Songs for this chapter:
Love Story - Taylor Swift
White Horse - Taylor Swift
You Belong With Me - Taylor Swift
(Taylor Swift mood?)
------------------
Harry rijdt de parkeerplaats uit en ik staar uit het raam, ik wil niet de eerste zijn die begint met praten. Hij zet de radio aan en het geluid staat te hard. Ik rol mijn ogen maar probeer het te negeren, maar dat kan ik niet. Ik haat zijn muzieksmaak, het geeft me hoofdpijn. Zonder te vragen zet ik de muziek zachter en Harry kijkt naar me.
"Wat?" Snauw ik.
"Woah, iemand is pissig." Zegt hij.
"Nee, ik wilde daar niet naar luisteren en als er iemand is die in een slecht humeur is ben jij dat wel. Je was gemeen eerder en daarna vraag je me om bij je te slapen, ik begrijp het niet."
"Ik was pissig omdat je over de bruiloft begon, nu het duidelijk is dat we niet naar de bruiloft gaan is er geen reden meer voor mij om pissig te zijn." Zijn toon is kalm en zeker.
"Het is niet duidelijk, we hebben er niet eens over gepraat."
"Ja, dat hebben we wel. Ik heb je verteld dat ik niet ga dus laat het los Theresa."
"Nou, misschien ga jij niet, maar ik ga wel. En ik ga deze week langs Karen om te leren koken." Vertel ik hem. Zijn kaak spant aan en hij schiet me een blik.
"Je gaat niet naar de bruiloft, doe niet alsof jij en Karen opeens beste vriendinnen zijn. Je kent haar nauwelijks. Waarom wil je eigenlijk naar die bruiloft?"
"Ja, ik ga wel naar de bruiloft, en nou en dat ik haar nauwelijks ken. Ik ken jou ook nauwelijks." Vertel ik hem. Zijn gezicht valt en ik voel me slecht, maar het is waar.
"Waarom doe je zo moeilijk?" Zegt hij door geklemde kaken.
"Omdat jij me niet vertelt wat ik doe Harry. Dat gebeurt niet. Als ik naar de bruiloft wil, ga ik naar de bruiloft. En ik zou het heel leuk vinden als je ook zou komen. Het zou leuk kunnen zijn, zelfs jij zou het leuk kunnen hebben. Het zou veel betekenen voor je vader en Karen, niet dat je daar om geeft."
Hij zegt niets. Hij zucht diep en ik staar weer uit het raam. De rest van de rit is stil, we zijn allebei te boos om te praten. Wanneer we bij zijn studentenhuis zijn, pakt hij mijn tas en gooit het over zijn schouder.
"Waarom ben je eigenlijk lid van dit studentenhuis?" Vraag ik hem. Ik wil het al weten sinds ik zijn kamer voor de eerste keer ontdekte.
Hij zucht weer wanneer we de trap oplopen. "Omdat tegen de tijd dat ik hier wilde studeren, het studentenhuis waar jij en Steph enzo wonen vol was en ik zeker weten niet bij mijn vader wilde wonen dus dit was één van mijn enige opties."
"Waarom blijf je hier dan?"
"Omdat ik niet bij mijn vader wil wonen Tessa. Daarnaast, kijk naar zijn huis, het is best mooi en ik heb de grootste kamer." Grijnst hij. Ik ben blij dat hij minder boos is.
"Waarom woon je niet iets verder van de campus?" Vraag ik hem en hij haalt zijn schouders op. Misschien wil hij geen baan hebben. Ik volg hem stilletjes naar zijn kamer en wacht tot hij zijn slot open heeft. Waarom mag niemand in zijn kamer komen?
"Waarom laat je nooit iemand in je kamer?" Vraag ik en hij rolt zijn ogen. Hij zet mijn tas op de grond.
"Waarom vraag je altijd zoveel vragen?" Kreunt hij en hij gaat op zijn stoel zitten.
"Ik weet het niet, waarom beantwoord je ze nooit?" Vraag ik maar natuurlijk negeert hij me.
"Kan ik mijn kleding voor morgen ophangen? Ik wil niet dat ze kreukelen.."
Hij lijkt er even over na te denken voor hij knikt en opstaat om hangers te pakken. Ik pak mijn rok en blouse en hang ze op de hanger en negeer zijn blik die hij werpt op mijn kledingkeuze.
"Ik moet morgen eerder opstaan dan normaal zodat ik om kwart voor negen bij het busstation ben." Informeer ik hem.
"Wat? Ga je daar morgen heen? Waarom heb je me dat niet verteld?"
"Ik heb het verteld.. maar je was te druk met boos zijn om er aandacht aan te geven." Vuur ik terug.
"Ik rijd je er wel heen, je hoeft geen bus te nemen." Ik wil zijn offer afslaan om hem te irriteren maar doe het toch niet. Harry's auto is veel beter dan een drukke bus.
"Ik haal deze week een auto, ik kan niet langer zonder. Stel dat ik die stage krijg, dan moet ik drie keer per week met de bus."
"Ik zou je een lift geven." Zegt hij, bijna fluisterend.
"Ik haal mijn eigen auto." Vertel ik hem. "Het laatste wat ik nodig heb is dat jij een keer boos wordt en me niet ophaalt."
"Dat zou ik nooit doen." Zegt hij serieus.
"Ja, dat zou je wel doen. Dan zou ik daar vast zitten proberend een bus te vinden. Nee, bedankt." Grap ik half. Eerlijk gezegd kan ik volgensmij best op hem vertrouwen, maar ik wil geen risico's nemen, hij is zo chagrijnig soms.
Harry zet zijn tv aan en staat op om zich om te kleden. Hoe boos ik ook op hem ben, ik zal nooit een kans afslaan om te kijken hoe hij zich omkleedt. Zijn shirt gaat eerst over zijn hoofd, dan bekijk ik hoe zijn spieren zich aanspannen wanneer hij zijn broek losmaakt en zijn strakke zwarte jeans naar beneden trekt. Net wanneer ik denk dat hij alleen boxers gaat dragen, haalt hij een joggingbroek uit de kledingkast en trekt ze aan. Hij laat zijn shirt uit, lucky me.
"Hier," Mompelt hij en geeft me het shirt wat hij net heeft uitgedaan. Ik kan het niet helpen om te glimlachen als ik het aanneem. Dit moet nu ons ding zijn, hij vind het vast leuk dat ik zijn shirt draag naar bed, net zo lekker als ik de geur vind. Harry focust zich op de tv terwijl ik mijn broek uittrek en mijn lekker zittende yoga legging aandoe. Nadat ik mijn bh en kleding netjes in mijn tas heb gelegd kijkt Harry eindelijk op. Hij kucht en zijn ogen glijden over mijn lichaam.
"Deze ehm.. broek is heel sexy." Complimenteert hij en ik bloos.
"Dankje."
"Veel beter dan je fuzzy pyjama broek." Plaagt hij en ik lach terwijl ik op de grond ga zitten. Ik voel me thuis in deze kamer, misschien zijn het de boeken, misschien is het Harry, ik weet het niet zeker.
"Meende je wat je zei in de auto, dat je me nauwelijks kent?" Vraagt hij stilletjes. Zijn vraag zag ik niet aankomen.
"Half. Je bent niet de makkelijkste persoon om te leren kennen." Geef ik toe.
"Het voelt alsof ik jou ken." Zegt hij en zijn ogen laten mijn blik niet los.
"Ja, omdat ik dat toelaat, ik vertel je dingen over mezelf."
"Ik vertel jou ook dingen, het voelt misschien niet zo, maar je kent me beter dan wie dan ook." Hij kijkt naar de vloer en dan terug in mijn ogen. Hij kijkt verdrietig en breekbaar, anders dan normaal.
Ik weet niet zeker wat ik terug moet zeggen, het voelt alsof ik Harry ken, maar ik zou graag meer over hem willen weten.
"Jij kent mij ook beter dan wie dan ook." Vertel ik hem. Hij kent mij, de echte Tessa. Niet de Tessa die ik moet voordoen voor mijn moeder, of zelfs Noah. Ik heb Harry verteld over mijn vader die me verliet, mijn moeders kritiek, en mijn angsten die ik nog nooit iemand verteld heb. Harry lijkt tevreden met deze informatie, een glimlach vormt op zijn prachtige gezicht en hij staat op van de stoel en gaat naast me op de vloer zitten en pakt mijn handen in de zijne.
"Wat wil je weten Tessa?" Vraagt hij en mijn ogen puilen bijna uit. Harry wil eindelijk meer over zichzelf vertellen.
Harry en ik liggen op onze rug, onze ogen gericht op het plafond terwijl ik hem op z'n minst honderd vragen stel. Hij vertelt over de plaats waar hij opgegroeid is, Hampstead en hoe leuk het was om daar te wonen. Hij praat over het litteken op zijn knie van de eerste keer dat hij probeerde te fietsen zonder wieltjes, en hoe zijn moeder flauwviel door het bloed. Zijn vader was die dag in de kroeg, de hele dag, dus zijn moeder was degene die het hem heeft geleerd. Hij verteld me over de basisschool en hoe hij zijn tijd altijd doorbracht met lezen. Hij was nooit heel sociaal en hoe ouder hij werd, hoe meer zijn vader dronk en hoe meer zijn ouders ruzie maakten. Hij vertelt me hoe hij van de middelbare school afgeschopt werd omdat hij gevochten had maar zijn moeder smeekte hen om hem terug te halen op school. Hij kreeg zijn eerste tattoo op zijn zestiende, door zijn vriend in zijn kelder. Zijn eerste tattoo was een ster, na zijn eerste wilde hij er meer en meer. Er is niet echt een reden waarom hij geen tattoos op zijn rug heeft. Hij haat vogels en houdt van klassieke autos. De beste dag van zijn leven was toen hij leerde autorijden en de ergste dag toen zijn ouders scheidden. Zijn vader stopte met drinken toen Harry veertien was en heeft geprobeerd die vreselijke jaren goed te maken maar dat wilde Harry niet. Mijn hoofd draait door alle nieuwe informatie en het voelt alsof ik hem eindelijk begrijp. Er zijn nog steeds zoveel meer dingen die ik graag zou willen weten over hem maar hij valt in slaap midden in zijn verhaal over het speelhuisje dat hij met zijn moeder had gemaakt toen hij acht was. Als hij slaapt, lijkt hij jonger, ook nu ik dingen weet over zijn jeugd. Het was voor een gedeelte een leuke jeugd, tot zijn vaders alcohol probleem een rol begon te spelen, wat Harry maakt tot de persoon die hij nu is. Ik leun naar hem toe en geef hem een kus op zijn wang voor ik onder het deken ga liggen. Mijn dromen gaan over een jongentje met krullend haar die van zijn fietsje valt.
"Stop!" Ik schrik wakker van Harry's stem. Ik zie zijn bezwete lichaam op de grond. Ik haast me uit het bed en schudt zijn schouders om hem wakker te krijgen. Ik weet nog van de vorige keer hoe moeilijk het is om hem wakker te krijgen, dus ik leun naar hem toe en wikkel mijn kleine armen om zijn schouders. Een jammer komt uit zijn perfecte lippen en hij wordt wakker.
"Tess," Hij wikkelt zijn armen om me heen. Hijgend, buiten adem en zweetend. Ik had hem moeten vragen over zijn nachtmerries, maar ik wilde niet te veel vragen, hij heeft me zoveel meer verteld dan dat ik had verwacht dat hij zou doen.
"Ik ben hier, ik ben hier." Troost ik hem. Ik trek voorzichtig aan zijn arm, een gebaar om in bed te komen liggen. Wanneer zijn ogen de mijne ontmoeten, vloeien verwarring en angst langzaam uit zijn groene ogen.
"Ik dacht dat je weg was," Fluistert hij. We liggen op zijn bed en hij haalt me dicht tegen zich aan. Ik haal mijn vingers door zijn bezwete, warrige haar en zijn ogen sluiten.
Ik zeg niets, ik haal gewoon mijn hand door zijn haar.
"Laat me nooit alleen Tess." Fluistert hij en valt in slaap. Mijn hart ontploft bijna door zijn woorden, en ik weet dat zolang hij me hier wilt hebben, ben ik hier.