Why?
NHEAN'S POV
"Alex~"
Direktang nagkasalubong ang kilay ko nang banggitin nya ang pangalang iyon. Alex?
"Ve?Sinong Alex?"
Hindi sya agad na nakasagot na para bang nagpaprocess pa sa utak nya ang tanong ko habang nakatitig sya kay Ab. I glance at him pero nakakapagtaka ,kahit na medyo hindi sya nagpapakita nang gaanong ekspresyon meron paring hint na nagulat sya .
"Ve?"
Tawag ko ulit. Don na sya natauhan.
"H-huh? N-nhe? Bakit?"
Nagbuntong hininga ako pagkatapos ay nagkibit balikat. Ngumiti ako pagkatapos ay umiling.
--
Today is Wednesday and for me the safest day of the week is this day. Alam nyo kung bakit? Well, hindi nyo alam. Ako nga rin hindi ko alam kung bakit. Basta feeling ko lang, ito yung pinaka safe na araw. Sa buong linggo kapag wednesday na fefeel ko parang normal place lang tong kinalalagyan ko. Nakakakita ako nang mga soccer players sa soccer fields na nagpapractice. Nakakarinig nang mga tili sa Gym kasi chinecheer ang favorate Basketball player nila.
And, meron ding ibang mga estudyante sa Quadrangle na para bang nasa normal school lang dahil kalmadong nag-uusap.
Vacant namin ngayon at wala akong ibang maisip. Bukod sa sinisikapan kong maiwasan kong magkrus ang landas namin ni Princess , para lang akong nababagot habang iniisip na nawawalan nang time sa akin si Red.
Teka nga~ ugh. Mukha ba akong jelous girlfriend pa g sinabi kong, parang nakay Ve na lahat nang Atensyon nila?No way. Bakit feeling ko ang sama kong kaibigan? If i were the boys rin naman gagawin ko rin ang pagka over protective nilang ginagawa kay Ve. Just to make sure that she's safe.
Lalo nang sya nga ang target.
I should stop thinking about this.
Nagpatuloy nalang akong maglakad mag-isa sa hallway habang papunta sa Field. Naisipan kong manuod nalang nang practice nang Soccer pampawala nang boredom.
Kaso lang, parang may mali.
Feeling ko may sumusunod sa akin. Gaya nong una ko rito para bang may nakamasid sa akin mula sa malayo. Bigla ko nalang naramdaman ang dibdib ko na bumibilis ang tibok.
Nakakarinig ako nang footsteps sa likod ko. And may nararamdaman din akong presence. I want to look back but i was scared. I can't even move.
Mas binilisan ko nalang ang paglalakad ko hanggang sa nadaanan ko na ang library and a realization suddenly came up on my mind.
Ghost? Sh*t.
Sinusundan parin ba ako hanggang ngayon?
Mas binilisan ko pa ang hakbang ko hanggang sa makalampas na ako sa library. Lumiko ako para iligaw yung sumusunod sa akin.
Hanggang sa wala na nga.
If its a ghost, baka napagod nang sumunod sa akin?
Huminga nalang ako nang malalim at nagpatuloy sa paglalakad hanggang sa madala ako nang mga paa ko sa likod nang building. Sa lugar kung san ako dinala non ni Chairman Ax.
Nakaharap ako sa mismong entrance nong mahalaman na nasa harap ko. Its a wide green wall na parang halaaman lang sya pero may isang daanan sa gitna na made up of halaman din.
May nakaharang din na Halaman kaya parang medyo hindi ko nakikita kung anong nasa loob nang daanang yun.
Nakakcurios. Ano bang meron don?
Naglakad ako papalapit don at unti-unti hinawi ang nakaharang na mga hamalaman. Pagktapos ay ipinasok ko na ang sarili ko don at nakaka tatlong hakbang palang ako when i realize i was in a
"Maze?"
Alam ko Maze to. Maraming pasikot-sikot. Natatakot akong pumasok pa at maglakad kasi di ko naman to kabisado at baka di ko magawang lumabas. Kaso nakukurios talaga ako e.
And then i realize, naglalakad na nang kusa ang mga paa ko. Nakaliko na ako nang dalawang beses. I look back.
Magpapatuloy pa sana ako nang bigla akong makarinig nang Strum nang guitar.
Tumigil ako sa paglalakad hanggang sa hindi lang ito guitar kundi sinasabayan nya ito nang pagkanta.
Hinanap ko kung san nanggaling ang togtog na yon kaya idinikit ko ang tenga ko sa right side ko and then, napagtanto kong nasa kabila ko lang ang togtog.
Who must that be?
Actually,mahina lang yung boses nya at mahina lang din ang pagtogtog nya kaya mahirap hulaan ang lyrics nang kinakanta nya but i can clearly remember its melody. And i know the song.
*~ I think i'm falling,falling inlove with you-~*
Agad akong napatingala sa langit at nakita kong makulimlim at umaambon. Tumigil narin sya sa pagkanta.
Naramdaman kong parang may kumakaloskos ,kaya siguro aalis na sya. Bigla naman akong nagpanic. Ewan ko. Parang kinakabahan akong makita kong sino man yun.
Kahit na parang naliligaw ako kung san ako dadaan pabalik ,inalala ko lang ang dinaanan ko at finamiliarize to. Err, baka maabotan ako nang kung sino man yun. Ugh.
"San ba yun? Ay oh. Dito..".
Mukha na akong tanga na kinakausap ang sarili ko. At sa wakas for almost 50 years ,nakalabas narin ako sa maze pero paglabas ko may nakita pa akong isang lalaki na kakapasok lang sa building at may dala-dalang gitara.
Di kaya sya yun? Familiar pero d ako sure.
Teka lang, bilis naman nyang makalabas sa Maze.
-
" Shaena, si Ve?"
Tanong ko kay Shaena na kanina pa tahimik na nakatingin sa labas nang Pinto nang terrace namin. Malakas na malakas ang pagbuhos nang ulan .
7:45pm narin.
"Huh? Ah e, nakita kong lumabas kanina. "
"Oh? San naman pupunta yun? E malakas ang ulan at tsaka gabi na..."
"Hindi ko alam. Siguro kasama naman nya si Red. Alam mo naman yung mga yun. Masyadong over protective.."komento ni Shaena at nagpatuloy sa ginagawa nya.
Hindi narin ako nakaimik.
Napalingon naman ako kay Taylor na nakabusangot na may sinusulat sa notebook nya.
"Tey?"tawag ko pero nag'hmm' lang sya na hindi tumitingin sa akin.
"May problema ba?"
Tanong ko.
Hindi sya agad na sumagot kaya binalingan ko si Willa. Nagkibit balikat lang sya sign na wala rin syang alam.
Tinignan ko si Shaena. I bet she knews something pero she chose not to say it. Itinuro nya lang si Tey .
Nilapitan ko naman si Tey.
" Taylor, anong problema mo?"
"Huh? W-wala .Walang problema."may halong sarkastiko sa boses nya.
"Taylor come on. I know were not best friends but im now one of your closest friends .At sa halos dalawang buwan nating pagsasama ,kilala na kita kahit papaano. Alam ko may problema..."i stated.
Narinig ko syang nagbuntong hininga.
"It's nothing Nhe. Alam ko namang hindi dapat ako nagkakaganito. Kahit na feeling ko tama naman si Shaena..."
Sabi nya at tinignan ako.Napatingin naman ako kay Shaena next is Tey again.
"A-ano ba kasi yun? Wala akong maintindihan. Ano bang nangyari?"
Huminga ulit sya nang malalim.
"I don't want to say this Nhe dahil feeling ko magmumukha akong masamang kaibigan. And baka, akalain nyo napaka babaw ko..."
"It's not being shallow,Tey."biglang singit ni Shaena."Your the Girlfriend so you have the right to protest or even got jealous."dagdag nya.
Now mukhang may nagegets na ako
"Is it about Deyland? And Ve?"
Tanong ko.
Tey sigh and nod.
"Look Nhe, pinipilit ko namang wag mainis e. Kaso lang, di ko na mapigilan. Nawawalan na nang oras sa akin si Deyland. Palagi nalang Ve. E may Red naman sya ah. May Ab pa. Bakit kailangan nya pang kunin pati Boyfriend ko?"
Naiinid nya tugon.
"T-tey, hindi naman siguro sa ganon. Your boyfriend just want to help Red. Lalong lalo na sa kaso ni Ve. Shes the target. Anytime,maari syang patayin nang mga yon. Kaya sila nagkakaganyan..."paliwanag ko.
"But Nhean, hindi nya ba naisip na may girlfriend din syang kailangan nang Protection nya? Its not just Ve whos in danger here. Lahat tayo nasa panganib. Ikaw, at Ako. "singit ni Shaena.
"Shaena's right."ani Tey.
" Maybe, you just need to talk to Deyland about it peacefully Taylor."bulalas din ni Willa.
"I agree "me.
"No. The right thing to do is to Confront Ve about this. Is she using her condition right now to get them all? Theyre attention, their protection at tayo? Wala silang kamalay-malay were dead..."
Bigla akong natahimik sa sinabi ni Shaena. Its not because of the word dead but becuase of the Attention. .
Tama sya
Uhaw na ako sa atensyon kay Red . I miss him. Inaamin ko. And i don't know. I maybe starting to love him.
Pero di rin naman tama na kagalitan si Ve dahil lang dito. Its selfishness.
12:05am nang magising ako.Tumila na ang ulan pero nakakapagtaka. The light is on and wala si Ve. San naman kaya nagpunta yun?
Out of curiosity naisipan kong lumabas at hanapin sya. I wanted to talk to her din. Pagka labas ko nang kwarto ,naglakad na ako sa corridor hanggang pababa nang building.
San naman kaya nagpunta yun?
Tahimik na masyado at medyo nakakatakot. Pero kailangan ko syang makita. Nagpatuloy lang ako sa paglalakad nang bigla namang, kusang huminto ang paa ko nang makita ang dalawang tao.
Its Ve and Red.
Huminga ako nang malalim. I dont want to think anything else pero bakit parang nasasaktan ako. Are they in a secret relationship?
Nakayakap kasi si Red nang mahigpit kay Ve habang Ve did the same thing while she was crying.
Bakit parang affected ako? Ano ngayon kung nagyakapan sila?Ghad Nhean. Hindi ko maintindihan ang feelings ko right now.
Gusto kong manipa.Mununtok. Manampal but not to other person but to myself.
E ano naman ngayon kung nagkiss kayo ni Red? He kissed you pero ang totoo di naman yun para sayo at ngayon hinahayaan mo naman ang sarili mong mahulog pa nang tuluyan sa kanya. And again, may kayakap nanaman sya.
Theres something on them na parang nagsasabing you can't set them apart. They look like close to each other. Noon pa.
Agad na akong tumalikod.
Stop it.
Stop hurting yourself Nhean. Stop.
But why? Why does he doing this?
Naguguluhan parin ako!
Pinapaikot lang ba ako ni Red? Is he just acting likr he cares but he really dont? Ano ba talaga?
Mabilis akong naglakad ulit at pinunasan ang isan g luhang kumawala sa mata ko. My gash!I cried. Nasasaktan ba talaga ako?
Kakaapak ko lang sa unang staircase nang may magsalita sa gilid ko.
"Their Bestfriends since then,Nhean. Believe me.Their just friends. Dont need to cry. Trust me."
Napahinto ako at agad na napatingin sa gilid ko just to see him unexpectedly.
"Terrence?"
Should i be happy with that information?
O mas magtaka, why do they need to hide it from us.
***