Napagplanuhan namin na dito muna ako sa sala matutulog. Palibhasa ayoko pang pumasok sa kwarto nila. Hindi naman ako pinilit ni Thomas kaya naman nandito rin siya. Nasa isa siyang sofa at halos magkatapat lang din kami. Ang nagsisilbing harang sa aming dalawa ay iyong lamesita na may flower vase sa gitna. Kapag bumabaling ako sa kaliwa ko ay siya ang nakikita ko. Nakakabilis talaga nang tibok ng puso itong si Thomas.
Bumaling muli ako sa kaliwa ko at nakita ko siyang nakatingin sa akin. Tinititigan ako.
Napakunot noo ako at ngumiti siya sa akin.
Abnormal 'to! Pinakikilig ako!
Nagtakip ako ng mukha gamit ang kumot at narinig ko ang pagbungisngis niya. Pinagtawanan ba naman ako?! Kainis. Kasi naman eh! Bakit ba kasi ganito ang impact niya sa akin?! Kinikilig talaga ako! Napakaaliwalas sa pakiramdam nitong sayang nararamdaman ko. Nakakatuwa kasi ngayon ko na lang ulit naramdaman 'to.
*bzzt bzzt*
May nagtext sa akin?
Kaagad kong inalis ang kumot sa mukha ko at nakita ko na siyang nakatalikod sa akin. Kaya kinuha ko yung cellphone ko sa bag ko na hindi bumabangon at pagkakuha ko nito ay napangisi ako nang makita kung sino ang nagtext.
..
From: Sir Thomas Torres
Bakit ka nagtatago sa akin?
..
Kainis!! Tumalikod na rin ako sa kaniya at ngayon ay magkatalikuran kami. Sinagot ko naman ang text niya.
..
To: Sir Thomas Torres
Matulog ka na. Uuwi pa tayo ng Manila
..
Narinig ko yung pagvibrate ng phone niya sa kabila at napangisi ko. Bakit ba kami nagtetext eh magkalapit lang kami? Kainis!! Kinikilig na naman yata ako.
Muli siyang sumagot at binasa ko ito.
..
From: Sir Thomas Torres
Ayoko, gusto ko magtagal pa tayo rito. Alone time with you :)
..
Jusko! Bumilis na naman itong tibok ng puso ko! Nanlalamig na talaga 'tong kamay ko. Nakakainis talaga itong si Thomas! Hindi na mawala ang ngiti sa labi ko.
..
To: Sir Thomas Torres
Tigil tigilan mo ko! Letche ka, kailangan kong magtrabaho para sa anak ko. Huwag mo kong ina-ano diyan ah. Letche
..
Narinig ko ang pagtawa niya sa kabila at napailing na lang ako. Nilamon ko na ang sarili ko sa kumot habang yapos ng dalawang kamay ko ang cellphone ko at todo na ang kilig ko. Nakangiti ako at napapapikit sa kilig. Nakakainis! Ito kasi yung feeling na hindi ko talaga makayanang pigilan. Kainis.
Nabigla naman ako nang tumunog ang phone ko. Tumatawag si Thomas. Ano ba talagang trip nito?!
"Hello"pagsagot ko sa tawag.
"How do you feel?"
Nabigla ako sa tanong niya. Ano ba kasing balak nito?!
"Bakit?"tanong ko.
"Wala lang, I just wanna know"sagot naman niya.
Napapikit ako sa kilig pero hindi ko yun pinahalata sa kaniya.
"Alam mo, Ompeng matulog ka na. Malayo pa ang byahe paluwas"saad ko.
"Letche"bulong niya na halatang napikon. Natawa naman ako.
"Don't call me that"napipikon na saad niya
"Hahaha, okay sige hindi na po" saad ko "Ompeng"
"Tsk, letche 'to"saad niya
"Hahahaha, bakit ka pa kasi tumawag? Matulog na kasi, please?"
"Ayoko"
"Edi wag, pero ako matutulog na"
"No"
"No mo mukha mo"
"Letche"
"Letche"
Narinig ko ang pagtawa niya "I really miss that"
"Tigil tigilan mo nga ako Thomas"bulong ko at pumikit na para matulog.
Hindi naman na siya nakasagot at tanging paghinga na lang namin ang nagsasagutan. Matapos ang ilang minuto, gumawa muli siya ng ingay.
"Victonara?"
"Bakit Thomas Christopher?"sagot ko habang nakapikit parin.
Bumuntong hininga siya "Please stay"bulong niya.
Napamulat naman ako sa sinabi niya. Naramdaman ko yung katapatan niya nung sinabi niya 'yun kaya napalunok ako.
"I will stay"bulong naman na sagot ko.
Narinig ko ulit ang pagbuntong hinga niya kaya tinigil ko na muna ito.
"Magpatulog ka na"saad ko
"Letche, gusto pa kitang kausap"
"Letche ka rin"bulong naman na sagot ko at natawa siya nang bahagya.
"Letche"bulong niya.
Medyo napakunot noo lang ako "Letche"sagot ko.
"Perhaps 'Letche' will be our 'Always'?"
Napangiti ako sa sinabi niya at napapikit ng sobra. Napatawa ako nang bahagya sa sinabi niya. Bakit niya alam ang linyang 'yun? Ang dami talagang paraan ni Thomas para pakiligin ako.
"Letche"sagot ko.
"Letche"sagot naman niya "Good night, Ara"
Lumingon ako at nakita ko siyang nakatingin na pala sa akin. Bumaling na ako sa kaniya kaya nagkatitigan kami habang nakadikit parin sa tainga ko ang cell phone ko. Tinitigan ko ang masaya niyang mata at napakatotoong ngiti sa akin.
"Good night, Thomas"
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
After 4 Months
Thomas' POV
Late akong pumasok ng opisina at nakita naman na buo na ang subordinates ko kaya napatingin ako sa may dulo.
"Good Morning,Sir"bati nila kaya bumati rin ako at dumiretso sa cubicle ni Michelle.
Ianbot ko sa kaniya ang regalo ko "Oh bata, Happy Birthday"saad ko at kaagad siyang namula.
Nagsigawan naman itong subordinates ko dahil sa nabiglang ginawa ko. Natawa naman na si Michelle at nahiya.
"Sir, thank you po"saad niya at kinuha ang regalo ko.
"Enter my office after an hour, di pa 'yan ang regalo ko sa'yo, okay?"saad ko at ngumiti.
Napangiti naman siya "Okay Sir, thank you po"
Tumango lang ako at pumunta na ako sa cubicle ni Ara.
"Good Morning, Beautiful"bati ko at nilabas ang kanina ko pang tinatago na roses sa likod ko.
"AAAHHHH!"
Napangiti naman ako nang magsigawan sila at si Ara naman ay namula sabay napaatawa.
"Bakit may pa flowers?"natatawang tanong niya "Wala namang okasyon para sa akin"
"Kailangan ba may okasyon para magbigay ng flowers?"tanong ko.
"AAAHHH!"
Nagsigawan naman sila at lalo na itong si Mika! Jusko, kala mo naman siya ang nabigyan ng bulaklak.
"Ano ba 'yan?"bulong niya at lalong namula "Salamat"
Kinuha niya ang bulaklak at hinalikan siya sa noo.
"AAAHHH!"nagsigawan sila at mabilis naman na akong dumiretso sa ofice room ko.
Nakangiti akong umupo sa swivel chair ko at nagsimulang magtrabaho. Ang saya lang talagang magtrabaho dahil wala akong problema na dinadala. Walang sabagabal sa isipan ko.
Nagdaan na ang pasko, bagong taon at miski ang kaarawan ni Ara, pero sadyang wala nang humadlang pa. Kung mayroon man, sina Nanay at Tatay na lang yun pero hindi ko na muna iniisip 'yun dahil ayos na kami ni Ara. Wala na kaming problema. Masaya na ako sa kaniya, kung meron man akong pagdadalawang isip yun ay kung papasok na ba kami sa isang relasyon.
Ilang buwan na kaming ganito lang ni Ara pero hindi pa namin na iisipang pumasok doon. Hindi ko alam kung ano pang hino-hold back naming dalawa basta para sa amin. Siguro nga hindi pa namin natutuwid lahat ang mahalaga, ayos na kaming dalawa.
.
.
.
"Sir?"
Napatingin ako sa pinto nang pumasok na si Michelle. Hindi ko na talaga namamalayan ang oras. Ang bilis bilis na kasi.
"Close the door, may good news ako sa'yo"
Napatango siya at pumasok.
"Sir, salamat po dun sa regalo niyo. Ang ganda po nung sapatos"saad niya. Napangiti lang ako.
"Your Dad told me that"
Napangiti siya at napailing iling "Si Daddy talaga"
Napangiti na lang ako at binuklat ang folder.
"Well, actually this is really our gift. Dapat last week ko pa itong sasabihin sa'yo pero sabi ni Sir Vincent, mas maganda kung ngayong birthday mo ito malalaman"saad ko
"Ano po yun, Sir?"
"9 Months ago my first day here as your Boss, sinabi ko na kaagad yung goal mo, right?"
Napatango naman siya.
"Well, you successfully made it"I said
Nanlaki naman ang mata niya "Ricci is officially our Advertising Copywriter"
"T-talaga po?"
"Yes, well thanks to you because you really helped him a lot. You did your best for him and I saw your works. You will have an incentives for that"saad ko "You earned it"
Napangiti naman siya at hindi na nakapagsalita.
"Sir Vincent will give you further informations but for now, I would really like to congratulate you. You were really great, you deserve better"
Tumayo ako at inilahad ang kamay ko. Nakipag shake hands naman siya
"Thank you so much,Sir"
Napangiti naman ako "Keep it as a secret, okay? I will orient Ricci after the event on Friday. Am I making myself clear?"
Ngumiti siya "Yes Sir, thank you Sir"
Tumango naman ako "Call Ara, I have something to tell her"
Ngumiti sya at lumabas na. Wala pang ilang segundo ay pumasok na rin si Ara.
Tiningnan ko siya "Ready ka na ba sa Friday?"tanong ko.
Nagkipit balikat siya "Should I really come?"
"Ara, you are my ABM. You should be there"sagot ko.
"Sir, ABM lang ako. Lahat ng nandun sa event na yun ay may ari ng company or CEO ng company. Sino pa ako dun?"
"Ara, I am just a Marketing Director but Tito Vincent wants me there. And I want you there so we should really be there"
"Sir, nakakahiya po"
Ngumiti ako "I have a plan"
Kumunot ang noo niya.
.
.
.
.
.
8 PM
"Why the hell are we here?"bulong niya habang sobra ang dikit sa akin. Halatang nahihiya siya.
Napangiti lang ako at hinawakan ang kamay niya.
"My wife used to work here"sagot ko habang papalapit kami sa receptionist "She was the model of these clothes and jewelries. I want you to buy clothes for the event"
Nanlaki ang mata niya at ngumiti lang ako "It'll be fun"
Dinala ko siya sa receptionist at kinausap ko ito. Gusto kong mag stand out si Ara sa lahat ng taong pupunta doon. I know she's beautiful enough but I want her to be recognized, not because she is the ABM of ACP-Philippines but also because..
Napalingon ako at tiningnan siya
My girl.
.
.
.
Ara's POV
"Bakit kailangan nandito ka?"bulong ko habang naglalakad kami papunta sa private fitting room.
"Syempre, isa ako sa titingin ng bagay sa'yo"sagot niya.
"Do you know how ba?"tanong ko. Napatawa siya nang bahagya.
"You're asking me? Excuse me"pagmamayabang niya at natawa na lang din ako.
"Isang tingin ko palang sa'yo, alam ko na ang bagay sa'yo" saad niya.
"Talaga? Ano?" Tanong ko.
"Syempre, ako. Ako lang naman ang bagay sa'yo"
KAINIS! Baliw talaga 'to.
Pinalo ko siya sa braso at natawa na lang siya. Hay naku, kahit kelan, hindi na nagbago 'to.
Bakit kasi kailangan ko pang sumama doon sa event na yun? Imagine? The famous CEOs and successful entreprenuers in the whole world will be there. Well, of course, selected countries and personalities lang. Depende kung sino ang kasali sa group nila pero nakakahiya pa rin. Every 15 years magkikita kita ulit sila tapos pupunta ako? Sadyang nakakahiya lang kasi wala naman akong binatbat doon.
Umupo si Thomas sa isang couch katapat ay isang fitting room.
"This way Ma'am"saad nung babae at tinuro na isang section ng mga dresses.
Napatingin naman ako kay Thomas at tumango lang siya. Anong balak nito? Alam ba niyang wala akong dalang pera ngayon? Kainis 'to.
Tumingin naman ako ng mga damit at napangiti ako kasi ang gaganda nitong lahat. May nakita akong maganda dress. Simpleng kulay blue lang ito pero may mga abubot itong sa tingin ko ay mamahalin. Tiningnan ko naman ang price tag nito at laking bigla ko na lang makita ka na 150 dollars ito. Napatingin ako nang kabado doon sa babae at ngumiti siya.
"It's expensive"saad ko at ngumiti lang siya.
"A lot of famous personalities find this section cheap"saad niya.
Nanlaki ang mata ko. Cheap pa 'to?! Anak ka ng tokwa. Siguro yung mga babaeng nakapang asawa ng politika yun! SORRY NOT SORRY!
"I probably go to different section"saad ko.
Ngumiti siya at umiling "Umm, sorry po Ma'am but I'm afraid that your boyfriend chose this section"
BOYFRIEND?!
"If you're going to try different sections, same prices parin po"
Napangisi ako sa sinabi niya "He's not my boyfriend"saad ko.
Napangiti siya at humingi ng paumanhin. Wala naman akong magagawa kundi pumili na lang talaga. Siguro, siya na ang bahala sa akin dito. Pumili ako ng ilang mga damit at yung iba naman ay yung babae ang pumili. Pumili kami ng anim na damit at pinapunta niya ako sa fitting room kung saan nakaharap si Thomas.
.
.
.
.
.
Thomas' POV
"You two had fun there"saad ko sa kanila.
Napangiti lang si Ara "Sobra. Ang gaganda nung mga damit"
"Try each, I will choose"utos ko at tumango naman si Ara.
Pumasok siya sa loob at matapos ang ilang minuto ay lumabas siya.
Silver sequin dress, half sleeves and really fit.
Tinitigan ko siya at napangiti ako kasi mukhang nag e-enjoy siya doon sa suot niya.
"You like it?"I asked
"Oo naman, ang ganda eh"sagot niya. Pinalapit ko yung babaeng nag a-assist sa amin at bumulong sa kaniya.
"If she said she likes the dress, we will but it. Am I making myself clear?"bulong ko.
Ngumiti siya at tumango sa akin. Muli naman akong tumingin kay Ara.
"Try something else, I know there's much better than that"
Kumunot ang noo niya.
"Go"pangloloko ko at inirapan niya lang ako sabay pasok ulit sa loob.
Ilang minuto pa ang lumipas at ilang mga damit na ang nasubukan niya pero wala akong mahanap para sa kaniya. Magaganda naman lahat kaso alam kong may mas babagay pa sa kaniya, we just have to find it.
Habang nasa loob si Ara ay napalubog na ako sa couch kahihintay. Kahit papaano talaga, nakakabagot mag shopping shopping na 'yan. Buti na lang, natrained ako ni Arra HAHA.
"Thomas?"
Kaagad akong napalingon at nabigla ako nang makita ko si Ana. May kasama siyang dalawang babae sa likod niya, katulong siguro.
"Hey"bati ko at tumayo.
"Thomas! Good to see you"tuwang saad niya at bineso ko siya.
"It's good to see you too. How are you?"bati ko naman.
"Fine"nakangiting sagot niya "I didn't expect that you will be here. I mean, this is for female section, right? Hahahaha"
Napangiti na lang ako.
"What are you doing here?"tanong niya na halatang halata ang bigla.
"Oh, umm I'm wi--"
Napatigil ako sa pagsasalita nung biglang bumukas ang kurtina ng fitting room ni Ara at parehas kaming napatingin doon. Halata naman ang pagkahiya ni Ara sa bigla. Lumapit ako kay Ara.
"Ana, this is Ara. Victonara Galang"saad ko at nabigla si Ana.
"Ara?"tanong niya.
"Yes, ummm. I'm dating her"sagot ko at napatingin si Ara sa akin. Si Ana naman ay hindi ko matanto kung natuwa o hindi doon sa sinabi ko.
Napatigil sila sa bigla at halatang nagkahiyaan.
"Umm, Ara this is Ana, Ana De Leon"saad ko kay Ara "Kaibigan siya ni Arra"bulong ko.
"Ohh"bulong ni Ara.
"Well, Ara it's nice to meet you"saad ni Ana at inilahad ang kamay niya. Nakipagkamay din naman si Ara.
"The pleasure's mine"sagot naman ni Ara.
Napangiti lang si Ana "I see you guys are searching, for what?"
"Umm, my big event kaming pupuntahan ni Ara sa Friday. I just wanted her to try some dresses here to buy because this is the only store I can trust for a women's dresses"
Napatawa naman si Ana "You should've called me"saad niya.
Napatawa na lang din ako. Tiningnan niya si Ara pasimula ulo hanggang paa at ngumiti siya.
"Slender body"saad niya "I know what's perfect for you"
Tumango naman kami ni Ana at umalis muna siya.
"Who's she?"bulong ni Ara.
"Kaibigan ni Arra"saad ko at tiningnan siya. Hinaplos ko naman ang buhok niya "Model din siya nitong brand na 'to dati kaya katrabaho niya si Arra pero ngayon, mukhang kukunin na rin siyang designer. I thought she's in LA for the contract, but I guess kauuwi lang niya"
Napatango naman na si Ara at mukhang nahiya.
"Don't worry, she's kind"saad ko "She's like Cienne and Camille. Mas formal nga lang"
Napangiti lang siya at tiningnan ko ang damit niya.
"You look good in that dress. Do you want this?"tanong ko.
Ngumiti siya at medyo tumango. Tiningnan ko naman yung babae at mukhang alam na niya ang ibig kong sabihin.
"Okay, I've found it"
Bigla namang dumating si Ana dala ang dress na nakabalot pa.
"Thomas, you better sit there kasi I will not let you see this dress"pagbibiro niya.
"Ha? Eh paano ko makikita kung bagay sa kaniya?"tanong ko.
"You don't trust me ba? It's a wonderful dress! I promise"
Wala naman na akong nagawa kaya pumayag na ako. Pinasuot niya kay Ara ang damit at naghintay na lang kami. Umupo si Ana sa tabi ko.
"So when did you guys started dating?"tanong niya.
I shrug "I don't know, it's been a crazy ride"
Napatango naman siya "I'd expect"saad niya "Where did you meet her?"
"Sa Marketing Department na kasi ako nakashift ngayon and I met her there. She's my Assistant Brand Manager"
"Oh, boss and assistant love story ah"pagbibiro niya.
"Ulol, hindi ganoon kasimple 'yun"sagot ko at medyo natawa siya.
"I'm glad you've moved on"saad niya "I'm happy for you"
Tinitigan ko ang mga mata niya at agad na pumasok sa isip ko ay si Arra. She's like a Sister to Arra and I used to believe that they have the same mind because of their closeness. Now that she said she's happy for me, I hoped Arra's happy for me too.
"Thank you"bulong ko.
"She's pretty"bulong niya sabay ngiti "Galing mo talaga kahit kailan"
Napangisi ako "Ulol"
"Ahaha!"
Ilang minuto pa ay tinawag na ni Ara si Ana.
.
.
.
Ara's POV
Hindi ako mapakali kasi sobrang ganda nitong damit. Wala akong masabi kundi sobrang ganda lang talaga. Simple man pero gandang ganda ako. Bagay bang suot ko ito?
"Hi"
Napatingin ako kasi pumasok na si Ana.
"Oh, you look beautiful in that dress"saad niya na kitang kita naman ang katapatan sa mukha niya.
"Sa tingin mo?"nag aalinlangan pang tanong ko.
"Aba, oo naman. Ang ganda ganda mo diyan at napakasimple lang. Simple lang talaga 'yang kasi simple lang yung babaeng pinangarap ko na magsuot nito"
Kaagad akong nabigla sa sinabi niya. Ngumiti siya at pinaharap ako sa salamin. Nasa likod ko siya at nagkatinginan kami gamit ang salamin.
"This was the first dress I've designed"saad niya "I made this for my friend, Arra"
Kaagad akong nahiya "Umm, no please? I don't want to wear this"
Tumawa siya nang bahagya at ngumiti "No, it's fine. It's super fine"saad niya "Besides, wala naman akong maisip na babaeng pwedeng sumuot nito. Although, marami ng models yung naghangad na suotin 'to nung unang beses itong nilabas but I never let them. I don't want to use this dress for fashion because I made it special and I want this dress to be used in special as well"
Nahiya ako sa sinabi niya at hindi na ako nakapagsalita.
"You are a special lady now"saad niya "I want you to have this dress, in the name of my friend"
Napabuntong hininga ako at tumango.
"Thank you"saad ko. Ngumiti naman siya.
Pumasok naman yung isa sa mga katulong niyang babae at may iniabot sa kaniya.
"Wear this shoes, let's see if this will fit to your dress"saad niya at may binigay na sapatos. Pinasuot niya saakin ito at pagkatapos ay muli akong humarap sa salamin.
Ngumiti siya "Perfect"
Lumingon ako at tiningnan siya "Maraming Salamat, Ana. Sobrang ganda nito"
Ngumiti siya sa akin nang malawak "You're Welcome"saad niya "Surprise Thomas with these, okay?"
"Okay"sagot ko.
"I hope you two will have fun"saad niya at niyapos ako "Sorry. This is really my only way to make you two happy. It's my only way to help"
Niyapos ko rin naman siya "It's fine, it's really nice of you to be nice to me"
Tumawa siya at bumitaw sa yakap. Tinignan niya ako sa mata ko.
"I can see that Thomas is really serious about you. I hope you guys will lasts"
Napangiti naman ako.
Ngumiti siya "Surprise him, Ara. Surprise him"
Ngumiti ako at tumango.
I will definitely surprise Thomas on Friday. I will really do.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
What kind of surprise kaya ang ibibigay ni Ara kay Thomas? Haha.
Thank you so much for the 70k reads! Salamat sa D'yos kasi nangangalhati na tayo sa story! Hahaha Maraming Salamat po!
80+ Votes para makapag UD ako! Wie! Hahaha