Από Α αρχίζει η αγάπη

12

H Αγγελική κοίταξε τη Χίο που απομακρίνονταν και χαμογέλασε.Επιτέλους μια νέα αρχή.Επιτέλους είχε να αδημονεί για κάτι.Επιτέλους θα είχε ανθρώπους να μιλάει ,θα έβλεπε κόσμο αυτοκίνητα..της είχαν λείψει πολύ τα αυτοκίνητα,της είχε λείψει αυτός ο κοσμοπολίτικος αέρας που είχε η Σμύρνη και περίμενε να τον έχει και η Αθήνα όπου πήγαινε.

Μαζί με την θεία Φωτεινή σηκώθηκαν πρωί-πρωί για να προλάβουν το πλοίο για τον Πειραιά .Η Αγγελική θα πήγαινε να δουλέψει σαν καμαριέρα στην οικία του κυρίου Δροσοπούλου όπου εργαζόταν τα τελευταία δέκα χρόνια μια πρώτη ξαδέρφη της κυρά Φωτεινής ,η Μάρθα.

Όταν η κυρά Φωτεινή της το πρότεινε πέταξε από τη χαρά της.Επιτέλους η ευκαιρία για αλλαγή που περίμενε.Στη Χίο την είχε φάει η μοναξιά. Εδω που τα λέμε και η υπερβολική μοναξιά δεν κάνει κάλο.Όλοι πρέπει να μένουμε στη ζωή μας για λίγο μόνοι για να προλάβουμε να γνωρίσουμε τον εαυτό μας,για λίγο όμως γιατί αν μείνουμε πολύ η μοναξιά γίνετε βράχος και μας παρασέρνει στα βαθύ μιας θάλασσας που πολύ λίγοι μπορούν να κολυμπήσουν.

Η Αγγελική έσφιξε το σκούρο πράσινο σάλι της γύρο από το στήθος της.Για μέσα Απρίλη έκανε αρκετή ψύχρα.Άραγε τι καιρό έκανε στη Αθήνα;είχε πολλές βροχές;το χειμώνα χιόνιζε;τα καλοκαίρια είναι πολύ ζεστά;Μα τι καθόταν και σκεφτόταν!Αντί να τη νοιάζει για το πως θα ήταν τα αφεντικά της,τι χαρακτήρα θα έχουν την ένοιαζε τι καιρό θα κάνει στην Αθήνα.

Ο Πειραιάς φάνηκε από μακρυά .Μεγάλο λιμάνι..το μεγαλύτερο στην Ελλάδα....Σκέφτηκε και πήρε τη μοναδική της βαλίτσα που είχε φέρει εκείνη την καταραμένη μέρα από τη Σμύρνη στο χέρι και πήγε μαζί με τους υπόλοιπους επιβάτες για να αποβιβαστεί.

Κατέβηκε από το καράβι και έβγαλε από την τσέπη της ένα χαρτί που έγραφε με μεγάλα καθαρά γράμματα που η ίδια είχε κάνει το όνομα της ,για να μπορεί να τη βρει πιο εύκολα ο άνθρωπος που είχε στείλει ο κύριος Δροσόπουλου να την παραλάβει.Κοιτούσε γύρο της τους ανθρώπους...ένα ζευγάρι που λογικά είχε να ιδωθεί καιρό έκλαιγε ο ένας στη αγκαλιά του άλλου..μια μάνα έκλαιγε που ξανά είδε το γιο της..παραδίπλα ένα παιδάκι έπαιζε με ένα σκυλάκι .. γύρισε το κεφάλι της και τότε τις είδε.Σε κοντινή απόσταση ήταν ένα τσούρμο γυναίκες όλες με βαρύ μακιγιάζ και πρόστυχο ντύσιμο..ήταν δίπλα σε ένα πλοίο του πολεμικού που έλεγε με λατινικούς χαρακτήρες ''VENUS'' τότε από το πλοίο βγήκε ένα τσούρμο άντρες με ρούχα του πολεμικού..όλοι τους ξανθόψειρες..ξένοι πρέπει να ταν...μα καλά τι ήθελαν αυτές οι γυναίκες που πολύ αμφέβαλε αν ξέραν λέξη αγγλικά με αυτούς τους άνδρες που μόνο Ελληνες δεν θα μπορούσαν να είναι...τα λόγια μιας από αυτές της γυναίκες την έκανε να καταλάβει...