Chapter 11: Talk In Tagalog
We're in the middle of nowhere. Mas maalam pa yata to sa topography ng city na to.
"Ey Damian, I'm asking you. How did you find me?"- Kainis!
"It's not important. What's important is that I found you Kate."- He's so serious.
"Sige na nga. But you know what, hindi ko talaga tino-tolerate ang mga related sa past ko Damian."
"Shit! Are you gonna cry again Kate?!"
"Did you just say sh*t?"- Kinabahan ako doon my gosh. Why is he exaggerating? It's not my fault na mababaw ang luha ko when it comes sa past namin ni mom. So ganoon nga, lalo akong napaiyak. Buti silent weeping lang.
"Yah because I'm pissed. We should get out and breathe in some fresh air."-Fresh air? Here in the middle of the city?
He's right. Fresh air. Paano niya nalaman itong place na to. It's like doon sa Hampstead Heath noon sa London.
May bench, as if naman na wala man lang maupuan kase dito sa grassy open field na ito.
Umupo ako sa bench, but Damian didn't sit sa bench, nakatayo lang siya sa likod ko.
"Kwento ka naman about sa iyo."- At nagtatagalog talaga siya ah. Which is a nice thing coz I want myself not to talk in English though, I want Tagalog.
"Nice Tagalog talaga. I want that. Even though hate ko iyong mga nagpapaalala sa akin ng past ko Damian, exception ka na, as long as magtatagalog ka. Haha"- Tumawa talaga ako? This is not so meH.
"Sige po. Na-miss ko tawa mo Kate." - Nilalaro niya ang buhok ko ew. Bakla ba siya? Ba't di ko nalaman noon?
"You dyed your hair"- Yup pina-dye ko ang buhok ko. Parang black na siya, of course, kung gusto kong mag-fit in sa Pilipinas eh di pakulayan ang hair. Imagine ha kung blonde pa ako eh di super duper na mag-sta-stand-out ako. Iyong tatay kong anak ng nanay niya, mga blondies, ayokong naaalala ko sila. Psh!
Nagpoker-face na naman ako. Hindi niya naman kita eh.
But wait,
nag-move siya, pumunta siya sa harapan ko.
Tiningala ko siya, ang height talaga, pamatay! Iba talaga pagkain sa UK tsssk. Mas matangkad sana ako kesa ngayon If I did stay there too but no thanks, I prefer my life now.
Oooops, bakit niya hinawakan ang chin ko? O_O
Tinititigan niya ang mukha ko.
"I missed this pretty face so much."-Nakahawak pa din siya sa chin ko.
"Kate, matanda na tayo 'di ba? Pati mga facial features mo, "
"What?! Ano? Tumanda ganooon?"- Kahit naman hindi ako mahilig magpaganda, nakokoncious pa rin ako sa face ko.
"Before, you're so charming, endearing talaga, sweet and adorable. But you know, today that we're kinda old now you know, we're on our late teen years na, I think those terms don't suit you anymore. Wait, I'll think iyong mga mas mature na terms to describe you."
Wait, anong sinabi niya? OLD? I'm only seventeen. But wait oo nga pala, eighteen na ako later this year, nineteen then TWENTY! So tama siya, we're kinda freaking old na huhu.
"Right, right. Nakaisip na ko! Gorgeous! Stunning! Magnificent! Strikingly-good-looking! Dazzling talaga, exquisite, superb! You're a superlative Kate."
Napaka OA naman ng mga terms niya.
Then tumawa siya.
"Now what?! Sasabihin mong joke lang iyon? That is so predictable!"- Tinanggal na niya iyong kamay niyang nakahawak sa chin ko.
"Of course not, those were true! But the way you dress up, daig mo pa lola ko Kate. Hahaha..."
Napatigil siya nang bigla kong hinawakan ng mahigpit ang pareho niyang kamay then twist 'em both patungo sa likod niya. Hindi niya lang alam may side akong badass, kaya nga hindi ko na kailangan ng mga guards eh, coz I can 'protect slash defend' myself. Three times nang may tumangkang gawan ako ng masama but sorry na lang sila, behind this sweet wimpy face, lies a fighter. Tch!
"Hey Kate, you don't want me to fight back to a girl aight?"
"Sige English pa dude, baka bukas di mo na ako mahanap saan mang lupalop dito sa Pilipinas"- Exception ko to? Aish more on sakit sa ulo pa yata to kainis.
"I'll just talk in Tagalog later, it's painful Kate, you know that?" Painful daw eh nakangiti naman siya. Masochist ba to? Ew weirdOW! "You don't want me to fight back to a girl aight? I'll just remind you Kate that I defeated you in Taekwondo within seconds back in London when we're eight. You want me to fight back? " -Naalala pa niya iyon? Ang pride ko noon grabe, kung hindi ko lang siya very close friend noon, hindi ko siya mapapatawad. Pinahiya ba naman ako kay Jaime, eh idol ako ni Jaime sa Taekwondo eh pero tinalo niya ako infront of Jaime noon as in ang bilis ng laban namin.
"That was nine years ago Damian."- Natatawa na lang ako. Akala niya hindi ko tinuloy-tuloy ang training ko? Now way. Iyon na nga lang ang ginagawa ko sa mga spare time ko eh aside from reading of course.
"Shit Kate! I don't want to hurt you?"-Sh*t na naman? Ay naku baka lumabas rin ang side kong mapag-cuss, kababae ko pa namang tao tapos ang high ng mga expectations nila sa akin, iyong mga business partners ni mom and blah blah blah.
"Try mo kung ka~"- Hindi ko pa natatapos ang sinasabi ko but then
O_O Ano ba naman itong position namin, ang laswa! Am I gonna puke?
NP: ALL OF THE STARS by Ed Sheeran (Di ako makaget-over sa TFIOS movie oh-em-gee)
~End of Chapter 11~