Hindi ko alam kung kailan ko to unang naramdaman. Basta one day, na realize ko na nasa kanya na pala ang puso ko.
Ten years.. Ten years ko ng tinatago tong nararamdaman ko na to. Nakuntento lang ako na tignan siya mula sa malayo.
Baka nga hindi niya alam na nage exist ako eh. Baka nga hindi niya na matandaan na minsan din akong naging parte ng buhay niya.
Handa na akong kalimutan siya. Sinabi ko sa sarili ko na may iba pang hihigit sa kanya.
Yung mamahalin ako ng totoo. Yung mamahalin kung sino ako. Hindi dahil sa apelyido ko na sa totoo lang kinaaayawan ko. Yung mamahalin ang mga kahinaan ko. Basta.. Yung pang matagalan.
Nung araw na yun sinabi ko sa sarili ko na susubukan kong wag na siyang isipin. But fate takes his bad turn. Dahil yung araw na yun.. Doon siya bumalik. Invading my whole system.
Hindi ako naniniwala sa tadhana. Hindi din ako naniniwala sa fairytales.
Pero may nakapagsabi sakin na nakakabaliw daw ang pag ibig..
Siguro nga tama siya..