Hermione'nin Ağızından
Bir hafta. Tamı tamına bir haftadır revirdeydim. Madam Pomfrey her gün bana ısrarla ne yiyip içtiğimi soruyordu ama ona söylemedim. Kimseye söylemedim. Bizimkiler her gün ziyarete geliyordu ama ben yine de sıkılıyordum. Pansy bana her akşam ders notlarını getiriyordu, böylece derslerden geri kalmıyordum. Neyse ki bugün revirdeki son günümdü. Madam yatağımın başına gelip ''Bugün nasılsınız Bayan Granger?'' diye sorduğunda ona gülümsedim. ''Gayet iyiyim Madam Pomfrey. Artık çıkabilir miyim?'' dediğimde o da bana gülümsedi. ''Evet, bende onu haber vermek için gelmiştim.'' dediğinde hemen yataktan kalktım. ''Her şey için teşekkürler Madam.'' dedim ve koşarak revirden çıktım. Tahminlerim doğruysa şu anda öğle yemeği vaktiydi. Büyük salonun girişine geldiğimde tahminimin doğru çıktığını anladım.
Kapıdan içeriye girdiğimde bana doğru koşan arkadaşlarımı görünce gülümsedim. Ronald gelip beni kucaklayıp etrafında döndürdüğünde ise kahkaha atıyordum. Ron beni bıraktığında bu sefer Harry kucaklamıştı. O bıraktığında da Ginny. ''Yeter artık çocuklar.'' dediğimde Ginny elimden tutup masaya doğru çekiştirmeye başladı. ''Geçmiş olsun Hermione.'' ''Sağ ol Neville.'' ''Neyin varmış?'' '' Yediğim bir şey dokunmuş Seamus.'' ''Seni kim buldu peki?'' ''Cormac Parvati.'' Soruları bölen ses Ginny'den çıkmıştı. ''Bu kadar soru yeter! Bırakında yemek yesin.'' dediğinde başımdaki kalabalık dağılmıştı. ''Teşekkürler Ginny.'' ''Her zaman.'' deyip güldüğünde bende güldüm.
Yanıma birinin oturduğunu hissedince soluma döndüm. Döner dönmez Pansy tarafından boğulurcasına kucaklanmıştım. Sonunda beni bırakınca ''Teşekkürler.'' dedim. ''Nasılsın Herm? Ağrın var mı?'' ''İyiyim Pansy, her şey yolunda.'' dediğimde gülümsüyordu. ''Seni çok özledim.'' ''Bende seni Pansy.'' dediğimde Harry sahte bir şekilde öksürmüştü. ''Bize ayıp oluyor ama.'' dediğinde kahkaha atmaya başlamıştım. Masadan kalkıp yanına gittim ve oturdum. Bana döndüğünde yanaklarından öptüm, sarıldım, saçlarını karıştırdım. ''Tamam Herm sözlerimi geri alıyorum, bırak beni.'' dediğinde hepimiz gülüyorduk. Onu bırakıp tekrar eski yerime geçtim ve yemeğime başladım. Hastane yemekleri çok kötüydü, bu yüzden yemeklere hasret kalmıştım. Yemeğimi bitirdiğimde ise mutluydum.
''Eee, sıradaki ders ne?'' ''Derse mi gireceksin?'' ''Tabii ki gireceğim Ronald. Pansy sayesinde konuları kaçırmadım ama artık kendim girmek istiyorum.'' dediğimde Pansy'e döndü ve gülümsedi. ''Sağ ol Pansy. Sen olmasan notları bizden isteyecekti.'' deyip güldüğünde Pansy'e döndüm. Bana kafasıyla kapıyı gösterince ayağa kalkıp onu da kaldırdım. ''Sonra görüşürüz çocuklar.'' dediğimde Ginny'de ayağa kalkıp diğer koluma girdi. ''Bende sizinle geleyim.'' dedi ve birlikte salonu terk etti.
Başkanlar salonuna gelince ''Kahve.'' deyip içeriye geçtik. İkisini karşıma oturtup bende kırmızı koltuğa geçtim. ''Ben yokken neler oldu?'' dediğimde ikisi de gülümsüyordu. İlk konuşan Ginny oldu. ''Harry bana beni sevdiğini söyledi.'' ''Ne?'' ''Evet bende şaşırdım. Ama çıkma teklif etmedi. Bana biraz zaman vermek istediğini söyledi.'' ''Sen ne dedin?'' ''Bende seni seviyorum dedim.'' dediğinde gülümsedim. ''İkinizin adına da çok sevindim Ginny.'' dediğimde o da gülümsedi.
Pansy'e dönüp ''Peki sen ve Ronald? Aranız gayet iyi görünüyor.'' ''Bende bundan korkuyorum Herm.'' dediğinde şaşırmıştım. ''Korkulacak ne var Pansy?'' ''Mesela diğer Slytherin'ler ona zarar verebilir. Belki senin bile hastalanmanın sebebi onlardır.'' dediğinde kalkıp yanına oturdum ve kendime çekip sarıldım. ''Böyle düşünme Pansy. Kimse bana bir şey yapmadı.'' ''Bunu bilemezsin Herm. Eğer bu olay ben seninle arkadaşım diye başına geldiyse belki de artık arkadaş olmamalıyız.'' dedi ve benden ayrıldı. Ayağa kalkıp ''Üzgünüm.'' dedi ve portreye ilerlemeye başladı. Onu bırakmak istemiyordum. Arkadaşlığımızın bitmesini istemiyordum. Ama iksirden de bahsedemezdim. Bir karar vermek zorundaydım. Sırrım mı önemliydi yoksa arkadaşım mı? ''Bekle Pansy!''
Ginny'nin Ağızından
Hermione anlatmayı bitirdiğinde hayretle ona bakıyordum. Pansy'e döndüğümde onunda yüzündeki şok ifadesini gördüm. ''Bu çok tehlikeli Herm. Bir hafta hastane kanadında kaldığına şaşırmamalı.'' ''Tehlikeli olduğunu biliyorum Pansy ama umurumda değil. Sonunda tamamladım ve mutluyum.'' dediğinde ona döndüm. ''Peki bir hafta hastane kanadında kalman normal mi?'' diye sorduğumda bana döndü. ''Bilmiyorum Ginny ama ölmediğime göre bir sorun yok.'' ''Ne yani ölebilir miydin?'' ''Yanlış yapılırsa evet, ölebilirdim Pansy.'' ''Sana inanamıyorum Herm. Sen çağın en zeki değil en aptal cadısısın!'' dediğinde hepimiz susmuştuk. Sonra bir anda gülmeye başladık. ''Sadece biraz risk aldım kızlar. Hem daha önce bu iksiri yapan birinden birkaç tavsiye almıştım. Her şey yolunda.'' dediğinde merakıma yenil düşüp bir soru daha sordum. ''Peki ne zaman deneyeceksin?'' ''Bilmiyorum Ginny. Eğer isterseniz deneyeceğim zaman sizi de çağırırım.'' dediğinde başımla onayladım. Pansy'de ''Bana uyar.'' dedi.
Onlara dönüp ''Benim gitmem lazım. Quidditch elemeleri var.'' dediğimde aynı anda ''İyi şanslar.'' demişlerdi. ''Sağ olun.'' dedim ve portreden çıkıp koridorlarda ilerlemeye başladım. Şatodan çıkar çıkmaz Quidditch sahasına doğru koşmaya başladım, geç kalmak istemiyordum. Sahaya girdiğimde herkesin geldiğini gördüm. ''Geç mi kaldım?'' ''Tam zamanında Ginny.'' diyen Harry'ye gülümseyip sıraya girdim. Ben sıraya geçer geçmez Harry konuşmaya başladı. ''Geçen seneki takım kaptanı Oliver Wood mezun olduğu için bu seneki takım kaptanı benim. Önceden belirtmek isterim ki geçen sene takımda olanlar 'yerim garanti' diye düşünmesin. Kimseye ayrıcalık yapmayacağım. Şimdi ilk olarak vurucular, sonra tutucular ve en son kovalayıcıları seçeceğim. Vurucu adayları öne çıksın.'' dediğinde dört kız, beş erkek öne çıktı. Bende diğerleriyle birlikte kenara geçip seçmeleri izledim. Vurucular seçildikten sonra tutucu seçimi başladı. Cormac ve abim sona kalmıştı. Nasıl olduğunu bilmiyorum ama abim tutucu seçildi.
Sıra kovalayıcılara gelmişti. Beş erkek ve içlerinde benimde olduğum beş kız yarışacaktık. Harry karşımıza geçip konuşmaya başladı. ''Elimde gördüğünüz Quaffle'ı yukarı fırlatıp süre tutacağım. En kısa sürede tutan üç kişi kovalayıcı seçilecek. Sorusu olan?'' dediğinde hepimiz 'hayır' anlamında başımızı sallamıştık. ''Güzel. Sıranın solundan başlayalım.'' dediğinde soldaki kız bir adım öne çıktı ve süpürgesine binip beklemeye başladı. ''Hazır, başla!'' Harry komutu verir vermez kız fırlamıştı. Saniyeler içinde yerdeydi. ''Güzel. Şimdi sıradaki.'' dediğinde bu sefer yapılı bir çocuk öne çıktı. Sıranın sonunda olduğum için mutluydum. Böylelikle herkesi izleyip nerede hata yaptıklarını gözlemleyebilmiştim. Harry ''Ginny sıra sende.'' dediğinde ona gülümseyip bir adım öne çıktım ve süpürgeme bindim. ''Hazır, başla!'' dediğinde yaydan çıkan ok gibi fırlamıştım. Topun ilerlemesine fırsat vermeden hemen yakalayıp yere indim. Harry büyümüş gözlerle bana bakıyordu. ''Vay canına Ginny. Bu yeni bir rekor.'' dediğinde ona gülümseyip yerime geçtim. Sıradaki yerimi alınca Harry tekrar konuşmaya başladı.
''Evet, hepiniz harikaydınız. Ama sadece üç kişi seçebiliyorum. Bunlar David Clarke ve Ginny. Sizi tebrik ederim yeni Gryffindor kovalayıcıları. Geriye kalanlar üzülmesin. Şansınızı seneye denersiniz.'' dediğinde küçük bir sevinç çığlığı attım ve koşup Harry'ye sarıldım. Harry'ye mi sarıldım? Hızla geri çekilip özür dilediğimde sırıtarak bana bakıyordu. ''Sorun değil Ginny. Bu arada kazanmana sevindim.'' dediğinde gülümseyip ''Teşekkürler Harry.'' dedim. ''İstersen şatoya birlikte dönelim.'' dediğinde başımla onayladım ve yan yana şatoya ilerlemeye başladık.
Bu sessizlik canımı sıkmaya başlamıştı. ''Antrenmanlar ne zaman başlıyor?'' ''McGonagall'dan izin almaya çalışıyorum. Saha hangi gün müsait olursa o gün kullanacağız. Ben size haber vereceğim.'' ''Peki ilk maç kiminle?'' ''Slytherin.'' ''Ne zaman oynanacak peki?'' ''Bilmiyorum, profesör haber verecek.'' dediğinde susmuştum. Aklıma soracak başka bir şey gelmiyordu. Neyse ki bu sefer soru soran Harry'ydi. ''Sen nasılsın? Yani Dean'den sonra demek istiyorum. Daha iyi misin?'' ''Evet daha iyiyim. Bunu söyleyeceğim aklıma gelmezdi ama iyi ki beni aldatmış. O salaktan kurtulmuş oldum.'' dediğimde gülmeye başladı. Hatta kahkaha atıyordu. ''Ne var bunda bu kadar gülecek?'' dediğimde susup bana döndü. ''Bu yönünü çok seviyorum. Her kötü şeyin ardındaki iyiliği görüyorsun. Ayrıca çok komiksin.'' dediğinde kızarmaya başlamıştım. ''Şey- teşekkürler.'' dediğimde bana gülümsedi.
Sonunda büyük salona gelmiştik. Birlikte içeriye geçip Hermione ve Ron'un yanına oturduk. Hermione hemen bana döndü. ''Seçmeler nasıldı Ginny?'' ''Bu seneki kovalayıcılardan biride benim.'' dediğimde gülümsüyordu. ''Tebrik ederim.'' dediğinde araya Harry girdi. ''Çok basit bir şeymiş gibi söylüyorsun Ginny. Quaffle'ı bu kadar hızlı yakalayanını görmemiştim. Top daha yükselemedi bile.'' dediğinde yine kızarmıştım. Hermione bana imalı imalı bakınca daha da kızardım. Ron ilgiyi üzerimden aldığında mutluydum.
''Beni tebrik eden yok tabii.'' diye söylendiğinde Hermione ona sarılıp saçlarını karıştırdı. ''Ginny'nin seçmelere katılacağını biliyordum ama senin katılacağını bilmiyordum Ronald. Hangi pozisyondasın?'' ''Tutucu Herm.'' ''Tebrikler.'' dediğinde ikisi de gülümsüyordu. Aklıma gelen şeyle bende gülümsedim. ''Sen o Cormac denilen çocuğu nasıl yendin? İksir kullanmadın değil mi?'' dediğimde çatılmış kaşlarla bana bakıyordu. ''Ha ha ha. Çok komik Ginny. Sen dalga geçmeye devam et. Ben kendi çabalarımla kazandım.'' dediğinde üçümüzde gülüyorduk. Gülmemiz bittiğinde hepimiz tabaklarımıza geri döndük. Bu çocukları seviyordum.
Draco'nun Ağızından
Bugün Hermione revirden çıkmıştı ama ben onu bir türlü göremiyordum. Sadece öğle yemeğinde büyük salonda görmüştüm. Ortak derslerimiz sabah işlenmişti. Bu yüzden gün içerisinde hiç karşılaşmamıştık. İyi olup olmadığını merak diyordum. Nihayet son ders bitip zil çaldığında sınıftan çıkıp hızla büyük salona girdim. Gryffindor masasında oturmuş Weasley ile konuşuyordu. Onlar konuşurken Potter ve Weasley kızı da gelmişti. Sonra bir anda Hermione Weasley'e sarılıp saçlarını karıştırmaya başladı. O anda kan beynime sıçradı. Onun kimseye dokunmasını istemiyordum. Sadece bana sarılıp benim saçlarımla oynamalıydı.
''Sakin ol Draco.'' Panssy yanıma oturmuş bana gülümsüyordu. ''Ben sakinim.'' ddiğimde güldü. ''Yumruk yaptığın elin aksini söylüyor.'' dediğinde masadaki sıkmaktan kızarmış elime baktım. ''Onlar sadece arkadaş Draco. Bunu sende biliyorsun.'' dediğinde ona döndüm. ''Biliyorum Pansy, ama dayanamıyorum. Ben gün boyu sadece bir kere gördüm. O ise bütün gün Hermione ile birlikte ve çok yakınlar.'' dediğimde bir elini omzuma koyup destek verircesine sıktı. ''Bir gün sen ona herkesden daha yakın olacaksın Draco. Sadece sabret.'' dedi. Haklıydı. Bir gün en yakını ben olacaktım. O 'bir günü' sabırsızlıkla bekliyordum. Tekrar karşı masaya baktığımda Hermione'nin masadan kalktığını gördüm. Hızla ayağa kalkıp Pansy'e döndüm. Tam konuşacağım sırada ''Git.'' dedi ve gülümsedi. Bende ona gülümsedim. Bu kızı seviyordu.
Büyük salondan çıkıp güney koridoruna girdim. Şövalyenin karşısına geçip ''Kahve.'' dedim ve geriye doğru açılan portreden içeriye girdim. Hermione kırmızı koltuğa uzanmış elindeki kitabı okuyordu. Bu benim daha önce bulup okuduğum, muggle yazarına ait kitaptı. Hermione beni fark dince koltukta doğruldu. ''Rahatsız olma Hermione. Nasıl rahatsan öyle kal.'' dediğimde gülümseyip ''Sorun yok.'' dedi. Bende yeşil koltuğa oturup ona döndüm. ''Revirden çıkmana sevindim. Kendini nasıl hissediyorsun?'' ''Gayet iyiyim. Sen nasılsın? Yani kolun nasıl?'' dediğinde gülümsedim. ''İyileşti.'' ''Sevindim.'' dedi ve kitabına geri döndü.
''Elindeki benim daha önce okuduğum kitap değil mi?'' ''Evet o. Daha önce okudum ama çok sevdiğim için bir daha okuyorum.'' ''Peki sonu nasıl bitiyor?'' dediğimde bana bakmaya başladı. ''Bunu sana söyleyemem. Okuyup kendin öğrenmelisin.'' dedi ve kitabı bana uzattı. Kitabı alıp teşekkür ettim. ''Kitaptaki kadın gibi özel bir yeteneğin olsa ne olmasını isterdin?'' diye sorduğumda güldü. ''Cidden merak ediyor musun?'' dediğinde kafamı 'evet' dercesine salladım.
''Şey, hiç düşünmedim. Sanırım zihin okumak isterdim.'' ''Neden?'' ''İnsanların benim hakkımdaki düşüncelerini öğrenmek için.'' dediğinde güldüm. ''Bence çok açık.'' ''Peki ne düşünüyorlar söyle o zaman.'' ''Çok zeki olduğunu, birazda egonun olduğunu düşünüyorlar.'' dediğimde kaşlarını çatmıştı. ''Ben egolu biri değilim bir kere.'' ''Ben sadece senin hakkındaki düşüncelerini söyledim, bana kızma.'' dediğimde yumuşamıştı.
''Peki senin bir yeteneğin olsa ne olmasını isterdin?'' dediğinde biraz düşündüm. ''İnsanların benim zihnimi okumalarını isterdim.'' dediğimde şaşırmıştı. ''Neden böyle bir şey istiyorsun?'' dediğinde yine güldüm. ''İnsanlar beni hep dış görünüşümle yargılıyor. Soğuk, ruhsuz, safkan Malfoy. Ama zihnimi okurlarsa bu düşüncelerinin yanlış olduğunu anlayıp beni yargılamayı bırakırlar. Aslında soğuk biri olmadığımı, yanımdaki insanlarla çok sıcak olduğumu. Ruhsuz olmadığımı, benimde sevip benimde canımın yandığını öğrenirlerdi.'' Kafamı kaldırıp Hermione'ye baktığımda çikolata gözlerinin yaşardığını fark ettim.
''Üzgünüm Draco. Ne yazık ki bunca zamandır bende diğerleri gibi düşünüyordum.'' ''Sorun değil Hermione. Böyle düşünmenin nedeni benim. Bunca zamandır sana kötü davranıp bulanık dedim. Böyle düşünmen normal.'' dediğimde gülümsedi. ''Umarım bir gün insanlar senin hakkındaki önyargılarını yıkarlar.'' dediğinde bende gülümsedim. ''Umarım.'' Sonra güldüm. ''Bu arada seni egolu görenler sadece Slytherin'ler.'' dediğimde bana bir yatık fırlattı. ''Çok kötüsün Draco Malfoy!'' dediğinde ikimiz de kahkahalarla gülüyorduk. ''Belki biraz.'' dediğimde bir yastık daha fırlatmıştı. Onunla oturup konuşmak çok güzeldi. Onunla gülmek, ona bakmak. Kısacası o çok güzeldi.
*Bir bölüm daha sizlerle.
Umarım severek okursunuz.
Bu arada bütün bölümleri yeniledim.
Bazılarına videoda ekledim. Begeniceginizi düşünüyorum.
Yorum atıp beğenmeyi unutmayın.
Keyifli okumalar.*