SHIMMARA ACADEMY
Mabssywrites | M
©2017
Six months later....
Pumasok ako sa isang book store nang mag-isa. Naaalala ko ang una kong pagpasok dito sa mismong book store na ito 1 year ago. That is when i first met him.
I heave a deep sigh .
Past is past. Leave it to the history. Hindi ko na dapat inaalala ang mga nangyari sa nakaraan. Masasaktan lang ako. Mahihirapan.
Nagpatuloy nalang ako sa paglalakad at naghahanap nang book. Habang sinusuyod ko ang mga bookshelves may isang libro akong nakita na agad kong nagustuhan. Napangiti ako nang mabasa ko ang title nito.
WHEN SNOW FALL
By Ysa Belley
Napangiti ako at pinulot na iyong book. Binayaran ko na iyong book at binasa muna ang description. Hmm, mukhang magugustuhan ko to. Lumabas narin ako sa book store after non at naglakad na pauwi. I started entering school narin kasi. Hinahayaan narin ako ni Dad na lumabas mag-isa. Maybe he realize na kaya ko na naman.
Sumakay na ako nang kotse para umuwi. Habang nasa byahe biglaan nalang bumuhos ang napakalakas na ulan. Hay nako. Mag gagabi pa naman. Nagkatraffic pa. Hanggang sa my isang tulay naisinara at naghanap pa nang ibang daanan ang driver nang taxi. Meron daw kasing ibang daanan na gawa . Medyo malayo daw yun pero hindi traffic. Pumayag narin ako dahil kailangan ko na talagang makauwi. Habang nasa byahe nakadungaw lang ako sa bintana at tinitgnan ang mya kadiliman na ulap dahil sa ulan narin.
Tahimik lang ako hanggang sa may isang lugar na nakuha ang mga mata ko. Sa hindi ko malaman na dahilan nagpahinto ako sa driver sa harap nang isang napaka taas na Gate na may bronze na vines . Isang napakapamilyar na lugar para sa akin. Naging visible narin pala sa mga tao ang lugar na to.
" eh Ma'am nakakatakot po dyan. Ang sabi kasi marami daw namatay dyan dahil sumabog. Marami daw nagmumulto. "
"T-talaga po?"
" oo. At walang sinoman ang nakakaaalam sa nangyari sa kanila dyan. "
"Ganon po ba manong? Salamat po ah?"
Ibinukas ko na ang payong ko pagkaalis nang taxi. Buti nalang may dala ako. Lumapit ako sa gate at napatingala. Matagal-tagal narin. Pero parang kahapon lang nangyari sa akin ang lahat.
Huminga ako nang malalim at aalis na sana nang mapansin kong nakabukas ang gate. Bigla akong kinulbit nang kuryosidad kaya agad ko itong hinila at binuksan eksakto lang na kumasya ako para makapasok. Pagkapasok na pagkapasok ko nagsitayuan agad ang balahibo sa katawan ko.
This place really brings me goosebump. Sa lugar nato , na ranasan ko lahat. Ang malungkot, masaktan ,mawalan at magmahal. Though this place is really like a visible hell for all of the Shimmarianians. Shimmara Academy is different. It was created because of heartache , because of so much love of a mother to her daughter.
Napayuko ako at napatingin sa paanan ko. Umaagos ang tubig. Dito mismo sa kinatatayuan ko ako nasaksak. Where i almost died. That means this place should be forgoten. Tumalikod na ako at lalabas sana sa gate nang makarinig ako nang boses nang malakas na sigaw mula sa loob nang sunog at sira-sirang building. Sigaw nang isang babae.
Hindi ko alam kung bakit imbes na tuluyan nang lumabas nagtatakbo ako papasok sa loob nang building. Sira-sira na ito kaya nababasa na sa loob. Kulay itim dahil sa sunog. Nagpalinga-linga ako para hanapin kong nasan ang sigaw na yun. Binuksan ko ang cellphone ko upang magkaron ako nang ilaw. Inilawan ko ang gilid ko sa harap pero wala naman akong makitang tao.
Humakbang ako at naglakad sa hallway dala-dala parin ang payong. Madulas ang sahig.
" Hello? Sinong andito?"sabihin nyo nang baliw ako pero gusto kong malaman kung sino yung sumigaw. Wala namang sumagot sa akin nang biglang nakarinig naman ako nang mas malakas na sigaw ngayon.
Natigilan ako nang mapagtanto kong nasa malapit ko lang iyon.
I roam my eyes all over the place coz i can feel a presence. Someone's behind me. Nakaramdam ako nang paninigas nang tuhod ko at pangangatog. Unti-unti akong lumingon sa likod ko at nanlaki ang mata ko nang makita ko sa di kalayuan ang isang pigura nang babaeng may mahabang buhok at may dala nang kutsilyo. My eyes widen at sa kaba ko nabitawan ko na ang payong ko at dumiretso sa pagtakbo papalayo sa babae.
Napalingon ako sa likuran ko at halos lumipad na ako nang makitang hinahabol nya ako. Whos that girl? Bakit sya andito?
Takbo lang ako nang takbo hanggang sa pagliko ko ay may isang babae akong nakabunggoan. Napaupo kaming parho sa sahig pero agad ko naman syang inalalayan.
" s-sorry. " sambit ko. Umiiyak sya habang pinapatayo ang sarili. " T-teka , ikaw ba yung umiiyak?"
Napatingin sya sa akin .
" O-oo. Pero marami kami. May iba pa akong kasamahan. Naisipan lang naming pumasok dito sa loob nang abandonadong building pero di namin inaasahan na may gustong pumatay sa amin..." sabi nya at umiiyak.Napatingin ako sa tinakbohan ko at nakta kong papalapit na sya.
Hinala ko na agad ang babae at dumiretso na kami upang makalabas nang building. Alam ko ang daan papunta sa likod kaya makakalabas lang kami nang biglang sa pintoan ay may nakita kaming dalawang lalaki at dalawang babae. Hihilain ko sana sya pabalik pero tumigil.
" Teka mga kaibigan ko sila..."
Sabi nya at tumakbo papalapit sa kanila. Isinama na rin nya ako.
" Guys, buti at ligtas kayo.."sabi nang babaeng kasama ko.
" San ka ba kasi nagpunta. Tara na. Tama nga ang sabi ni Ghavinn. Di dapat tayo pumasok dito.."sabi nang isang babae.
" Teka sino ba yang kasama mo?" tanong nang lalaki.
Napatingin naman sila sa akin.
" Ah, wala. Pumasok lang ako nang marinig ko ang sigaw nya. T-tara na. Kailangan na nating makalabas dito.." sabi ko. Bago pa kami maabotan nung babae.
" Pero teka muna, nasan si Danica?"
Napahinto kami dahil sa tanong na yun nang babaeng katabi ko. Nagpalinga-linga sila nang bigla namang may flashlight ang tumapat sa amin. Pero napa takip ako gamit ang braso ko nang tumama mismo sa akin ang flashlight.
" Guys? Kayo ba yan? " sigaw nang isang babae na kasama nang isa pang lalaki.
" Danica? Pano ka nakalabas agad? Tsaka - " hindi na naituloy nang babae ang sinasabi nya nang hawakan nang bagong dating na lalaki ang kamay nang babaeng tinulungan ko kanina.
" Hindi ba't sinabi ko na wag na wag kayong pumunta dito? " sabi nang lalaki. Pero parang naalarma ako nang marinig ko ang boses nang lalaki. Madilim at hindi ko makita nang maayos ang mukha nya.
Pero-
" Im sorry guys. Nung may humahabol sa atin humingi na ako nang tulong kay Ghavinn. Alam kong sinabi nyong wag kitang isumbong kay Ghavinn Crystal ,pero boyfriend mo sya. He have the right to know it. " sabi nung Danica.
" I-im sorry Ghav..."
Nakatitig lang ako sa lalaki na nagngangalang Ghavinn. Hindi ako makagalaw at para bang gusto kong matuwa. Sigurado ako. Sa boses nya palang. Alam kong sya na to.
It means his alive.
Aalis na sana sila nang magsalita ako.
" Greg?"
Sabay silang napahinto at napalingon sa akin. Pero nakatitig lang ako sa lalaking nakatalikod parin sa akin. Nakaramdam ako nang excitement, tuwa at lungkot. Napaiyak ako at agad syang tinungo at niyakap sa likuran nya.
Wala na akong paki kong may kasama sya. Basta ang alam ko miss na miss ko na sya.
" Greg, buhay ka. Greg- "
Nabigla naman ako nang may humila sa akin at inilayo ako kay Greg.Si crystal. Nangunot ang noo nya habang nakatingin sa akin.
" Excuse me miss? Boyfriend ko yan..."
I stiff.
Napatingin ako kay Greg na ngayon ay nakatingin narin sa akin. Sigurado ako. Siguradong -sigurado ako. Sya nga to.
Pero imbes na sabihin nyang magkakilala nga kami. Hinawakan nya ang kamay nang girlfriend nya.
" Lets go. Its not safe here.."
Akala ko magiging okey na.
Pero hindi pa pala. Nawala na nga ang Shimmara Academy at akala ko mawawala na rin ang sakit. Pero hindi pa pala- dahil habang nakikita ko syang malayo sa akin. Hindi parin natatapos ang istorya ko.
Kaya patuloy parin ang sakit na mararamdaman ko.
-
--
November 18,2017 Finished
M | Mabssywrites