**29**
Nakiusap kong hindi muna kami mag usap ni Nikko, pero somehow, I believe him. Gusto ko lang muna siguro ng distance para maayos na rin yung utak ko, after all, meron pa akong remedial exam na dapat i-take this afternoon.
Habang nasa kalagitnaan ako ng review ko, lumapit sakin si Bianca
“buti nabigyan ka ng remedial. Kundi kawawa ka..”
“ano nanamang agenda mo?”
“wala, heard you and Nikko had a fight” tumingin lang ako sa kanya.. “DUH? Sa corridor kaya kayo nag-away, paanong hindi ko malalaman?”
“so masaya ka?”
“nope.. I’m sad for you” nagpuppy eyes pa sya.. sarap sampalin
“thank you”
“hahahah! Buti nga sayo yung nangyari, atleast Nikko will come to realize, you’re not worth of his effort. Isa pa, if I were you, talagang hindi na ako magtitiwala sa kanya.. ganun na rin ang mga nasabi nya sayo, to think na nanliligaw sya ha”
“how did you know about it?”
“h-ha? narinig kong usapan ng kabilang section..”
“talaga lang ha”
“bakit? Iniisip mong ako ang may pakana?”
“hindi malayo Bianca, after all, ikaw si Bianca”
“yea! Beautiful, sexy and smart” napasmirk ako bigla..
“but be sure you’re smarter than me” nilapag ko yung ballpen na hawak ko tapos tumayo ako, lumevel ako sa kanya tapos nilapit ko ng sobra yung mukha ko.. “tandaan mo ito, oras na malaman kong may kinalaman ka rito, sinisugurado ko sayong hindi mo magagawang ngumiti pa sa natitirang araw natin dito sa school” tapos umupo ako. Nakita ko namang namutla sya..“now, umalis ka sa harapan ko, bago pa lumipad papunta sa mukha mo lahat ng nasa desk ko” tapos tumakbo na sya..
Hindi ko sigurado pero hindi ko mapigilang maghinala, maraming nagawa si Bianca, marami siyang kayang gawin, hindi ako magtataka kung pati ito, sya rin ang pasimuno, pero paano ko naman malalaman?
Isa pa, nung nag uusap kami ni Nikko tungkol sa mga natext nga sakin na nakakainsulto, ang alam ko ay wala nang tao sa paligid namin na pwedeng makarinig nun. Hindi kaya?
“pero paano nya naman nalaman?”
“hindi ko alam”
“tama pala yung hinala ko dati palang na hindi si Jade yun eh..”
“hinala? Dati palang? Eh bakit hindi mo sakin sinabi?”
“kasi baka mali rin ako.. ayoko namang magpakasarcastic no..”
“paano mo nasabi na hindi sya?”
“haha! First of, sabi mo nasa cebu, eh wala naman sa cebu si Jade, nasa America sya.. hindi ba?”
“shoot.. oo nga pala..”
“tapos, sorry ha, kasi nakabasa ako ng isa sa mga message nya sayo, he called you Kaizen, duh? Kami lang nga diba ang tumatawag sayo nun? Guia tawag nya sayo remember? Kaya ayun, naghinala talaga ako, pero anong malay ko na dahil close mo na sya, Kaizen na rin yung pinatawag mo sa kanya sayo”
“oo nga pala, bakit ba hindi ko naisip yang mga yan before?”
“ewan ko? Magaling si Nikko”
“shut up, hindi dapat pinupuri yung mga ganun”
“sabihin mo nga, ok na ba kayo?”
“nag explain na sya”
“ok na ba kayo?”
“nagsorry na rin sya”
“kaizen, ang tanong ko, ok na ba kayo?”
“ok na ako, ok na sya”
“ikaw, ok ka na ba sa kanya? Ok na ba kayo?”
“siguro” bigla naman syang huminga ng malalim..
“uncertainties kill you know? Ang sakin lang ha kaizen, kung mahal mo sya, you don’t have to hesistate na patawarin sya. Dahil kapag mahal mo ang isang tao, no matter how many times na siraan sya sayo, hindi ka maniniwala completely.. kasi sa isang relasyon, dapat nangunguna yung trust na tinatawag”
Napa-isip naman ako.. tama sya.. tama lahat ng nasabi nya.. ang laki na ng utang ko sa bestfriend ko..
***
Big day ahead!
“kumusta? Ayos ka na?”
“opo mama, misunderstanding lang po”
“ah.. buti naman, Kundi susugurin ko na yang si Nikko sa school nyo”
“bleh mama, I know you’ll never do that”
“oo naman, joke lang” pasaway talaga itong si mama.. oo nga pala, nakapasa ako sa remedial exam, at mamaya na pala yung huling araw ng aming 4th periodical test! Yeah! After nun practice practice nalang ng graduation..
Hindi ko maisip na gagraduate na ako..
Talking about what happened dun sa issue? That was last week. Luckily we found the culprit. It’s no other than the mother ant… sige na nga, ikukwento na po..
*flashback*
“Bianca sayo ito hindi ba?” bigla nalang napasigaw si Nikko sa room, umagang umaga, buti wala pa yung teacher namin..
“ah! Yan yung nawawala kong bracelet! Ikaw ha, tinago mo pala”
“SHUT UP! NAKITA KO ITO SA BAG KO! SA LALAGYAN NG CELLPHONE KO!”
“w-what?”
“sabihin mo, ikaw ang may pakana no? ikaw ang nagnakaw ng sim ko na ginagamit as Jade at nagtext ng mga yun kay Kaizen”galit na galit si Nikko, I never saw him as mad as hell before.
“h-hindi n-no” tapos agad naman syang tumalikod, hinawakan nya si Bianca sa braso para pigilan. Tumayo na ako sa upuan ko, baka kung anong magawa nya kay Bianca, pero pinigilan ako ni Wella..
“hindi nya sya sasaktan”
“pero”
“babae si Bianca.. hindi nananakit ng babae si Nikko”
“TELL ME THE TRUTH!! DON’T YOU DARE LIE TO ME BIANCA!!”
“p-pero ginawa ko lang naman yun kasi naiinis ako sa kanya.. dahil pinapahirapan ka pa nya.. mahal na mahal mo sya pero hindi ka nya pinapansin.. sinasaktan ka nya”
“YOUR EXCUSES ARE LAME! Wala kang pakialam sa aming dalawa, sinira mo nga eh! Hindi mo ginagawa ito para sakin, Bianca, dahil SELFISH KA! Para lang ito sa sarili mo!”
“nikko that’s not true.. sorry nikko”
“HINDI! Kahit kelan hinding hindi kita mapapatawad.. umalis ka sa harap ko bago ko pa makalimutang babae ka” lumapit na ako ng tuluyan tapos pinigilan ko na umalis si Bianca..
“ikaw nga talaga ang may kasalanan”
“oo ako nga” ang tapang pa ng tono nya
“ang galing mo rin no?” hindi na ako nakapagpigil at nasampal ko na sya.. pinakamalakas na ata yun kasi kahit ako e nasaktan..
“how dare—“ sinampal ko sya ulit.. sa kabilang side naman..
“pinantay ko lang, libreng blush on with a twist, libreng masahe pa” tumawa naman yung mga kaklase namin.. tumakbo na paalis si Bianca.. tumingin lang ako kay Nikko at nagthank you..
*end*
Pagtapos nun, dalawang araw din syang hindi pumasok.. sa sobrang hiya na rin sa ginawa nya..
“what about Nikko?” bigla namang pumasok si mama sa kwarto ko kaya nalaglag tuloy yung kamay ko sa desk sa sobrang gulat..
“ma naman! Bigla biglang nagsasalita”
“ang lalim kasi ng iniisip ng anak ko.. gusto ko lang malaman kung ano”
“wala po ma, personal masyado” tapos tumawa kami pareho..
“gumaganyang excuse ka na ngayon ha, ano nga?”
“marami ma e, yung college, yung exam bukas, tsaka oo na, si Nikko po”
“yung college at exam, alam kong proxy lang sila, tell something about you and Nikko”
“ma?”
“tell me”
“wala po ma.. ewan ko po..”
“ewan? Paano kung tanungin ka na bukas nung tao ng ‘will you be my girl?’ anong isasagot mo?”
“knock on wood naman mama, wag naman sana.. hindi ko pa po kasi alam hanggang ngayon”
“hindi alam o alam na pero in denial?”
“mama”
“anak. Nanggaling ka na dyan, at alam kong alam mo na ang dapat sa hindi. Kung sakaling dumating man yung araw na tanungin ka nya, alalahanin mo lang yung pakiramdam na naramdaman mo nung oras na tinanong ka ng parehong tanong, then that’s how you’ll get to know what’s the right answer to say..” hinimas nya lang yung ulo ko tapos sinabihan akong matulog na..
Si mama kung makapagsalita, para bang alam nyang magtatanong na yung tao.. or tama yung hinala ko..
OH CRAP.
Alam nya nga kaya??