Ο Γρηγόρης έστριψε μανιασμένα στη στροφή του χωμάτινου δρόμου και οι μικρές στέγες των προσφυγικών σπιτιών ξεπρόβαλαν εμπρός του .Αναγκαστικά έκοψε ταχύτητα λόγο του ανεπαρκή φωτισμού .Δυστυχώς οι πρόσφυγες δεν απολάμβαν όπως όλοι οι Αθηναίοι το προνόμιο της ηλεκτροδότησης .
Κάπου εκεί λοιπόν μέσα στο σκοτάδι ήταν σφηνωμένο το σπιτάκι της Μαιρούλας .Εκείνος είχε φροντίσει να της βρει αυτό το σπίτι ,δεν μπορούσε να μείνει στης μανταμ Κλαίρ με δυο μικρά παιδιά.
<<Μαίρη ! Μαίρη !>>
Μόλις δύο ώρες είχε η Μαιρούλα που είχε γυρίσει από τη δουλεία όταν την ξύπνησαν τα ξεφωνητά του Γρηγόρη .
Αλαφιασμένη έτρεξε έξω από το μικρό τους σπιτάκι .
<<Μπρακ μπε* ! Έτσι και με ξύπναγες τα παιδιά.. .>> *σταμάτα βρε
Η κατσάδα σταμάτησε απότομα όταν πρόσεξε την Αγγελική στην αγκαλιά του .
<<Γρηγόρη τι είναι τούτο ;>>
<<μπακλαβάς !Στραβή είσαι μωρή ; >>
<<Σε έχω πει δεν θέλω πεθαμένους μέσα στο σπίτι ! τους βλέπει ο Γιωργάκης και σκιάζεται !ας την στο μαγαζί να ξεκινήσει τη δουλειά η Αλίκη και θα έρθω και εγώ >>
<<Ζωντανό είναι μωρή το κορίτσι !ατζελε ετμεκ * πάρε την μέσα και μην έρχεσαι εσύ απόψε θα τα περιλάβουμε τα παλικάρια μονάχοι μας >>*κάνε γρήγορα
<<ένα δωμάτιο είναι όλο κι όλο βρε .Που θα την βάλω στο κεφάλι μου ;>>
<<μην κοιμάστε μια μέρα στο ντιβάνι σας εξοχότης >>
<<τι τη θες αυτή βρε Γρηγόρη ;>>
Του είπε η Μαίρη σε εντελώς διαφορετικό ύφος .
<<θα σε πω αλλά δεν θα με πεις μπουνταλά >>
<<ούτε ο Γιωργάκης να σουν !>>
<<όταν την κοιτώ θυμούμαι την αδερφή μου που την έσφαξαν οι Τούρκοι εε και να μωρέ ..>>
Δάκρυα γέμισαν τα μάτια της Μαίρης στη θύμηση της σφαγής της δικής της οικογένειας πίσω στο χωριό τους έξω από το Άιβαλι ...Δεν σεβάστηκαν ούτε την ηλικία της μάνας της ,ούτε και την αδερφή που ήταν με την κοιλιά στο στόμα ,'όσο για τον άνδρα της θυσιάστηκε για να σωθεί εκείνη και το μωρό που κανείς από τους δύο δεν ήξερε ότι κουβαλούσε στα σπλάχνα της .
Μέρες περπατούσαν αυτή και όσοι χωριανοί της είχαν μείνει για να βγουν στο λιμάνι στη Σμύρνη Έτσι ήρθε στην Ελλάδα και σχεδόν ταυτόχρονα με την άφιξη της ήρθε στη ζωή της ο προστατευόμενος της ο Γιωργάκης και ο προστάτης της ο Γρήγορης . Τα δύο Γ της ζωής της όπως του φώναζε χαϊδευτικά.. Όταν θα βάφτιζε και το άλλο της παιδί σίγουρα θα επέλεγε ένα όνομα από Γ
<<σους δεν θέλω να θυμούμαι .. φαίνεται ταλαιπωρημένο πλάσμα και είμαι σίγουρη ότι θα ταιριάξουμε..>>
Η Γρηγόρης αφού τις ψιθύρισε δυο καλούς λόγους πήγε μαζί της και άφησε την Αγγελική στο κρεβάτι της Μαίρης .Δυο κρεβάτια υπήρχαν όλα κι όλα .Ένα για το αγοράκι της Μαίρης και τον Γιωργάκη και ένα για εκείνη , η στρωματσάδα ήταν η μόνη λύση .Σάμπος πρώτη φορά θα ήταν ;
<<προσπάθησε να τη
συνεφέρει >>
Της είπε ενώ το λιγοστό φως που έβγαινε από τη γκάζολαμπα έκανε τα πρόσωπα τους να λάμπουν.
<<μαζί το πρωί..να μου έρθεις πλυμένος ..δεν θέλω να σε δει ούτε η κοπέλα ούτε το παιδί μέσα στα αίματα >>
Η Γρηγόρης αφού της χάιδεψε το συγκαταβατικά το μάγουλο χάθηκε μέσα την νύχτα .
Προβλεπόταν μεγάλο βράδυ.
}-{}-{}-{}-{}-{
Η άφιξη του Γρήγορη σηματοδότησε το ξύπνημα του μικρού Γιωργάκη .
Ο μικρός μόλις είδε την Αγγελική να κοιμάται στο απέναντι ντιβάνι ενθουσιάστηκε .
<<κουμπάρα μου !κουμπάρα μου !>>
Μετά τα μάτια του Γρηγόρη και της Μαίρης είδαν την πιο περίεργη σκηνή .Αφού η Αγγελική ξύπνησε και περιεργάστηκε για λίγα δευτερόλεπτα τον χώρο έπεσε στην αγγαλιά του Γιωργάκη κλαίγοντας και δεν έβγαλε άχνα .
Ο μικρός αφού κατάλαβε την αμηχανία που υπήρχε και από τις δύο πλευρές άρχισε να εξηγεί γεμάτος ενθουσιασμό από που ξέρει την Αγγελική .
<<και καλά βρε κοπέλα μου χθες το βράδυ γιατί τέλος πάντων ...>>
Απόρησε ο Γρηγόρης και αφού η Μαιρούλα έβγαλε έξω το παιδί η Αγγελική ξεκίνησε να λέει για ακόμα μια φορά την ιστορία της ζωής της. Δεν κόμπασε ούτε στο βιασμό της ,δεν ντρεπόταν να μιλήσει .Ο κύριος Αλέξανδρος θα έπρεπε να ντρέπεται για αυτό που της έκανε.
<<αχ βρε κορίτσι μου και τώρα έτσι χαλασμένη τι θα κάνεις;>>
<<δεν ήταν ποτέ στα σχέδια μου να παντρευτώ ...εγώ έναν άντρα αγάπησα και αν δεν πάρω αυτόν καλύτερα να μείνω
γεροντοκόρη και τώρα σας παρακαλώ αφήστε με για λίγες μέρες στην ησυχία μου και μετά τι να πω.. Πετάξτε με σα το
σκυλί! >>
<<τι είναι αυτά που λες μπρε; Μπορεί να μην σε ξέρω αλλά στο είχα πει και εκείνη την ημέρα στο λιμάνι. Φαίνεται στα μάτια σου ότι είσαι καλή κοπέλα. Εδώ θα μείνεις όσο θες. >>
Της είπε ο Γρηγόρης και η Μαίρη χαμογέλασε. Της θύμιζε τόσο πολύ τον εαυτό της όταν προτόρθε στην Ελλάδα. Χαμένη, δίχως σπίτι, δίχως οικογένεια, δίχως κάπου να πάει για να ξαποστάσει. Τώρα πια που τα είχε όλα αυτά ήταν ευτυχισμένη.. Μόνο μια μικρή μελανή κουκκίδα υπήρχε στη ζωή της. Η δουλειά της, μα μέχρι και αυτή είχε αρχίσει πια να τη συνηθίζει. Έτσι και αλλιώς ήταν προσωρινό .
Είχαν αποφασίσει με το Γρηγόρη πως σαν βγάλουν λίγα λεφτά θα άλλαζαν γειτονία και θα έβρισκαν και οι δυο μια τίμια δουλειά για να μεγαλώσουν τα παιδιά. Σε λίγο καιρό με τα χρήματα που θα έβγαζε και αυτή η Αγγελική θα μπορούσαν να πραγματοποιήσουν το όνειρο τους .Το θέμα ήταν πώς θα της έλεγαν ότι πρέπει να πέσει στην πορνεία ; θα ήταν πολύ δύσκολο μετά από μια τόσο τραυματική πρώτη φόρα να δεχθεί να τη ''βιάζουν '' με τη συγκατάθεση της 2 και 3 άντρες κάθε βραδιά και να πληρώνεται για αυτό . Όταν το συζήτησε και με το Γρηγόρη αποφάσισαν πως πρέπει να περιμένουν πρώτα να ξεπεράσει το σοκ και μετά να προσπαθείσουν να της κάνουν κουβέντα για τη νέα δουλειά που θα ταν αναγκασμένη να ακολουθήσει .
Γεμάτοι σιωπή κύλησαν οι επόμενοι μήνες του καλοκαιριού για την Αγγελική.Μετά την εξομολόγηση για τον βιασμό της σχεδόν έπαψε να μιλάει στο Γρηγόρη και τη Μαίρη και ο μόνος που έβλεπε το χαμόγελο της ήταν ο μικρός Γιωργάκης .
Τον Γρηγόρη στην αρχή τον φοβόταν .Όχι μόνο αυτόν ,όλους τους άντρες του φοβόταν .Έμοιαζαν απειλή στα μάτια της .
Πως βρείκε το θάρρος εκείνη την ημέρα και του ζήτησε και χάρη μόνο εκείνη το ξερε.
<<Γρηγόρη θέλω να μου κάνεις μια χάρη >>
<<τι χάρη;>>
Της είπε γεμάτος έκπληξη ο Γρηγόρης καθώς ήταν η πρώτη φορά που του απεύθυνε το λόγο.
<<εγώ όπως σας είπα έχω μια κυρία στη Χίο τη θεία Φωτεινή που με αγαπά πολύ ,Αν μάθει ότι με βίασαν και ποιο θα είναι το σίγουρο επακόλουθο αυτής της συγκατοίκησης θα πεθάνει από τον καημό της .Από την άλλη να γυρίσω έτσι ατιμασμένη στο χωριό δεν το αντέχω..μια λύση μπόρεσα να σκεφτώ τόσες μέρες ...>>
Ο Γρηγόρης στην αρχή κόμπασε λίγο . Ώστε είχε καταλάβει γιατί την προόριζαν...τελικά δεν ήταν τόσο αφελής όσο πίστευε...
<<τι λύση;>>
<<Κάθε τρίτη απόγευμα η Μάρθα φεύγει από το σπίτι των τρισκατάρατων και πάει για ψώνια.Αυτή την τρίτη θα πας και θα της εξηγήσεις τι συνέβει και θα της πεις να μην αναφέρει ποτέ στη θεία ότι σταμάτησα να δουλεύω στους Δροσόπουλους .Σου λέω να πας εσύ γιατί εγώ δεν μπορώ να πλησιάσω το σπίτι>>
Έτσι και έγινε την τρίτη το απόγευμα παραμόνευσε πίσω από κάτι θάμνους και ξεπρόβαλε μόνο όταν είδε μια γυναίκα με την περιγραφή που του είχε δώσει η Αγγελική. Μόλις η Μάρθα είδε το μεγαλόσωμο άνδρα έβαλε της φωνές μα σώπασε όταν της είπε ότι είναι από την Αγγελική . Η ξαφνική εξαφάνιση της Αγγελικής τους είχε όλους θορυβήσει όλους και η δικαιολογία του κυρίου Αλέξανδρου ότι της έπιασε τάχα στο κρεβάτι με έναν άνδρα και από τη ντροπή της έφυγε δεν την είχε πείσει καθόλου. Η Αγγελική ήταν αγνή σαν Παναγία άσε που δεν ήταν τόσο ανόητη να κουβαλάει αγαπητικούς μέσα στο σπίτι .
Όταν της εξήγησε ο Γρηγόρης έμεινε κατάπληκτη .Εντάξει ο κύριος Αλέξανδρος ήταν λίγο φωνακλάς μα δεν τον είχε ικανό και για τέτοιο πράγμα !
Έφυγε με την υπόσχεση ότι δεν θα μιλήσει ποτέ στη θεία. Ήταν η τελευταία φόρα που την είδαν και μαζί της τους Δροσόπουλους.
Κατάρες και βρισιές ξέφυγαν από το στόμα της Αγγελικής όταν ο Γρηγόρης της είπε την δικαιολογία του κυρίου Αλέξανδρου και μετά χωρίς ούτε η ίδια να καταλάβει πως έπεσε στην αγκαλιά του κλαίγοντας.
Εκείνη τη νύχτα ο Γρηγόρης δεν πήγε στο μαγαζί .Έμεινε με την Αγγελική και συζητούσαν μέχρι το πρωί .Και τι δεν είπαν εκείνη τη νύχτα . Η Αγγελική τον άφησε να μπει στα άδυτα της ψυχής της και εκείνος της αποκάλυψε πράγματα που δεν παραδεχόταν ούτε στον εαυτό του .
<<και γιατί δεν λες στην Μαίρη πως την αγαπάς;>>
<<δεν είναι καιροί για έρωτες Αγγελική>>
Μα αλήθεια καθορίζονταν οι έρωτες από τους καιρούς ή οι καιροί από τους έρωτες ;
Τα κουρασμένα μάτια της ζήτησαν μια απάντηση από το φεγγάρι και εκείνο της ψιθύρισε να κάνει υπομονή μα δεν το άκουσε, τα σύννεφα και ο άνεμος κάλυψαν τη φωνή του και το φεγγάρι την κοίταξε αισιόδοξο. Το πλήρωμα του χρόνου έφτανε .Το μόνο που έπρεπε να κάνει ήταν λίγη υπομονή.
----------------------------
Γεια σας νυχτοπούλια μου ! Δεν έχω πολλά να πω .Μόνο ότι το τραγούδι πάνω το έβαλα γιατί μου θυμίζει την Αγγελική και ότι το μπρακ μπε εκεί πάνω παρόλο που δεν με διαβάζει μου ζήτησε ο μπαμπάς μου να το βάλω γιατί το έλεγε η γιαγιά του η Ευθυμη η οποία ήρθε στα δέκα της χρόνια από τον καλφά ένα χωριό έξω από την Πόλη και σε αυτήν και τον προπάππο μου τον Αντώνη που ήρθε και αυτός στα 16-17 στην Ελλάδα αφιερώνω το βιβλίο .
VOTE&COMMENT
Φιλιαααααααα