EERDER IN SAY CHEESE:
'Met wie heb je gezoend op Westons feest?' Ik stuur nog een waarschuwende blik naar Michaël om het Levi-geheim te bewaren voor ik antwoord. 'O, Ashley.'
Nicole fronst haar wenkbrauwen. 'Kwam zij er niet achter dat ze hetero was nadat ze jou heeft gezoend? Pijnlijk.'
Aflevering 8: ontploffende tomaten
'Dani Federique Smit, heb je nou gespijbeld!' Mijn moeders gezicht is zo rood dat het in Zinzi's haar zou kunnen blenden. Ze slaat gefrustreerd met haar handen op de keukentafel. Mijn vader kijkt kort op, maar neemt vervolgens een hap van zijn lasagne. Meer op zo'n "als ik mijn mond vol heb, hoef ik niks te zeggen" manier.
'Mam, het was één uurtje!' In een theatrale beweging valt de inhoud van mijn lepel op het randje van mijn witte bord. Een beetje bolognesesaus valt naast het bord en op de houten keukentafel. Normaal had mijn moeder daar wat van gezegd, maar ze is overduidelijk ergens anders met haar hoofd.
In totale overgave van boosheid zet ze haar handen in haar bruine haren. 'En ik wil niet eens weten wat je in een uur kan doen!' Dit keer kijkt mijn vader wel op met een luisterend oor. Langzaam happend en met een verafschuwde "nee toch Dani?" blik kijkt hij me aan.
'Ik was gewoon bij, Michaël,' reageer ik tegen zijn blik. Ik durf mijn moeder niet aan te kijken. Zij ziet het altijd als ik lieg. Mijn vader aan de andere kant recht zijn ronde brilletje en schraapt tevreden zijn bord leeg.
'Michaël,' herhaal ik. Dit keer kijk ik haar aan. Zijn naam lijkt mijn moeder iets te kalmeren. 'En dit is niet omdat je een of andere slet moest ontmoeten?'
'Mam!' Nu klap ik met mijn handen op tafel, recht met mijn hand in de kledder lasagne. 'Wie denk je dat ik ben?'
'Weet ik veel,' wuift ze weg. Ze pakt in haar razernij mijn bord en schraapt het leeg boven de prullenbak, terwijl ik nog lang niet klaar was. 'Misschien dacht je Ashley weer eens te bezoeken.' Ze blijft driftig met de lepel over het bord schrapen. 'En wat je dan doet...'
'Mam.'
Ze blijft naar de prullenbak staren.
'Mam.'
Het metaal geeft een naar geluid als het tegen het porselein aan schuurt.
'Mam! Ashley is hetero!'
'Ja, ja ik weet het.' Eindelijk legt ze het bord weg in de gootsteen. 'Maar je zei dat ze knap was, Dani.' Ze kijkt me lang aan voor ze verder gaat. 'Heel erg knap. Je hebt dat tot nu toe alleen van haar gezegd.'
Ik haal onverschillig mijn schouders op en leun een beetje naar achter op mijn stoel. 'Nou ja, ik bedoel het was niet erg om naar haar te kijken nee.'
'Grote borsten?' vraagt mijn vader voor hij zijn hand op steekt om me een high five te kunnen geven.
'Hell yeah,' lach ik voor ik mijn hand tegen de zijne sla.
'En hier reageer je op!' kraamt mijn moeder hysterisch uit. 'Paul!'
'Papa!' ga ik er lachend in mee, maar dan richt mijn moeder zich weer boos op mij. 'Waarom heb je dan gespijbeld?'
Ik haal zogenaamd nonchalant mijn schouders op. Het lijkt me het beste om alle Levi-drama te ontlopen, want mijn moeder zou me dwingen het aan Zinzi te vertellen. 'Ik was de tijd vergeten,' zeg ik dan maar. Het komt er naar mijn gevoel veel te onzeker uit, maar ze lijkt het te geloven.
'Als je het nooit meer doet,' ik knik heftig op haar woorden, 'dan krijg je geen huisarrest.'
'Dank je!' Ik loop naar de keuken om haar een stevige knuffel te geven. 'Beloofd, nooit meer,' zeg ik nog even duidelijk.
***
'Kwam je er zo makkelijk af?' vraagt Michaël me de volgende dag verontwaardigd als ik hem het verhaal heb verteld. Hij opent zijn rode kluisje en dumpt er zijn gymspullen in. Ik ben stiekem blij dat ik geen gym meer met hem heb. Michaël is nogal gewelddadig en ik wil bij gym het liefst gewoon aan de kant staan en niks doen. Zinzi aan de andere kant heeft echt een geweldige conditie. Ze heeft dan ook een goed figuur.
'Waarom had je nou gespijbeld?' Zijn kluisje gaat met een klik weer dicht en we lopen richting de kantine.
'Ik heb onderkin-gast gevonden.'
Hij stopt verbaasd met lopen en houdt mijn schouders stevig vast door de shock. 'Dat joch van de foto?' Michaël lijkt bijna meer geschrokken dan echt blij voor me.
'Ja natuurlijk, hoeveel onderkinmensen ken jij?'
Met een grijns staart hij mij een paar tellen aan. Het is alsof ik mijn oude (voornamelijke dronken) snapchatfoto's in zijn ogen kan zien. Ik geef hem een "je bent een eikel" blik voor ik verder ga met mijn verhaal. Met een zacht duwtje, laat hij mij los.
'Hij was echt heel vaag. Jake,' zijn naam schiet me ineens weer te binnen, 'Jake de Groot deed heel vaag. Ik moet naar een lang verhaal van hem luisteren voordat hij me vertelt wat er was gebeurd.'
Hij fronst even. 'Weet je Daantje?' Michaël wrijft met zijn had over mijn bruine haren. 'Voor een lesbienne heb je verrassend veel jongensproblemen.'
'Kan ik er wat aan doen dat ik omringd wordt door kneuzen.' Ik haal zijn hand uit mijn haar alsof het iets vies is. Met rollende ogen stopt hij zijn handen in zijn zakken.
'Nouja,' begint hij dan, 'je had een specifieke kneus niet helemaal af hoeven lebberen.'
'Wie heeft wat afgelebberd?' Ik voel twee koude handen op mijn schouders. 'Nu wil ik het weten ook!' Haar zachte stem zal ik overal kunnen herkennen. Zinzi. Ik en Michaël kijken elkaar een seconde aan voor we ons omdraaien. Ik kruis mijn vingers in de hoop dat ze haar vraag van gisteren is vergeten. Ze lijkt gelukkig niet meer te weten dat ze details van het feest mist. Houden zo.
'Nicole en Michaël hebben elkaar afgelebberd,' zeg ik dan vlug. 'Raad eens welke van de twee de "wat" is,' mompel ik erachteraan. Tot mijn verbazing wordt Michaël helemaal rood. Van het liegen kan het niet zijn, daar krijgt hij alleen klamme handjes van. Ik probeer niet al te verbaasd over te komen als hij zegt dat het waar is. "Wanneer?" wil ik uitroepen, maar gelukkig vraagt Zinzi dat al voor me.
'Op Westons feest laatst. Ik was nogal zat en stond met haar te praten.' Een beetje verlegen gaat hij door zijn kleine krulletjes heen. 'Ik weet niet wat er daarna was gebeurd, maar het volgende moment sta ik met haar te zoenen. Ik had nog nooit zoiets gevoeld!'
Zinzi komt nieuwsgierig dichterbij staan. 'Oeh, staat hier nou live een romantische serie te ontstaan.' Hoe bedoel je ontstaan, wil ik reageren. Die blinde kip kan dat hele gedoe toch niet over het hoofd hebben gezien? Ze is echt veel te geobsedeerd met Vos.
'Nou, ik vond Nicole altijd al leuk, maar sinds dat feest...' En nu groeit er geen romantische serie, maar een felrode tomaat op Michaël hoofd.
'Pas op of je tomaat ontploft, Mickey,' lach ik al wijzend naar zijn hoofd. Het laat hem alleen nog roder worden.
'Nou, Daan niet zo flauw. Laat die twee tortelduifjes. Jij zit weer aan Ashley aan te hangen.' Ik haat het hoe goed die leugen blijft hangen. Alsof mensen het echt logisch vinden dat ik met Ashley heb gezoend. Jaja, ik was vroeger smoorverliefd op haar en ze was de redend dat ik wist dat ik gay was blabla, maar dat is ook alweer drie jaar geleden. Ik kende Levi toen nog niet eens! Zo lang geleden. Toch liever haar dan Levi.
Michaël geeft me achter Zinzi vandaan een sluwe grijns. 'Al die jongensproblemen,' zegt hij geluidloos. Zonder zijn lippen te lezen, had ik het ook wel van zijn blik af gezien.
'Nicole!' roept Zinzi dan vrolijk. 'We hadden het...' Ze krijgt een harde stoot van Michaël tegen haar zij en wordt praktisch tegen een kantinestoel aangeduwd. '...overduidelijk niet over jou.' Nicole negeert het en vraagt Mickey om kauwgom. Natuurlijk krijgt ze die ook gelijk. Het zou me niks verbazen als hij een hele voorraad bij zich heeft.
'Hoe geweldig moet zij kunnen zoenen dat hij als een hondje achter haar aanloopt?' Koning Eikel kijkt fronsend naar de hele "kijk ik ben Mickey, ik ben smoorverliefd" situatie.
'Misschien wel beter dan jou,' richt ik me dan al grijnzend naar Levi, 'je hebt competitie meneer.'
Levi schudt met een arrogante blik zijn hoofd. 'Niemand is beter dan ik. Als wij...' hij zet een stap in mijn richting, '... zoenen,' hij stopt even met praten alsof het woord me moet bezinken, 'opent zich een heel nieuwe wereld voor je.'
Ik slik even. Hij is dichtbij genoeg om mij zijn cologne op te kunnen vangen en zelfs de zachte sproetjes op zijn neus te kunnen zien. Dan, alsof ik iets verkeerds heb gezegd, trekt hij zich plots terug.
'Maar dat gaat natuurlijk nooit gebeuren,' lacht hij. Maar hoe lacht hij? Te hard? Te zacht? Te nep? Ik probeer te lezen of hij iets weet, maar hij loopt al naar Zinzi toe om haar een kusje op het puntje van haar neus te planten. Zinzi speelt lachend met zijn haar als reactie. Mickey heeft zijn arm om Nicole geslagen en zijn gelach kan je tot over de kantine horen. Alles lijkt weer gewoon normaal te zijn.