့ သခင္ေလးရဲ႕ အႀကိဳက္ေတြက္ု လုပ္ေဆာင္ေနတာေၾကာင့္ပင္။ ဒီအိမ္ရဲ႕ အရွင္သခင္ကတာ့ ဦးငယ္ပင္။
သခင္မႀကီးကေတာ့ ဦးငယ္ရဲ႕ သေဘာဆနၵကို
လိုက္ေလ်ာေပးေနၾကပင္။
ဦးငယ္ ဘယ္ဟာကို ႀကိဳက္တယ္ မႀကိဳိက္ဘူးဆိုတာကအစ
အကုန္ေလ့လာေနရတာေၾကာင့္ KyungSoo သူ႔အတြက္ေတာ့ တကယ္ပင္ပန္းသည္။
နာရီကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ညေန ၄ နာရီ ခြဲ ...
"..ခဏေနရင္ ဦးငယ္ျပန္လာေတာ့မွာပဲ..."
ထိုအေတြးမဆံူးခင္
ပင္ပန္းမႈေတြက အိမ္မက္ကမၻာထဲကို ေခၚေဆာင္သြားသည္။
⏩⏩⏩⏩
"ေဒါက္ ေဒါက္ ေဒါက္"
တံခါးေခါက္သံ ၾကားတာနဲ႔ အိပ္ရာထက္မွ ကမန္းကတန္းထလိုက္သည္။
"KyungSoo "
"Nae..nae..အိမ္ေတာ္ထိန္း.."
"သခင္ေလး အလုပ္ကျပန္လာၿပီ.."
'ဗ်ာ...အခ်ိန္..အခ်ိန္က အဲ့ေလာက္ေတာင္ ႐ွိသြားတာလား
Miyan jinja miyan ကြၽန္ေတာ္..အရမ္းပင္ပန္းၿပီး
အိပ္ေပ်ာ္သြားတာ.."
"Arjishi က ရပါတယ္..ဒါေပမယ့္ ျမန္ျမန္လာ
သခင္ေလးျပန္ေရာက္ေနၿပီ.."
"Nae nae.."
အိမ္ေတာ္ထိန္းနဲ႔အတူ အိမ္ထဲကိုဝင္လာေတာ့ ဧည့္ခန္းထဲမွာ
ထိုင္ေနေသာ သခင္ေလးနဲ႔ ပက္ပင္းတိုးသည္။
သခင္ေလးဆီကို အၾကည့္ေတြေရာက္မိေတာ့
မ်က္လံုးခ်င္းဆံုမိျပန္ၿပီပင္။ ထံုးစံအတိုင္း သခင္ေလးရဲ႕ အၾကည့္ေတြကိုေတာ့ မိမိကိုယ္တိုင္ ေ႐ွာင္လြဲသြားရတာပင္။
ခဏအၾကာ သူ႔အခန္းရွိရာဆီကို သြားေသာ သခင္ေလးရဲ႕ ေက်ာျပင္ကို ၾကည့္မိသည္။
ဒါေပမယ့္ ခဏေလးပင္။ ခဏေလး ေငးၾကည့္ၿပီး ျပင္ဆင္စရာ႐ွိတာ
ျပင္ဆင္ရမည္ပင္။
~~~~~~~~
"KyungSoo သခင္ေလးကို သြားေခၚ ထမင္းစားဖို႔
အဆင္သင့္ျဖစ္ၿပီလို႔..ဦးေလးက သခင္မႂကီးကို သြားေခၚလိုက္မယ္"
"Nae.."
ဟူး....arshi..လုပ္ျပန္ၿပီ ဦးငယ္ကို ေတြ႕တိုင္း ရင္ေတြခုန္ပါတယ္ဆိုမွ...
သတိထားစမ္း Do KyungSoo.ဒါ သခင္ေလးေနာိ.
မင္းျပစ္မွားလို႔ ရတဲ့လူမ်ိဳးမဟုတ္ဘူး...
မင္းဘဝနဲ႔ မတန္မရာ မျပစ္မွားစမ္းနဲ႔...
မိမိကိုယ္ကုိယ္ သတိေပးေပမယ့္ မသိလိုက္ခင္မွာပဲ မ်က္ရည္စက
စီးက်သြားသည္။
ေဒါက္ ေဒါက္ ေဒါက္..
"သခင္ေလး...သခင္ေလး.."
အဆင္မျပတ္ေခါက္ ေနေပမယ့္ အသံမၾကားရတာေၾကာင့္
တံခါးကို အသာေလးတြန္းဖြင့္ရင္း ဝင္လာမိသည္။
"သခင္ေလး..သခင္.."
လိုက္႐ွာေသာ္လည္း မေတြ႔တာေၾကာင့္ ျပနိထြက္မည္အလုပ္
ေရခ်ိဳးခန္းကေန ထြက္လာတဲ့ ဦးငယ္ေၾကာင့္ Kyungsoo
ေက်ာက္႐ုပ္လိုပင္ မလႈပ္ႏိုင္ေတာ့။..အခု..သူ႔မ်က္စိေ႐ွ႕မွာ ရပ္ေနတဲ့ဦးငယ္ကို မ်က္ေတာင္မခတ္ၾကည့္ေနမိသည္။
"ဘာ ကိစၥ ?.."
ဦးငယ္က စကား စ လိုက္မွ သတိဝင္လာကာ
"ဟို..ဟုိ..ထ.မင္း..ထမင္း.စားဖုို႔..အဆင္သင့္..ျဖစ္..ၿပီ.."
"Ok လာခဲ့မယ္..ဒါနဲ႔..စကားေတြက ဘာလို႔ထစ္ေနတာလဲ.."
"ဟင္..ဒီ..ဒီတိုင္း.."
"ေနမေကာင္းဘူးလား.. မ်က္ႏွာေတြရဲ ေနတယ္."
"ဟို..သခင္..သခင္ေလး အဆင္သင့္ျဖစ္.ရင္..ထမင္း..စားလို႔..
ရၿပီ..လို႔.လာ..ေျပာတာ.သြား.ခြင့္..ျပဳ..ပါ.."
KyungSoo သူ႔ ပါးကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ အုပ္ကိုင္ၿပီး ေျပာေနရင္းနဲ႔
စကားမဆံူးခင္ ေျပးထြက္လာခဲ့သည္။
ဆက္ေျပာေနရင္ စကားေတြ မွားမွာ ျဖစ္တာေၾကာင့္
အျမန္ေျပးထြက္ခဲ့သည္။
အေရးထဲ အျပင္ဘက္ကို မေရာက္ခင္ ခလုတ္တိုက္ကာ
ေခ်ာ္လဲသြားေသးသည္။
ေသခ်ာပါတယ္..ဒီေန႔ဟာ..KyungSoo အတြက္ အ႐ွက္ကြဲတဲ့
ေန့ပင္။
အခန္းအျပင္ဘက္ ေရာက္တာနဲ႔ တံခါးကို အျမန္ပိတ္ၿပီး မွီထားကာ
ခုန္ေပါက္ေနေသာ ရင္ဘက္ကို လက္ကေလးျဖင့္ ဖိထားသည္။
"မထိုက္တန္မွန္းသိေပမယ့္
ကြၽန္ေတာ္ ဦး ငယ္ ကို ခ်စ္မိၿပီဆိုတာကို ေျပာပါရေစ "
⏩⏩⏩⏩
TO BE CONTINUED
Dika is forever ❤❤❤
Kaisoo is more than real ❤❤❤
စာေမးပြဲ ၿပီးသြားလို႔ update ေတြ လာပါၿပီ 😁😁😁
"KyungSoo ရေ သခင်လေးကို အအေးလေးသွားပို့ပေး"
အိမ်တော်ထိန်းရဲ့ စေခိုင်းမှုအတိုင်း သခင်လေးရဲ့ အခန်းဆီသို့
ရောက်လာခဲ့သည်။
တုန်ယင်နေသောလက်များနှင့် နှလုံးခုန်မြန်နေသောရင်ဘက်တစ်စုံကို လျစ်လျူရှုရင်း အခန်းတံခါးကို ခေါက်လိုက်သည်။
"ဝင်လာခဲ့ပါ"
တိုးညင်းသော အသံဖြစ်ပေမယ့် ထိုအသံတွင် ယောကျ်ားပီသမှု
တည်ငြိမ်မှု အဓိပ္ပါယ် အမျိုးမျိုးပါဝင်သည်။
"ဟို...သခင်လေး သောက်ဖို့အတွက် အအေးလာပို့တာပါ"
မိမိ အသံကိူ ကြားသောကြောင့်လားမသိ မှိတ်ထားသော
မျက်ဝန်းလေးများပွင့်လာသည်။
သခင်လေးနှင့်ကျွန်တော် အကြည့်ချင်းဆုံသွားပေမယ့် ကျွန်တော်ပဲ
ခေါင်းကို အမြနိငုံ့လိုက်သည်။ သခင်လေးရဲ့ စူးရှသော အကြည့်တွေကို မခံနိုင်ဘူးလေ။
"စားပွဲပေါ်မှာ တင်ထားလိုက် ခဏနေ သောက်လိုက်မယ်"
အမိန့်မဆန်သော စေခိုင်းမှုအတိုင်း လုပ်ဆောင်ပြီးတာနဲ့ အခန်းထဲက ထွက်ခါနီး
"နာမည် ဘယ်လိုခေါ်လဲ "
"Do..Kyung...Soo...ပါ သခင်လေး.."
"အသက်က?"
"၁၅..နှစ်.ကျော်ပါပြီ.."
"Oh...god...တော်တော်ငယ်တာပဲ...ကိုယ်နဲ့ဆို.၁၅ နှစ်တောင်ကွာတာပဲ..ဒီကို ဘယ်လိုရောက်လာတာလဲ."
"ကျွန်တော့်ရဲ့ အဒေါ်ကြောင့်ပါ..."
"ကျောင်းဆက်တက်သေးလား.."
"Nae...သခင်မကြီးက...ကျောင်းဆက်တက်ဖို့ ထောက်ပံ့ပေးထားပါတယ်..သခင်လေး.."
"အော်..ဒါဆိုသွားလို့ရပါပြီ.."
"Nae..သခင်လေး...ကောင်းသောညလေး ဖြစ်ပါစေ။"
နှုတ်ဆက်စကားဆိုပြီး အပြင်ကို ထွက်လာတော့နှလုံးသားတစ်ခုလုံး ခုန်ပေါက်မတက်ဖြစ်နေသည်။
သူ..ဘာတွေ ဖြစ်နေတာလဲ..?
ဘာလို့ သခင်လေးနဲ့ တွေ့တိုင်း နှလုံးသားက ခုန်ပေါက်နေတာလဲ..?
ဘာလို့...သူများတွေခေါ်နေကြ သခင်လေးဆိုတဲ်နေရာမှာ
ဦးငယ် ဆိုြ့ပီး ခေါ်ချင်နေတာလဲ..?
မေးခွန်းပေါင်းစုံကို မစဉ်းစားတော့ပဲ မိမိနေရာသော တိုက်ပုလေးဆီကို..သွားလိုက်သည်။
အိပိရာပေါ် လှဲကာ မျကိနှာကို စိုက်ကြည့်ရင်း တိုးတိုးလေးရေရွတ်မိလိုက်တယ်
"ကောင်းကောင်းအိပ်ပါ ဦးငယ်"
⏩⏩⏩⏩
မနက်ခင်း နေရောင်ခြည်နွေးနွေးလေးအောက် နိုးထလာခဲ့သည်။
ညက အတွေးထဲ နစ်မြောနေတာနဲ့ သန်းခေါင်မှ အိပ်ဖြစ်သည်။
နာရီကို ကြည့်လိုက်တော့" ၈ နာရီ "
"Oh god..သေပြီ.."
စိတ်ပျက်စွာရေရွတ်ရင်း မျက်နှာအမြန်သစ်ကာ အိမ်တော်ထဲသို့
အမြန်ပြေးဝင်လိုက်သည်။
သွားပြီ....ရောက်သွားတဲ့အချိန်မှာ .သခင်မကြီးရော သခင်လေးရော
အကုန်လုံး မနက်စာကို စားနေကြပြီပင်။
ခေါင်းကို အတင်းငုံ့ရင်း အိမ်တော်ထိန်းကြီးရဲ့ ဘေးနားမှာ
ဝင်ရပ်မိသည်။
"KyungSOo ဒီနေ့ နောက်ကျတယ်နော်..."
"ဟုတ်..သခင်မကြီး..ကျွန်..ကျွန်တော်.အိပ်ပျော်သွားလို့.."
"ညက ညဥ့်နက်တဲ့အထိနေလို့လား.."
"ဟုတ်..ကျွန်တော်..အတွေးလွန်းသွားပြီး..သန်းခေါင်မှ.အိပ်ဖြစ်လို့ပါ
နောက်တစ်ခါ ထပ်မဖြစ်စေရပါဘူး..."
"ရပါတယ်ကွယ်.."
သခင်မကြီးရဲ့ စကားကိုဖြေနေရင်း သခင်လေး ဆီကို
ကြည့်မိတော့ မနက်စာကို အေးဆေးစားနေသည်။
မျက်နှာချောချောမှာ တည်ငြိမ်မှု အထင်းသား..
စိတ်ထဲမှာဦးငယ်ဆိုပြီး ခေါ်နေပေမယ့် လက်တွေ့မှာတော့
သခင်လေးဆိုသည့် စကားက သူ့အတွက်တော့ ပိုပြီးအဆင်ပြေနေသည်
"ဒီတိုင်းလေးပဲ...ဦးငယ် ဆိုတဲ့ စကားလေးကို စိတ်ထဲမှာပဲ
ခေါ်ပါရစေ"
ဟော...မနက်စာစားနေရင်းနဲ့ လက်ထဲက ဇွန်းခက်ရင်း တစ်စုံက်ို
ခုံပေါ်ချလိုက်ပြီ။
ဟော..ပြီးတော့..ပါးစပ်က်ု သုတ်လိုက်တယ်။
မထူမပါး နှုတ်ခမ်းလေးကို သုတ်လိုက်တယ်။
လက်ကိုင်ပုဝါစကို ကိုင်ထားတဲ့ လက်ဟာလည်း နူးညံ့တဲ့
ပုံစံပေါ်ပေမယ့် သွေးကြောများကို မြင်ရသည်။
ကျွန်တော် Do KyungSoo ဘယ်ချိန်က လူတစ်ယောက်ကို
အခုလို သေသေချာချာ ကြည့်တတ်သွားဆိုတာကို မသိတော့။
နောက်ဆုံး ပခုံးပေါ်ကို ကျရောက်လာတဲ့ အထိအတွေ့ကြောင့် သတိဝင်လာသည်။
ထိုအချိန်...သခင်လေးကို
လိုက်ရှာတော့ မတွေ့တော့ပေ။ အချိန်ကို
တိကျုပြီး ကိစ္စတွေတိုင်းမှာ ပြတ်သားသောသခင်လေး
အကြောင်းကို သိသင့်သလောက် သိထားပါတယ်လေ။
⏩⏩⏩⏩
"ဟူး...မောလိုက်တာ.." တစ်နေ့လုံး အလုပ်တွေ လုပ်ရတာ
ပင်ပန်းလွန်းတာကြောင့် ညည်းတွားမိတယ်။
အရင်က ဒီလောက် အလုပ်မရှုပ်ပေးမယ့် မိမိရင်ထဲကနေ
ဦးငယ်လို့ ခေါ်မိတဲ့ သခင်လေးရဲ့ အကြိုက်တွေက်ု လုပ်ဆောင်နေတာကြောင့်ပင်။ ဒီအိမ်ရဲ့ အရှင်သခင်ကတာ့ ဦးငယ်ပင်။
သခင်မကြီးကတော့ ဦးငယ်ရဲ့ သဘောဆန္ဒကို
လိုက်လျောပေးနေကြပင်။
ဦးငယ် ဘယ်ဟာကို ကြိုက်တယ် မကြိုက်ဘူးဆိုတာကအစ
အကုန်လေ့လာနေရတာကြောင့် KyungSoo သူ့အတွက်တော့ တကယ်ပင်ပန်းသည်။
နာရီကို ကြည့်လိုက်တော့ ညနေ ၄ နာရီ ခွဲ ...
"..ခဏနေရင် ဦးငယ်ပြန်လာတော့မှာပဲ..."
ထိုအတွေးမဆူံးခင်
ပင်ပန်းမှုတွေက အိမ်မက်ကမ္ဘာထဲကို ခေါ်ဆောင်သွားသည်။
⏩⏩⏩⏩
"ဒေါက် ဒေါက် ဒေါက်"
တံခါးခေါက်သံ ကြားတာနဲ့ အိပ်ရာထက်မှ ကမန်းကတန်းထလိုက်သည်။
"KyungSoo "
"Nae..nae..အိမ်တော်ထိန်း.."
"သခင်လေး အလုပ်ကပြန်လာပြီ.."
'ဗျာ...အချိန်..အချိန်က အဲ့လောက်တောင် ရှိသွားတာလား
Miyan jinja miyan ကျွန်တော်..အရမ်းပင်ပန်းပြီး
အိပ်ပျော်သွားတာ.."
"Arjishi က ရပါတယ်..ဒါပေမယ့် မြန်မြန်လာ
သခင်လေးပြန်ရောက်နေပြီ.."
"Nae nae.."
အိမ်တော်ထိန်းနဲ့အတူ အိမ်ထဲကိုဝင်လာတော့ ဧည့်ခန်းထဲမှာ
ထိုင်နေသော သခင်လေးနဲ့ ပက်ပင်းတိုးသည်။
သခင်လေးဆီကို အကြည့်တွေရောက်မိတော့
မျက်လုံးချင်းဆုံမိပြန်ပြီပင်။ ထုံးစံအတိုင်း သခင်လေးရဲ့ အကြည့်တွေကိုတော့ မိမိကိုယ်တိုင် ရှောင်လွဲသွားရတာပင်။
ခဏအကြာ သူ့အခန်းရှိရာဆီကို သွားသော သခင်လေးရဲ့ ကျောပြင်ကို ကြည့်မိသည်။
ဒါပေမယ့် ခဏလေးပင်။ ခဏလေး ငေးကြည့်ပြီး ပြင်ဆင်စရာရှိတာ
ပြင်ဆင်ရမည်ပင်။
~~~~~~~~
"KyungSoo သခင်လေးကို သွားခေါ် ထမင်းစားဖို့
အဆင်သင့်ဖြစ်ပြီလို့..ဦးလေးက သခင်မကြီးကို သွားခေါ်လိုက်မယ်"
"Nae.."
ဟူး....arshi..လုပ်ပြန်ပြီ ဦးငယ်ကို တွေ့တိုင်း ရင်တွေခုန်ပါတယ်ဆိုမှ...
သတိထားစမ်း Do KyungSoo.ဒါ သခင်လေးနောိ.
မင်းပြစ်မှားလို့ ရတဲ့လူမျိုးမဟုတ်ဘူး...
မင်းဘဝနဲ့ မတန်မရာ မပြစ်မှားစမ်းနဲ့...
မိမိကိုယ်ကိုယ် သတိပေးပေမယ့် မသိလိုက်ခင်မှာပဲ မျက်ရည်စက
စီးကျသွားသည်။
ဒေါက် ဒေါက် ဒေါက်..
"သခင်လေး...သခင်လေး.."
အဆင်မပြတ်ခေါက် နေပေမယ့် အသံမကြားရတာကြောင့်
တံခါးကို အသာလေးတွန်းဖွင့်ရင်း ဝင်လာမိသည်။
"သခင်လေး..သခင်.."
လိုက်ရှာသော်လည်း မတွေ့တာကြောင့် ပြနိထွက်မည်အလုပ်
ရေချိုးခန်းကနေ ထွက်လာတဲ့ ဦးငယ်ကြောင့် Kyungsoo
ကျောက်ရုပ်လိုပင် မလှုပ်နိုင်တော့။..အခု..သူ့မျက်စိရှေ့မှာ ရပ်နေတဲ့ဦးငယ်ကို မျက်တောင်မခတ်ကြည့်နေမိသည်။
"ဘာ ကိစ္စ ?.."
ဦးငယ်က စကား စ လိုက်မှ သတိဝင်လာကာ
"ဟို..ဟို..ထ.မင်း..ထမင်း.စားဖို့..အဆင်သင့်..ဖြစ်..ပြီ.."
"Ok လာခဲ့မယ်..ဒါနဲ့..စကားတွေက ဘာလို့ထစ်နေတာလဲ.."
"ဟင်..ဒီ..ဒီတိုင်း.."
"နေမကောင်းဘူးလား.. မျက်နှာတွေရဲ နေတယ်."
"ဟို..သခင်..သခင်လေး အဆင်သင့်ဖြစ်.ရင်..ထမင်း..စားလို့..
ရပြီ..လို့.လာ..ပြောတာ.သွား.ခွင့်..ပြု..ပါ.."
KyungSoo သူ့ ပါးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ အုပ်ကိုင်ပြီး ပြောနေရင်းနဲ့
စကားမဆူံးခင် ပြေးထွက်လာခဲ့သည်။
ဆက်ပြောနေရင် စကားတွေ မှားမှာ ဖြစ်တာကြောင့်
အမြန်ပြေးထွက်ခဲ့သည်။
အရေးထဲ အပြင်ဘက်ကို မရောက်ခင် ခလုတ်တိုက်ကာ
ချော်လဲသွားသေးသည်။
သေချာပါတယ်..ဒီနေ့ဟာ..KyungSoo အတွက် အရှက်ကွဲတဲ့
နေ့ပင်။
အခန်းအပြင်ဘက် ရောက်တာနဲ့ တံခါးကို အမြန်ပိတ်ပြီး မှီထားကာ
ခုန်ပေါက်နေသော ရင်ဘက်ကို လက်ကလေးဖြင့် ဖိထားသည်။
"မထိုက်တန်မှန်းသိပေမယ့်
ကျွန်တော် ဦး ငယ် ကို ချစ်မိပြီဆိုတာကို ပြောပါရစေ "
⏩⏩⏩⏩
TO BE CONTINUED
Dika is forever ❤❤❤
Kaisoo is more than real ❤❤❤
စာမေးပွဲ ပြီးသွားလို့ update တွေ လာပါပြီ 😁😁😁