NHEAN's POV
Isang putok nang baril ang umalingaw-ngaw sa buong lugar dahilan upang magkagulo ang lahat nang tao. Naramdaman ko nalang ang pag hila ni Johan sa akin palabas nang Hall.Napalingon ulit ako. Nasa loob pa sila Ab.
"Johan, nasa loob pa sila Ab. "
Sabi ko. Napatigil sya at tinignan ako.
"Huwag kang mag-alala. Kaya na nya ang sarili nya. Ang importante ay makabalik ka na sa Top Floor bago kapa mapahamak. Tara na-*Bang*..."
"Johan!"
Sabay kami ni Johan na bumagsak sa lupa since nakahawak sya sa kamay ko and the moment na natamaan sya nang baril sa balikat agad syang natumba dala-dala ako.
Napatingin ako sa balikat nya at dumudugo na iyon.
"Johan! Johan? O-okey ka lang? Gumising ka."
Nagpalinga-linga ako. Napakadilim nang paligid. Sino ang gumawa non?
"U-umalis k-ka na Miss N-nhean.. Alis na bago k-ka pa maabotan ng mga officer..."
Sabi nya habang namimilipitsa sakit. Seeing him like this prevents me stay here beside him. I shook my head and i held his hands trying to make him strong.
"H-hindi. Hindi kita iiwan. "
Hindi ko kayang iwan ang isang taong naging mabuti sa akin. Kasalanan ko to. I forced him para makababa dito.
"O-okey lang ako. U-umalis ka na. T-tutulongan din ako ni K-klein pag nagkita kami. S-sige na. D-dumaan ka sa likod nang building para makaakyat ka nang walang nakakita sa Office ni Chairman Ax. Sige na..."
"Pero ikaw?"
"Miss N-nhean, sige na.. wala nang oras.."
Napatitig nalang ako sakanya. Tatayo na sana ako nang makita ko ang isang pigura nang babae na papalapit sa amin. I stared at her figure and i know she really is going towards us. Madilim pero nakikita ko ang figure nya.Agad kong tinignan ulit si Johan.
"Johan, im sorry. Hihingi ako nang tulong wag kang mag-alala..."
Ngumiti naman sya at pumikit.Labag man sa kalooban ko ang iwan sya pero habang nakikita ko ang babaeng iyon bigla akong kinabahan. I know something bad might happen tonight. Ahad akong nagtatakbo at itinaas ang laylayan nang damit na pangwhite lady. Kailangan kong iwasan pati ang mga school officers.
Nagtatakbo lang ako papaikot sa likod nang building. After a few minutes nakaramdam ako nang pagod dahil na rin sa sout ko. Agad kong hinubad ang sout ko kaya nagaanan ako. Tumakbo na ako nang patuloy kaso nakakita ako nang dalawang lalaki na sa tingin ko ay campus officers. Agad akong nagtago sa isang puno.
Ive waited for a few seconds bago sila umalis. Sumilip ako to check if there's someone else and wala na. Lumabas na ako sa puno at magpapatuloy na sana sa paglalakad nang makarinig ako nang pagkasa nang baril.
"Stop right there!"
Agad na nanlaki ang mata ko habang napatigil. Agad na nagsikarerahan ang puso ko sa lakas at bilis nang kabog nito. Anong nang gagawin ko?
"Don't move or else, you'll die. "
Para akong napako sa kinatatayuan ko. Hindi ko na alam ang gagawin ko. Nalagay na ako sa panganib for such a lots of times pero ngayon, feeling ko ending ko na. Napakalapit sa akin nang naka trigger na baril nya. Puputok na yun isang kalabit nya lang.
She's behind me.
"A-anong kailangan mo?"
Narinig ko ang pag tawa nya nang bahgya na tila natawa sa sinabi ko. Ang boses nya.
"Anong kailangan ko? Wala naman. Wala naman akong makukuha sa iyo diba?"
Sabi nya. Naaalala ko na. Ang boses nya. Agad na nabuo ang poot sa dibdib ko. Napakuyom ako sa mga kamao ko.
"Talaga? Ah! Oo nga pala. Andito ka para patayin din ako gaya nang ginawa mong pagpatay sa mommy ko..."
Hindi ko alam kung san ako nakakuha nang lakas nang loob para masabi iyon. Basta ang alam ko ,kapag ang pinag-uusapan tungkol sa mommy ko nagagalit ko . At hindi ko alam kung may mapaglalagyan pa ba nang takot dito kung si Mommy ang nasa isip ko. Her death is like a bomb to me. And on the day she died, i promise to myself , that i won't stop not until i throw the bomb back to them.
Narinig ko syang tumawa nang mapang-asar.
"I like you. Your smart. Pero sayang, kung gano ka katalino mas malala pa ang pagkabobo at pagkatanga mo..."
Her voice. Hindi ko man nakikita ang mukha nya kinamumuhian ko na sya. Sa boses nya palang.
"Ano ba talagang problema mo? Bakit mo to ginagawa? Huh? Sinundan mo pa ba talaga ako dito sa loob nang Academy mapatay lang din ako?"i cried but bakas sa boses ko ang galit.
She 'tsk' .
"Excuse me ? For your information , hindi kita sinundan dito. Mas nauna pa ako sayo dito. Itong tandaan mo. Ako ang pinaka una dito kaya wag mo akong akusahan na sinundan kita. Ang swerte mo naman pagka ganon..."then she laugh again like a crazy woman. " Pero gusto mo bang malamn kung bakit, ikaw ang biggest target ko?"
Biggest target? Hindi nalang ako umimik.
"It happened six years ago. Heh! Sa totoo lang, daddy mo sisihin mo kung bakit ka mamamatay dito..."
Nanlaki ang mata ko nang marinig si Daddy.
"Anong kinalaman ni Daddy dito? Sumagot ka?"
Gusto ko man syang harapin pero mas nanigas ako dahil nakalapat sa likod nang ulo ko ang dulo nang baril nya.
"Kinalaman nya? Tss. Malaki. Malaking malaki. You know why? Its because your dad was a big coward. Wala syang isang salita. Isa syang talunan..."
Biglang pumasok sa isipan ko ang dahilan na baka may ibang babae si Daddy. Pero hindi yan mangayayari. I know my dad. He loves me and mommy ..kami lang ang babae sa buhay nya.
"Alm mo kung anong ginawa nang daddy mo? Iniwan nya kami sa ere nang anak ko. Sinabi nya sa akin na tutulungan nya kami makamit lang namin ang hustisya na inaasam namin. Diba attorney ang daddy mo? Tss. Isang talunan at sinungaling na abogado..."
"Hindi yan totoo. Nalutas lahat ni Daddy ang mga kasong nahahawakan nya..."pagtatanggol ko.I heard her laugh.
"Really? Hindi lahat Hija. Hindi. Tulad nalang nang ginawa nya sa amin. Bigla nalang isang araw ayaw na nyang magpatuloy sa kaso nang anak ko. Alam mo kung anong dahilan nya? Dahil wala daw kahit kunting lead na mag tuturo kung sino ang suspect sa pang rerape sa anak ko..."
I stop. Raped case? Ibig sabihin?Naalala ko bigla ang kinwento ni Ve sa akin nong una naming kita sa bus papunta dito sa Academy. She mentioned the name, Shimmara Shean Cruz. Who raped at ang kaso na yun ang hawak ni daddy pero sabi ko- binitawan ni Daddy ang kaso na yun.
Bigla akong nakaramdam nang panginginig nang baril na nakalapat sa ulo ko. Is she crying?
"His an idiot. Nalaman nang anak ko na walang gustong lumutas nang kaso na yun. She begged for me to find who raped her pero wala na akong magawa. Your dad abandoned us. My beloved Princess suffer on deppression. Until she- she decided to kill her own life. Narinig mo? Shes dead. Wala na ang anak ko at dahil yun sa daddy mo..."
"H-hindi. Hindi si Daddy ang may kasalanan..."
"Tss. Sya ang may kasalanan at hindi ako papayag na ako lang ang mag susuffer habang sya nabubuhay nang masaya. Kaya alam mo kung anong ginawa ko?"
Napakuyom ako sa kamay ko. Agad na nagsibagsakan ang mga luha sa mata ko.
"You killed my mother."
"Bingo! Tama ka. I did killed her. "
"W-walang hiya ka!"
"Mas walang hiya ang daddy mo alam mo ba yun? And you know what? Natuwa ako habang tinitignan na nalulunod sa sakit nang loob ang daddy mo sa pagkawala nang pinaka mamahal nya asawa. Para akong nanalo sa isang malaking competition. But when i saw here- nawala lahat na yun. Naglaho lahat nang tuwa ko for six years. Know why? Nang malaman kong anak ka pala nang Attorney Valdemore na iyon, hindi pa pala natatapos ang laro. Tss. Ang talino rin talaga nang abogadong iyon. May tinatago pa pala syang isang ginto sa loob nang bahay nya. But sad to say, that gold is on my hands now. Magagawa kitang paglaruan at ikotin.... I can have my revenge and complete victory...."
So yun pala, kaya pala gusto nya akong mawala dahil don. Nababaliw na sya. Isa syang demonyo...
"H-hindi ka m-mananalo..."
"Oh really ? Let' see-"
*Bang*
Agad akong napalingon sa kanya at napaatras nang makarinig kami nang putok na baril na iyon. Nakita ko sya na napayuko habang hawak-hawak ang kamay nya na tinamaan nang baril. Napatingin din ako sa baril na tumilapon sa harapan ko.
Agad ko iyong pinulot at itinotok sakanya.
"Hindi ka mananalo..."sambit ko ulit dahilan upang mapatingin sya sa akin and finally, i saw the face of the Woman who se responsible for killing my mom.
I saw how she smirks.
"Stupid!"
*BANG*
napalingon ulit ako sa likod ko nang makarinig ulit ako nang putok at nakita kong may isang lalaking nakahiga at wala nang buhay sa likod ko. Muntikan na. Agad akong nagpalinga upang hanapin kong sino man iyong tumutulong sa akin nang biglang agawin nang babae na to ang baril na hawak ko pero hindi ko iyon maari na ibigay.
Nakipag-agawan ako sakanya hanggang sa, pumutok iyon sa lupa sa paanan ko. Hindi ako maaring magpatalo.
Maya-maya bigla nya akong sinipa sa tuhod dahilan upang matumba ako . Itinotok nya ang baril nya sa akin at ngumisi sya.
"What can you say? It seems like, the victory is meant to be mine..."
Tinignan ko sya nang masama. Before i die, atleast natignan ko sya nang masama. Shes a demon. And forever a demon...
"Ibaba mo ang baril mo."
Agad kaming napatingin na pareho sa isang boes lalaki na iyon. Agad na nanlaki ang mata ko nang makita si Terrence. Buhay sya. Buhay at ligtas si Terrence.
"You? What the fvck are you saying? Diba tauhan ka ni Dark Angelous?"
Dark Angelous? Napatitig ako kay Terrence. Narinig ko na ang salitang Dark Angelous pero wala akong sigurado. Pero ang tanging nasa isip ko ngayon ay ,kaya nawala si Terrence ay dahil nakipag sabwatan sya sa Gang group o mas worst, Maffia?
Naglakad sya papalapit sa amin habang totok ang baril sa Babae.
"Just put your gun down or ill shot you to death..."
Sabi nya.
Nakita ko ang pangigigil nang babae.
"Traitor!"
*BANG*BANG*BANG*
Sunod sunod na putok ang ginawa nang babae sa direksyon ni Terrence at mabuti ay umiiwas sya. Nakalapit na si Terrence sa akin hinawakan ako sa braso at babarilin sana ang babae nang maunhanan sya nitong mabaril sa dibdib nang dalawang beses.
Agad akong nanigas nang makitang natumab si Terrence.
"Terren-"hindi ko naituloy ang sasabihin ko pinilit nyang barilin din ang babae na ngyon ay tumatakbo na papalayo at hindi na nagpapaputok pa sa amin.
Agad kong ibinaling kay Terrence ang atensyon ko na ngayon ay naghihingalo. I put his head on my lap and cupp his face. Hindi ko maiwasan hindi napaluha sa sitwasyon nya.
"Terrence....."i cried.
Naramdaman kong unti syang gumalaw at iminulat ang mata nya. His eyes directly stared at me.
"My goodness! Buhay ka. Terrencee... "
Nakita ko ang isang ngiting sumilay sa Labi nya.
"N-nhean... l-ligtas k-ka na..."
I nod while crying.
"Yes. And thanks to you..."
Ngumiti ulit sya.
"M-masaya ako n-na na-i-iligt-tas k-kita. P-patawa-rin m-mo k-ko . "
"ssshhh, Terrence, gamotin na muna kita.."
"W-wag na. H-hanggang d-dito n-nalang s-siguro a-ako. "
Umiyak pa ako.At umiling.
"Huwag mong sasabihin yan Terrence. Mabubuhay ka..."
"H-hindi n-na nhean. A-ang b-buhay k-ko ay a-alay ko sa i-iyo.. K-kapalit n-nito ay ang k-kaligtasan m-mo k-kaya masaya a-akong mamamatay...."
"Terrence...."
"P-puntahan mo a-ang k-kwarto n-namin. N-nasa cabinet m-may iniwan a-akong s-sulat. A-andon na l-lahat n-nang k-katotoh-hanan..."
Napatigil ako sa paghagolhol nang marinig ang sinabi nya. Anong ibig nyang sabihin?
"Anong- katotohanan?"
Pero imbes na sumagot ay ngumiti lang sya.
"I-itong t-tandaan mo.... S-sorry....."
And with that, he close his eyes and the moment it was closed, its the time we lost him. Terrence dead.
Wala na sya. Agad ko syang niyakap at napahugolhol ulit ako. Another friend of mine is gone. Nawala na sila nang pang habang buhay. Sa ilalim nang puno na ito sa ilalim nang madilim na kalangitan at maliwanag na buwan, nasaksihan ko nanaman ang pagkawala nang isa sa mga naging sandalan ko dito sa loob nang Academy.
Unti-unti na kaming nalalagas.
Ang tunay na kaibigan ay kayang isakripisyo ang sariling kaligayahan para sa kanyang kaibigan.
Gaya nang ginawa ni Terrence, nagawa nyang isakripisyo ang buhay nya para sa akin. I close my eyes before i kiss his forehead.
"Your a true friend ,terrence..."
It is when you catch the bullet to save me. Naalala ko si Taylor. Ngayon ko mas tinatagan ang sarili ko. Hindi ko dapat hayaang mamatay ako. From Taylor to Terrence, ang buhay nilang dalawa kapalit nang buhay ko.
Nalaman ko kung gano kahalaga ang buhay.
-
Napatulala ako nang makita ang malawak na lugar na ito na nasa ilalim nang lupa. Nasa gitna ito nang kagubatan. Hindi ko alam na may undeground cemetery pala.
"Wala tayong gamit pang hukay para sa libingan nyang kaibigan mo !"
Napalingon ako sa babaeng nagsalita. Hindi ko sya kilala pero mukha naman syang mabait.
"Kaya sa tingin ko iwan nalang natin ang bangkay nya dito. "
Agad akong napailing. Kailangan kong mabigyan nang maayos na libing si Terrence. Nagpalinga-linga ako at nakita kong may isang parang bagong inilibing lang.
Naglakad ako papalapit don at napatingin ako sa sapatos nya na hindi man masyadong natakpan nang lupa. I stared at the shoes. And when i recognized it, agad na bumigat ang puso ko at sumalampak ako sa lupa.
Napaiyak ulit ako .
It was taylor's grave. So ganito lang ba? Sa ganitong paraan sila inililibing . Sumikip ang dibdib ko.
Patay na nga talaga sila.
Nakaramdam naman ako nang kamay na humawak sa balikat ko.
"Madaling araw na. Manghihingi nalang ako nang tulong sa mga kaibigan kong lalaki para ilibing ang kaibigan mo..."
Napatayo ako at napatingin sa kanya.
"S-salamat.."sabi ko at tinignan sya asking sa kung ano ang pangalan nya.Ngumiti sya.
"Ako nga pala si Rose Anne. Nice to meet you Nhean..."
Nanlaki ang mata ko nang malamang kilala nya ako. Natawa naman sya.
"Huwag kang mag-alala hindi kita ipapahuli. Hindi ko hahayaang may mamatay nang dahil sa akin. O di kaya may mamatay nang wala nanaman akong nagawa..."
Sabi nya at nilingon ang isang puntod na mukhang matagal na pero mukhang alagang-alaga pa. May isang lapida din na gawa sa kahoy at pinintahan nang 'Scarlet' siguro kapatid nya? O di kaya ay kaibigan.
Pero mas natamaan ako sa sinabi nya.
Tama.
Both na sinabi nya nangyari sa akin. Taylor and Terrence Died because of me, habang si Willa- namatay sya nang wala man lang akong nagawa para tulungan sya.
Napaka hina ko nga ba talaga?
★★★