**Medyadaki fotoğraf Anna'nın dönüştüğü hal için uygun olur diye düşündüm. Bilemiyorum belki sizler daha farklı bir şey hayal etmişsinizdir. Neyse düşüncelerinizi bekliyorum...🖤🖤**
Bay Tom aniden Anna'nın koluna yapışıp çekiştirmeye başladı. Genç kız ne olduğuna anlam verememekle beraber bu şaşkınlığını dile getirdi.
" Ne yapıyorsunuz siz?" bu cümleyi söylerken ona gözlerini büyütüp bakmayı da ihmal etmemişti. Yanıt çok geçmeden geldi.
" Bana güveniyor musun?" Şimdi neden böyle bir cümle kullanmıştı ki? Kaşlarını çattı ve bir kaç dakika öylece suratına baktıktan sonra başını aşağı yukarı salladı. Ona güveniyordu. Bay Tom aldığı bu cevaba sadece gülümsedi ve yürümeye devam ettiler. Hala etraf karanlıktı ve sadece gaz lambasının zayıf ışığıyla bastıkları yeri görebiliyorlardı.
Adım attıkça ortam keskin bir sessizlikle boğuluyordu. Her adımda daha ürkütücü daha sessiz... Anna korkmaya başlamıştı ama bunu belli etmemeye çalışıyordu. Ancak onun titreyişini Bay Tom fark etmişti.
Bir kaç adım sola kayarak aniden elini tuttu...
Anna aniden durdu ve donup kalmıştı. Büyükçe yutkundu. Hızla elini geri çekeceği sırada Bay Tom avucundaki eli daha da sıktı ve elini elinden almasına izin vermedi. Her şeyi tüm gerçekliliğiyle bilmesini istiyordu. Bu nedenle ona her şeyi açıklayacaktı.
" N-Ne yapıyorsunuz siz?" deyip tekrardan elini çekmeye çalıştı ama Bay Tom yine buna izin vermedi. Buna daha da sinirlenmişti.
" Sevgiliniz var ve gelmiş burada elimi tutuyorsunuz! Şimdi bir kelimeyi size karşı kullanmayı çok isterdim ama neyse ki terbiyem buna müsaade etmiyor. Sevgiliniz benim en yakın arkadaşım! Bu yaptığınız size belki normal geliyordur ama bana göre bu yaptığınız çok anlamsız. Şimdi lütfen elimi bırakın. Bir daha olmamak şartıyla bu olayı unutalım." dedi ve elini çekti. Bu defa Bay Tom elini elinden almasına izin vermişti.
" Her şey yalandı!.." diye mırıldandı dudaklarını hafifçe hareket ettirerek. Anna duyduğu bu cümleye anlam veremeyerek kaşlarını çatıp alnını buruşturdu.
" Her şeyi bilmeye hakkın var. Eksiksiz anlatacağım her şeyi sana." duraksayıp boş gözlerle onu izleyen Anna'ya baktıktan sonra hafifçe yutkunarak dudaklarını araladı.
" Her şey yalandı. Ally ile sevgili oluşum, onu sevmelerim yalandı! Hepsi yalandı! Bir oyundu. " deyip başını eğdi.
"N-Nasıl y-yani?" diye sorarken bir an olsun gözlerini ondan çekmemişti.
" Hani kehanetlerden bahsetmiştim sana... Bir kehanette şu yazılıydı: 'Onlar sevecek ama sadece biri gerçek... Sahteler can yakar zarar verir. ' İşte o tek gerçek olamamaktan korktum. Sana zarar vermekten... Seni incitmekten korktum. Hani bana sarılmıştın ya işte o an anladım senin de beni sevdiğini... Ama gerçek değilsem korkusu sarmıştı beni ve böyle bir oyun oynadık sadece seni korumak için... Düşündüm hem de çok! Seni sevdiğimi bir kez daha anladım. Sana zarar veremeyeceğimi anladım. Ama hep sakladım. Belli etmedim. Hani o adamla kavga etmiştim. Onun seni gerçekten sevmediğini tahmin etmek hiç de zor değildi. Yani o gerçek değildi. Ben de o zamanlar sana karşı boş değildim ve o an gözüm döndü. Sonrasında da neler olduğunu biliyorsun zaten. Artık her şeyi biliyorsun ve ben de bir şeyden eminim 'seni gerçekten seviyorum!'" dediği anda gözleri adeta birbirine kilitlenmişti. Anna düşündü... Galiba o da boş değildi. Asıl mutluluğun sevmekte değil sevilmekte olduğu düşüncesi aklında yer edindiği için sıcacık gülümsedi ona...
Ally'nin sözlerinden sonra bu durumu bir türlü kabullenemeyişi... Bu kabullenemeyişini iğneleyici sözleriyle Bay Tom'a yansıtması... Aklındaki hep varlığı onunda yüreğinin ona karşı ısındığının işaretiydi... Bir şans verebilirdi belki de...
" Ben de seni se-" cümlenin devamını getirmeye kalmadan Tom hızla gelip ona sarıldı. Kalbi çarpmaya başlamıştı ilk defa böyle bir şey hissediyordu. Usulca gözlerini kapatarak derin bir nefes aldı kokusunu içine çekerek. Ardından da kollarını ona sardı.
Dakikalarca böyle kalmışlardı ki bir gürültü kopana dek...
Aniden etrafa bakmaya başladılar ve bu esnada aynı ses tekrardan geldi. Sanki bir patlama sesiydi...
" Anna gitmemiz gerek! Buldular! Seni öldürecekler!" diye bağırdığında çoktan koşmaya başlamışlardı. Anna bir şey bile söylemeye fırsat bulamamışken duyduğu kelimelerin korkusu altında çıldırmışcasına koşuyordu. Ölmek? diye mırıldandı kendi kendine... Ölecek miydi?
Koştular... Koştular... Koştular...
Sonunda bir odaya girdiklerinde aniden girdikleri kapı kapandı ve ışıklar açıldı. Bayan Elizabeth ve Bayan Kate korkuyla onlara yaklaştılar. İkisi de derin derin nefes alıyordu ve deli gibi etrafa bakınıyorlardı.
Yaklaşık beş on dakikayı sakinleşmek için harcadıktan sonra Anna dayanamayıp söze girdi.
" Onlar beni neden öldürmek istiyor? Ben onlara ne yapmış olabilirim?" Bayan Kate bir adım ona yaklaşarak gözlerini korkulu yüzüne sabitledi.
" Sen onlara bir şey yapmadın ama yapacaksın. Onların sana düşman olma sebebi yaptıkların değil yapacakların..."
" Ne yapacağım ben onlara?" bu defa da Bayan Elizabeth söze girdi.
" Bir savaş olacak... Deniz insanları ve deniz vampirleri arasında. Bu savaşı yönetecek olan kişi sensin. Sen yanımızda olursan biz bu savaşı mutlaka kazanacağız. Onlar da senin bizim yanımızda olmanı istemiyor ve savaş başlamadan seni öldürmek istiyorlar. Onların asıl amacı tüm dünyaya hükmetmektir. Bu nedenle en zorlu düşmanları olan bizlerden başlayacaklar. Eğer biz kazanırsak milyarlarca canlının hayatını tehdit eden tehlike ortadan kalkmış olacak ama onlar kazanırsa... Bu bir felaket olur." Anna donup kalmıştı ve ne tepki vereceğini bilemiyordu. Aniden Luke'un aklına gelmesiyle deli gibi ortaya atıldı.
" Deniz vampirlerinin simgesi... Üçgen içinde bir çarpı öyle değil mi?" evet anlamında meraklı mırıltılar yükselince Anna sözlerine devam etmek için tekrar dudaklarını araladı.
" Aramızda bir hain var!.." dediği anda büyük bağırışlar yükseldi.
" Kim o?" diyen Bayan Kate'e yüzünü çevirerek zorla dudaklarını araladı.
" Luke..."
Ortalık derin bir sessizliğe gömüldü. Kimse milim hareket etmiyordu ve ağızlarını bıçak açmıyordu.
" Gitmemiz gerek Anna!" diyen Tom Anna'nın yanına hızlı adımlarla yaklaşmış ve elini omzuna atmıştı. Anna tepkisizce dediğini yapmış onunla birlikte kapıya doğru yürümeye başlamıştı.
Kapıdan çıktıktan sonra aniden Anna'nın duraksamasıyla Bay Tom şaşkınlıkla ona döndü.
Anna aniden başına giren ağrıyla ufak bir çığlık attı... Öyle bir acıydı ki dayanılamayacak türdendi. Bir anda gözleri kararmaya başladı ve aniden ayaklarının tutmamasıyla yere düştü...
Bir şeyler görüyordu... Anlamsız şekiller... Şimşekler çaktı aniden gözlerinde ve o şekillerin ne olduğunu anladı... Deniz vampirlerinin simgesi olan o üçgen... Hatta üçgenler... Bir anda tekrar o şimşekler çaktı ve gözlerinin önünde beliren kişilerle adeta nefesi kesildi...
Edward, Brad ve Luke...
Aniden kendini zorlayarak ayağa kalktı ve o görüntüler yok oldu. Ağlamaya başlamıştı bu ne demek oluyordu? Tom hızla ona sarılıp sakin olmasını anlatan kelimeleri sıralamaya başladı. Ancak hepsi anlamsızdı onun için. Sakinleşemiyordu bir türlü. Onlar nasıl deniz vampiri olabilirdi? Şimdi onlarla savaşmak zorunda mı kalacaktı?
" Ne oldu sana birdenbire?" diyen Tom elleriyle Anna'nın yüzünü çevrelemiş korkulu gözlerinden akan yaşların sebebini arıyordu...
" Onlarda deniz vampiri!" diye bağırdı aniden.
" Kim onlar?"
" Edward ve Brad!.." gözleri irileşti daha o anda ve donup kaldı Tom.
" N-Nasıl yani?" diye sorduğunda az önce gördüklerini sırayla anlattı.
" Bu savaşı yönetecek olan kişi benim öyle mi?" diye sorduğunda yanıt gecikmedi.
" Şüphesiz..."
" Ben... Ben onlara zarar veremem. Bunu yapamam! Savaşın hiç kimseye faydası yok kan dökülecek sadece! Bu nedenledir ki bu savaş olmayacak!.."
-BÖLÜM SONU-
- OY VERMEYİ VE YORUM YAPMAYI UNUTMAZSINIZ DEĞİL Mİ?♥♥♥-