Chapter 44
I woke up in the morning being sore all over. It's been three years and I think it's my first time again last night.
Pinasadahan ko ng aking kamay ang pwesto ni Castielle kagabi sa tabi ko but he isn't there anymore.
I remember how many times he had claimed me last night. I remember how I let him own me last night without thinking what will happen today.
Bahagya akong bumangon ngunit ng makita ko si Castielle sa bintana at tumitingin sa labas may hawak na cup at may kausap sa telepono ay napabalik ako sa pagkakahiga.
"It's already taking care of, Dad. The only thing I want you to do now is to come back home and win Mom again if you still have the guts." mariin ngunit mahina niyang sinabi.
Kumunot ang noo ko habang nagtatago sa unan. Kausap niya ang Dad niya and he wants him to come back to win Tita Sarah?
And what is it that he took care of? Mas lalong gumulo ang isip ko. Remembering again his story about the prince, he drop the gem so that he could bring back the King.
Ano nanaman ba ito? Hindi ko na maintindihan. The princesses was his sister at masisiyahan ito kapag bumalik ang King. So, ito parin ba 'yun?
Maybe the gem was her mother? That's why he told me na gagawin niya ang lahat mabalik lang ito. But why do he need to drop it, then?
Ang gulo. Ang gulo-gulo na. Maybe I should speak with Dale. Last time she gave me her number and I think she knew about something.
"There's no backing out now, Dad. Next week na ang engagement party, you need to hurry up or we'll lose." he frustratedly said.
Mas lalong kumunot ang noo ko. What are they up to? Plano ba nilang itigil ang kasal?
"Dad, she's giving in. I could handle her, now you should stick with our plan. Nang matapos na'to." again with his howling but silent voice.
Hindi ko alam kung bakit parang sumikip ang dibdib ko. Hindi ko lubos maintindihan ang kanilang pag-uusap pero pakiramdam ko ako 'yun.
I'm the one who's giving in because I gave myself again to him last night. What's his plan, huh? I wasn't informed that were playing another game again.
Sumikip lalo ang puso ko. Ginagamit nanaman ba niya ako para hindi magkatuloyan si Tita Sarah at Papa para hindi na maghiwalay ang mga magulang niya.
How selfish! How fucking selfish is he? Lagi nalang ba? Lagi nalang bang ako?
Una, I was worth to play for a PBA slot. And now, I am worth to play with again for exchange of a one big happy family. How fucked up is that?
This is all stupidity. Katangahan mo nanaman, Nari! Nagpauto ka nanaman sa hayop na lalakeng to.
"I'm going to hang up now, Dad. Babalik na kami ng Manila ngayon. Hope to see you soon." aniya at narinig ko ang yapak niya pabalik sa kama.
Hindi ako gumalaw. I pretended to be asleep but when I felt him touched my face makes me shiver.
I wanted to cry because of the pain but all I could feel right now is hatred. Ngunit ayokong mabulilyaso ang plano ngayon, pagbalik ng Manila, sisiguraduhin kong mabibigo siya sa pinaplano nila ng Dad niya.
Dahan-dahan kong minulat ang mata ko just to see him looking good with his black sando and his morning face. I could smell him making my heart flutter despite hatred.
"Good morning baby." he huskily said.
"Good morning..." walang kagana-gana kong bati.
Umusog siya palapit sakin. Bigla niya kong niyakap palapit sa kaniya. He kissed my cheeks sending another electric feeling in my body.
"Wish we could be like this forever..." he whispered.
Napapikit ako ng mariin. Liar! Mas masakit palang marinig ang matatamis na salitang galing sa kaniya na alam mong kasinungalingan lamang ang mga iyon.
"You sure of that? Will you stay here with me for another week?" I asked without thinking.
Napakurap siya. Tila nag-iisip ng magandang isasagot upang tanggihan ito.
"We still have work," yun ang nasabi niya.
"Thought so..." sagot ko at bumangon na without any clothes on.
Pero dahil sa nalaman ay wala nakong pakialam at dumiretsyo sa banyo upang maligo. Doon ko ibinuhos ang luha ko. Lagi naman...
Ngunit pakiramdam ko mas lalong madadagdagan ang sakit dahil dito mismo sa shower ay pinapaalalang naging tanga muli ako.
Naging tanga nanaman at naniwala kahit sa isang gabi ay ako lang ang babaeng mahal niya at hindi niya muling paglalaruan. Dahil kahit tatlong taon na, ako parin.
Alam kong katangahan pero hinayaan ko ang sarili ko kagabi, but I won't regret it. Dahil sinabi ko na sa sarili ko na ang lahat ng nangyari kagabi ay mananatiling hanggang gabi nalamang.
At ngayon, at sa mga susunod na araw, hindi ko na muling ipagkakatiwala ang puso ko sa isang tulad niya. Na walang ibang naging parte sa buhay ko ay kundi ang paglaruan lang ng paulit-ulit ang puso ko.
Maybe that's why he looked so happy when he knew that I still have an effect on him, dahil gagamitin niya muli ako.
Pabalik na kaming Manila, helicopter ang sinakyan namin dahil ipinaakupa ni Senator ang private plane sa ibang politiko. But, I silently thank that I won't be facing anyone of them last night.
Gusto ko nalang ang makauwi at wag na silang isipin pa. Naramdaman ko ang paghawak ni Castielle sa kamay ko kaya napatingin ako sa kaniya.
He smiled at me sweetly and my fucking heart couldn't take it. Umiwas ako ng tingin, trying to looked okay. Hinigpitan pa lalo ni Castielle ang hawak saking kamay.
Hatred. That's all I could feel right now. Pain and betrayal were eating me again. The past was hunting me again.
Unang hinatid si Angeleu sa ospital para makapag-check up. Mabuti na ang kalagayan niya hindi noong nakaraan daw ayon kay Castielle.
Umuwi narin kami pagkatapos and Castielle insisted to take me home. Tumanggi ako pero di kalaunan ay napapayag niya.
I was silent the whole ride and I could feel Castielle's eyes staring at me all the time even if he's driving.
"Nari, is there something wrong?" he asked as if he's concerned.
Oh, he might be concern. But it wasn't for me, he's only concern about his plan and he should be dahil ako ang sisira nito.
"Wala, pagod lang ako." malamig kong sagot.
"Pagod ka... Really? Or is it something else that's bothering you?"
Hindi ako tumingin sa kaniya dahil pakiramdam ko kapag tumingin ako sa kaniya ay mararamdaman ko nanaman ang sakit na bumabaon sa puso ko.
"Pagod ako." yun nalamang ang nasagot ko.
Hindi na siya nag-abalang magsalita. He must be tired of talking to me. He must be tired of me and he's only sticking because he still need me for their plan.
Nang makarating sa bahay namin, alam ko na kaagad na wala si Papa dahil nakatira na siya sa bahay nila ni Tita Sarah sa Dasmariñas.
I was about to get out when he spoke. "Baby, let's talk first, please?" masuyo niyang sinabi.
Parang kinurot ang puso ko dahil ro'n. Ngunit kaagad akong lumabas na may pagmamadali.
Ito ang iniiwasan ko. Ang mag-usap kami at marinig nanaman ang walang katapusang pagsisinungaling niya.
Ngunit bago paman ako makapasok sa gate ay hinigit niya na ang kamay ko kaya nagtama ang mata naming dalawa.
"What's the problem? What did I do, baby?" he asked as he held my arm and hand.
Nag-iwas kaagad ako ng tingin. "Walang problema. Wala."
"That's bullshit, Nari! May problema, nararamdaman ko!" asik niya.
Marahas akong lumayo sa kaniya at sinamaan siya ng tingin.
"Ayun naman pala! Alam mo na bakit ka pa magtatanong?"
Mariin niya akong tinignan. His eyes were tired and frustrated and I could feel that his mad because of his dark eyes.
"That's why I'm asking what is it? Let's talk about it cause I don't want to think of it dahil ikababaliw ko 'yun."
Mariin ko siyang tinignan. Oh, how I wish I could spat it all to him all of what I'm thinking so we could end this right away.
"You know the problem, Castielle. Your mother and my father are going to get married at kung ano man ang nangyari sa'tin sa Baler ay mananatiling sa Baler nalamang." mariin kong sinabi.
His lips parted a bit. His eyes widen with the hurt on his eyes. Nag-iwas ako ng tingin. Hurt? Really, Nari? How can you say he's hurt? Siguro ay nawalan. Siguro ay naramdamang wala na siyang mapapala sakin.
"Pinagbigyan ko lang ang sarili ko, Castielle. But, it doesn't mean that I want you tomorrow or the next day. It was all last night." dugtong ko.
Umigting ang kaniyang panga. His eyes become more intense and dangerous. Napaatras ako sa galit na nakita sa mukha niya.
"Is that really so, Nari?" seryoso niyang tanong.
I pursed my lips and looked at him the same intensity he was giving me.
"Umalis kana, Castielle." mariin kong sinabi.
"This is bullshit, Nari! I felt it last night! You want me! Baby, you love me..." aniya at lumapit sakin with pleading eyes.
Agad akong umatras at binuksan ang gate habang nakaharap sa kaniya.
"Love? Really? Sa tingin mo pag-ibig to, Castielle? Kailan ka pa naniwala sa pag-ibig? Hindi mo ba naalala na naglolokohan lang tayo noon? At ngayon sa sitwasyon natin, sinong tanga ang susugal para sa tawag ng laman?" tanong ko at bahagya pang ngumisi.
I want to make him feel na wala lang ito sa akin. Gusto kong ipakita sa kaniya na hindi niya nako mapaglalaruan. Hinding-hindi na. Matatapos ang lahat sa gabing ito.
"Tawag ng laman? Was that all lust for you?" halos pasigaw niyang sinabi at kitang-kita ko ang galit sa mga mata niya.
Nakaramdam ako ng takot na hindi ko maintindihan. Why can't he stop, huh? Ano pa bang ipinaglalaban niya?
"Oo! Ano pa nga ba hindi ba? Ano pa bang habol mo maliban sa katawan ko? Maliban nalang kung may iba ka pang gustong gawin?"
Kumunot ang noo niya. "What the fuck, Nari? Can't you see that I want you? That I feel something for you? That's why I want to try and risk!"
Kumalampag ang gate dahil sa paghampas niya. He was near me and my back is now leaning on our gate. His hand was now at my side, looking at me intently.
And again, I felt Iike I was being caged by a lion. Trapped and no where else to go.
Napalunok ako. Kumabog ng mabilis ang puso ko kasabay ng tahip-tahip na kaba dahil sa takot na muling bumigay at matalo nanaman.
"I never wanted you the way you wanted me, then." mariin at malamig kong sinabi habang nakatingin sa kaniyang dibdib.
He lift my chin up kaya nagtama ang mga mata namin. His eyes were burning me alive. Hindi ako makahinga, bigla-bigla nalang akong nawalan ng ulirat.
"That's not what I see in your eyes." he said looking at my eyes, comtemplating.
I pushed him with all he force I have and luckily he back off a little.
"Give it up, Castielle. Wala kang mapapala sakin." matapang kong sinabi at tuloyang pumasok sa aming gate haban hindi siya tinitignan.
Nang ma-ilock ko mula sa loob ay doon ko lamang inangat ang mukha ko seeing him looking at me behind our gate like lion who lose his prey.
"Umalis kana. At wala kanang magagawa kundi ang tanggapin na magiging magkapatid na tayo." mariin kong sinabi at tinalikuran na siya.
But before I could walk he spoke. At ramdam na ramdam ko ang galit sa kaniya na ikinasikip lalo ng puso ko.
"You wouldn't like being my sister, Nari. Ipapakita ko sayo. You will regret it." banta niya.
Napapikit ako ng mariin. Kailan mo ko titigilan, Castielle? Kailan mo titigilang paglaruan ang puso ko? Pwedeng iba nalang? Pwede bang doon nalang sa mas malakas? Dahil pagod nako...
Kinabukasan ay tumawag ako kay Jackson na ilipat ako ng ibang hospital. I begged for him and he promise he will do all his best and to convinced his dad. But...
"Sorry, Nari. Appa won't allow me, but I will be joining you their next week so don't worry." yun ang sagot ni Jackson sakin.
Kaya wala akong nagawa kundi ang pumasok at alagaan si Angeleu but I was assigned to another department kung saan wala si Castielle.
Hindi ko alam kung anong mararamdaman ko. I swear it confused me pero ayos narin ito. Mas maayos ito at sa tingin ko hindi ko na kailangan pang lumipat.
It was a normal day at imbis na alalahanin ko ang tungkol samin ni Castielle at sa nalalapit na engagement party ni Papa, pinagkaabalahan kong kulitin si Erene and I was surprised when she replied to my messages in Facebook.
Erene:
Galit parin ako sayo.
But, I guess we need to
talk. So meet me mamayang
gabi sa Club Dredd. 9 sharp.
Ako:
I know. I'm so sorry, Erene.
I really do. Sobrang duwag
ko lang talaga at pati ikaw shinut-down ko.
The whole day abala ako sa pag-chi-check ng mga pasyente at kakabasa ng libro ng pediatrician. Kung bakante ay dinadalaw ko si Angeleu and he will only insult me in his ways but I can't get mad, but I feel comfort.
"Take care, Angeleu. I won't be around anymore." seryoso kong sinabi at tipid na ngumiti.
Nawala ang kaniyang supladong mukha at napalitan ng pagnguso. "Why?"
Ginulo ko ang buhok niya. "Mommy Angelien won't be your mommy anymore."
"Yeah, I know that. You two fought, right? That's why Daddy Angelo is mad and a bit grumpy." anito at hinawakan ang kamay ko with pleading eyes.
Kumunot ang noo ko.
"My new mommy isn't playful, she's lawsy."
"New mommy?"
Tumango siya. "Yes, It's Mommy Loraine."
Pakiramdam ko ay may gumuhit na sakit sa dibdib ko. Hindi ko alam kung ano ba talaga ang papel ni Loraine dito pero isa lang ang alam ko, gusto niya si Castielle. Mahal niya si Castielle.
I smiled. "Don't worry, bibisita parin naman ako. Iiwan ko ang number ko at kapag wala na si Castielle, tatawagan mo ko, ha? Sabihin mo lang sakin kung ano ang lalaruin natin."
Tumango-tango siya. Matapos kong iwan kay Angeleu ang number ko ay umalis nako upang maghanda sa pagkikita namin ni Erene.
Pagkarating kong Club Dredd ay puno ng tao kaya nagulat ako. Mayroon banda sa loob kaya medyo lumaki ang entrance. Erene said nasa left side lang naman sila malapit sa stage kaya doon ako dumiretsyo.
Makakapag-usap ba kami ng maayos dito ni Erene? The place is crowded and noisy. Nang makita ko si Erene na nakatayo at may hinahanap ay kaagad akong kumaway kaya naman kinayawan niya rin ako.
She smiled kaya nabawasan ang takot na baka hindi kami magkabati. When I walked towards her bigla akong napaatras ng makitang naroon ang mga kaibigan ni Castielle na sina Cyril at Yves, kasama si Ivan—long time boyfriend ni Erene.
Gulat silang dalawa ng makita ako. Kinabahan ako na baka narito din si Castielle but no sign of him kaya medyo nabunutan ako ng tinik.
"Hello... Erene... Uh..." I awkwardly said.
I remember the last time I've encounte them this close. Yung last time ay three years ago pa.
"Sit here, Nari." ani Erene sabay tapik sa tabi niya.
Awkward akong umupo at may awkward ring ngiti. Nginitian ako ni Cyril at si Yves naman ay poker face.
"Hi, Nari. Long time no see..." ani Cyril.
Tumango ako. "Hi, Cyril."
"When was the last time we saw each other?" mariing tanong ni Yves, glaring at me.
"Yves, stop that. Nari is here with us para malaman niya ang totoong nangyari three years ago."
Kumunot ang noo ko. "You don't need to, alam ko na ang lahat. Erene... Ikaw lang naman ang gusto kong makausap. I want to say sorr—"
"Sa tingin ko kailangan mo ring mag-sorry samin. You just blamed us for something we haven't done." ani Yves.
Mas lalong kumunot ang noo ko. Tinignan ako ni Erene.
"I told them that you thought na pinadalhan sila ni Aebril ng picture niyo ni Castielle but they didn't." sabi ni Erene.
"Nari, hindi totoo ang sinabi ni Aebril na ipinadala ito ni Castielle samin. Ang totoo niyan, halos mabaliw si Castielle kung paano 'yun kumalat. He actually hired someone to bring that picture down." kalmado nitong sinabi.
Sumikip ang puso ko. Alam ko na ang tungkol dito pero hindi ko alam kung maniniwala ako. Pero hindi ko alam na talagang gumugol siya ng pera para do'n.
"Totoong planado ang lahat. They planned it to seduce you and the casanova loves it because it was you. Ang babaeng hindi niya malapitan. Ang babaeng off limits para sa kaniya. Ang babaeng nakilala niya sa coffee shop." seryosong sinabi ni Yves habang nakatingin sa kaniyang shot glass.
Naikuyom ko ang kamay ko. Hindi ko alam kung bakit ganito nalang kabilis ang tibok ng puso ko. Kahit naman anong malaman ko ay hindi parin magbabago ang isip ko.
"Ano bang gusto niyang ipalabas dito? That, Castielle's innocent? He still planned to fool me, hindi na magbabago 'yun." mariin kong sinabi.
"Nari... Nagalit din ako kay Castielle dahil pinsan kita. But he did his best to reached for you. Nung hindi ko sinabi kung saan ka ay kinausap niya ang Papa mo." ani Erene.
Nanlaki ang mata ko. Ano? Kinausap niya si Papa? Tungkol saan? Kilala siya ni Papa? What the fuck!?
"Kilala siya ni Papa!?"
Tumango si Erene. "He asked Tito Nate kung saan ka but Tito didn't tell him."
"Hanggang sa nalaman niyang kasama mo si Staven sa kung nasaan kaman. He gave up finding you." dugtong ni Yves at tinignan ako ng mariin.
"I don't know whom to pity in that situation. Kung sino ba sa inyo ang totoong nagloko." dugtong nito.
Yves is really intimidating right now. I remember him being serious back then and now he looks like he's gonna eat me for fooling their friend. What a concept!
"Halata namang siya hindi ba? At sinong nagsabing magkasama kami ni Staven sa Korea? For goodness sake, I also shut him down."
"That's what I'm trying to tell them when they asked me three weeks ago. Ngayon lang nagkalinawan. Ugh." frustrated na sabi ni Erene.
Ganoon ba ang inisip ni Castielle noon? Na magkasama kami ni Staven sa Korea? Buong tatlong taon? Damn it. Hindi ko alam kung maiinis ba ako sa katangahan niya at kung sino man ang nagsabi no'n sa kaniya.
Alam kong na-explain ko na ang lahat ng ito sa kaniya. Na hindi kami magkasama ni Staven sa Korea but I didn't thought na hinanap niya ako but he stopped because of it.
I was drunk then and told him all of it out of frustration. Nasabi ko pati ang nararamdaman ko at isang malaking katangahan 'yun at ngayon kailangan kong ipamukhang wala na ang lahat ng ito sakin ngayon.
Ngunit ang nakapagtataka ay kung bakit alam ni Papa tungkol samin ni Castielle pero hindi niya man lang ako pinagsabihan.
Ano ang plano ni Papa? Kaya ba pinaaalalahanan niya ako tungkol kay Castielle? Binabalaan ako sa mga katulad niya at ng Dad ni Castielle?
"Lahat ng ito ay wala ng saysay. It's all in the past." sabi ko at kumuha ng inumin sa lamesa.
"What? Hindi mo siya babalikan?" tanong ni Cyril.
I fake a laugh, "Are you kidding me? Bakit ko siya babalikan? Were bound to be step siblings, at isa pa kahit na hindi kami magiging kapatid, wala nakong nararamdaman para sa kaniya." giit ko.
What a lying bitch you are, Narian. Around of applause for you.
Natahimik silang lahat but Erene's eyes never left mine. It's like she saw something in my eyes and I'm afraid she would see I'm lying.
"Talaga ba, Nari?" seryoso niyang tanong sabay tingin kayla Cyril at Yves na ngayo'y natigilan.
"Yes, and I think we already have a closure..." mahina kong sinabi.
"Then, we should go now." sabi ni Yves at tumingin sa likod niya.
"You heard her, man. Let's go." sabi niya sabay tapik sa lalakeng nakatalikod na hindi ko man lang napansin.
Nanlaki ang mata ko ng tumayo ito at dire-diretsyong naglakad at hindi man lang ako tinapunan ng tingin. But I could see his dark fuming eyes despite the darkness here inside the club.
Parang tambol ang lakas ng tibok ng puso ko. Pakiramdam ko ay binuhusan ako ng malamig na tubig sa pagkakaalam na narinig niya lahat ng kasinungalingan ko.
Maybe his mad because he lost hope on me to save their fucked up family. Maybe his mad because the only choice they have in their plan is to convinced Tita Sarah to call off the engagement.
Sumunod sila Yves at Cyril kay Castielle. Si Ivan naman ay sumunod rin kaya kaming dalawa nalang ni Erene ang narito.
Hinawakan ni Erene ang kamay ko at seryoso akong tinignan.
"Nari, I was here when Castielle crumbled when you left without goodbye. Sabi ko magbabakasyon ka lang naman, kaya hinayaan ka niya muna but then the new semester open and you weren't here kaya hinanap kana niya at doon na siya lumapit kay Tito Nate..."
Sumikip ang dibdib ko. Ayoko ng marinig to... Ayoko... This s why I don't want to talk to Erene when I was in Korea. Pakiramdam ko kasi maniniwala ako, at babalik kay Castielle.
"Hindi ko alam kung saan niya nakuha ang maling impormasyon tungkol sa inyo ni Staven. Then suddenly, nalaman nalang namin na Tito Nate and her mother are in relationship."
Humahapdi ang mata ko. Hinanap ng mata ko si Castielle kung nandito pa and I could see the three of them with a group of girls now.
Napakagat labi ako. Ginusto mo yan, Nari.
"Nari, I know you. Nagsisinungaling ka. Mahal mo pa siya, hindi ba?"
I pursed my lips. "Ginamit niya lang ako..." giit ko.
"Nari, mahal ka niya... Master Casanova is in love with you." pangungumbinsi niya.
Umiling-iling ako. Kahit naghuhumerentado na ang puso ko sa kaloob-looban ko and at the same time, sobrang sakit.
"No, Erene. He loves his family more than anyone else. And he will do everything para mabuo ulit ito."